Ήταν η ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς που μας πέρασε. Με τον δίσκο Σε τόπους που δεν ξέρω, ο Γρηγόρης Πολύζος, τάραξε τα λιμνάζοντα νερά της Ελληνικής μουσικής. Ο πρωτοεμφανιζόμενος δημιουργός μας οδήγησε σε μουσικούς τόπους που δεν ξέραμε, στηριζόμενος στο πηγαίο ταλέντο του, στην εμπειρία και βαθιά μουσική γνώση του πολύ σημαντικού Νίκου Ζούδιαρη, στις εξαίρετες φωνές των Λάκη χαλκιά, Φωτεινής Δάρρα, Απόστολου Ρίζου, Μαρίας Κρασοπούλου και Νίκου Ζούδιαρη, στους καταπληκτικούς μουσικούς Ν.Αντύπα, Ά.Τουρκογιώργη, Αλ.Παρασκευόπουλο, Μ.Καραντίνη, Γ. Κοντραφούρη, Η. Βαβάτσικα, Θ.Γκιουλετζή, Θ.Παπαδόπουλο και Μ.Πορφύρη και στη δύναμη και φρεσκάδα του λόγου των νέων στιχουργων, Αυγής Βυθούλκα, Γιώργου Σταυλιώτη και Κωνσταντίνου Σύρμου.
Μέσα από την συνέντευξη που μας παραχώρησε, διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα νέο πολύ ξεχωριστό άνθρωπο, εξαιρετικά προσγειωμένο, ιδιαίτερα ειλικρινή, με ήθος, που σε κερδίζει από τις πρώτες λέξεις, χαρακτηριστικά που τείνουν να γίνουν δυσεύρετα στους καιρούς μας.
Σε τόπους που δεν ξέρω. Πρώτο βήμα σου στα μουσικά δρώμενα, δείγμα θετικόν. Ρούκι, για να χρησιμοποιήσω μπασκετικό όρο, στην Ελληνική δισκογραφία, ταράζεις τα λιμνάζοντα νερά με ένα εξαιρετικό δίσκο που χαρακτηρίστηκε, δίκαια, η ευχάριστη μουσική έκπληξη της χρονιάς. Περίμενες οτι η μουσική σου, με το καλημέρα, θα είχε τέτοια αποδοχή;
Γ.Π. Να πω την αλήθεια, όχι. Αν και είχε όλες τις προοπτικές από άποψη συντελεστών (ερμηνευτές, μουσικούς, παραγωγή) δεν πίστευα ότι θα είχε αποδοχή από τον κόσμο. Ίσως γιατί και από την φύση μου δεν είμαι και ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος. Παρ όλα αυτά, ο δίσκος από τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του πήγε πολύ καλά. Δεν μπορώ παρά να είμαι χαρούμενος και ευγνώμων για αυτό.
Καινούργιος συνθέτης στην παρέα. Γρηγόρης Πολύζος. Μια ώριμη κι ελπιδοφόρα νησίδα τέχνης, ένα δυνατό φως στη ζοφερότητα της εποχής. Είναι τα λόγια με τα οποία ο Νίκος Ζούδιαρης σε υποδέχτηκε δημόσια και σε σύστησε στο ευρύ κοινό, λίγο πριν βγει στον αέρα το τραγούδι σου Πέτρα απ' το φεγγάρι. Μίλησέ μας για την γνωριμία και τη συνεργασία σου με τον μεγάλο τραγουδοποιό.
Γ.Π. Τι να πρωτοπώ για τον άνθρωπο αυτόν… Μέσω my space πρωτομιλήσαμε. Του ζήτησα να ακούσει ένα τραγούδι που είχα ανεβάσει (το κουτσό στρατιωτάκι) και μου απάντησε μετά από κάποιες ώρες με θετικότατα σχόλια (και κάποιες παρατηρήσεις βέβαια)… έτσι ξεκινήσαμε. Τα περιγράφω και μέσα στο βιβλίο με κάθε λεπτομέρεια. Ο Νίκος ήταν δάσκαλος για μένα και μέσα και έξω από το στούντιο. Και πριν και μετά τον δίσκο. Όπου χρειάστηκε με έπαιρνε από το χέρι και όπου έκρινε μου έδινε μια σπρωξιά να περπατήσω μόνος μου. Μέσα στον στούντιο ήταν πολύ γενναιόδωρος και είχε πολύ παραγωγικές ιδέες. Του χρωστάω πάρα πολλά. Ο δίσκος αυτός δεν θα γινόταν χωρίς τον Νίκο.
