Την Κυριακή θα είναι μαζί μας στη σκηνή του Passport. Λίγες ημέρες πριν, ήπιαμε ένα καφέ με τον Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο και είπαμε πολλά πράγματα για τον ίδιο, τη μουσική του, το νέο δίσκο, την πολιτική, τις συναυλίες του κ.α.
1)Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό σου εντυπωσιάζεται με το γεγονός ότι έχεις συνεργαστεί, είτε δισκογραφικά είτε στη σκηνή, με πάρα πάρα πολλούς καλλιτέχνες. Έχεις καταφέρει τόσο σημαντικές συνεργασίες σε τόσο μικρή ηλικία! Αυτό ήταν το όνειρο;
Ναι, με πολλούς.. εμπειρίες ζωής... Να σου πω, ήταν ένα παιδικό όνειρο. Θυμάμαι την πρώτη συναυλία που έπαιξα, σαν μουσικός τότε, στο θέατρο Βράχων, το σχήμα ήταν Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Φίλιππος Πλιάτσικας, εκείνο το βράδυ το απήλαυσα πάρα πολύ! Μετά έβαλα ένα στόχο να παίξω εγώ στο θέατρο Βράχων. Με κάλεσε ο Γιάννης Κούτρας στη συναυλία που είχε κάνει, εξαιρετικός και φίλος και άνθρωπος και καλλιτέχνης..., και τραγούδησα στο θέατρο Βράχων. Ήθελα να κάνω μια συναυλία μεγάλη το καλοκαίρι εκεί, αλλά το χουν κλείσει τώρα..., οπότε θα την κάνουμε στο Γκάζι.
2)Γενικά τα μουσικά πράγματα σου ήρθαν εύκολα; Δύσκολα;
Πολύ δύσκολα και συνεχίζουν να είναι ακόμα πιο δύσκολα τώρα!
2β)Γιατί είναι πιο δύσκολα τώρα;
Να σου πω ένα χαρακτηριστικό, πολλοί σε βλέπουν στην τηλεόραση και νομίζουν ότι έχεις λεφτά. Το είχα διαβάσει κι αυτό στον ίντερνετ κάπου: “Ο Κωνσταντόπουλος έχει μάθει τόσα όργανα έχει λεφτά... “! Τι να σου πω, εμένα οι γονείς μου ήταν εκπαιδευτικοί, μια ζωή άκουγα “Κάνε υπομονή να ξεχρεώσουμε.” , εγώ είμαι χρεωμένος ακόμα περισσότερο. Το βιολί μου το είχε πάρει η μητέρα μου με το εφάπαξ, θυμάμαι τότε, το τρομπόνι ήταν δώρο του παππού μου και γενικά με ό,τι οικονομίες είχα πάντα, αγόραζα όργανα και τώρα ακόμα.
Επιπλέον είναι δύσκολη, η κατάσταση στην οποία είμαστε τώρα. Δεν υπάρχει δισκογραφία... για παράδειγμα, έχω ετοιμάσει τη δεύτερη δισκογραφική δουλεία με τίτλο “Ένας Τρελός”, γιατί τρελός; Γιατί οι φίλοι μου με λένε τρελό, γιατί σ αυτή την εποχή που ζούμε, έχω χρεωθεί έχω πάρει ήχο, φώτα, ένα αυτοκινούμενο και κάναμε πέρσι το καλοκαίρι το “Πάμε παραλία” (δηλαδή γυρνούσαμε σε βουνά, σε παραλίες σε κάμπους, οπουδήποτε και στήναμε όλη την παράσταση εμείς, με ελεύθερη είσοδο. Μετά με ελεύθερη είσοδο στο μπαρ2, από πεποίθηση, βέβαια είχα το θέατρο που πήγε πολύ καλά τα “Λάχανα και χάχανα” και μπορούσα να το κάνω αυτό. Μου άρεσε πολύ το θέατρο με τα παιδιά τα αγαπάω τα παιδιά, διδάσκω και χρόνια στο ωδείο και ετοιμάζω και μια δισκογραφική δουλειά με παιδικά τραγούδια...
3) Πωπω... τώρα θέλω να σε ρωτήσω τόσα πολλά! Άρα, λοιπόν, βλέπω ότι έχεις δουλειά συνεχώς, κάνεις πολλά ταυτόχρονα και παρ όλα αυτά μιλάς για δυσκολίες...
