Γράφει ο Μιχάλης Λαμπρινός από την αρένα του Ziggo Dome:
Καταρχάς να πούμε δυο λόγια για τον χώρο της συναυλίας. Το Ziggo Dome είναι η πιο καινούρια αρένα στην Ευρώπη (ίσως και στον κόσμο!) καθώς άνοιξε φέτος το καλοκαίρι και από τότε είναι συνεχώς γεμάτο με συναυλίες: Από Pearl Jam, Radiohead, Muse και Black Keys μέχρι George Michael, Lady Gaga και Madonna.
Από την στιγμή που προσεγγίζεις το στάδιο από τον σταθμό του τρένου εντυπωσιάζεσαι από το γεγονός ότι είναι στις 3 πλευρές καλυμμένο με LED προβάλλοντας τις ερχόμενες συναυλίες. Εύκολα προσβάσιμο ακριβώς δίπλα στο στάδιο του Ajax και στην Heineken music arena που όπως φαίνεται δεν ήταν αρκετή να καλύψει την ζήτηση για συναυλίες και entertainment events.
Η δεύτερη θετική έκπληξη είναι μπαίνοντας στο στάδιο. Εξυπηρετικότατο προσωπικό, δωρεάν γκαρνταρόμπα (!) και ένα σχεδόν φουτουριστικό σκηνικό δεν σου θυμίζει σε τίποτα πως είσαι σε στάδιο αλλά σε ένα high class εμπορικό κέντρο. Το σύστημα για να προμηθευτείς φαγητό/ποτό γίνεται με έναν αντίστοιχο τρόπο όπως στο Terra Vibe με την διαφορά ότι: 1) γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα γρήγορα και χωρίς ουρές, 2) η μπύρα έχει 2 ευρώ.
Στα της συναυλίας: Οι Maccabees παρότι αποτελούν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα, δεν κατάφεραν να εντυπωσιάσουν ιδιαιτέρα με την απόδοσή τους. Κακό setlist (χωρίς First Love, X-Ray και Young Lions) χωρίς παλμό και χωρίς να καταφέρουν να κερδίσουν τον κόσμο σε οποιαδήποτε στιγμή. Γενικά περιμέναμε περισσότερα πράγματα.
Η ώρα πέρασε γρήγορα και οι Black Keys βρίσκονται στην σκηνή! Η αρχή με Howlin’ for you ίσως ήταν η χειρότερη (και η πιο απογοητευτική) στιγμή όλης της βραδιάς. Ενά από τα πιο δυναμικά τραγούδια του συγκροτήματος “κάηκε” μπαίνοντας πρώτο στο setlist καθώς ούτε το συγκρότημα φαίνονταν έτοιμο να ξεκινήσει με αυτό ούτε το κοινό φάνηκε να συγκινείται ιδιαίτερα. Σε αυτό φταίει το γεγονός ότι το τραγούδι ακούγονταν πολύ διαφορετικό, άνευρο και μονότονο live. Η κατάσταση από εκεί και πέρα άρχισε να βελτιώνεται σημαντικά, σαν το συγκρότημα να βρήκε τα πατήματα του και να μπήκε κανονικά στο live. Next Girl με τον κόσμο και το συγκρότημα να ζεσταίνεται σιγά/σιγά. Πρώτη πραγματικά καλή στιγμή της βραδιάς: Gold on the Ceiling με τον κόσμο να τραγουδάει (επιτέλους) και τον Dan στην κιθάρα να το απογειώνει.
Ο ήχος της συναυλίας από την πρώτη στιγμή στο σημείο που βρισκόμουν εγώ (αρένα, πολύ κοντά στην σκηνή) ήταν απλά τέλειος. Αρκετά δυνατός και πολύ καθαρός να χαίρεσαι να ακούς το συγκρότημα. “Θα πούμε μερικά παλιότερα τραγούδια οι δυο μας” μας λέει ο Dan πριν το εξαιρετικό Thickfreakness. Το Little Black Submarines ήταν ένα από τα highlights της βραδιάς, ειδικά στο σημείο που μπαίνει η ηλεκτρική κιθάρα, έγινε πανικός!