Νίκος Ζούδιαρης, Λάκης Χαλκιάς, Φωτεινή Δάρρα, Απόστολος Ρίζος και μαζί τους σπουδαίοι μουσικοί όπως ο Νίκος Αντύπας, ο Άκης Τουρκογιώργης, ο Μανώλης Καραντίνης είναι τα βαριά ονόματα του δίσκου. Ονόματα με πολλή μουσική ιστορία πίσω τους. Πόσο σημαντικό είναι για ένα νέο συνθέτη, στα πρώτα του βήματα να συνεργάζεται με τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους;
Γ.Π. Είναι το Α και το Ω. Οι ερμηνευτές είναι όλοι ένας και ένας και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα του ελληνικού τραγουδιού. Λάκης Χαλκιάς: Ιστορικός, σύμβολο μιας εποχής. Δωρικός τραγουδιστής. Φωτεινή Δάρρα: Μοντέρνα, εκφραστικότατη, λαμπερή φωνή. Νίκος Ζούδιαρης: Έχει ένα δικό του ερμηνευτικό ύφος που αγαπάω πάρα πολύ. Όντας συνθέτης ο ίδιος έχει άλλη αντίληψη στα τραγούδια. Απόστολος Ρίζος: Πολύ ιδιαίτερη φωνή. Σπάνια χροιά. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις τόσους καλούς και ταυτόχρονα διαφορετικούς τραγουδιστές. Φυσικά αυτό δεν έγινε για εμπορικούς λόγους, ήταν η ανάγκη του κάθε τραγουδιού που τους καλούσε…
Οι μουσικοί (Νίκος Αντύπας, Άκης Τουρκογιώργης, Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος, Μανώλης Καραντίνης, Γιώργος Κοντραφούρης, Ηρακλής Βαβάτσικας, Θάνος Γκιουλετζής, Θύμιος Παπαδόπουλος και Μιχάλης Πορφύρης) πέρα από το καταπληκτικό τους παίξιμο, το προσωπικό τους ύφος και την πείρα τους, είχαν και δημιουργικές ιδέες. Δηλαδή παίρνοντας την παρτιτούρα δεν την έπαιζαν απλώς, αλλά πρόσθεταν δικές τους ιδέες-πάντα εύστοχες. Το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τους μεγάλους αυτούς μουσικούς.
Ακούγοντας τον δίσκο μου έκαναν εντύπωση η εξαιρετική φωνή της επίσης πρωτοεμφανιζόμενης Μαρίας Κρασοπούλου και το γεγονός οτι τραγούδια σου υπογράφουν στιχουργικά νέοι άνθρωποι, Αυγή Βυθούλκα, Γιώργος Σταυλιώτης, Κωνσταντίνος Σύρμος. Πως ήταν η συνεργασία σας;
Γ.Π. Στο θέμα της Μαρίας στάθηκα πάρα πολύ τυχερός. Εκτός από πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια, είναι και σεμνός, ευγενικός και καλός άνθρωπος, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι στιχουργοί επίσης από τα πρώτα τους δείγματα γραφής δείχνουν να έχουν προσωπικό ύφος στο γράψιμο αλλά ταυτόχρονα ευρύ πεδίο θεμάτων, και όταν αυτά τα δυο καταφέρουν να συνδυαστούν, δείχνουν πολύ ταλέντο. Η συνεργασία τόσο με την Μαρία, όσο και με τους στιχουργούς ήταν εξαιρετική. Υπήρχε γενικά ταύτιση απόψεων αλλά και κάποιες δημιουργικές διαφωνίες. Η μόνη διαφορά είναι ότι με την Μαρία, περάσαμε πολύ περισσότερες ώρες και στιγμές μαζί, λόγο των ηχογραφήσεων βέβαια. Ο ρόλος των στιχουργών είναι λίγο άχαρος θα έλεγα. Λίγο πολύ τελειώνει από την