Το συγκρότημα: Red Hot Chili Peppers
Που: στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας
Κόσμος: Πάρα πολύς. Ήμασταν λιγότεροι από τη συναυλία των U2 (σε εκείνη τη συναυλία λόγω της 360 σκηνής, υπήρχε κόσμος σε όλες τις κερκίδες του Σταδίου), αλλά θεωρώ ότι το επίσημο νούμερο είναι αρκετά μεγάλο.
Ο ήχος: Δυστυχώς δεν ήταν καλός στο μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας. Προς το τέλος (ιδίως στο encore) βελτιώθηκαν κάπως τα πράγματα.
Διάρκεια συναυλίας: 2 ώρες
Setlist:
Monarchy of Roses
Dani California
Can't Stop
Scar Tissue
Look Around
Strip My Mind
Parallel Universe
I Could Have Lied
The Adventures of Rain Dance Maggie
I Like Dirt
Under the Bridge
Higher Ground (διασκευή στο αντίστοιχο κομμάτι του Stevie Wonder)
Californication
Goodbye Hooray
By the Way
Encore:
Chad & Mauro Jam
Suck My Kiss
Ethiopia
Give It Away
Τζαμάρισμα των τριών (ο Kiedis μας αποχαιρέτησε)
Η μεγαλύτερη συναυλία της χρονιάς
Έχουν περάσει περίπου τρείς ώρες από την ολοκλήρωση της συναυλίας των Red Hot Chili Peppers και ακόμη οι αναμνήσεις από το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας είναι νωπές.
Η μεγαλύτερη συναυλία της χρονιάς έγινε και συγκέντρωσε τον περισσότερο κόσμο που έχει συγκεντρώσει ένας μουσικός ή συγκρότημα ή Φεστιβάλ φέτος στην Ελλάδα. Επίσημα νούμερα δεν έχουμε δυστυχώς, αλλά αν υπολογίσεις ότι η Αρένα ήταν γεμάτη και οι κερκίδες (χωρίς το πέταλο πίσω από τη σκηνή) ήταν κατά 70% γεμάτες, μπορείς να καταλάβεις περίπου, πόσος κόσμος πήγε στο Ολυμπιακό Στάδιο για τους Red Hot Chili Peppers.
Ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη συναυλία της χρονιάς. Ήταν και η καλύτερη;
Θα έλεγα ότι οι Peppers είχαν τη διάθεση (οι περισσότεροι), τα hits και τον κόσμο, αλλά δεν είχαν τη φλόγα που είχαν για παράδειγμα οι Kasabian λίγους μήνες πριν. Ήταν μια καλή συναυλία με τα συν και τα πλήν της.
Ας τα δούμε όλα από την αρχή.
Οι καλοί Sunny Side of the Razor και ο πονοκέφαλος των aaak
Η Σάννυ Χατζηαργύρη και οι side of the razor έκαναν την αρχή στις 7 μμ και οι aaak ακολούθησαν με κύριο στόχο να μας προετοιμάσουν για τις "Κόκκινες Καυτές Τσίλι Πιπεριές". Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερο να είχαμε ως support μόνο τους Sunny Side of the Razor και να μην έπαιζαν καθόλου οι aaak. Δεν ξέρω αν οφείλεται στον κακό και ιδιαίτερα δυνατό ήχο που είχαν κατά τη διάρκεια της συναυλίας τους ή στα ίδια τα τραγούδια, αλλά νομίζω ότι οι aaak περισσότερο κατάφεραν να μας πονοκεφαλιάσουν, παρά να μας προπονήσουν για τους Chili Peppers. Η Σάννυ όμως ήταν μια χαρά!
Οι Peppers επί σκηνής!
Η ώρα περνούσε, ο κόσμος έφτανε στο Στάδιο και η αναμονή τελείωνε. Στις 21:45 οι Red Hot Chili Peppers ήταν στη σκηνή του Ο.Α.Κ.Α! Ο Chad Smith ήρθε πρώτος, ντυμένος στα κόκκινα με τη γνωστή μπαντάνα στα μαλλιά του. Ο Flea ως συνήθως δε φορούσε μπλούζα και ο Josh Klinghoffer ήρθε με τις πατερίτσες του και κάθισε σε μια ειδική καρέκλα. Όπως σας είχαμε πει σε παλαιότερο άρθρο, ο Klinghoffer είχε σπάσει το πόδι του το Δεκαπενταύγουστο, σε συναυλία του συγκροτήματος.
Αφού οι τρεις τους τζάμαραν για λίγα λεπτά, ο Anthony Kiedis βγαίνει στη σκηνή με το "OFF!" καπέλο και το περιποιημένο μουστάκι του. Κι αυτός είχε αφήσει την μπλούζα του στα καμαρίνια.
Τα τραγούδια
Το "Monarchy of Roses" άνοιξε όπως αναμενόταν τη συναυλία. Ο ήχος δυστυχώς δεν ήταν καλός. Η φωνή του Kiedis ακουγόταν κάπως μπουκωμένη και η κιθάρα ήταν χαμηλωμένη. Παρ' όλα αυτά, το συγκρότημα και κυρίως ο Flea, o Klinghoffer & o Chad Smith είχαν αρκετά κέφια και έπαιζαν με ένταση και πάθος!
Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πολύ καλή (όπως βλέπαμε στην αρένα) και αυτό φάνηκε ακόμη περισσότερο στο "Dani California', το οποίο ξεκίνησε με ένα drum solo του Smith και το "Can't Stop", το οποίο είχε μια διαφορετική, αλλά ωραία εισαγωγή. Το καπνογόνο και ο χορός απογείωσε τον κόσμο σε ένα τόσο αγαπημένο κομμάτι.