Τα 4 τελευταία τραγούδια πριν από το encore ήταν αυτά που κράτησα δηλαδή Ten Cent Pistol, She’s Long gone, Tighten Up και Lonely boy. Tο συγκρότημα φαίνονταν να ανεβάζει συνεχώς ρυθμούς και τον κόσμο να ανταποκρίνεται όλο και καλύτερα. Το κλείσιμο της βραδιάς δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, καταρχάς με το Everlasting light και το υπέροχο εφέ της ντισκόμπαλας που φώτισε όλο το στάδιο και με το I Got Mine που ίσως ήταν το μόνο τραγούδι που ακούγονταν εξαιρετικά καλύτερο live σε σχέση με την album έκδοση του!
Ο κόσμος και η ανταπόκριση του ήταν για μένα ένα από τα συστατικά που κράτησαν την συναυλία (και δεν την απογείωσαν). Δεν υπήρχε το κλίμα που θα περίμενε κανείς σε μια τέτοια συναυλία καθώς μόνο προς το τέλος ο κόσμος φάνηκε σαν να “ξυπνάει” και δημιουργήθηκε μια δυνατή ατμόσφαιρα στην αρένα. Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε το γεγονός ότι μέσα σε διάστημα 10 μηνών οι Black Keys έχουν παίξει 3 φορές στην Ολλανδία! Οπότε ίσως οι πιο φανατικοί οπαδοί του συγκροτήματος να παρακολούθησαν κάποια από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους και το γεγονός αυτό να επηρέασε κάπως την ατμόσφαιρα. Ως προς τα “δημογραφικά χαρακτηριστικά” νομίζω πως πρόκειται για τον πιο ετερόκλιτο κοινό που έχω δει ποτέ σε συναυλία! Ηλικίες από 17-18 μέχρι 50+! Έβλεπες παρέες 40άριδων πατεράδων με τους (έφηβους) γίους τους, φαντάζομαι σαν κάποιο είδος “ροκ εκπαίδευσης”
Όσο για την απόδοση του συγκροτήματος? Επαγγελματική, που σε κάποιες στιγμές φαίνεται σαν να μην ήθελαν να αποδώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους (Howlin for you, Lonely Boy) σαν να έκαναν οικονομία δυνάμεων, ενώ σε άλλες νόμιζες ότι τα ντραμς του Patrick Carney μαζί με την κιθάρα του Dan, θα έπαιρναν φωτιά και θα εκτοξεύοντας στο στάδιο!
Συνολικά? Μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση των Black Keys με τραγούδια απ’ όλη την καριέρα τους, δυνατές κιθάρες και πραγματικό ροκ στα καλύτερα του χωρίς πολλά εφέ και εντυπωσιασμούς αλλά με μπόλικη ουσία. Παρότι δεν ήταν η καλύτερη συναυλία που είδαμε φέτος, φύγαμε με εξαιρετικά θετικές εντυπώσεις
Γράφει η Ελένη Πεφάνη - Lne από το πρώτο διάζωμα του Ziggo Dome:
Η ψυχολογία γνωστή με βάση τα ελληνικά συναυλιακά δεδομένα: "αφού δεν πάει το βουνό στο Μωάμεθ πάει ο Μωάμεθ στο βουνό", όπου βουνό οι Black Keys και Μωάμεθ η υπογράφουσα. Αυτό που εύχομαι είναι να 'μαστε καλά και να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τα ταξίδια που θέλουμε για να δούμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες. Στις αρχές του χρόνου είχα κάνει άλλη μια κρούση στα γνωστά σάιτ με αεροπορικά εισιτήρια (προς Βερολίνο εκείνη τη φορά) και αντιμετώπισα το πρόβλημα που περιέγραφε ο Δημήτρης Κανελλόπουλος στο e-tetradio.
Τελικά η ημερομηνία και το μέρος έκλεισαν: 3 Δεκεμβρίου στο Άμστερνταμ.
Η αρχική τιμή του εισιτηρίου ήταν 38 ευρώ, αλλά με τα έξοδα αγοράς μέσω ίντερνετ έφτασε περίπου τα 45, όσο, μάλλον, θα κόστιζε και στην Αθήνα, σε περίπτωση που μας επισκεπτόταν το δίδυμο από το Akron.