Ναι, πάντα έκανα πολλά, αλλά...την προκαλείς την δουλειά. Είμαι της άποψης ότι πρέπει να παίζουμε με κάθε κόστος. Δηλαδή, έχω κάποιους συνεργάτες, που πρώτα κοιτάω να είναι εντάξει οι συνεργάτες μου και ας μην πληρωθώ εγώ. Θα μπορούσα να είχα λεφτά αν καθόμουν σπίτι μου. Αλλά επενδύω συνέχεια σ' αυτό που κάνω, έχω πάρει ήχο, φώτα, προσπαθώ να φτιάξω ένα στούντιο, όλα αυτά είναι επένδυση στη δουλειά μου. Ή ο καινούργιος δίσκος κόστισε πολλά...
4)Ποιος πιστεύεις ότι θα πάει να πάρει τον δίσκο σου ή όποιου άλλου, αυτή την εποχή, που δεν υπάρχει δισκογραφία, που όλοι κατεβάζουν τσάμπα κλπ;
Είναι μια μεταβατική περίοδος, ναι... κανείς δεν θα πάει κάπου, εγώ πουλάω στα live μου και μέσω internet όπως και με τον πρώτο που δίσκο. Δεν με νοιάζει τόσο κάποιος να αγοράσει το cd, όχι ότι είμαι υπέρ άνω- τα λεφτά που έχω δώσει δεν περιμένω να τα πάρω, ήθελα αυτό που έχω στο κεφάλι μου να βγει όπως θέλω με εξαιρετικούς μουσικούς, να μην έχει σχέση με τον προηγούμενο, έχει κάποια εξέλιξη, είναι πιο θεατρικός, έχει κάποιες πρόζες, από φίλους ηθοποιούς και είναι και σκηνοθετημένος.
5)Δηλαδή να έχει αρχή μέση και τέλος και πιο ενιαίο concept; Γιατί ο προηγούμενος είχε μερικά δύσκολα κομμάτια και κάποια πιο εύκολα...
Ακριβώς, αλλά και αυτός θα έχει έτσι διαφορετικά πιο δύσκολα... πιο εύκολα... αλλά τι είναι δύσκολο και εύκολο δε ξέρω.. ...
6)Πώς θα χαρακτήριζες αισθητικά τον πρώτο σου δίσκο; Μπαλάντες; Είναι έντεχνος; Ροκ; Είναι ένας δίσκος που έχει...;
Που έχει μουσική. Δεν μ αρέσει αυτό που κάνουμε εδώ και βάζουμε ταμπέλες. Παντού υπάρχουν καλά και κακά. Ένα καλό κομμάτι, ένα καλό έργο, είναι παντού καλό είτε είναι ρεμπέτικο, είτε είναι reggae κλπ. Έχω κοιτάξει κάθε κομμάτι σ αυτόν τον δίσκο έχει ένα θέμα έχει κάτι δικό του... δεν μ αρέσει να σνομπάρω πράγματα. Πολλοί μου έλεγαν τι δουλειά έχει το “Γαμώ την καταδίκη μου” με το “Νηπενθές” ένα τραγούδι που λέει ο Σπύρος Σακκάς, ή η Πολυδούρη το “Σ' ένα νέο που αυτοκτόνησε” με το “Emo”.
7)Ας συνοψίσουμε λοιπόν: Τι θα έχει ο καινούργιος σου δίσκος “Ένας τρελός”;
“Ένας τρελός”, στίχοι και μουσική δική μου μαζί με κάποιων συνεργατών, όπως: ο Ισαάκ Σούσης, ο καλύτερος στιχουργός της γενιάς του, ο Γιάννης Μαύρος, στιχουργός πιο νέος και φίλος καλός έχει γράψει δύο εξαιρετικά κομμάτια, ένα είναι του Κώστα Καρυτωτάκη πολύ επίκαιρο ποίημα και το αφιερώνω συνήθως στα lives σ όλους τους νέους που πεθαίνουν στα 18 και τους θάβουν στα 90. Όπως έλεγε κι ο Καζαντζάκης.
8)Μελοποιείς συχνά ποιήματα. Τι διαβάζεις από ποίηση και λογοτεχνία; Τι μας προτείνεις;
Κοίτα, η μητέρα μου είναι ποιήτρια, έχει γράψει 5 ποιητικές συλλογές, έχουμε μελοποιήσει και τον “Πόλεμο”, “τη διαμαρτυρία των γιασεμιών” στον πρώτο δίσκο. Έτσι ήμουν τυχερός γιατί από μικρός είχα πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη και έψαχνα. π.χ. Καζαντζάκη, Ρίτσο, Σεφέρη, ποιητές... Τώρα πια δεν προλαβαίνω... Ο Αργύρης Χρόνης είναι ένας νέος ποιητής, που τον έμαθα από κάτι φίλους νέους ηθοποιούς. Επίσης, πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε η νέα ποιητική δουλειά του Ισαάκ Σούση, όπου βγήκε ένα βιβλίο μαζί με ένα cd, που έχω ντύσει κάποια ποιήματα κι έχω μελοποιήσει άλλα τρια. Το ένα το είπε ο Δώρος Δημοσθένους. Μια δουλειά πολύ δύσκολη για να γίνει και πολύ δημιουργική. Λέγεται “Το γύρισμα του κύκλου”, εκδόσεις Γαβριηλίδη.