Τα hits συνεχίζονται με το "Scar Tissue" και το "Look around" από το "I'm with you". Στις οθόνες που υπήρχαν αριστερά και δεξιά της σκηνής, αλλά και πίσω από το συγκρότημα, εμφανίζονταν videos του συγκροτήματος και οι Peppers σε έγχρωμο ή ασπρόμαυρο φόντο. Η σκηνοθεσία των όσων βλέπαμε ήταν πολύ καλή!
"Strip my mind", "Parallel Universe" & "I could have lied", στο οποίο ο Flea έπαιξε μαζί με τον Klinghoffer και δίπλα τους ήταν και ο Kiedis. Το περσινό single "The adventures of Rain dance maggie" είχε τρελή ανταπόκριση από τον κόσμο, ο οποίος δε σταματούσε να χορεύει.
Το "Under the bridge" θύμισε τα σχολικά μας χρόνια και το "Californication" σήκωσε τον Klinghoffer στο ένα πόδι για να παίξει δίπλα με τον Flea. "Goodbye Hooray" & "By the way" για να κλείσει το κυρίως μέρος της συναυλίας με ωραίο τρόπο. Έτσι κι έγινε...
Το encore
Το συγκρότημα αποχωρεί και λίγα λεπτάκια μετά, ο Mauro Refosco βγαίνει στη σκηνή με ένα Quica (κρουστό της Βραζιλίας, το οποίο χρησιμοποιείται για μουσικές samba), το οποίο παίζει από την πίσω μεριά. Ο Chad Smith κάθεται στη θέση του και σε πολύ λίγο ξεκινάνε ένα τζαμάρισμα, το οποίο παραπέμπει σε Αφρικάνικους ήχους. Ενώ ο Smith σολάρει, ο Flea επανεμφανίζεται περπατώντας στη σκηνή με τα χέρια... Μόλις σηκώνεται η κάμερα τον πιάνει να παίζει δίπλα σε μια Ελληνική σημαία, που είχαν βάλει σε ένα από τα ηχεία.
Δυναμικό "Suck my kiss" και σχετικά ήρεμο "Ethiopia" (μάλλον δεν ταίριαζε μετά το Suck my kiss). To "Give it away" απογειώνει τον κόσμο και το ολιγόλεπτο τζαμάρισμα των Smith, Klinghoffer & Flea ολοκληρώνει τη συναυλία των Red Hot Chili Peppers (στις 23:40).
Μια άποψη
Σε γενικές γραμμές, η συναυλία των Chili Peppers ήταν καλή. Το setlist περιείχε πολλές επιτυχίες τους. Ναι, θα ήθελα να ακούσω το "Otherside" και ένα σωρό άλλα τραγούδια, αλλά μην τα θέλουμε όλα δικά μας...
Ο Chad Smith στα drums, o Josh Klinghoffer στην κιθάρα (ο οποίος έχει δώσει μια άλλη φρεσκάδα στο συγκρότημα, αλλά δεν είναι Frusciante όπως και να το κάνουμε) και ο Flea στο μπάσο τα έδωσαν όλα πραγματικά! Ήταν πάρα πολύ καλοί! Ο Anthony Kiedis ήταν άλλοτε κοντά μας και με το χορό του ανέβαζε τον κόσμο κι άλλες στιγμές νόμιζες ότι είναι αδιάφορος και βαριέται. Θα μπορούσε εύκολα να απογειώσει το κοινό, το οποίο ήταν έτοιμο και φτιαγμένο από πριν τη συναυλία. Τις επιτυχίες τις έχουν ως συγκρότημα και με ένα μικρό κλικ θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν το κοινό.
Μήπως όμως ζητάμε πολλά;
Μπορεί ναι. Ο μουσικός δημιουργεί μουσική και στις συναυλίες του την παρουσιάζει. Δεν είναι showman. Είναι ένας μουσικός. Τώρα το ότι θα θέλαμε σήμερα να ήταν και showman είναι "αλλουνού παπά Ευαγγέλιο"...
Το κάτι παραπάνω θέλαμε από τους Peppers. Αυτά που βλέπαμε σε όλα τα videos που ανεβάσαμε στο Αφιέρωμα μας για τις περιοδείες των RHCP. Αυτή τη σπίθα, το πάθος. Στους υπόλοιπους τρείς τα έβλεπες όλα αυτά. Στον Anthony όμως...
Όλα τα παραπάνω βέβαια τα νιώσαμε στην αρένα. Όπως έχω ξαναγράψει, σε τέτοιες μεγάλες συναυλίες, είναι άλλη η αίσθηση που έχεις στη Χ Κερκίδα, άλλη στην Υ κι άλλη στην αρένα. Μετά χαράς θα διαβάσουμε τα σχόλια και την άποψη σας για τη συναυλία σε αυτό το άρθρο.
Εν κατακλείδι, είναι σημαντικό που σε μια χρονιά μεγάλης κρίσης, είδαμε ένα συγκρότημα, το οποίο έχει μια από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες περιοδείες. Μακάρι, να συνεχίσουμε να βλέπουμε κι άλλες αντίστοιχα μεγάλες περιοδείες στην Ελλάδα. Αυτό είναι τα πιο σημαντικό για εμάς τους ανθρώπους που αγαπάμε τη μουσική....