στιγμή που γράφουν τον στίχο. Στις πρόβες, στις ηχογραφήσεις, στις μίξεις κτλ τις περισσότερες φορές είναι απόντες γιατί το κομμάτι αυτό τους είναι εντελώς ξένο. Κρίμα βέβαια γιατί έτσι χάνουν όλη την πλάκα… Με την Μαρία βέβαια ήταν αλλιώς. Και ας μένει στην Καλαμάτα, ερχόταν συχνά- πυκνά στο στούντιο, ακόμα και τις μέρες που δεν ηχογραφούσε η ίδια, για παρέα. Το έζησε όλο αυτό και καλά έκανε.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι μέσα από περιόδους κρίσεις, όπως αυτή που βιώνει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, γεννιούνται σπουδαία πράγματα ειδικά στο χώρο της τέχνης που υπηρετείς. Ποια είναι η άποψη σου για την κατάσταση που επικρατεί, αυτή τη στιγμή, στην ελληνική μουσική;
Γ.Π. Έτσι πίστευα και εγώ, γιατί η περίοδος αυτή είναι μια καλή ευκαιρία για να βγουν και να ακουστούν καλά πράγματα, είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης, αλλά με αυτά που βλέπω δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξος. Χωρίς να θέλω να φανώ σνόμπ, εξυπνάκιας, ανώτερος ή οτιδήποτε άλλο, δεν βλέπω κάτι που να με εκφράζει στην νέα Ελληνική μουσική σκηνή. Και δεν αναφέρομαι σε μεμονωμένα άτομα, τέτοια ευτυχώς υπάρχουν, αλλά σε κάποια γενικότερη σκηνή ή ρεύμα. Οι νέοι ερμηνευτές και δημιουργοί κατά την γνώμη μου δεν είναι αντάξιοι συνεχιστές της βαριάς κληρονομιάς που μας άφησαν οι μεγάλοι συνθέτες και τραγουδοποιοί των τελευταίων δεκαετιών όπως ο Ζούδιαρης, ο Ανδρέου, ο Καλατζόπουλος, ο Αντύπας, ο Μάλαμας, ο Θ. Παπακωνσταντίνου αλλά και παλαιότεροι που συνεχίζουν να παράγουν έργο όπως ο Μικρούτσικος, ο Κραουνάκης ο Παπαδημητρίου, ο Σαββόπουλος, ο Μαχαιρίτσας κτλ. Υπάρχει δηλαδή ένα χάσμα που όλο και μεγαλώνει μεταξύ αυτών και των νέων δημιουργών. Προσωπική μου άποψη… Απ’ την άλλη μεριά υπάρχουν βέβαια κάποιες νησίδες αισιοδοξίας οι οποίες όμως σπάνια και ελάχιστα υποστηρίζονται από τα μέσα… Τέλος, έχω την ελπίδα, ότι και τώρα που μιλάμε, ζυμώνονται καινούρια, καλύτερα πράγματα, γιατί στην κρίση είμαστε 2-3 χρόνια, όχι περισσότερο και τα σπουδαία πράγματα αργούν καμιά φορά να ολοκληρωθούν.
Τα μέσα, κυρίως τα διαδικτυακά, σε υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Πολύ καλές κριτικές, συνεντεύξεις, μεγάλη δημοσιότητα. Πόσο άλλαξαν τη ζωή σου όλα αυτά;
Γ.Π. Δεν μπορώ να πω ότι η καθημερινότητά μου έχει αλλάξει πολύ, αν εξαιρέσεις κάποιο χρόνο που αφιερώνω στα μέσα αυτά και κάποια αγωνία που αφορά την όποια προβολή έχει πάρει το έργο μου. Η ζωή μου είναι λίγο-πολύ η ίδια. Έχω τους μαθητές μου, συνθέτω όποτε είμαι σε δημιουργική φάση και κοιτάω να φέρω σε μια ισορροπία μεταξύ τους όλα εκείνα τα πράγματα που αγαπώ.