9)Θα κάνετε και φέτος τις “Πάμε παραλία” παραστάσεις, που μας είπες;
Ναι, “Πάμε παραλία reloaded”. Θα πάμε παντού και λέμε να έχουμε κάποια συμβολική είσοδο 3 με 5 ευρώ, γιατί συναντήσαμε πολλές δυσκολίες κάποιες φόρες. Όπου χρειάζεται. Με φουλ μπάντα και κουκλοθέατρο, θα είναι μια μουσικοθεατροπαρανοϊκή παράσταση. Σ αυτές τις παραστάσεις θα συνυπάρξει ο Marley με τον Βαμβακάρη, ο Τσιτσάνης με τον Χατζιδάκι, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με έναν ρεμπέτη του '30. Θα πάρετε μια μικρή γεύση στο Passport από αυτό!
10)Πώς είναι να τραγουδάς το 2008 το “Γαμώ την καταδίκη μου” και πώς το 2012;
Για μένα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Για τους γύρω έχει αλλάξει. Πολλοί και από τον χώρο και νέοι... με κοιτούσαν και με λέγαν σαν γραφικό. Όμως δεν μου κάνει εντύπωση πώς τώρα κι άλλα κομμάτια είναι τόσο επίκαιρα. Όλη αυτή η φούσκα έχει ξεκινήσει πριν το '73 έτσι; Δεν ήταν δύσκολο να το δεις να γίνεται... Στον δεύτερο δίσκο μου έχω ένα ακόμα κομμάτι, το “Αφεντικό” και το αφεντικό μου το κάνει ο Δημήτρης Σταρόβας και ο Σάκης Μπουλάς κάνει τον πατέρα μου και η θεία μου η Βούλα κάνει τη γιαγιά μου, που το αφιερώνω στη γενιά μας και στην επόμενη, και στην επόμενη και την επόμενη...
11)Παρατηρώ ότι κυρίως εμφανίζεσαι με πολλά άτομα μαζί και σπανιότερα μόνος σου. Αυτό είναι επιλογή;
Αυτό προσπαθώ να κάνω τώρα, γιατί πέρα απ όλα πρέπει να ζήσω κιόλας! Όχι, ότι ντρεπόμουν κάπου που ήμουν. Οι επιλογές μου ήταν ότι κάνω κάτι γιατί θα με βοηθήσει κάπου αλλού. Τον τελευταίο χρόνο στηρίζω “το μόνος μου”. Πάντα έπαιζα μόνος μου παράλληλα, αλλά όταν παίζεις σ ένα μεγάλο σχήμα είναι δύσκολο ο άλλος να ανακαλύψει ότι είσαι και κάπου αλλού.
12)Έχεις περάσει πολλά χρόνια της ζωής σου και ακόμα τώρα περνάς σε ωδεία. Πιστεύεις ότι το Ωδείο μπορεί να εγκλωβίσει έναν νέο μουσικό και να μην μπορεί εύκολα να βγει από κανόνες και να συνθέσει κάτι δικό του;
Ο καλλιτέχνης 'φταίει', γιατί πάντα πρέπει να στο γιατί το κάνεις, πού το κάνεις και στο πώς το κάνεις. Σήμερα τα παιδιά δεν έχουν καθόλου υπομονή. Για παράδειγμα, πάντα έψαχνα τους καθηγητές ή όταν έβλεπα ότι κάτι δεν με γέμιζε, έφευγα. Σίγουρα, ήμουν τυχερός που έπεσα πάνω σε κάποιους ανθρώπους όπως ήταν ο Θάνος Αναστόπουλος, στη Φιλαρμονική της Κερατέας, εκεί γνώρισα το τρομπόνι. Ο Μιχάλης ο Ροζάκης, δάσκαλός μου και στην πολεμική τέχνη. Σίγουρα, υπάρχουν και πολλά ωδεία που έχουν παρωπίδες.
