Ποιοί: Οι Maraveyas Ilegal
Πού: Στο Σταυρό του Νότου (Club)
Πότε: Την Δευτέρα 30 Νοέμβρη
Ο ήχος: Πολύ καλός!
Η σκηνή: Το κλασικό σκηνικό του ΣτΝ Club με μικρές διαφοροποιήσεις που βοηθούσαν στην ατμόσφαιρα jazz-swing club που δημιουργούν οι Ilegal.
Ξεκίνησαν: Στις 23.20
Μας αποχαιρέτησαν: Στις 2:20 (συμπεριλαμβάνεται 15λεπτο διάλειμμα)
Οι καλύτερες στιγμές: Η σωστή απάντηση είναι "όλες" με την ακολουθία θαυμαστικών. Για την ιστορία και εντελώς ενδεικτικά να πω τα Που να βρω μια να σου μοιάζει, Στο δρόμο, Πάρε χρώμα, Τρελό από χαρά, Gypsy Powah, Going away
Μεθυσμένος, όχι από αλκοόλ, αλλά από εκείνο το μεθύσι που κάνεις όταν ένα live σε βαράει κατευθείαν στο κεφάλι και την καρδιά, αδυνατώ να περιγράψω με τους συνήθεις βερμπαλισμούς και τον "comme il faut" γραπτό λόγο το τι μου συνέβη προχτές στην εμφάνιση των Maraveyas Ilegal στο Club του Σταυρού του Νότου. Απόψε γράφει η καρδιά πρώτα και το μυαλό απλά κρατάει τα μπόσικα για να μην μας πάρει για δεύτερη σερί μέρα το ποτάμι του ρυθμού, της μουσικής, της ενέργειας που βγάζουν αυτά τα παιδιά και χάσουμε έτσι κάθε επαφή με την πραγματικότητα.
Τα αυτιά μου πλημμύρησαν από εξαιρετικά μείγματα ήχων. Ο Κωστής Μαραβέγιας έχει δανειστεί χρώματα από την παγκόσμια παλέτα της μουσικής, τα έχει ρίξει στο μπλέντερ με ελληνικό στίχο, με αγγλικό στίχο, με φράσεις σε διάφορες γλώσσες (ιταλικά, ρώσικα κ.ά.) και έχει φτιάξει ένα γοητευτικότατο, ατμοσφαιρικότατο, θεότρελο, παλαβό, χορευτικό, δυναμικό, ροκρομάντικ πρόγραμμα.
Ξαφνικά νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο υπόγειο jazz club του Ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ. Μετά σε σκηνή γιουγκοσλάβικου γλεντιού δια χειρός Κουστουρίτσα και Μπρέγκοβιτς. Λίγο πιο μετά σε swing club του Αμβούργου των 30s. Κάπου "αχνοφαίνεται" ο Manu Chao να ξεσηκώνει τον κόσμο, ενώ μια τσιγγάνικη ορχήστρα παίζει μέσα σε καφενείο. Σε άλλη στιγμή σε παίρνει η γοητεία των δρόμων του Παρισιού, ενώ καπάκι έρχεται μια τρελή Ταραντέλα να σου πάρει τα μυαλά. Παρούσα και η Μέση Ανατολή και η Αλγερία και ο Λίβανος. Η Βόρεια Αμερική της jazz και του ροκ συναντά τη Λάτιν Νότια γειτόνισσά της. Και όλα αυτά να περιτριγυρίζονται από τον αέρα του Αιγαίου και της Πίνδου.
Και γιατί να τα αναφέρει κανείς όλα τα παραπάνω; Προς τι η επίκληση στην "αυθεντία" κατευθείαν; Ξεχάστε τα! Κωστής Μαραβέγιας και Maraveyas Ilegal! Έχουν χωνέψει καλά μέσα τους ένα κάρο μουσικές επιρροές. Έχουν δέσει χίλιους τόνους ρυθμών. Έχουν βάλει όση τρέλα, όσο χιούμορ και όση χαρά μπορούν. Έχουν βάλει στιχάκια εύκολα και χαρούμενα. Και άλλα που ξύνουν λίγο το νου. Έχουν βάλει κοσμοπολίτικο αέρα αλλά ζουν στην εποχή μας. Πατούν γερά στις γειτονιές του κόσμου. Είναι στην Ορλεάνη και το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων. Είναι στην Παλαιστίνη και στο Σύνταγμα του Δεκέμβρη. Είναι στην Κάτω Ιταλία και στο Μαυροβούνιο. Πατάνε στη Γη αλλά σε στέλνουν στον Ουρανό. Και δεν θες να κατέβεις!