Ο δίσκος σου είναι μια ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον. Ολοι μας περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την επόμενη σου μουσική κίνηση. Υπάρχουν σκέψεις ή σχέδια για το μέλλον;
Γ.Π. Υπάρχουν πολλά τραγούδια στο συρτάρι. Και παλαιότερα αλλά κυρίως νεώτερα και πιο ώριμα κατά την γνώμη μου. Θα ήθελα μέσα στο 2013 να μαζέψω το υλικό του επόμενου δίσκου. Όσον αφορά τις εμφανίσεις θα γίνει μια δεύτερη παρουσίαση του δίσκου στις 28 Ιανουαρίου και ώρα 21:00 στο Πυθαγόρειο Ωδείο, με όλους όσους συμμετέχουν στον δίσκο. Και επειδή θέλουμε να παίξουμε κάπου ζωντανά, υπάρχει δηλαδή η όρεξη και η διάθεση, είμαστε σε σκέψεις για κάποιες εμφανίσεις σε κάποια μουσική σκηνή αλλά ακόμα δεν έχουμε κλείσει κάτι σίγουρο.
Μέσα από την συνέντευξη που μας παραχώρησε, διαπίστωσα πως πρόκειται για ένα νέο πολύ ξεχωριστό άνθρωπο, εξαιρετικά προσγειωμένο, ιδιαίτερα ειλικρινή, με ήθος, που σε κερδίζει από τις πρώτες λέξεις, χαρακτηριστικά που τείνουν να γίνουν δυσεύρετα στους καιρούς μας.
Γ.Π. Να πω την αλήθεια, όχι. Αν και είχε όλες τις προοπτικές από άποψη συντελεστών (ερμηνευτές, μουσικούς, παραγωγή) δεν πίστευα ότι θα είχε αποδοχή από τον κόσμο. Ίσως γιατί και από την φύση μου δεν είμαι και ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος. Παρ όλα αυτά, ο δίσκος από τον πρώτο μήνα κυκλοφορίας του πήγε πολύ καλά. Δεν μπορώ παρά να είμαι χαρούμενος και ευγνώμων για αυτό.
Καινούργιος συνθέτης στην παρέα. Γρηγόρης Πολύζος. Μια ώριμη κι ελπιδοφόρα νησίδα τέχνης, ένα δυνατό φως στη ζοφερότητα της εποχής. Είναι τα λόγια με τα οποία ο Νίκος Ζούδιαρης σε υποδέχτηκε δημόσια και σε σύστησε στο ευρύ κοινό, λίγο πριν βγει στον αέρα το τραγούδι σου Πέτρα απ' το φεγγάρι. Μίλησέ μας για την γνωριμία και τη συνεργασία σου με τον μεγάλο τραγουδοποιό.
Γ.Π. Τι να πρωτοπώ για τον άνθρωπο αυτόν… Μέσω my space πρωτομιλήσαμε. Του ζήτησα να ακούσει ένα τραγούδι που είχα ανεβάσει (το κουτσό στρατιωτάκι) και μου απάντησε μετά από κάποιες ώρες με θετικότατα σχόλια (και κάποιες παρατηρήσεις βέβαια)… έτσι ξεκινήσαμε. Τα περιγράφω και μέσα στο βιβλίο με κάθε λεπτομέρεια. Ο Νίκος ήταν δάσκαλος για μένα και μέσα και έξω από το στούντιο. Και πριν και μετά τον δίσκο. Όπου χρειάστηκε με έπαιρνε από το χέρι και όπου έκρινε μου έδινε μια σπρωξιά να περπατήσω μόνος μου. Μέσα στον στούντιο ήταν πολύ γενναιόδωρος και είχε πολύ παραγωγικές ιδέες. Του χρωστάω πάρα πολλά. Ο δίσκος αυτός δεν θα γινόταν χωρίς τον Νίκο.
