Ο Δημήτρης Κατσουρίνης παρουσιάζει νέες soul – funk (και όχι μόνο) κυκλοφορίες και κατά περιόδους οδηγείται συνειρμικά, σε κάποιες αγαπημένες ηχογραφήσεις του παρελθόντος…
JOSÉ JAMES – No Beginning No End (Blue Note)
Κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Sting τραγουδούσε με εμφανή αμηχανία “I’m an alien, I’m an Englishman in New York”. Στην περίπτωση του José James συνέβη μάλλον το αντίθετο. Γεννημένος στη Μινεάπολη, ο James βρήκε αρχικά πρόσφορο έδαφος στη Μεγάλη Βρετανία, για να στήσει τα θεμέλια μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας. Προστατευόμενος του Gilles Peterson, ο οποίος μάλιστα διατείνεται ότι στο πρόσωπο (ή μάλλον στη φωνή) του 35χρονου ερμηνευτή, συναντώνται ο Gill Scott Heron με τον D’Angelo, κυκλοφόρησε δύο δίσκους, αμφότερους στην Brownswood, ετικέτα του θρυλικού παραγωγού του Radio 1.
Μπλέκοντας ιδανικά τη nu soul με τη jazz, τα “The Dreamer” (2008) και “Blackmagic” (2010) δημιούργησαν το απαιτούμενο buzz, προκειμένου jazz labels με όνομα βαρύ σαν ιστορία, να σπεύσουν να χτυπήσουν την πόρτα του José. Το 2010 με τη συνδρομή του πιανίστα Jef Neve, κυκλοφόρησε στη Verve / Impulse, το “For All We Know” ένα δίσκο γεμάτο διασκευές σε ιστορικά standards και φέτος, επέστεψε με το “No Beginning No End”, αυτή τη φορά για λογαριασμό της θρυλικής Blue Note.
Τούτο το χορταστικό (ωριαίας διάρκειας) πόνημα, πιστοποιεί καταρχήν τη σταθερά ανοδική πορεία του ταλαντούχου ερμηνευτή. Τα συστατικά της επιτυχίας παραμένουν αναλλοίωτα, εντούτοις είναι φανερό πώς ο καλλιτέχνης ωριμάζει, αποκτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πλέον πατά γερά στα πόδια του. Οι συνθέσεις που συμπεριλαμβάνονται στο “No Beginning No End”, δουλεύονται εδώ και χρόνια και έχουν δοκιμαστεί σε πολυάριθμες μουσικές σκηνές ανά τον κόσμο ο José James άλλωστε, περιοδεύει ασταμάτητα.
Η βαθιά, βελούδινη φωνή του, που θυμίζει Marvin Gaye, αλλά έχει και jazz ευαισθησίες και σύγχρονη pop αντίληψη κυριαρχεί, σκαρώνοντας όμορφες μελωδίες. Αυτές με τη σειρά τους, επενδύονται ιδανικά από ένα πυκνό, εσωτερικό και άκρως ατμοσφαιρικό ηχητικό πλαίσιο νυχτερινής υφής, που δεν διστάζει ενίοτε, να γίνει πιο τολμηρό και απρόβλεπτο.
Υπάρχουν και σημαίνοντες guests… ο πιανίστας Robert Glasper, ο jazz ανανεωτής, με ένα βραβείο Grammy ήδη στο ενεργητικό του (για το περυσινό εξαιρετικό “Black Radio”), η ανερχόμενη Μαροκινή Hindi Zahra, που βοηθά στο “Sword+Gun”, από τα αδιαμφισβήτητα highlights του “No Beginning No End”. Στο “Heaven On The Ground” (ένα ακόμη ντουέτο και η πιο ραδιοφωνικά φιλική, ας πούμε, στιγμή του δίσκου) συμπράττει η Emily King, ενώ ο σπουδαίος μπασίστας Pino Palladino, δηλώνει πανταχού παρών. Προσωπικές αδυναμίες…εκτός από το groovy πρώτο single “Trouble”, το κατανυκτικό “Bird of Spring” πού κλέβει την παράσταση, λίγο πριν το τέλος.