Φτάνοντας στο Ziggo Dome, το οποίο βρίσκεται δίπλα στο γήπεδο του Ajax, ένα τέταρτο με το μετρό από το κέντρο της πόλης, δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις ότι το εξωτερικό του είναι καλυμμένο με LED και λειτουργεί σαν μια τεράστια πινακίδα. Πάνω στο κτίριο λοιπόν είδαμε τις πληροφορίες για τα επόμενα shows, τους Black Keys κ.ά. Λίγο πιο δίπλα το Heineken Music Hall. Αν δε σου άρεσαν οι Black Keys πήγαινες και έβλεπες Marilyn Manson...!
Η είσοδος γρήγορη παρ'όλο τον κόσμο που ήταν μαζεμένος στις ουρές έξω από το Dome. Το κτίριο αυτό είναι φτιαγμένο για μουσικές παραστάσεις. Η δομή του είναι σαν αυτή του γηπέδου: αρένα, θύρες, διαζώματα κτλ. Μόνο που στο ελληνικό γήπεδο δεν βρίσκεις γκαρνταρόμπα, προσεγμένα καταστήματα (δίπλα στην είσοδο της θύρας) με σαλάτες, χυμούς, φρούτα, τις αγαπημένες τηγανητές πατάτες των Ολλανδών και διάφορα σαντουιτσοειδή...
Στα συναυλιακά τώρα... Οι Maccabees ηταν το support group για τη βραδιά. Αν και η ώρα έναρξης ήταν 20:00, δεν το πολυπιστέψαμε και θεωρήσαμε ότι στις 20:30 "δεν θα έχουν βγει ακόμα μωρέ". Αλλά είχαν βγει και είχαν πει και (παραπάνω από) ένα τραγούδι. Προλάβαμε να ακούσουμε το γνωστό 'No kind words' πριν βαρεθούμε λίγο με τα υπόλοιπα. Δεν θεωρώ πως οι Maccabees είναι το καλύτερο support για τους Black Keys. Μας αποχαιρέτησαν κατά τις 20:40 και στις 21:20 είδαμε για πρώτη φορά το εντυπωσιακό σκηνικό των Black Keys. Ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν δυναμικά με το 'Howlin' For You'. Ο ήχος πάρα πολύ καλός, αλλά ιδιαίτερα εντυπωσιακός ήταν ο φωτισμός και το σκηνικό.
Το δίδυμο Patrick Carney (drums) και Dan Auerbach (κιθάρα, φωνή) μπροστά στη σκηνή, έχοντας πίσω τους, τους Gus Seyffert (μπάσο) και John Wood (πλήκτρα/κιθάρα). Είναι η δεύτερη περιοδεία στην οποία συνοδεύονται και από άλλους μουσικούς. Με πολύ ανεβασμένη διάθεση είπαν τις περισσότερες επιτυχίες τους με μεγάλη απουσία αυτή του 'Too Afraid To Love You'. Πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στο 'Little Black Submarines', όταν όλος ο κόσμος τραγουδούσε μαζί με τον Dan, μια από τις λίγες φορές που ο κόσμος συμμετείχε θερμά. Για να μην ξεχνιούνται (8 χρόνια μόνο οι δυο τους στις σκηνές είναι αυτά) είπαν και κάποια τραγούδια μόνοι τους, χωρίς αυτό να μειώσει καθόλου την ένταση της εμφάνισής τους.
Ο Dan σε απίστευτη φόρμα, πήγαινε μπρος-πίσω στο μικρόφωνο, πάταγε τα πεντάλ του για να αλλάξει τα εφέ της ηλεκτρικής κιθάρας του, χοροπηδούσε και κοιτούσε τον Patrick, ο οποίος ίδρωνε πάνω από τα δύο βαθιά τομ του δίνοντας το ρυθμό. Το κύριο σετ έκλεισε κατά τις 22:30 με το 'Lonely Boy', αλλά το encore δεν άργησε να έρθει και ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Καθώς ξανα-ανέβαιναν στη σκηνή οι μουσικοί, μια τεράστια ντισκομπάλα κατέβηκε και με τις πρώτες νότες του 'Everlasting Love' πολύχρωμο φως έλουσε όλο το χώρο! Στο τελευταίο τραγούδι 'I Got Mine' τζάμαραν οι δυο τους, ενώ μια φωτισμένη επιγραφή 'THE BLACK KEYS' αναβόσβηνε πίσω τους.