Νίκος Ζούδιαρης, Λάκης Χαλκιάς, Φωτεινή Δάρρα, Απόστολος Ρίζος και μαζί τους σπουδαίοι μουσικοί όπως ο Νίκος Αντύπας, ο Άκης Τουρκογιώργης, ο Μανώλης Καραντίνης είναι τα βαριά ονόματα του δίσκου. Ονόματα με πολλή μουσική ιστορία πίσω τους. Πόσο σημαντικό είναι για ένα νέο συνθέτη, στα πρώτα του βήματα να συνεργάζεται με τόσο ξεχωριστούς ανθρώπους;
Γ.Π. Είναι το Α και το Ω. Οι ερμηνευτές είναι όλοι ένας και ένας και καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα του ελληνικού τραγουδιού. Λάκης Χαλκιάς: Ιστορικός, σύμβολο μιας εποχής. Δωρικός τραγουδιστής. Φωτεινή Δάρρα: Μοντέρνα, εκφραστικότατη, λαμπερή φωνή. Νίκος Ζούδιαρης: Έχει ένα δικό του ερμηνευτικό ύφος που αγαπάω πάρα πολύ. Όντας συνθέτης ο ίδιος έχει άλλη αντίληψη στα τραγούδια. Απόστολος Ρίζος: Πολύ ιδιαίτερη φωνή. Σπάνια χροιά. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις τόσους καλούς και ταυτόχρονα διαφορετικούς τραγουδιστές. Φυσικά αυτό δεν έγινε για εμπορικούς λόγους, ήταν η ανάγκη του κάθε τραγουδιού που τους καλούσε…
Οι μουσικοί (Νίκος Αντύπας, Άκης Τουρκογιώργης, Αλέξανδρος Παρασκευόπουλος, Μανώλης Καραντίνης, Γιώργος Κοντραφούρης, Ηρακλής Βαβάτσικας, Θάνος Γκιουλετζής, Θύμιος Παπαδόπουλος και Μιχάλης Πορφύρης) πέρα από το καταπληκτικό τους παίξιμο, το προσωπικό τους ύφος και την πείρα τους, είχαν και δημιουργικές ιδέες. Δηλαδή παίρνοντας την παρτιτούρα δεν την έπαιζαν απλώς, αλλά πρόσθεταν δικές τους ιδέες-πάντα εύστοχες. Το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς τους μεγάλους αυτούς μουσικούς.
Ακούγοντας τον δίσκο μου έκαναν εντύπωση η εξαιρετική φωνή της επίσης πρωτοεμφανιζόμενης Μαρίας Κρασοπούλου και το γεγονός οτι τραγούδια σου υπογράφουν στιχουργικά νέοι άνθρωποι, Αυγή Βυθούλκα, Γιώργος Σταυλιώτης, Κωνσταντίνος Σύρμος. Πως ήταν η συνεργασία σας;
Γ.Π. Στο θέμα της Μαρίας στάθηκα πάρα πολύ τυχερός. Εκτός από πάρα πολύ καλή τραγουδίστρια, είναι και σεμνός, ευγενικός και καλός άνθρωπος, κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι στιχουργοί επίσης από τα πρώτα τους δείγματα γραφής δείχνουν να έχουν προσωπικό ύφος στο γράψιμο αλλά ταυτόχρονα ευρύ πεδίο θεμάτων, και όταν αυτά τα δυο καταφέρουν να συνδυαστούν, δείχνουν πολύ ταλέντο. Η συνεργασία τόσο με την Μαρία, όσο και με τους στιχουργούς ήταν εξαιρετική. Υπήρχε γενικά ταύτιση απόψεων αλλά και κάποιες δημιουργικές διαφωνίες. Η μόνη διαφορά είναι ότι με την Μαρία, περάσαμε πολύ περισσότερες ώρες και στιγμές μαζί, λόγο των ηχογραφήσεων βέβαια. Ο ρόλος των στιχουργών είναι λίγο άχαρος θα έλεγα. Λίγο πολύ τελειώνει από την στιγμή που γράφουν τον στίχο. Στις πρόβες, στις ηχογραφήσεις, στις μίξεις κτλ τις περισσότερες φορές είναι απόντες γιατί το κομμάτι αυτό τους είναι εντελώς ξένο. Κρίμα βέβαια γιατί έτσι χάνουν όλη την πλάκα… Με την Μαρία βέβαια ήταν αλλιώς. Και ας μένει στην Καλαμάτα, ερχόταν συχνά- πυκνά στο στούντιο, ακόμα και τις μέρες που δεν ηχογραφούσε η ίδια, για παρέα. Το έζησε όλο αυτό και καλά έκανε.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι μέσα από περιόδους κρίσεις, όπως αυτή που βιώνει η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, γεννιούνται σπουδαία πράγματα ειδικά στο χώρο της τέχνης που υπηρετείς. Ποια είναι η άποψη σου για την κατάσταση που επικρατεί, αυτή τη στιγμή, στην ελληνική μουσική;