Στις αρχές του 2014, ο José James ενδεχομένως να ετοιμάζεται να παραλάβει το δικό του Grammy τυπικό προσόν που δεν αφορά τον εκάστοτε ακροατή θα μου πείτε, στην περίπτωση μας όμως, θα είναι πέρα για πέρα άξιο...
Links:
o http://www.josejamesmusic.com
o José James – Trouble (live)
o Ολόκληρο το “No Beginning No End” για ακρόαση στο you tube
MOP MOP – Isle οf Magic (Agogo)
Μια nu jazz κολεκτίβα με ρίζες στην Ιταλία και έδρα το Βερολίνο, πρόκειται να μας επισκεφτεί για μια και μοναδική εμφάνιση, το Σάββατο 13 Απριλίου στο Six D.O.G.S. Για τους Mop Mop ο λόγος, το σχήμα του οποίου ηγείται ο Andrea Benini, μουσικός, παραγωγός και συνθέτης από την Cezena. Οι Mop Mop έφεραν πρόσφατα στο φως, το τέταρτο κατά σειρά album τους, με τίτλο “Isle of Magic” και στα πλαίσια προώθησης αυτού, φιλοδοξούν να οργώσουν την Ευρώπη, διανύοντας την ίσως καλύτερη φάση της καριέρας τους μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Το motto των Mop Mop για την ίδια τη μουσική τους, λέει πώς πρόκειται για «μια μπάσταρδη απόδοση της μοντέρνας jazz». Επί της ουσίας, το ηχητικό τους μανιφέστο, βασίζεται σε επαναλαμβανόμενες και αρκούντως κολλητικές ρυθμικές δομές, με απόλυτους πρωταγωνιστές, τα πάσης φύσεως κρουστά. Από τις ρωγμές τους, αναδύονται και οι μελωδίες, οδηγώντας σ’ ένα πολύχρωμο, εξωτικό και πλούσιο σε αρώματα σύνολο. Εν ολίγοις, η nu jazz πρόταση τους, χαρακτηρίζεται από afro κατευθύνσεις, ψυχεδέλεια και διακριτικές ηλεκτρονικές πινελιές.
Από αυτές τις «αγνές» πρώτες ύλες λοιπόν, είναι φτιαγμένη και η «μαγική νήσος». Στο “Let I Go” ο Βρετανός Anthony Joseph, με τις χαλαρές ρίμες του, προσδίδει προσανατολισμό σ’ ένα ελκυστικό jam, που σε παρασύρει στην εθιστική, groovy δίνη του. Δεν θες να τελειώσει ποτέ. Το “Run Around”, εκτός από πραγματικά πανέμορφο, μου φέρνει στο νου το “Tourist”, εκείνο το album κομψοτέχνημα των St. Germain από το μακρινό 2000. Έχει δε την τύχη, να φιλοξενεί ένα ζωντανό θρύλο του σύγχρονου funk. O Fred Wesley μέλος των J.B’s και ένας από τους πλέον διακεκριμένους συνεργάτες του «νονού» James Brown, προσφέρει με το τρομπόνι του, το κάτι παραπάνω. Από τα instrumentals ξεχωρίζει, νομίζω, το “Kamakumba”, ενώ μια διαφορετική, λιγότερο «φευγάτη» νότα, προσφέρει το αισθαντικό “Loa Chant”, το πιο στρωτό και πλησιέστερο, σε αυτό που λέμε, κανονικό τραγούδι του “Isle of Magic” (όλα τα λεφτά στην ερμηνεία της Sara Sayed).
Τα βράδια της Άνοιξης, ακόμη και σ’ αυτό το καταταλαιπωρημένο κέντρο της Αθήνας, υπάρχουν γωνιές που μυρίζουν όμορφα. Στο εσωτερικό του Six D.O.G.S πάντως, θα αναμένουμε την ηχητική ευωδιά των Mop Mop να μας φτιάξει τη διάθεση. Περισσότερες πληροφορίες για την επερχόμενη εμφάνιση τους, μπορείτε να βρείτε εδώ.