Η σκηνοθεσία της συναυλίας ήταν εκπληκτική για μια αρένα. Χωρίς υπερβολές, με πολύ όμορφο φωτισμό κατάφεραν να "γεμίσουν" έναν τόσο μεγάλο χώρο. Πιστεύω, όμως, πως η μουσική των Black Keys ταιριάζει σε ένα μικρότερο χώρο, πιο "βρώμικο", πιο ροκ, χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την εξαιρετική εντύπωση που έχω από την βραδιά αυτή.
Setlist:
Howlin' for You
Next Girl
Run Right Back
Same Old Thing
Dead and Gone
Gold on the Ceiling
Thickfreakness
Girl Is on My Mind
Your Touch
Little Black Submarines
Money Maker
Strange Times
Sister
Nova Baby
Ten Cent Pistol
She's Long Gone (παρουσίαση μουσικών)
Tighten Up
Lonely Boy
Encore:
Everlasting Light
I Got Mine
Θεωρώ περιττό να σχολιάσω την οργάνωση. Στην είσοδο οι ευγενέστατοι υπάλληλοι με ειδικό scanner χειρός σκάναραν το εισιτήριο (που οι περισσότεροι είχαν εκτυπώσει στο σπίτι τους) και έμπαινες χωρίς πολλά-πολλά, άντε έναν έλεγχο της τσάντας. Στην έξοδο χαμογελαστοί σε καληνυχτούσαν! Υπήρχαν αμέτρητα μηχανήματα για να προμηθευτείς tokens, είτε με κάρτα, είτε με μετρητά. Στα μείον οι υψηλές τιμές (5 ευρώ τα 0.5 lt μπύρας).
Μπορείτε να φανταστείτε πως το άρθρο αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια μακροσκελής γκρίνια και ένα τεράστιο "γιατί δεν μπορεί να είναι έτσι και στην Ελλάδα", αλλά αυτό δεν ωφελεί κανέναν. Οι προτάσεις, οι ιδέες και οι πρωτοβουλίες είναι το καλύτερο αντίδοτο στην ελληνική πραγματικότητα.
Φωτογραφίες Black Keys(εξωφύλλου και περιεχομένου) από: Armand Hoogland
Φωτογραφίες ZiggoDome από Benthem Crouwel Architects
Καταρχάς να πούμε δυο λόγια για τον χώρο της συναυλίας. Το Ziggo Dome είναι η πιο καινούρια αρένα στην Ευρώπη (ίσως και στον κόσμο!) καθώς άνοιξε φέτος το καλοκαίρι και από τότε είναι συνεχώς γεμάτο με συναυλίες: Από Pearl Jam, Radiohead, Muse και Black Keys μέχρι George Michael, Lady Gaga και Madonna.
Από την στιγμή που προσεγγίζεις το στάδιο από τον σταθμό του τρένου εντυπωσιάζεσαι από το γεγονός ότι είναι στις 3 πλευρές καλυμμένο με LED προβάλλοντας τις ερχόμενες συναυλίες. Εύκολα προσβάσιμο ακριβώς δίπλα στο στάδιο του Ajax και στην Heineken music arena που όπως φαίνεται δεν ήταν αρκετή να καλύψει την ζήτηση για συναυλίες και entertainment events.
Η δεύτερη θετική έκπληξη είναι μπαίνοντας στο στάδιο. Εξυπηρετικότατο προσωπικό, δωρεάν γκαρνταρόμπα (!) και ένα σχεδόν φουτουριστικό σκηνικό δεν σου θυμίζει σε τίποτα πως είσαι σε στάδιο αλλά σε ένα high class εμπορικό κέντρο. Το σύστημα για να προμηθευτείς φαγητό/ποτό γίνεται με έναν αντίστοιχο τρόπο όπως στο Terra Vibe με την διαφορά ότι: 1) γίνεται σε αυτόματα μηχανήματα γρήγορα και χωρίς ουρές, 2) η μπύρα έχει 2 ευρώ.