Όπως λέω και στους μαθητές μου, σαφώς η κλασσική μουσική είναι η βάση, η δύσκολη μουσική και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπαχ έχει “σουξέ” σήμερα, στην εποχή του δεν τον άκουγε κανείς. Όπως ο Γιάννης Ξενάκης, μπορεί σε 200- 300 χρόνια μπορεί να κάνει μεγάλο “σουξέ”... Η κλασσική μουσική είναι η βάση και κρατάμε ώρα απ το μάθημα να κάνουμε και ό,τι άλλο θέλουν. Επιπλέον τους παροτρύνω να παίζουν παντού σε σχήμα.
Μπορεί να ακούσεις συχνά να λένε: “έχω κάνει 4 χρόνια πιάνο. Αλλά δε θυμάμαι τίποτα”. Για μένα δεν στέκει κάτι τέτοιο. Κάνε ένα χρόνο με κάποιους καλούς καθηγητές και δεν γίνεται να μην θυμάσαι. Το κυριότερο πρόβλημα για μένα είναι ότι αντί για μουσικές Ακαδημίες έχουμε το Xfactor, το Fame story κλπ και για παράδειγμα, η Αλβανία έχει τρεις μουσικές Ακαδημίες. Είμαστε 400 χρόνια πίσω, όσο ήταν η σκλαβιά μας. Με ρωτούσαν στην ΕΡΤ τι διαλέγουν τα παιδιά να παίξουν, μα φυσικά και θα διαλέξουν κιθάρα, πιάνο, μπουζούκι, άντε βαριά... βιολί...Δε θα έρθει κανένα παιδί να ζητήσει γαλλικό κόρνο ή korangle ή όμποε, γιατί δεν το ξέρει δεν το έχει δει ποτέ.. Γιατί δεν έχουμε μια μουσική Ακαδημία, επειδή υπάρχει η παραπαιδεία πάλι, υπάρχουν τα ωδεία. Οκ, έχουμε την Μουσικολογία σου προσφέρει όσο εσύ το ψάξεις, αλλά δεν θα γίνεις μουσικός από εκεί. Το έχω φιλοσοφήσει ... μας χρειάζεται ένας Superman, ο οποίος θα 'ρθει και θα πει “για να δούμε εσύ τι είχες πριν ανέβεις στην εξουσία και μετά τι έχεις... φέρ' τα όλα, δέσμευσέτα όλα”, ούτε φυλάκιση ούτε τίποτα... με βασικό μισθό εφ' όρου ζωής. Αυτή είναι η τιμωρία, που μπορεί να κάνει μόνο ο Superman!
13)Κάτι που θες να κάνεις και δεν το έχεις κάνει; Επόμενος στόχος;
Έναν δίσκο με παιδικά τραγούδια... και έναν ακόμη «Τα Σκουπίδια» του Γιάννη Ξανθούλη, που το είχαμε ανεβάσει στο Οβριόκαστρο στην Κερατέα. Είχαμε ντύσει τα παιδιά σκουπίδια συμβολικά. Πρέπει να σου πω ότι δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και διαμαρτυρόμαστε εκεί οι κάτοικοι. Αυτή η ιστορία κρατάει 16 χρόνια. Κερδήθηκε εκεί ο αγώνας που έγινε και δεν έγινε ο Αρχαιολογικός χώρος άλλη μια χωματερή, γιατί ήταν όλοι μια γροθιά. Είμαστε η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που μιλάμε για ΧΥΤΑ, πας στη Βιέννη πάνω είναι πάρκο και κάτω εργοστάσιο. Ντρέπομαι όταν πάω στην Ιταλία και μου δίνουν στικάκι USB να πετάξω τα σκουπίδια και τους κοιτάω! Κι εμείς μιλάμε ακόμα για απαρχαιωμένες μεθόδους, για να πάρουν κάποιοι τα λεφτά που έχουν εταιρίες... κλπ... είναι εξοργιστικό.
14)Παρακολουθείς ηλεκτρονικό Τύπο;
Ναι, από εκεί ενημερώνομαι... και ραδιόφωνο ακούω... π.χ. troll radio. Και μ αρέσει... πάω και όπου με καλούν, γιατί είναι όπως παλιά δεν υπάρχει Playlist. Μ αρέσουν αυτές οι προσπάθειες που γίνονται.
15)Ελληνόφωνο και αγγλόφωνο;
Ναι, μ' αρέσει είμαι της ανακατωσούρας...με σωστή δόση στο καθένα... Έχω επιλέξει να τραγουδάω ελληνικό στίχο γιατί με εκφράζει περισσότερο.
Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος θα εμφανιστεί:
στο Mix Grill Festival 2012, 8 Απριλίου στο Passport μαζί με τους:
Πάνο Μουζουράκη
Expert Medicine
Berlin Brides
OK
Και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στους Αχαρνής του Διονύση Σαββόπουλου, 3 και 4 Μαΐου.
