Το πολύ να ήταν εκεί καμιά πενηνταριά άτομα, ή κάτι τέτοιο κι όμως χρόνια μετά, θα είναι τελικά κάποιες χιλιάδες (ναι, ναι, ναι...) όλοι αυτοί που θα ισχυρίζονται πως 'ήμουν κι εγώ εκεί ξέρεις'...Στις 4 Ιουνίου του 1976,η οργή των Sex Pistols απλώθηκε στην πόλη του Manchester και λίγους μήνες μετά σε ολόκληρο το νησί.
THE SEX PISTOLS GIG AT MANCHESTER'S LESSER FREE TRADE HALL, ή αν θέλετε, η συναυλία που 'άλλαξε τον κόσμό' είχε ελάχιστους θεατές,'ετσι δηλαδή όπως συμβαίνει πάντα σε ανάλογες περιπτώσεις.
Ο μύθος και η πραγματικότητα σε ανάλογες καταστάσεις είναι σίγουρο πως παντρεύονται για πάντα (και καλά κάνουν μάλλον..) έτσι ώστε κανένας να μην μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια.
Ονόματα όπως οι Joy Division, οι Fall, οι Smiths ακόμα, μοιάζει στην ουσία να γεννήθηκαν (κι έτσι είναι..) εκείνο το βράδυ (Κλικ εδώ) μα αυτό είναι το τελευταίο ίσως που έχει αληθινά σημασία. Αυτό που ΟΝΤΩΣ έχει μια πολύ ξεχωριστή και σπάνια αξία, είναι η γνήσια τρέλα των ανθρώπων που το διοργάνωσαν, ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ. Τα υπόλοιπα είναι σκέτη ιστορία..
Οι συζητήσεις για την συγκεκριμένη μέρα δίνουν και πέρνουν μέσα στα χρόνια και βάζω στοίχημα την δισκοθήκη μου, πως άκρη δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ... Υπάρχουν άνθρωποι που ορκίζονται (...) πως ο Tony Wilson ΔΕΝ ήταν εκεί στις 4 του Ιούνη ας πούμε, μα πως βρέθηκε εκεί στο αμέσως επόμενο gig λίγο μετά. Ο ίδιος πάλι έλεγε, πως 'φυσικά και ΗΜΟΥΝ εκεί.. Την πρώτη φορά,όχι την δεύτερη, την πρώτη....'Έχουν καμιά σημασία όλα αυτά; Οχι. Καμία απολύτως. Ο Tony Wilson (για παράδειγμα) καθόρισε έτσι κι αλλιώς την πόλη του Manchester, την έβαλε στον χάρτη, της έδωσε ήχο και ταυτότητα μαζί, πακέτο με την καρδιά του βέβαια...
Μέσα στην ωραία ιστορία που λέγεται Rock & Roll, τα πιο σημαντικά πράγματα έτσι κι αλλιώς, γίνονται πάντα απο ανθρώπους που φεύγουν ΠΟΛΥ πιο μπροστά απο το όποιο 'περιβάλλον' μιας εποχής, για να διαμορφώσουν (τελικά) κάτι που ΗΔΗ (...) υπάρχει στον αέρα, χέρι-χέρι με την συχνά παράξενη και αντιφατική μοίρα τους. Και ο Tony Wilson ΗΤΑΝ ένα τέτοιο πρόσωπο. Ο Johnny Rotten και οι η παρέα των Pistols έπίσης.'Οπως βέβαια και οι διαβολεμένοι αλητάμπουρες απο το Manchester, οι περίφημοι Buzzcocks.Πριν απο λίγα χρόνια,είχα την τύχη να φιλοξενήσω στην εκπομπή, μία συνέντευξη του Steve Diggle. Την ίδια εβδομάδα μάλιστα ο ίδιος μιλώντας στο NME για τον Kurt Cobain, 'ελεγε πως 'μου χρωστάει σίγουρα κάποιες γραμμές, καθώς ήμουν εγώ αυτός που συνέχεια κερνούσε και όταν τον πετύχω εκεί ψηλά..ξέρεις...' κάπως έτσι.
Με θυμάμαι να χαμογελώ λοιπόν, να κλείνω το NME, να μη διαβάζω παρακάτω, μα να ξανακούω το απόσπασμα της συνέντευξης που μου παραχώρησε... Το συγκεκριμένο, αυτό που ίσως με ενδιέφερε και περισσότερο είναι η αλήθεια.. Γιατί ο ΗΧΟΣ της φωνής λέει περισσότερα απο τις ίδιες τις λέξεις συχνά.
'Αν δεν είχαν την τρέλα να το στήσουν' σκέφτηκα,'θα είχαμε άραγε μετά ΟΛΑ αυτά που ακολούθησαν..και μάλιστα με τον ΤΡΟΠΟ που αυτά έγιναν..;'
Σε ανάλογες ερωτήσεις φυσικά και δεν μπορεί να υπάρξει απάντηση. Και τα παραπάνω λόγια, πέρα απο το gig that changed the world (...) την αναφόρα των παραπάνω εικόνων εδώ δηλαδή, στη στήλη μου. Είναι περισσότερο το δικό μου πολύ απλό 'ευχαριστώ' στους Buzzcocks, που μου άλλαξαν τη ζωή, πριν απο τριάντα σχεδόν χρόνια, με το 'Boredom',το πιο αγαπημένο μου τραγούδι μέχρι (και) σήμερα, μέσα απο οποιοδήποτε είδος (...) του Rock & Roll, οπουδήποτε στον πλανήτη.
Θέλω να πω εδώ, πως μέσα στο καλοκαίρι που πέρασε,είχα κάποια στιγμή μια τηλεφωνική κουβέντα ρουτίνας με τον Κώστα τον Οικονόμου των False Alarm. Εκεί τον ρώτησα λοιπόν, σχεδόν προβοκατόρικα, 'εσύ είσαι σοβαρό παιδί (ναι έτσι του είπα ο αλητήριος...) γιατί τα κάνεις όλα αυτά..; Τόσο τρέξιμο, τόσα χρήματα ακόμα, τόση αγωνία και τρεχάλα γενικότερα για μια... μπάντα;'
'Γιατί θα πεθάνω σε λίγα χρόνια ρε φίλε, όπως όλοι μας και γουστάρω να έχω κάνει κάποια πράγματα που αληθινά αγαπάω πρώτα... Για αυτό, για τίποτα άλλο' μου απάντησε και κλείσαμε λίγο μετά την συζήτηση έτσι απλά... Οι False Alarm κυκλοφόρησαν πρόσφατα λοιπόν το πρώτο τους δισκάκι. Ένα single που αξίζει τα λεφτά του, μα και που σίγουρα αξίζει πολύ περισσότερο απο όλα τα χρήματα του κόσμου μαζί για του ίδιους.
Δεν ξέρω αν ποτέ θα στήσουν κάποιο live που θα αλλάξει την όψη του κόσμου, όπως και δεν ξέρω τον τρόπο ή τη συνταγή για να αλλάξει ο κόσμος βέβαια. Αυτό που ξέρω, είναι πως οι Buzzcocks του 1976, ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΛΛΑΞΑΝ (...) θα ήταν περήφανοι για το DO IT YOURSELF ήθος και πνεύμα των παιδιών...