Η ώρα πέρασε γρήγορα και οι Black Keys βρίσκονται στην σκηνή! Η αρχή με Howlin’ for you ίσως ήταν η χειρότερη (και η πιο απογοητευτική) στιγμή όλης της βραδιάς. Ενά από τα πιο δυναμικά τραγούδια του συγκροτήματος “κάηκε” μπαίνοντας πρώτο στο setlist καθώς ούτε το συγκρότημα φαίνονταν έτοιμο να ξεκινήσει με αυτό ούτε το κοινό φάνηκε να συγκινείται ιδιαίτερα. Σε αυτό φταίει το γεγονός ότι το τραγούδι ακούγονταν πολύ διαφορετικό, άνευρο και μονότονο live. Η κατάσταση από εκεί και πέρα άρχισε να βελτιώνεται σημαντικά, σαν το συγκρότημα να βρήκε τα πατήματα του και να μπήκε κανονικά στο live. Next Girl με τον κόσμο και το συγκρότημα να ζεσταίνεται σιγά/σιγά. Πρώτη πραγματικά καλή στιγμή της βραδιάς: Gold on the Ceiling με τον κόσμο να τραγουδάει (επιτέλους) και τον Dan στην κιθάρα να το απογειώνει.
Ο ήχος της συναυλίας από την πρώτη στιγμή στο σημείο που βρισκόμουν εγώ (αρένα, πολύ κοντά στην σκηνή) ήταν απλά τέλειος. Αρκετά δυνατός και πολύ καθαρός να χαίρεσαι να ακούς το συγκρότημα. “Θα πούμε μερικά παλιότερα τραγούδια οι δυο μας” μας λέει ο Dan πριν το εξαιρετικό Thickfreakness. Το Little Black Submarines ήταν ένα από τα highlights της βραδιάς, ειδικά στο σημείο που μπαίνει η ηλεκτρική κιθάρα, έγινε πανικός!
Τα 4 τελευταία τραγούδια πριν από το encore ήταν αυτά που κράτησα δηλαδή Ten Cent Pistol, She’s Long gone, Tighten Up και Lonely boy. Tο συγκρότημα φαίνονταν να ανεβάζει συνεχώς ρυθμούς και τον κόσμο να ανταποκρίνεται όλο και καλύτερα. Το κλείσιμο της βραδιάς δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, καταρχάς με το Everlasting light και το υπέροχο εφέ της ντισκόμπαλας που φώτισε όλο το στάδιο και με το I Got Mine που ίσως ήταν το μόνο τραγούδι που ακούγονταν εξαιρετικά καλύτερο live σε σχέση με την album έκδοση του!
Ο κόσμος και η ανταπόκριση του ήταν για μένα ένα από τα συστατικά που κράτησαν την συναυλία (και δεν την απογείωσαν). Δεν υπήρχε το κλίμα που θα περίμενε κανείς σε μια τέτοια συναυλία καθώς μόνο προς το τέλος ο κόσμος φάνηκε σαν να “ξυπνάει” και δημιουργήθηκε μια δυνατή ατμόσφαιρα στην αρένα. Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε το γεγονός ότι μέσα σε διάστημα 10 μηνών οι Black Keys έχουν παίξει 3 φορές στην Ολλανδία! Οπότε ίσως οι πιο φανατικοί οπαδοί του συγκροτήματος να παρακολούθησαν κάποια από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους και το γεγονός αυτό να επηρέασε κάπως την ατμόσφαιρα. Ως προς τα “δημογραφικά χαρακτηριστικά” νομίζω πως πρόκειται για τον πιο ετερόκλιτο κοινό που έχω δει ποτέ σε συναυλία! Ηλικίες από 17-18 μέχρι 50+! Έβλεπες παρέες 40άριδων πατεράδων με τους (έφηβους) γίους τους, φαντάζομαι σαν κάποιο είδος “ροκ εκπαίδευσης”
Όσο για την απόδοση του συγκροτήματος? Επαγγελματική, που σε κάποιες στιγμές φαίνεται σαν να μην ήθελαν να αποδώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους (Howlin for you, Lonely Boy) σαν να έκαναν οικονομία δυνάμεων, ενώ σε άλλες νόμιζες ότι τα ντραμς του Patrick Carney μαζί με την κιθάρα του Dan, θα έπαιρναν φωτιά και θα εκτοξεύοντας στο στάδιο!