Συγχωρήστε μου τον ενθουσιασμό και τις μεγαλοστομίες, αλλά ένιωθα εδώ και χρόνια ότι ένα τέτοιο σχήμα έλειπε από την Ελλάδα. Οι δύο παραπάνω παράγραφοι είναι μια εξ αρχής καταδικασμένη προσπάθεια να περιγράψεις το στυλ της μουσικής τους. Το σίγουρο είναι ότι τα παιδιά αυτά έχουν τον ρυθμό μέσα τους. Απόλυτα σύγχρονοι, με μια θεότρελη ska φόρμα, πατώντας σε υπέροχα πράγματα από όλο τον κόσμο.
Επειδή πιθανόν να περιμένετε περιγραφή της βραδιάς στην οποία ήμουν παρών αντί για προσπάθεια περιγραφής του στυλ των Maraveyas Ilegal, ας πω δυο κουβέντες, αν και πιστεύω ότι δεν αποτυπώνεται σε λόγια αυτό που κάνουν. Έπαιξαν σχεδόν όλο τον προηγούμενο δίσκο τους (Ilegal) και ακριβώς όλο (παρά ένα κομμάτι) το ολοκαίνουριο και ακόμη καλύτερο - επιτρέψτε μου - album τους (Welcome to Greece). Έπαιξαν ακόμη γνωστά και σούπερ αγαπημένα κομμάτια από κάθε γεωγραφικό μήκος και πλάτος (Kalasnjikov, Tu' vuo' fa' l' Americano, One Step Beyond, Clandestino, Mary don't you weep κ.ά.).
Ο χώρος κατάμεστος από νεαρόσκοσμο κυρίως που δεν σταμάτησε (-αμε) στιγμή να χορεύει (-ουμε). Ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια! Ρυθμός, ρυθμός, ρυθμός! Όλα σχεδόν τα τραγούδια τα "κανιβάλισαν" οι Ilegal, τα έskaσαν από ενέργεια και δυναμισμό. Ο Μαραβέγιας σαν καρτούν να κινεί τα χέρια στους ρυθμούς. Αστείρευτη ενέργεια (πάλι, ναι), ο ρυθμός έχει φωλιάσει μέσα του. Πότε με ακορντεόν (εξαιρετικός!), πότε με κιθάρα, πότε με τον αέρα, μας ξεσήκωσε, μας πήρε και μας τίναξε έξω από το μαγαζί! Η μπάντα απλά απίστευτη!
Το "εξαιρετικοί μουσικοί" παύει να είναι κλισέ των δημοσιογράφων και των Δελτίων Τύπου σε αυτήν την περίπτωση. Πραγματικά εξαιρετικοί! Ο Ιλάν Μανουάχ στο σαξόφωνο απίστευτος, ο Γρηγόρης Ντάνης στην ηλεκτρική φοβερός, ο Νίκος Παπαβρανούσης στα τύμπανα ρυθμικός Και ο καλύτερος όλων (ξαναεπιτρέψτε μου) Άγγελος Παπαδάτος στο κοντραμπάσο, βγαλμένος από αμερικάνικη jazz μπάντα! Από κοντά και η Βασιλική Κακοσαίου που μας τραγούδησε αρκετά κομμάτια με μια όμορφη φωνή και πολύ ρομαντισμό.
Είχα χρόνια να πάω σε live νέων Ελλήνων καλλιτεχνών και να νιώσω κατευθείαν ότι πρέπει και την επόμενη εβδομάδα να είμαι εκεί! Τα παιδιά αυτά έχουν κάνει πράξη τον θεωρητικό όρο "live party". Όσες φορές και να ακούσετε τους (πολύ καλούς) δίσκους τους, όσοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και αν επιλέξουν τραγούδι τους την ώρα που κάνετε ακρόαση, όσα και να διαβάσετε από τύπους σαν κι εμένα, δεν μπορείτε να καταλάβετε τίποτα αν δεν τους δείτε live. Αυτή είναι η δύναμή τους, έτσι έφτιαξαν χρόνο με το χρόνο τον αξιοπρόσεκτο αριθμό φανατικών ακροατών τους, έτσι κατάφεραν να ξέρει όλο το κοινό τους όλα τα καινούρια τους τραγούδια πριν καν κυκλοφορήσουν!
Ακόμα να πειστείτε; Όσο ακόμα προλαβαίνετε και για όσους τυχόν δεν τους έχουν "ανακαλύψει" ακόμα, την επόμενη Δευτέρα γραμμή για το ΣτΝ Club. Θα με θυμηθείτε...