Γ.Π. Έτσι πίστευα και εγώ, γιατί η περίοδος αυτή είναι μια καλή ευκαιρία για να βγουν και να ακουστούν καλά πράγματα, είναι μια περίοδος ενδοσκόπησης, αλλά με αυτά που βλέπω δεν είμαι πια τόσο αισιόδοξος. Χωρίς να θέλω να φανώ σνόμπ, εξυπνάκιας, ανώτερος ή οτιδήποτε άλλο, δεν βλέπω κάτι που να με εκφράζει στην νέα Ελληνική μουσική σκηνή. Και δεν αναφέρομαι σε μεμονωμένα άτομα, τέτοια ευτυχώς υπάρχουν, αλλά σε κάποια γενικότερη σκηνή ή ρεύμα. Οι νέοι ερμηνευτές και δημιουργοί κατά την γνώμη μου δεν είναι αντάξιοι συνεχιστές της βαριάς κληρονομιάς που μας άφησαν οι μεγάλοι συνθέτες και τραγουδοποιοί των τελευταίων δεκαετιών όπως ο Ζούδιαρης, ο Ανδρέου, ο Καλατζόπουλος, ο Αντύπας, ο Μάλαμας, ο Θ. Παπακωνσταντίνου αλλά και παλαιότεροι που συνεχίζουν να παράγουν έργο όπως ο Μικρούτσικος, ο Κραουνάκης ο Παπαδημητρίου, ο Σαββόπουλος, ο Μαχαιρίτσας κτλ. Υπάρχει δηλαδή ένα χάσμα που όλο και μεγαλώνει μεταξύ αυτών και των νέων δημιουργών. Προσωπική μου άποψη… Απ’ την άλλη μεριά υπάρχουν βέβαια κάποιες νησίδες αισιοδοξίας οι οποίες όμως σπάνια και ελάχιστα υποστηρίζονται από τα μέσα… Τέλος, έχω την ελπίδα, ότι και τώρα που μιλάμε, ζυμώνονται καινούρια, καλύτερα πράγματα, γιατί στην κρίση είμαστε 2-3 χρόνια, όχι περισσότερο και τα σπουδαία πράγματα αργούν καμιά φορά να ολοκληρωθούν.
Τα μέσα, κυρίως τα διαδικτυακά, σε υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό. Πολύ καλές κριτικές, συνεντεύξεις, μεγάλη δημοσιότητα. Πόσο άλλαξαν τη ζωή σου όλα αυτά;
Γ.Π. Δεν μπορώ να πω ότι η καθημερινότητά μου έχει αλλάξει πολύ, αν εξαιρέσεις κάποιο χρόνο που αφιερώνω στα μέσα αυτά και κάποια αγωνία που αφορά την όποια προβολή έχει πάρει το έργο μου. Η ζωή μου είναι λίγο-πολύ η ίδια. Έχω τους μαθητές μου, συνθέτω όποτε είμαι σε δημιουργική φάση και κοιτάω να φέρω σε μια ισορροπία μεταξύ τους όλα εκείνα τα πράγματα που αγαπώ.
Ο δίσκος σου είναι μια ισχυρή παρακαταθήκη για το μέλλον. Ολοι μας περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την επόμενη σου μουσική κίνηση. Υπάρχουν σκέψεις ή σχέδια για το μέλλον;
Γ.Π. Υπάρχουν πολλά τραγούδια στο συρτάρι. Και παλαιότερα αλλά κυρίως νεώτερα και πιο ώριμα κατά την γνώμη μου. Θα ήθελα μέσα στο 2013 να μαζέψω το υλικό του επόμενου δίσκου. Όσον αφορά τις εμφανίσεις θα γίνει μια δεύτερη παρουσίαση του δίσκου στις 28 Ιανουαρίου και ώρα 21:00 στο Πυθαγόρειο Ωδείο, με όλους όσους συμμετέχουν στον δίσκο. Και επειδή θέλουμε να παίξουμε κάπου ζωντανά, υπάρχει δηλαδή η όρεξη και η διάθεση, είμαστε σε σκέψεις για κάποιες εμφανίσεις σε κάποια μουσική σκηνή αλλά ακόμα δεν έχουμε κλείσει κάτι σίγουρο.