Συνολικά? Μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση των Black Keys με τραγούδια απ’ όλη την καριέρα τους, δυνατές κιθάρες και πραγματικό ροκ στα καλύτερα του χωρίς πολλά εφέ και εντυπωσιασμούς αλλά με μπόλικη ουσία. Παρότι δεν ήταν η καλύτερη συναυλία που είδαμε φέτος, φύγαμε με εξαιρετικά θετικές εντυπώσεις
Γράφει η Ελένη Πεφάνη - Lne από το πρώτο διάζωμα του Ziggo Dome:
Η ψυχολογία γνωστή με βάση τα ελληνικά συναυλιακά δεδομένα: "αφού δεν πάει το βουνό στο Μωάμεθ πάει ο Μωάμεθ στο βουνό", όπου βουνό οι Black Keys και Μωάμεθ η υπογράφουσα. Αυτό που εύχομαι είναι να 'μαστε καλά και να έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τα ταξίδια που θέλουμε για να δούμε τους αγαπημένους μας καλλιτέχνες. Στις αρχές του χρόνου είχα κάνει άλλη μια κρούση στα γνωστά σάιτ με αεροπορικά εισιτήρια (προς Βερολίνο εκείνη τη φορά) και αντιμετώπισα το πρόβλημα που περιέγραφε ο Δημήτρης Κανελλόπουλος στο e-tetradio.
Τελικά η ημερομηνία και το μέρος έκλεισαν: 3 Δεκεμβρίου στο Άμστερνταμ.
Η αρχική τιμή του εισιτηρίου ήταν 38 ευρώ, αλλά με τα έξοδα αγοράς μέσω ίντερνετ έφτασε περίπου τα 45, όσο, μάλλον, θα κόστιζε και στην Αθήνα, σε περίπτωση που μας επισκεπτόταν το δίδυμο από το Akron.
Φτάνοντας στο Ziggo Dome, το οποίο βρίσκεται δίπλα στο γήπεδο του Ajax, ένα τέταρτο με το μετρό από το κέντρο της πόλης, δεν μπορείς να μην παρατηρήσεις ότι το εξωτερικό του είναι καλυμμένο με LED και λειτουργεί σαν μια τεράστια πινακίδα. Πάνω στο κτίριο λοιπόν είδαμε τις πληροφορίες για τα επόμενα shows, τους Black Keys κ.ά. Λίγο πιο δίπλα το Heineken Music Hall. Αν δε σου άρεσαν οι Black Keys πήγαινες και έβλεπες Marilyn Manson...!
Η είσοδος γρήγορη παρ'όλο τον κόσμο που ήταν μαζεμένος στις ουρές έξω από το Dome. Το κτίριο αυτό είναι φτιαγμένο για μουσικές παραστάσεις. Η δομή του είναι σαν αυτή του γηπέδου: αρένα, θύρες, διαζώματα κτλ. Μόνο που στο ελληνικό γήπεδο δεν βρίσκεις γκαρνταρόμπα, προσεγμένα καταστήματα (δίπλα στην είσοδο της θύρας) με σαλάτες, χυμούς, φρούτα, τις αγαπημένες τηγανητές πατάτες των Ολλανδών και διάφορα σαντουιτσοειδή...
Στα συναυλιακά τώρα... Οι Maccabees ηταν το support group για τη βραδιά. Αν και η ώρα έναρξης ήταν 20:00, δεν το πολυπιστέψαμε και θεωρήσαμε ότι στις 20:30 "δεν θα έχουν βγει ακόμα μωρέ". Αλλά είχαν βγει και είχαν πει και (παραπάνω από) ένα τραγούδι. Προλάβαμε να ακούσουμε το γνωστό 'No kind words' πριν βαρεθούμε λίγο με τα υπόλοιπα. Δεν θεωρώ πως οι Maccabees είναι το καλύτερο support για τους Black Keys. Μας αποχαιρέτησαν κατά τις 20:40 και στις 21:20 είδαμε για πρώτη φορά το εντυπωσιακό σκηνικό των Black Keys. Ανέβηκαν στη σκηνή και ξεκίνησαν δυναμικά με το 'Howlin' For You'. Ο ήχος πάρα πολύ καλός, αλλά ιδιαίτερα εντυπωσιακός ήταν ο φωτισμός και το σκηνικό.