Πού: Στο Σταυρό του Νότου (Club)
Πότε: Την Δευτέρα 30 Νοέμβρη
Ο ήχος: Πολύ καλός!
Η σκηνή: Το κλασικό σκηνικό του ΣτΝ Club με μικρές διαφοροποιήσεις που βοηθούσαν στην ατμόσφαιρα jazz-swing club που δημιουργούν οι Ilegal.
Ξεκίνησαν: Στις 23.20
Μας αποχαιρέτησαν: Στις 2:20 (συμπεριλαμβάνεται 15λεπτο διάλειμμα)
Οι καλύτερες στιγμές: Η σωστή απάντηση είναι "όλες" με την ακολουθία θαυμαστικών. Για την ιστορία και εντελώς ενδεικτικά να πω τα Που να βρω μια να σου μοιάζει, Στο δρόμο, Πάρε χρώμα, Τρελό από χαρά, Gypsy Powah, Going away
Μεθυσμένος, όχι από αλκοόλ, αλλά από εκείνο το μεθύσι που κάνεις όταν ένα live σε βαράει κατευθείαν στο κεφάλι και την καρδιά, αδυνατώ να περιγράψω με τους συνήθεις βερμπαλισμούς και τον "comme il faut" γραπτό λόγο το τι μου συνέβη προχτές στην εμφάνιση των Maraveyas Ilegal στο Club του Σταυρού του Νότου. Απόψε γράφει η καρδιά πρώτα και το μυαλό απλά κρατάει τα μπόσικα για να μην μας πάρει για δεύτερη σερί μέρα το ποτάμι του ρυθμού, της μουσικής, της ενέργειας που βγάζουν αυτά τα παιδιά και χάσουμε έτσι κάθε επαφή με την πραγματικότητα.Τα αυτιά μου πλημμύρησαν από εξαιρετικά μείγματα ήχων. Ο Κωστής Μαραβέγιας έχει δανειστεί χρώματα από την παγκόσμια παλέτα της μουσικής, τα έχει ρίξει στο μπλέντερ με ελληνικό στίχο, με αγγλικό στίχο, με φράσεις σε διάφορες γλώσσες (ιταλικά, ρώσικα κ.ά.) και έχει φτιάξει ένα γοητευτικότατο, ατμοσφαιρικότατο, θεότρελο, παλαβό, χορευτικό, δυναμικό, ροκρομάντικ πρόγραμμα.
Ξαφνικά νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο υπόγειο jazz club του Ταλαντούχου κύριου Ρίπλεϊ. Μετά σε σκηνή γιουγκοσλάβικου γλεντιού δια χειρός Κουστουρίτσα και Μπρέγκοβιτς. Λίγο πιο μετά σε swing club του Αμβούργου των 30s. Κάπου "αχνοφαίνεται" ο Manu Chao να ξεσηκώνει τον κόσμο, ενώ μια τσιγγάνικη ορχήστρα παίζει μέσα σε καφενείο. Σε άλλη στιγμή σε παίρνει η γοητεία των δρόμων του Παρισιού, ενώ καπάκι έρχεται μια τρελή Ταραντέλα να σου πάρει τα μυαλά. Παρούσα και η Μέση Ανατολή και η Αλγερία και ο Λίβανος. Η Βόρεια Αμερική της jazz και του ροκ συναντά τη Λάτιν Νότια γειτόνισσά της. Και όλα αυτά να περιτριγυρίζονται από τον αέρα του Αιγαίου και της Πίνδου.Και γιατί να τα αναφέρει κανείς όλα τα παραπάνω; Προς τι η επίκληση στην "αυθεντία" κατευθείαν; Ξεχάστε τα! Κωστής Μαραβέγιας και Maraveyas Ilegal! Έχουν χωνέψει καλά μέσα τους ένα κάρο μουσικές επιρροές. Έχουν δέσει χίλιους τόνους ρυθμών. Έχουν βάλει όση τρέλα, όσο χιούμορ και όση χαρά μπορούν. Έχουν βάλει στιχάκια εύκολα και χαρούμενα. Και άλλα που ξύνουν λίγο το νου. Έχουν βάλει κοσμοπολίτικο αέρα αλλά ζουν στην εποχή μας. Πατούν γερά στις γειτονιές του κόσμου. Είναι στην Ορλεάνη και το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων. Είναι στην Παλαιστίνη και στο Σύνταγμα του Δεκέμβρη. Είναι στην Κάτω Ιταλία και στο Μαυροβούνιο. Πατάνε στη Γη αλλά σε στέλνουν στον Ουρανό. Και δεν θες να κατέβεις!