1)Διαβάζοντας κανείς το βιογραφικό σου εντυπωσιάζεται με το γεγονός ότι έχεις συνεργαστεί, είτε δισκογραφικά είτε στη σκηνή, με πάρα πάρα πολλούς καλλιτέχνες. Έχεις καταφέρει τόσο σημαντικές συνεργασίες σε τόσο μικρή ηλικία! Αυτό ήταν το όνειρο;
Ναι, με πολλούς.. εμπειρίες ζωής... Να σου πω, ήταν ένα παιδικό όνειρο. Θυμάμαι την πρώτη συναυλία που έπαιξα, σαν μουσικός τότε, στο θέατρο Βράχων, το σχήμα ήταν Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Διονύσης Τσακνής, Φίλιππος Πλιάτσικας, εκείνο το βράδυ το απήλαυσα πάρα πολύ! Μετά έβαλα ένα στόχο να παίξω εγώ στο θέατρο Βράχων. Με κάλεσε ο Γιάννης Κούτρας στη συναυλία που είχε κάνει, εξαιρετικός και φίλος και άνθρωπος και καλλιτέχνης..., και τραγούδησα στο θέατρο Βράχων. Ήθελα να κάνω μια συναυλία μεγάλη το καλοκαίρι εκεί, αλλά το χουν κλείσει τώρα..., οπότε θα την κάνουμε στο Γκάζι.
2)Γενικά τα μουσικά πράγματα σου ήρθαν εύκολα; Δύσκολα;
Πολύ δύσκολα και συνεχίζουν να είναι ακόμα πιο δύσκολα τώρα!
2β)Γιατί είναι πιο δύσκολα τώρα;
Να σου πω ένα χαρακτηριστικό, πολλοί σε βλέπουν στην τηλεόραση και νομίζουν ότι έχεις λεφτά. Το είχα διαβάσει κι αυτό στον ίντερνετ κάπου: “Ο Κωνσταντόπουλος έχει μάθει τόσα όργανα έχει λεφτά... “! Τι να σου πω, εμένα οι γονείς μου ήταν εκπαιδευτικοί, μια ζωή άκουγα “Κάνε υπομονή να ξεχρεώσουμε.” , εγώ είμαι χρεωμένος ακόμα περισσότερο. Το βιολί μου το είχε πάρει η μητέρα μου με το εφάπαξ, θυμάμαι τότε, το τρομπόνι ήταν δώρο του παππού μου και γενικά με ό,τι οικονομίες είχα πάντα, αγόραζα όργανα και τώρα ακόμα.Επιπλέον είναι δύσκολη, η κατάσταση στην οποία είμαστε τώρα. Δεν υπάρχει δισκογραφία... για παράδειγμα, έχω ετοιμάσει τη δεύτερη δισκογραφική δουλεία με τίτλο “Ένας Τρελός”, γιατί τρελός; Γιατί οι φίλοι μου με λένε τρελό, γιατί σ αυτή την εποχή που ζούμε, έχω χρεωθεί έχω πάρει ήχο, φώτα, ένα αυτοκινούμενο και κάναμε πέρσι το καλοκαίρι το “Πάμε παραλία” (δηλαδή γυρνούσαμε σε βουνά, σε παραλίες σε κάμπους, οπουδήποτε και στήναμε όλη την παράσταση εμείς, με ελεύθερη είσοδο. Μετά με ελεύθερη είσοδο στο μπαρ2, από πεποίθηση, βέβαια είχα το θέατρο που πήγε πολύ καλά τα “Λάχανα και χάχανα” και μπορούσα να το κάνω αυτό. Μου άρεσε πολύ το θέατρο με τα παιδιά τα αγαπάω τα παιδιά, διδάσκω και χρόνια στο ωδείο και ετοιμάζω και μια δισκογραφική δουλειά με παιδικά τραγούδια...
3) Πωπω... τώρα θέλω να σε ρωτήσω τόσα πολλά! Άρα, λοιπόν, βλέπω ότι έχεις δουλειά συνεχώς, κάνεις πολλά ταυτόχρονα και παρ όλα αυτά μιλάς για δυσκολίες...
Ναι, πάντα έκανα πολλά, αλλά...την προκαλείς την δουλειά. Είμαι της άποψης ότι πρέπει να παίζουμε με κάθε κόστος. Δηλαδή, έχω κάποιους συνεργάτες, που πρώτα κοιτάω να είναι εντάξει οι συνεργάτες μου και ας μην πληρωθώ εγώ. Θα μπορούσα να είχα λεφτά αν καθόμουν σπίτι μου. Αλλά επενδύω συνέχεια σ' αυτό που κάνω, έχω πάρει ήχο, φώτα, προσπαθώ να φτιάξω ένα στούντιο, όλα αυτά είναι επένδυση στη δουλειά μου. Ή ο καινούργιος δίσκος κόστισε πολλά...
