Τρία χρόνια και κάτι έχουν περάσει από την κυκλοφορία του Vintage, ενός από τους πιο πετυχημένους δίσκους, ο οποίος περιέχει διασκευές γνωστών ξένων τραγουδιών από Έλληνα μουσικό. Η προσέγγιση του Βασιλικού δεν ήταν μόνο αξιοπρεπής, αλλά και ξεχωριστή, γιατί είχε ένα πολύ δυνατό όπλο: τις ιδιαίτερες φωνητικές του ικανότητες.
Η φωνή του Βασιλικού είναι κάτι το μαγικό, κάτι το μοναδικό. 'Εχω δει αρκετές φορές τους Raining Pleasure και τον ίδιο το Βασιλικό και δε σας κρύβω ότι πέρα από τις καλές μουσικές ιδέες που έχουν, αυτό που με γοητεύει περισσότερο από όλα είναι το ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει ότι θέλει τη φωνή του. Την πάει όπου θέλει και με όποιον τρόπο το επιθυμεί...
Έτσι, στο κάλεσμα για τη συναυλία του στο Passport, ήταν δύσκολο να λείψω... Είχα καιρό να τον δω. Είχε χαθεί όμως και ο ίδιος σε κάποιο βαθμό. Είναι κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνω στο Βασιλικό. Το 2007 κυκλοφόρησε μαζί με τους υπόλοιπους Raining Pleasure το "Who's gonna tell Juliet?". Το 2009 γιόρτασαν τα 20 χρόνια παρουσίας τους (πότε πέρασαν άραγε...) και στο τέλος αυτής της χρονιάς ο ίδιος κυκλοφόρησε το Vintage. Την κυκλοφορία του δίσκου ακολούθησαν sold out εμφανίσεις στο Μικρό Παλλάς, οι οποίες είναι για μένα από τις πιο πετυχημένες εμφανίσεις Έλληνα μουσικού σε ένα κλειστό χώρο. Δε νομίζω ότι ξεπέρασε τη συναυλία των Pleasure στον καθολικό ναό (έπαιξαν το "Reflections"), αλλά κατάφερε να μεταφέρει άψογα το κλίμα του "Vintage" στον κόσμο.
Μετά από αυτά, έρχεται μια πετυχημένη συνύπαρξη με το θρύλο που ακούει στο όνομα Δήμητρα Γαλάνη και μετά... Μετά τίποτα. Γιατί άραγε αυτό το κενό; Γιατί ο Βασιλικός δεν έχει ακόμη κυκλοφορήσει ένα νέο δίσκο; Μόνος του ή με τους Raining Pleasure; Μακάρι αυτό να γίνει σύντομα...
Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης ήταν σίγουρα vintage. Ο Vassilikos έπαιξε σχεδόν όλο το δίσκο, εκτός από το "Moon River" και πρόσθεσε ακόμη τo "No Milk today" των Herman's Hermits, τα "Dedication", "Noble Dame" από το "Reflections" των Raining Pleasure (τραγούδια του Χατζηδάκη), το "Ζητάτε να σας πω" του Αττίκ, τα "Nostalgia", Capricorn", "Love me", "Fake", "Another song" των Raining Pleasure,το "Dancing Queen" των Abba. Τα Henry lee και Whole lotta love δεν τα ακούσαμε δυστυχώς. Και θα ήθελα πολύ να ακούσω τη φωνή του βασιλικού στο whole lotta love...
Όμως, αρκετά κράτησε ο Βασιλικός. Ο άνθρωπος ήταν με πυρετό και για να βγεί η βραδιά ήταν στο Passport από το μεσημέρι... Αν σας πω τώρα ότι η φωνή του ήταν αψεγάδιαστη και εντυπωσιακή σε κάποια τραγούδια (You are my destiny, If you go away, Nostalgia), δε νομίζω να μην με πιστέψετε. Αυτά τα τρία κομμάτια και το Famous Blue raincoat ήταν για μένα οι κορυφαίες στιγμές της βραδιάς.
Όμως, ο Βασιλικός μας επιφύλλασε μια έκπληξη κατά τη διάρκεια της συναυλίας. "Εδώ και χρόνια έχω καταφέρει κάποια πράγματα. Είμαι όμως και αρκετά κωλόφαρδος, γιατί με ένα τηλέφωνο μπορώ να έχω μαζί μου τη Δήμητρα Γαλάνη!" Και τότε μια από τις ομορφότερες γυναικείες φωνές ανέβηκε στη σκηνή του Passport. Ήταν η πρώτη φορά που το έκανε σε αυτή τη σκηνή. Η Γαλάνη ερμήνευσε με το Βασιλικό το "the look of love / θα σ' αγαπώ" και το "windmills of your mind / τυχερό αστέρι". Ανέβηκε όμως ξανά στη σκηνή στο encore για τον Κεμάλ. Ένα τόσο αγαπημένο κομμάτι...
Ήταν ωραία λοιπόν η βραδιά της Πέμπτης, ήταν "γλυκιά" και συνάμα ρομαντική. Είχε και πολύ κόσμο. Όσο χρειαζόταν για να είμαστε "ζεστά"...
Εις το επανιδείν Βασιλικέ και να τα πούμε σύντομα, ε...