Συγχωρήστε μου τον ενθουσιασμό και τις μεγαλοστομίες, αλλά ένιωθα εδώ και χρόνια ότι ένα τέτοιο σχήμα έλειπε από την Ελλάδα. Οι δύο παραπάνω παράγραφοι είναι μια εξ αρχής καταδικασμένη προσπάθεια να περιγράψεις το στυλ της μουσικής τους. Το σίγουρο είναι ότι τα παιδιά αυτά έχουν τον ρυθμό μέσα τους. Απόλυτα σύγχρονοι, με μια θεότρελη ska φόρμα, πατώντας σε υπέροχα πράγματα από όλο τον κόσμο.
Επειδή πιθανόν να περιμένετε περιγραφή της βραδιάς στην οποία ήμουν παρών αντί για προσπάθεια περιγραφής του στυλ των Maraveyas Ilegal, ας πω δυο κουβέντες, αν και πιστεύω ότι δεν αποτυπώνεται σε λόγια αυτό που κάνουν. Έπαιξαν σχεδόν όλο τον προηγούμενο δίσκο τους (Ilegal) και ακριβώς όλο (παρά ένα κομμάτι) το ολοκαίνουριο και ακόμη καλύτερο - επιτρέψτε μου - album τους (Welcome to Greece). Έπαιξαν ακόμη γνωστά και σούπερ αγαπημένα κομμάτια από κάθε γεωγραφικό μήκος και πλάτος (Kalasnjikov, Tu' vuo' fa' l' Americano, One Step Beyond, Clandestino, Mary don't you weep κ.ά.).Ο χώρος κατάμεστος από νεαρόσκοσμο κυρίως που δεν σταμάτησε (-αμε) στιγμή να χορεύει (-ουμε). Ενέργεια, ενέργεια, ενέργεια! Ρυθμός, ρυθμός, ρυθμός! Όλα σχεδόν τα τραγούδια τα "κανιβάλισαν" οι Ilegal, τα έskaσαν από ενέργεια και δυναμισμό. Ο Μαραβέγιας σαν καρτούν να κινεί τα χέρια στους ρυθμούς. Αστείρευτη ενέργεια (πάλι, ναι), ο ρυθμός έχει φωλιάσει μέσα του. Πότε με ακορντεόν (εξαιρετικός!), πότε με κιθάρα, πότε με τον αέρα, μας ξεσήκωσε, μας πήρε και μας τίναξε έξω από το μαγαζί! Η μπάντα απλά απίστευτη!
Το "εξαιρετικοί μουσικοί" παύει να είναι κλισέ των δημοσιογράφων και των Δελτίων Τύπου σε αυτήν την περίπτωση. Πραγματικά εξαιρετικοί! Ο Ιλάν Μανουάχ στο σαξόφωνο απίστευτος, ο Γρηγόρης Ντάνης στην ηλεκτρική φοβερός, ο Νίκος Παπαβρανούσης στα τύμπανα ρυθμικός Και ο καλύτερος όλων (ξαναεπιτρέψτε μου) Άγγελος Παπαδάτος στο κοντραμπάσο, βγαλμένος από αμερικάνικη jazz μπάντα! Από κοντά και η Βασιλική Κακοσαίου που μας τραγούδησε αρκετά κομμάτια με μια όμορφη φωνή και πολύ ρομαντισμό.
Είχα χρόνια να πάω σε live νέων Ελλήνων καλλιτεχνών και να νιώσω κατευθείαν ότι πρέπει και την επόμενη εβδομάδα να είμαι εκεί! Τα παιδιά αυτά έχουν κάνει πράξη τον θεωρητικό όρο "live party". Όσες φορές και να ακούσετε τους (πολύ καλούς) δίσκους τους, όσοι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και αν επιλέξουν τραγούδι τους την ώρα που κάνετε ακρόαση, όσα και να διαβάσετε από τύπους σαν κι εμένα, δεν μπορείτε να καταλάβετε τίποτα αν δεν τους δείτε live. Αυτή είναι η δύναμή τους, έτσι έφτιαξαν χρόνο με το χρόνο τον αξιοπρόσεκτο αριθμό φανατικών ακροατών τους, έτσι κατάφεραν να ξέρει όλο το κοινό τους όλα τα καινούρια τους τραγούδια πριν καν κυκλοφορήσουν!Ακόμα να πειστείτε; Όσο ακόμα προλαβαίνετε και για όσους τυχόν δεν τους έχουν "ανακαλύψει" ακόμα, την επόμενη Δευτέρα γραμμή για το ΣτΝ Club. Θα με θυμηθείτε...