Τι θα ακούσεις: indie rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις: Prelude , Late Night, Milk & Black Spiders
Βαθμολογία: 7/10
Όταν ένας καλλιτέχνης κυκλοφορεί την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, τα πράγματα είναι απλά. Γνωρίζουμε το όνομα του, τη μουσική που υπηρετεί και αν η δική του μουσική ‘λέει’ κάτι στο αυτί μας . Πολύ απλά, αν μου αρέσει/δε μου αρέσει. Το δεύτερο album είναι αυτό που δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς δεν έχουμε ξεκαθαρίσει αν αυτό που ακούμε, είναι αυτό που περιμέναμε. Το τρίτο είναι αυτό που έρχεται να διαψεύσει όποιες αμφιβολίες υπήρχαν στο παρελθόν και να μας επιβεβαιώσει για τις υπέροχες μελωδίες ή παραφωνίες που είχαμε ακούσει.
Οι Foals, η πενταμελής μπάντα από την Οξφόρδη, εμφανίστηκε δισκογραφικά στα μουσικά πράγματα το 2008 (Antidotes), ενώ το 2010 κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους (Total Life Forever). Τρία χρόνια μετά μας ξανασυστήνονται με το Holy Fire. Δεν μπορώ να καταλάβω, αν η έμπνευση, ο επαναπροσδιορισμός του ήχου, το ύφος ενός δίσκου είναι αποτέλεσμα νέων εμπειριών ή σχετικά μακράς αποχής από τη διαδικασία παραγωγής δίσκου. Ο Yannis Philippakis και η παρέα του μου αρέσουν περισσότερο τώρα. Αυτό οφείλεται στο ενδιαφέρον υλικό που έχουν να παρουσιάσουν. Παραμένουν μια indie rock μπάντα αλλά η δυναμικότητα που κρύβουν τα κομμάτια οφείλεται σε μια αυτοπεποίθηση πιθανώς προερχόμενη από τις αμέτρητες συναυλίες που έδωσαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Όσοι τις παρακολούθησαν, πήραν μια γεύση τι θα ακούσουν στο Holy Fire.
Η εισαγωγή με το Prelude είναι υποβλητική, ικανή να σου κινήσει την περιέργεια για αυτά που έπονται. Υπέροχες κιθάρες και φωνητικά που θυμίζουν επαναστατικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια πορείας. Το Inhaler είναι το πρώτο single που κυκλοφόρησε πέρυσι το Νοέμβρη και είναι αυτό που δίνει το κάτι επιπλέον στον ήχο τους. Σκληρός χωρίς να είναι ενοχλητικός. Το πιο διασκεδαστικό-χορευτικό από τα 11 κομμάτια είναι σίγουρα το My Number, το οποίο κουβαλά έναν disco αέρα. Αυτά ,όμως, που ξεχωρίζουν και μπορούν να απογειώσουν τους Foals κάνοντας τους διάσημους σε όλο τον πλανήτη (ή τουλάχιστον να γεμίσουν τα στάδια, κάτι λέει κι αυτό) είναι το Late Night και το αριστούργημα Milk & Black Spiders. Υπάρχουν βέβαια και άλλα που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων όπως το Out Of The Woods και Everytime αλλά και πιο απλές rock συνθέσεις που θυμίζουν τους Foals των προηγούμενων δίσκων χωρίς να μπορούν να δώσουν κάτι επιπλέον. Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το εξώφυλλο είναι από τα καλύτερα που έχω δει.
Το Holy Fire είναι ο δίσκος που δε θα απογοητεύσει το κοινό των Foals. Αντιθέτως, είναι αυτός που χρειάζεται ένας καλλιτέχνης για να προχωρήσει στο τρίτο, δύσκολο εγχείρημα. Ο δίσκος που θα μπορέσει να απευθυνθεί και να προσελκύσει ένα νέο κοινό αυξάνοντας τον αριθμό εκείνων που διέκριναν εξαρχής το ταλέντο του Yannis Philippakis και της παρέας του.
