FM to Web: From PEEL To Eternity!

Κάπως έτσι, γιατί ο John Peel ή τ α ν το ραδιόφωνο ή έστω ήταν ένα πολύ σημαντικό του μέρος και πάντα θα είναι, γιατί το μέρος αυτό βρίσκεται μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.

Ο χρόνος τρέχει, όπως πάντα τρέχει και πολύ καλά κάνει, τα πάντα αλλάζουν και πολύ καλά κάνουν, κάποια πράγματα όμως, είναι για πάντα εδώ. Ένα απο αυτά είναι σίγουρα ο 'ήχος' του John Peel, μέσα απο τα περίφημα Peel Sessions, που ΣΗΜΕΡΑ ακούγονται πιο φρέσκα από ποτε! Ο Daniel Ash (Bauhaus) μου έλεγε πριν από λίγα χρόνια σε σχέση με τα Peel Sessions της μπάντας, ότι βασικά η όλη ιστορία, η όλη μαγεία είχε να κάνει με το 'ΕΠΕΙΓΟΝ' του πράγματος. Το 'μπες, γράψε, πες αυτά που ΑΛΗΘΙΝΑ έχεις να πεις ΑΜΕΣΑ..' κι αυτό βέβαια (επειδή ακριβώς υπήρχε ταλέντο) λειτουργούσε πάντα υ π έ ρ... Υπέρ της μπάντας, υπέρ του ραδιοφώνου, υπέρ των ακροατών...
 
Υπάρχουν πράγματα, που ΔΕΝ μπορώ να γράψω εδώ. Θα πω απλά αυτό. Αποχαιρετόντας τον Burgess των Chameleons από το στούντιο της εκπομπής μου, με το τέλος της συνέντευξης (η δεύτερη μέσα σε σύντομο σχετικά διάστημα, με αφορμή μια εμφάνιση τους εδώ κτλ) τον ευχαρίστησα για το ότι μου μίλησε απο καρδιάς, τόσο γενναιόδωρα για τον John Peel, χωρίς να κάνει ξεπέτα. ΟΚ, με συμπάθησε,και νιώθω τυχερός για αυτό, μα κρατάω την τελευταία του φράση πριν να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για τη βραδιά του live πια... Μια απλή (off the record) και 'τετράγωνη', στέρεα κουβέντα που είχε τα πάντα... 'Αν δεν υπήρχε ο Peel Δημήτρη, δεν θα υπήρχαμε κι εμείς και ίσως ούτε εσύ (!) ξέρεις... Είναι μαζί αυτά, καταλαβαίνεις...' Είπαμε κι άλλα, μα αυτό που αναφέρω είναι η βάση κι η ουσία τελικά.
 
Τα νέα πάνε με ταχύτητα φωτός. Για όσους ΔΕΝ τα πρόλαβαν (πράγμα απίθανο) ΕΔΩ κι εδω επίσης από τον σημαντικό Allan Jones (UNCUT) απο πρώτο χέρι επίσης. Σύντομα θα έχω (εδώ ή στην εκπομπή μου) μια κουβέντα με τον Μarc Riley (BBC 6) όταν βολέψουν οι ημερομηνίες και θα έχει ενδιαφέρον η αποψή του, η σκέψη του για τον Peel, καθώς 'τρέχει' όλη αυτή την παράδοση, την κληρονομιά και το κάνει έντιμα και με αληθινή αγάπη και πολύ ταλέντο επίσης.
 
Δεκαετίες πριν,θυμάμαι μια συνέντευξη του John Peel στο Γιάννη Μαλαθρώνα, για το ΠΟΠ & ΡΟΚ αν δεν κάνω λάθος τη μοναδική του σε Ελληνικό μουσικό περιοδικό και νομίζω πως ΔΕΝ κάνω. Είπε πολλά, αλλά αυτό που θυμάμαι (μαζί με όλα τα μουσικά κτλ βέβαια) είναι τον 'παιδικό' ακόμα ενθουσιασμό του για την Liverpool και την ατάκα του για το Χ της Εθνικης μας μέσα στο Webley, σε ένα φιλικό με την Αγγλία την ίδια περίοδο με την συνέντευξη (δεν θυμάμαι να ήταν επίσημο το ματς... ναι φιλικό πρέπει να ήταν με τον Αρχοντίδη να κάνει κάτι μυθικες τούμπες -!- στο τέλος του αγώνα, τον κόουτς εννοώ, σα να πήραμε το διαγαλαξιακό..!!!) 'Δεν πήγες; Δεν πήγες να υποστηρίξεις την ομάδα σου; Μα ΕΠΡΕΠΕ να πας... Θα μπορούσατε να πάτε ακόμη καλύτερα! Με την υποστηριξή σου εννοω..'
 
Ο John Peel 'οπως όλοι οι ξεχωριστοί και ιδιαίτεροι άνθρωποι, ΔΕΝ ήταν 'ευκολος' άνθρωπος,ναι... Από την άλλη, ποιος χρειάζεται αληθινά εύκολους ανθρώπους χωρίς προσωπική αισθητική, τόλμη, πρωτότυπη σκέψη και γοητευτικά ρίσκα όταν χρειάζεται; Μάλλον κανένας. Εκτός αν μιλάμε για τροχονόμους ή ταμείες τραπεζών, με το συμπάθειο που λένε...

Παρακάτω, κάποιοι (από τους πολλούς) που διαχρονικά μίλησαν στην εκπομπή για τον Peel, σαν ένα ελάχιστο 'ευχαριστώ' στην ΜΝΗΜΗ του που παραμένει ολοζώντανη στις καρδιές των μουσικόφιλων όλου του πλανήτη..



'Εφυγε, λίγο πριν η Liverpool κατακτήσει (μετά απο αιώνες) το Champions League, στον ΘΡΥΛΙΚΟ (0-3 ημίχρονο και ΑΠΟΛΥΤΗ ανατροπή) τελικό με την επίσης σπουδαία ΜΙΛΑΝ. Ο μύθος θέλει τους παίκτες στο ημίχρονο, να μην πιστεύουν πως παρα τα 3 τεμάχια, ο κόσμος της ομάδας συνέχιζε να τραγουδά με την ίδια αγάπη για τον σύλλογο: 'You'll never walk alone...'

Κάπου εκεί,ανάμεσα,ήταν σίγουρα και η φωνή του John Peel, έστω κι απο ψηλά...