Το δίδυμο Patrick Carney (drums) και Dan Auerbach (κιθάρα, φωνή) μπροστά στη σκηνή, έχοντας πίσω τους, τους Gus Seyffert (μπάσο) και John Wood (πλήκτρα/κιθάρα). Είναι η δεύτερη περιοδεία στην οποία συνοδεύονται και από άλλους μουσικούς. Με πολύ ανεβασμένη διάθεση είπαν τις περισσότερες επιτυχίες τους με μεγάλη απουσία αυτή του 'Too Afraid To Love You'. Πολύ όμορφη ατμόσφαιρα στο 'Little Black Submarines', όταν όλος ο κόσμος τραγουδούσε μαζί με τον Dan, μια από τις λίγες φορές που ο κόσμος συμμετείχε θερμά. Για να μην ξεχνιούνται (8 χρόνια μόνο οι δυο τους στις σκηνές είναι αυτά) είπαν και κάποια τραγούδια μόνοι τους, χωρίς αυτό να μειώσει καθόλου την ένταση της εμφάνισής τους.
Ο Dan σε απίστευτη φόρμα, πήγαινε μπρος-πίσω στο μικρόφωνο, πάταγε τα πεντάλ του για να αλλάξει τα εφέ της ηλεκτρικής κιθάρας του, χοροπηδούσε και κοιτούσε τον Patrick, ο οποίος ίδρωνε πάνω από τα δύο βαθιά τομ του δίνοντας το ρυθμό. Το κύριο σετ έκλεισε κατά τις 22:30 με το 'Lonely Boy', αλλά το encore δεν άργησε να έρθει και ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Καθώς ξανα-ανέβαιναν στη σκηνή οι μουσικοί, μια τεράστια ντισκομπάλα κατέβηκε και με τις πρώτες νότες του 'Everlasting Love' πολύχρωμο φως έλουσε όλο το χώρο! Στο τελευταίο τραγούδι 'I Got Mine' τζάμαραν οι δυο τους, ενώ μια φωτισμένη επιγραφή 'THE BLACK KEYS' αναβόσβηνε πίσω τους.
Η σκηνοθεσία της συναυλίας ήταν εκπληκτική για μια αρένα. Χωρίς υπερβολές, με πολύ όμορφο φωτισμό κατάφεραν να "γεμίσουν" έναν τόσο μεγάλο χώρο. Πιστεύω, όμως, πως η μουσική των Black Keys ταιριάζει σε ένα μικρότερο χώρο, πιο "βρώμικο", πιο ροκ, χωρίς αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την εξαιρετική εντύπωση που έχω από την βραδιά αυτή.
Setlist:
Howlin' for You
Next Girl
Run Right Back
Same Old Thing
Dead and Gone
Gold on the Ceiling
Thickfreakness
Girl Is on My Mind
Your Touch
Little Black Submarines
Money Maker
Strange Times
Sister
Nova Baby
Ten Cent Pistol
She's Long Gone (παρουσίαση μουσικών)
Tighten Up
Lonely Boy
Encore:
Everlasting Light
I Got Mine
Θεωρώ περιττό να σχολιάσω την οργάνωση. Στην είσοδο οι ευγενέστατοι υπάλληλοι με ειδικό scanner χειρός σκάναραν το εισιτήριο (που οι περισσότεροι είχαν εκτυπώσει στο σπίτι τους) και έμπαινες χωρίς πολλά-πολλά, άντε έναν έλεγχο της τσάντας. Στην έξοδο χαμογελαστοί σε καληνυχτούσαν! Υπήρχαν αμέτρητα μηχανήματα για να προμηθευτείς tokens, είτε με κάρτα, είτε με μετρητά. Στα μείον οι υψηλές τιμές (5 ευρώ τα 0.5 lt μπύρας).
Μπορείτε να φανταστείτε πως το άρθρο αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια μακροσκελής γκρίνια και ένα τεράστιο "γιατί δεν μπορεί να είναι έτσι και στην Ελλάδα", αλλά αυτό δεν ωφελεί κανέναν. Οι προτάσεις, οι ιδέες και οι πρωτοβουλίες είναι το καλύτερο αντίδοτο στην ελληνική πραγματικότητα.
Φωτογραφίες Black Keys(εξωφύλλου και περιεχομένου) από: Armand Hoogland
Φωτογραφίες ZiggoDome από Benthem Crouwel Architects