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις: Prelude , Late Night, Milk & Black Spiders
Βαθμολογία: 7/10
Όταν ένας καλλιτέχνης κυκλοφορεί την πρώτη του δισκογραφική δουλειά, τα πράγματα είναι απλά. Γνωρίζουμε το όνομα του, τη μουσική που υπηρετεί και αν η δική του μουσική ‘λέει’ κάτι στο αυτί μας . Πολύ απλά, αν μου αρέσει/δε μου αρέσει. Το δεύτερο album είναι αυτό που δημιουργεί ανάμεικτα συναισθήματα, καθώς δεν έχουμε ξεκαθαρίσει αν αυτό που ακούμε, είναι αυτό που περιμέναμε. Το τρίτο είναι αυτό που έρχεται να διαψεύσει όποιες αμφιβολίες υπήρχαν στο παρελθόν και να μας επιβεβαιώσει για τις υπέροχες μελωδίες ή παραφωνίες που είχαμε ακούσει.
Οι Foals, η πενταμελής μπάντα από την Οξφόρδη, εμφανίστηκε δισκογραφικά στα μουσικά πράγματα το 2008 (Antidotes), ενώ το 2010 κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους (Total Life Forever). Τρία χρόνια μετά μας ξανασυστήνονται με το Holy Fire. Δεν μπορώ να καταλάβω, αν η έμπνευση, ο επαναπροσδιορισμός του ήχου, το ύφος ενός δίσκου είναι αποτέλεσμα νέων εμπειριών ή σχετικά μακράς αποχής από τη διαδικασία παραγωγής δίσκου. Ο Yannis Philippakis και η παρέα του μου αρέσουν περισσότερο τώρα. Αυτό οφείλεται στο ενδιαφέρον υλικό που έχουν να παρουσιάσουν. Παραμένουν μια indie rock μπάντα αλλά η δυναμικότητα που κρύβουν τα κομμάτια οφείλεται σε μια αυτοπεποίθηση πιθανώς προερχόμενη από τις αμέτρητες συναυλίες που έδωσαν όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Όσοι τις παρακολούθησαν, πήραν μια γεύση τι θα ακούσουν στο Holy Fire.
Η εισαγωγή με το Prelude είναι υποβλητική, ικανή να σου κινήσει την περιέργεια για αυτά που έπονται. Υπέροχες κιθάρες και φωνητικά που θυμίζουν επαναστατικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια πορείας. Το Inhaler είναι το πρώτο single που κυκλοφόρησε πέρυσι το Νοέμβρη και είναι αυτό που δίνει το κάτι επιπλέον στον ήχο τους. Σκληρός χωρίς να είναι ενοχλητικός. Το πιο διασκεδαστικό-χορευτικό από τα 11 κομμάτια είναι σίγουρα το My Number, το οποίο κουβαλά έναν disco αέρα. Αυτά ,όμως, που ξεχωρίζουν και μπορούν να απογειώσουν τους Foals κάνοντας τους διάσημους σε όλο τον πλανήτη (ή τουλάχιστον να γεμίσουν τα στάδια, κάτι λέει κι αυτό) είναι το Late Night και το αριστούργημα Milk & Black Spiders. Υπάρχουν βέβαια και άλλα που στέκονται στο ύψος των περιστάσεων όπως το Out Of The Woods και Everytime αλλά και πιο απλές rock συνθέσεις που θυμίζουν τους Foals των προηγούμενων δίσκων χωρίς να μπορούν να δώσουν κάτι επιπλέον. Να μην ξεχάσω να αναφέρω ότι το εξώφυλλο είναι από τα καλύτερα που έχω δει.
Το Holy Fire είναι ο δίσκος που δε θα απογοητεύσει το κοινό των Foals. Αντιθέτως, είναι αυτός που χρειάζεται ένας καλλιτέχνης για να προχωρήσει στο τρίτο, δύσκολο εγχείρημα. Ο δίσκος που θα μπορέσει να απευθυνθεί και να προσελκύσει ένα νέο κοινό αυξάνοντας τον αριθμό εκείνων που διέκριναν εξαρχής το ταλέντο του Yannis Philippakis και της παρέας του.