Links:
o http://www.mopmop.com
o Mop Mop feat Anthony Joseph – Let I Go (live)
JOSÉ JAMES – No Beginning No End (Blue Note)
Κάπου προς τα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο Sting τραγουδούσε με εμφανή αμηχανία “I’m an alien, I’m an Englishman in New York”. Στην περίπτωση του José James συνέβη μάλλον το αντίθετο. Γεννημένος στη Μινεάπολη, ο James βρήκε αρχικά πρόσφορο έδαφος στη Μεγάλη Βρετανία, για να στήσει τα θεμέλια μιας πολλά υποσχόμενης καριέρας. Προστατευόμενος του Gilles Peterson, ο οποίος μάλιστα διατείνεται ότι στο πρόσωπο (ή μάλλον στη φωνή) του 35χρονου ερμηνευτή, συναντώνται ο Gill Scott Heron με τον D’Angelo, κυκλοφόρησε δύο δίσκους, αμφότερους στην Brownswood, ετικέτα του θρυλικού παραγωγού του Radio 1.
Μπλέκοντας ιδανικά τη nu soul με τη jazz, τα “The Dreamer” (2008) και “Blackmagic” (2010) δημιούργησαν το απαιτούμενο buzz, προκειμένου jazz labels με όνομα βαρύ σαν ιστορία, να σπεύσουν να χτυπήσουν την πόρτα του José. Το 2010 με τη συνδρομή του πιανίστα Jef Neve, κυκλοφόρησε στη Verve / Impulse, το “For All We Know” ένα δίσκο γεμάτο διασκευές σε ιστορικά standards και φέτος, επέστεψε με το “No Beginning No End”, αυτή τη φορά για λογαριασμό της θρυλικής Blue Note.Τούτο το χορταστικό (ωριαίας διάρκειας) πόνημα, πιστοποιεί καταρχήν τη σταθερά ανοδική πορεία του ταλαντούχου ερμηνευτή. Τα συστατικά της επιτυχίας παραμένουν αναλλοίωτα, εντούτοις είναι φανερό πώς ο καλλιτέχνης ωριμάζει, αποκτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πλέον πατά γερά στα πόδια του. Οι συνθέσεις που συμπεριλαμβάνονται στο “No Beginning No End”, δουλεύονται εδώ και χρόνια και έχουν δοκιμαστεί σε πολυάριθμες μουσικές σκηνές ανά τον κόσμο ο José James άλλωστε, περιοδεύει ασταμάτητα.
Η βαθιά, βελούδινη φωνή του, που θυμίζει Marvin Gaye, αλλά έχει και jazz ευαισθησίες και σύγχρονη pop αντίληψη κυριαρχεί, σκαρώνοντας όμορφες μελωδίες. Αυτές με τη σειρά τους, επενδύονται ιδανικά από ένα πυκνό, εσωτερικό και άκρως ατμοσφαιρικό ηχητικό πλαίσιο νυχτερινής υφής, που δεν διστάζει ενίοτε, να γίνει πιο τολμηρό και απρόβλεπτο.
Υπάρχουν και σημαίνοντες guests… ο πιανίστας Robert Glasper, ο jazz ανανεωτής, με ένα βραβείο Grammy ήδη στο ενεργητικό του (για το περυσινό εξαιρετικό “Black Radio”), η ανερχόμενη Μαροκινή Hindi Zahra, που βοηθά στο “Sword+Gun”, από τα αδιαμφισβήτητα highlights του “No Beginning No End”. Στο “Heaven On The Ground” (ένα ακόμη ντουέτο και η πιο ραδιοφωνικά φιλική, ας πούμε, στιγμή του δίσκου) συμπράττει η Emily King, ενώ ο σπουδαίος μπασίστας Pino Palladino, δηλώνει πανταχού παρών. Προσωπικές αδυναμίες…εκτός από το groovy πρώτο single “Trouble”, το κατανυκτικό “Bird of Spring” πού κλέβει την παράσταση, λίγο πριν το τέλος. Στις αρχές του 2014, ο José James ενδεχομένως να ετοιμάζεται να παραλάβει το δικό του Grammy τυπικό προσόν που δεν αφορά τον εκάστοτε ακροατή θα μου πείτε, στην περίπτωση μας όμως, θα είναι πέρα για πέρα άξιο...