4)Ποιος πιστεύεις ότι θα πάει να πάρει τον δίσκο σου ή όποιου άλλου, αυτή την εποχή, που δεν υπάρχει δισκογραφία, που όλοι κατεβάζουν τσάμπα κλπ;
Είναι μια μεταβατική περίοδος, ναι... κανείς δεν θα πάει κάπου, εγώ πουλάω στα live μου και μέσω internet όπως και με τον πρώτο που δίσκο. Δεν με νοιάζει τόσο κάποιος να αγοράσει το cd, όχι ότι είμαι υπέρ άνω- τα λεφτά που έχω δώσει δεν περιμένω να τα πάρω, ήθελα αυτό που έχω στο κεφάλι μου να βγει όπως θέλω με εξαιρετικούς μουσικούς, να μην έχει σχέση με τον προηγούμενο, έχει κάποια εξέλιξη, είναι πιο θεατρικός, έχει κάποιες πρόζες, από φίλους ηθοποιούς και είναι και σκηνοθετημένος.
5)Δηλαδή να έχει αρχή μέση και τέλος και πιο ενιαίο concept; Γιατί ο προηγούμενος είχε μερικά δύσκολα κομμάτια και κάποια πιο εύκολα... Ακριβώς, αλλά και αυτός θα έχει έτσι διαφορετικά πιο δύσκολα... πιο εύκολα... αλλά τι είναι δύσκολο και εύκολο δε ξέρω.. ...
6)Πώς θα χαρακτήριζες αισθητικά τον πρώτο σου δίσκο; Μπαλάντες; Είναι έντεχνος; Ροκ; Είναι ένας δίσκος που έχει...;
Που έχει μουσική. Δεν μ αρέσει αυτό που κάνουμε εδώ και βάζουμε ταμπέλες. Παντού υπάρχουν καλά και κακά. Ένα καλό κομμάτι, ένα καλό έργο, είναι παντού καλό είτε είναι ρεμπέτικο, είτε είναι reggae κλπ. Έχω κοιτάξει κάθε κομμάτι σ αυτόν τον δίσκο έχει ένα θέμα έχει κάτι δικό του... δεν μ αρέσει να σνομπάρω πράγματα. Πολλοί μου έλεγαν τι δουλειά έχει το “Γαμώ την καταδίκη μου” με το “Νηπενθές” ένα τραγούδι που λέει ο Σπύρος Σακκάς, ή η Πολυδούρη το “Σ' ένα νέο που αυτοκτόνησε” με το “Emo”.
7)Ας συνοψίσουμε λοιπόν: Τι θα έχει ο καινούργιος σου δίσκος “Ένας τρελός”;
“Ένας τρελός”, στίχοι και μουσική δική μου μαζί με κάποιων συνεργατών, όπως: ο Ισαάκ Σούσης, ο καλύτερος στιχουργός της γενιάς του, ο Γιάννης Μαύρος, στιχουργός πιο νέος και φίλος καλός έχει γράψει δύο εξαιρετικά κομμάτια, ένα είναι του Κώστα Καρυτωτάκη πολύ επίκαιρο ποίημα και το αφιερώνω συνήθως στα lives σ όλους τους νέους που πεθαίνουν στα 18 και τους θάβουν στα 90. Όπως έλεγε κι ο Καζαντζάκης.
8)Μελοποιείς συχνά ποιήματα. Τι διαβάζεις από ποίηση και λογοτεχνία; Τι μας προτείνεις;
Κοίτα, η μητέρα μου είναι ποιήτρια, έχει γράψει 5 ποιητικές συλλογές, έχουμε μελοποιήσει και τον “Πόλεμο”, “τη διαμαρτυρία των γιασεμιών” στον πρώτο δίσκο. Έτσι ήμουν τυχερός γιατί από μικρός είχα πολύ μεγάλη βιβλιοθήκη και έψαχνα. π.χ. Καζαντζάκη, Ρίτσο, Σεφέρη, ποιητές... Τώρα πια δεν προλαβαίνω... Ο Αργύρης Χρόνης είναι ένας νέος ποιητής, που τον έμαθα από κάτι φίλους νέους ηθοποιούς. Επίσης, πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε η νέα ποιητική δουλειά του Ισαάκ Σούση, όπου βγήκε ένα βιβλίο μαζί με ένα cd, που έχω ντύσει κάποια ποιήματα κι έχω μελοποιήσει άλλα τρια. Το ένα το είπε ο Δώρος Δημοσθένους. Μια δουλειά πολύ δύσκολη για να γίνει και πολύ δημιουργική. Λέγεται “Το γύρισμα του κύκλου”, εκδόσεις Γαβριηλίδη.
