Οι Buena Vista Social Club δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις νομίζω. Έχουν καθιερωθεί πια στη διεθνή σκηνή και διαδίδουν την κουβανέζικη μουσική ανά την υφήλιο διατηρώντας στο ακέραιο το πάθος τους για το τραγούδι, δηλαδή για τη ζωή.
Καταφθάνουμε, λοιπόν, στο γεμάτο γήπεδο με μια μικρή καθυστέρηση για να συναντήσουμε ένα πλήθος (γεμάτο ερωτευμένα ζευγαράκια) να χορεύει αεικίνητα στους παιχνιδιάρικους ρυθμούς όπως ορίζουν οι δεκατρείς μουσικοί που βρίσκονται πάνω στη σκηνή. Οι εξαιρετικές τους ικανότητες - τα καινούργια μέλη που συμπληρώνουν το κουβανέζικο παζλ αποτελούν την αφρόκρεμα νέων κουβανών μουσικών - προσδίδουν απίστευτη χάρη και διαμορφώνουν αυτή την χαρακτηριστική εύθυμη διάθεση, το πάθος για ζωή και φυσικά για salsa φιγούρες που διακρίνει τον λατινογενή κόσμο.
H "τρομπέτα της Κούβας", ο άνθρωπος που κάνει το τρομπόνι να τραγουδάει, η κουβανέζικη εκδοχή του λάουτου, τα οποία χειρίζονται μέλη που υπήρχαν και στην αρχική σύνθεση της μπάντας, αλλά και η Omar Portuondo, θρύλος της Κουβανέζικης μουσικής με πενήντα χρόνια καριέρα, η οποία τους συνοδεύει, σχηματίζουν ένα σύνολο που σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει στα σοκάκια της Κούβας και δίνει συνεχώς ρυθμό για περαιτέρω χορό.
Η setlist περιλάμβανε κομμάτια απ' όλη τη δισκογραφία των Buena Vista Social Club, αλλά και μερικές άλλες επιλογές και φυσικά το κοινό αγκάλιασε και ενέτεινε τις χορευτικές του κινήσεις, όπως και ο κόσμος στις κερκίδες, στα Chan Chan, Candela, Dos Gardenias και El Cuarto de Tula. Τέλος, μετά το απαραίτητο encore, αποχαιρέτησαν τη Θεσσαλονίκη λέγοντας διάφορα σπανιόλικα που ποτέ δεν καταλάβαμε έχοντας εκπληρώσει και με το παραπάνω τις προσδοκίες του κοινού.
Επίσης, μια που κινούμαστε σε τέτοιους ρυθμούς, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να δει το πολυβραβευμένο ντοκυμαντέρ του Wim Wertens με τους Buena Vista Social Club, με συνεντεύξεις και ζωντανές εμφανίσεις με αποκορύφωμα αυτή στο Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη.
Καταφθάνουμε, λοιπόν, στο γεμάτο γήπεδο με μια μικρή καθυστέρηση για να συναντήσουμε ένα πλήθος (γεμάτο ερωτευμένα ζευγαράκια) να χορεύει αεικίνητα στους παιχνιδιάρικους ρυθμούς όπως ορίζουν οι δεκατρείς μουσικοί που βρίσκονται πάνω στη σκηνή. Οι εξαιρετικές τους ικανότητες - τα καινούργια μέλη που συμπληρώνουν το κουβανέζικο παζλ αποτελούν την αφρόκρεμα νέων κουβανών μουσικών - προσδίδουν απίστευτη χάρη και διαμορφώνουν αυτή την χαρακτηριστική εύθυμη διάθεση, το πάθος για ζωή και φυσικά για salsa φιγούρες που διακρίνει τον λατινογενή κόσμο.
H "τρομπέτα της Κούβας", ο άνθρωπος που κάνει το τρομπόνι να τραγουδάει, η κουβανέζικη εκδοχή του λάουτου, τα οποία χειρίζονται μέλη που υπήρχαν και στην αρχική σύνθεση της μπάντας, αλλά και η Omar Portuondo, θρύλος της Κουβανέζικης μουσικής με πενήντα χρόνια καριέρα, η οποία τους συνοδεύει, σχηματίζουν ένα σύνολο που σε συνεπαίρνει και σε ταξιδεύει στα σοκάκια της Κούβας και δίνει συνεχώς ρυθμό για περαιτέρω χορό.
Η setlist περιλάμβανε κομμάτια απ' όλη τη δισκογραφία των Buena Vista Social Club, αλλά και μερικές άλλες επιλογές και φυσικά το κοινό αγκάλιασε και ενέτεινε τις χορευτικές του κινήσεις, όπως και ο κόσμος στις κερκίδες, στα Chan Chan, Candela, Dos Gardenias και El Cuarto de Tula. Τέλος, μετά το απαραίτητο encore, αποχαιρέτησαν τη Θεσσαλονίκη λέγοντας διάφορα σπανιόλικα που ποτέ δεν καταλάβαμε έχοντας εκπληρώσει και με το παραπάνω τις προσδοκίες του κοινού.
Επίσης, μια που κινούμαστε σε τέτοιους ρυθμούς, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να δει το πολυβραβευμένο ντοκυμαντέρ του Wim Wertens με τους Buena Vista Social Club, με συνεντεύξεις και ζωντανές εμφανίσεις με αποκορύφωμα αυτή στο Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη.
Σχετικό θέμα