Links:
o http://www.josejamesmusic.com
o José James – Trouble (live)
o Ολόκληρο το “No Beginning No End” για ακρόαση στο you tube
MOP MOP – Isle οf Magic (Agogo)
Μια nu jazz κολεκτίβα με ρίζες στην Ιταλία και έδρα το Βερολίνο, πρόκειται να μας επισκεφτεί για μια και μοναδική εμφάνιση, το Σάββατο 13 Απριλίου στο Six D.O.G.S. Για τους Mop Mop ο λόγος, το σχήμα του οποίου ηγείται ο Andrea Benini, μουσικός, παραγωγός και συνθέτης από την Cezena. Οι Mop Mop έφεραν πρόσφατα στο φως, το τέταρτο κατά σειρά album τους, με τίτλο “Isle of Magic” και στα πλαίσια προώθησης αυτού, φιλοδοξούν να οργώσουν την Ευρώπη, διανύοντας την ίσως καλύτερη φάση της καριέρας τους μέχρι στιγμής τουλάχιστον.
Το motto των Mop Mop για την ίδια τη μουσική τους, λέει πώς πρόκειται για «μια μπάσταρδη απόδοση της μοντέρνας jazz». Επί της ουσίας, το ηχητικό τους μανιφέστο, βασίζεται σε επαναλαμβανόμενες και αρκούντως κολλητικές ρυθμικές δομές, με απόλυτους πρωταγωνιστές, τα πάσης φύσεως κρουστά. Από τις ρωγμές τους, αναδύονται και οι μελωδίες, οδηγώντας σ’ ένα πολύχρωμο, εξωτικό και πλούσιο σε αρώματα σύνολο. Εν ολίγοις, η nu jazz πρόταση τους, χαρακτηρίζεται από afro κατευθύνσεις, ψυχεδέλεια και διακριτικές ηλεκτρονικές πινελιές. Από αυτές τις «αγνές» πρώτες ύλες λοιπόν, είναι φτιαγμένη και η «μαγική νήσος». Στο “Let I Go” ο Βρετανός Anthony Joseph, με τις χαλαρές ρίμες του, προσδίδει προσανατολισμό σ’ ένα ελκυστικό jam, που σε παρασύρει στην εθιστική, groovy δίνη του. Δεν θες να τελειώσει ποτέ. Το “Run Around”, εκτός από πραγματικά πανέμορφο, μου φέρνει στο νου το “Tourist”, εκείνο το album κομψοτέχνημα των St. Germain από το μακρινό 2000. Έχει δε την τύχη, να φιλοξενεί ένα ζωντανό θρύλο του σύγχρονου funk. O Fred Wesley μέλος των J.B’s και ένας από τους πλέον διακεκριμένους συνεργάτες του «νονού» James Brown, προσφέρει με το τρομπόνι του, το κάτι παραπάνω. Από τα instrumentals ξεχωρίζει, νομίζω, το “Kamakumba”, ενώ μια διαφορετική, λιγότερο «φευγάτη» νότα, προσφέρει το αισθαντικό “Loa Chant”, το πιο στρωτό και πλησιέστερο, σε αυτό που λέμε, κανονικό τραγούδι του “Isle of Magic” (όλα τα λεφτά στην ερμηνεία της Sara Sayed).
Τα βράδια της Άνοιξης, ακόμη και σ’ αυτό το καταταλαιπωρημένο κέντρο της Αθήνας, υπάρχουν γωνιές που μυρίζουν όμορφα. Στο εσωτερικό του Six D.O.G.S πάντως, θα αναμένουμε την ηχητική ευωδιά των Mop Mop να μας φτιάξει τη διάθεση. Περισσότερες πληροφορίες για την επερχόμενη εμφάνιση τους, μπορείτε να βρείτε εδώ.
Links:
o http://www.mopmop.com
o Mop Mop feat Anthony Joseph – Let I Go (live)