9)Θα κάνετε και φέτος τις “Πάμε παραλία” παραστάσεις, που μας είπες; Ναι, “Πάμε παραλία reloaded”. Θα πάμε παντού και λέμε να έχουμε κάποια συμβολική είσοδο 3 με 5 ευρώ, γιατί συναντήσαμε πολλές δυσκολίες κάποιες φόρες. Όπου χρειάζεται. Με φουλ μπάντα και κουκλοθέατρο, θα είναι μια μουσικοθεατροπαρανοϊκή παράσταση. Σ αυτές τις παραστάσεις θα συνυπάρξει ο Marley με τον Βαμβακάρη, ο Τσιτσάνης με τον Χατζιδάκι, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου με έναν ρεμπέτη του '30. Θα πάρετε μια μικρή γεύση στο Passport από αυτό!
10)Πώς είναι να τραγουδάς το 2008 το “Γαμώ την καταδίκη μου” και πώς το 2012;
Για μένα δεν έχει αλλάξει τίποτα. Για τους γύρω έχει αλλάξει. Πολλοί και από τον χώρο και νέοι... με κοιτούσαν και με λέγαν σαν γραφικό. Όμως δεν μου κάνει εντύπωση πώς τώρα κι άλλα κομμάτια είναι τόσο επίκαιρα. Όλη αυτή η φούσκα έχει ξεκινήσει πριν το '73 έτσι; Δεν ήταν δύσκολο να το δεις να γίνεται... Στον δεύτερο δίσκο μου έχω ένα ακόμα κομμάτι, το “Αφεντικό” και το αφεντικό μου το κάνει ο Δημήτρης Σταρόβας και ο Σάκης Μπουλάς κάνει τον πατέρα μου και η θεία μου η Βούλα κάνει τη γιαγιά μου, που το αφιερώνω στη γενιά μας και στην επόμενη, και στην επόμενη και την επόμενη...
11)Παρατηρώ ότι κυρίως εμφανίζεσαι με πολλά άτομα μαζί και σπανιότερα μόνος σου. Αυτό είναι επιλογή;
Αυτό προσπαθώ να κάνω τώρα, γιατί πέρα απ όλα πρέπει να ζήσω κιόλας! Όχι, ότι ντρεπόμουν κάπου που ήμουν. Οι επιλογές μου ήταν ότι κάνω κάτι γιατί θα με βοηθήσει κάπου αλλού. Τον τελευταίο χρόνο στηρίζω “το μόνος μου”. Πάντα έπαιζα μόνος μου παράλληλα, αλλά όταν παίζεις σ ένα μεγάλο σχήμα είναι δύσκολο ο άλλος να ανακαλύψει ότι είσαι και κάπου αλλού.
12)Έχεις περάσει πολλά χρόνια της ζωής σου και ακόμα τώρα περνάς σε ωδεία. Πιστεύεις ότι το Ωδείο μπορεί να εγκλωβίσει έναν νέο μουσικό και να μην μπορεί εύκολα να βγει από κανόνες και να συνθέσει κάτι δικό του;
Ο καλλιτέχνης 'φταίει', γιατί πάντα πρέπει να στο γιατί το κάνεις, πού το κάνεις και στο πώς το κάνεις. Σήμερα τα παιδιά δεν έχουν καθόλου υπομονή. Για παράδειγμα, πάντα έψαχνα τους καθηγητές ή όταν έβλεπα ότι κάτι δεν με γέμιζε, έφευγα. Σίγουρα, ήμουν τυχερός που έπεσα πάνω σε κάποιους ανθρώπους όπως ήταν ο Θάνος Αναστόπουλος, στη Φιλαρμονική της Κερατέας, εκεί γνώρισα το τρομπόνι. Ο Μιχάλης ο Ροζάκης, δάσκαλός μου και στην πολεμική τέχνη. Σίγουρα, υπάρχουν και πολλά ωδεία που έχουν παρωπίδες. Όπως λέω και στους μαθητές μου, σαφώς η κλασσική μουσική είναι η βάση, η δύσκολη μουσική και δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπαχ έχει “σουξέ” σήμερα, στην εποχή του δεν τον άκουγε κανείς. Όπως ο Γιάννης Ξενάκης, μπορεί σε 200- 300 χρόνια μπορεί να κάνει μεγάλο “σουξέ”... Η κλασσική μουσική είναι η βάση και κρατάμε ώρα απ το μάθημα να κάνουμε και ό,τι άλλο θέλουν. Επιπλέον τους παροτρύνω να παίζουν παντού σε σχήμα.
Μπορεί να ακούσεις συχνά να λένε: “έχω κάνει 4 χρόνια πιάνο. Αλλά δε θυμάμαι τίποτα”. Για μένα δεν στέκει κάτι τέτοιο. Κάνε ένα χρόνο με κάποιους καλούς καθηγητές και δεν γίνεται να μην θυμάσαι. Το κυριότερο πρόβλημα για μένα είναι ότι αντί για μουσικές Ακαδημίες έχουμε το Xfactor, το Fame story κλπ και για παράδειγμα, η Αλβανία έχει τρεις μουσικές Ακαδημίες. Είμαστε 400 χρόνια πίσω, όσο ήταν η σκλαβιά μας. Με ρωτούσαν στην ΕΡΤ τι διαλέγουν τα παιδιά να παίξουν, μα φυσικά και θα διαλέξουν κιθάρα, πιάνο, μπουζούκι, άντε βαριά... βιολί...Δε θα έρθει κανένα παιδί να ζητήσει γαλλικό κόρνο ή korangle ή όμποε, γιατί δεν το ξέρει δεν το έχει δει ποτέ.. Γιατί δεν έχουμε μια μουσική Ακαδημία, επειδή υπάρχει η παραπαιδεία πάλι, υπάρχουν τα ωδεία. Οκ, έχουμε την Μουσικολογία σου προσφέρει όσο εσύ το ψάξεις, αλλά δεν θα γίνεις μουσικός από εκεί. Το έχω φιλοσοφήσει ... μας χρειάζεται ένας Superman, ο οποίος θα 'ρθει και θα πει “για να δούμε εσύ τι είχες πριν ανέβεις στην εξουσία και μετά τι έχεις... φέρ' τα όλα, δέσμευσέτα όλα”, ούτε φυλάκιση ούτε τίποτα... με βασικό μισθό εφ' όρου ζωής. Αυτή είναι η τιμωρία, που μπορεί να κάνει μόνο ο Superman!
13)Κάτι που θες να κάνεις και δεν το έχεις κάνει; Επόμενος στόχος;
Έναν δίσκο με παιδικά τραγούδια... και έναν ακόμη «Τα Σκουπίδια» του Γιάννη Ξανθούλη, που το είχαμε ανεβάσει στο Οβριόκαστρο στην Κερατέα. Είχαμε ντύσει τα παιδιά σκουπίδια συμβολικά. Πρέπει να σου πω ότι δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και διαμαρτυρόμαστε εκεί οι κάτοικοι. Αυτή η ιστορία κρατάει 16 χρόνια. Κερδήθηκε εκεί ο αγώνας που έγινε και δεν έγινε ο Αρχαιολογικός χώρος άλλη μια χωματερή, γιατί ήταν όλοι μια γροθιά. Είμαστε η μόνη Ευρωπαϊκή χώρα που μιλάμε για ΧΥΤΑ, πας στη Βιέννη πάνω είναι πάρκο και κάτω εργοστάσιο. Ντρέπομαι όταν πάω στην Ιταλία και μου δίνουν στικάκι USB να πετάξω τα σκουπίδια και τους κοιτάω! Κι εμείς μιλάμε ακόμα για απαρχαιωμένες μεθόδους, για να πάρουν κάποιοι τα λεφτά που έχουν εταιρίες... κλπ... είναι εξοργιστικό.
14)Παρακολουθείς ηλεκτρονικό Τύπο;
Ναι, από εκεί ενημερώνομαι... και ραδιόφωνο ακούω... π.χ. troll radio. Και μ αρέσει... πάω και όπου με καλούν, γιατί είναι όπως παλιά δεν υπάρχει Playlist. Μ αρέσουν αυτές οι προσπάθειες που γίνονται.
15)Ελληνόφωνο και αγγλόφωνο;
Ναι, μ' αρέσει είμαι της ανακατωσούρας...με σωστή δόση στο καθένα... Έχω επιλέξει να τραγουδάω ελληνικό στίχο γιατί με εκφράζει περισσότερο.
Ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος θα εμφανιστεί:
στο Mix Grill Festival 2012, 8 Απριλίου στο Passport μαζί με τους:
Πάνο Μουζουράκη
Expert Medicine
Berlin Brides
OK
Και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, στους Αχαρνής του Διονύση Σαββόπουλου, 3 και 4 Μαΐου.