Ήρθε η ώρα για τη στήλη να σας αποχαιρετίσει. Έκλεισε δύο σεζόν ξεπερνώντας τις προσδοκίες μου και τα σαράντα άρθρα σε λιγότερο από ένα χρόνο. Ξεκίνησε ως αμιγώς μουσική και βρέθηκε χαμένη σε ιστορίες για τον κόσμο, την πολιτική και... την αγάπη. Ευχαριστώ από καρδιάς το Γιώργο και όλα τα παιδιά του Mixgrill για την υποδοχή και την αποδοχή στο site. Έχουμε να δημιουργήσουμε πολλά όμορφα πράγματα ακόμα για τη μουσική που αγαπάμε. Ευχαριστώ το Στέλιο και τους Ταξιδιώτες του για τα ταξίδια που μας χαρίζουν. Μα πάνω απ' όλα ευχαριστώ τους φίλους μου για τη στήριξή τους και όλους όσους μπήκαν έστω και μια φορά στον κόπο να διαβάσουν τη στήλη.
Hasta siempre!
Το αντίο έρχεται με το Copenhague που τραγουδούν οι αγαπημένοι μου Vetusta Morla (τους θυμάστε άραγε;) από το δίσκο "Un día en el mundo" του 2008 μαζί με ένα μικρό απόσπασμα από τους "Εραστές του Αρκτικού Κύκλου" που σκηνοθέτησε ο Julio Medem το 1998 (το εν λόγω δίλεπτο ελάχιστα προδίδει την υπόθεση για όποιον δεν την έχει δει).
Το σύνθημα της φωτογραφίας του εξωφύλλου προέρχεται από τη φοιτητική κίνηση Yo Soy 132 για τον εκδημοκρατισμό του Μεξικού.
Update 07.06.2013: Και βέβαια, όπως συμβαίνει συνήθως, ψάχνοντας κάτι τελείως άσχετο, κατάλαβα τι μου θύμιζε το παραπάνω σύνθημα. Ανήκει στο ποίημα “Όπως ο Κερέμ” του Ναζίμ Χικμέτ που μεταφράστηκε στα ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο και μελοποιήθηκε από το Μάνο Λοΐζο. Ο Κερέμ είναι ένα μυθικό πρόσωπο που πήρε φωτιά λύνοντας το μαγεμένο πουκάμισο της αγαπημένης του. Η απόδοση του Γ. Ρίτσου:
Hasta siempre!
Το αντίο έρχεται με το Copenhague που τραγουδούν οι αγαπημένοι μου Vetusta Morla (τους θυμάστε άραγε;) από το δίσκο "Un día en el mundo" του 2008 μαζί με ένα μικρό απόσπασμα από τους "Εραστές του Αρκτικού Κύκλου" που σκηνοθέτησε ο Julio Medem το 1998 (το εν λόγω δίλεπτο ελάχιστα προδίδει την υπόθεση για όποιον δεν την έχει δει).
Ακούγεται υπερβολικά όμορφο το να αφεθείς στο ρεύμα, να παίξεις στην τύχη,
να μην ξέρεις ποτέ πού μπορεί να σταματήσεις...
ή από πού μπορείς να ξεκινήσεις.
Θα μείνω εδώ όσον καιρό χρειαστεί.
Περιμένω τη σύμπτωση της ζωής μου, τη μεγαλύτερη!
Το σύνθημα της φωτογραφίας του εξωφύλλου προέρχεται από τη φοιτητική κίνηση Yo Soy 132 για τον εκδημοκρατισμό του Μεξικού.
"Αν δεν καώ εγώ, αν δεν καείς εσύ, αν δεν καούμε εμείς,
ποιος θα φωτίσει αυτό το σκοτάδι;"
Update 07.06.2013: Και βέβαια, όπως συμβαίνει συνήθως, ψάχνοντας κάτι τελείως άσχετο, κατάλαβα τι μου θύμιζε το παραπάνω σύνθημα. Ανήκει στο ποίημα “Όπως ο Κερέμ” του Ναζίμ Χικμέτ που μεταφράστηκε στα ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο και μελοποιήθηκε από το Μάνο Λοΐζο. Ο Κερέμ είναι ένα μυθικό πρόσωπο που πήρε φωτιά λύνοντας το μαγεμένο πουκάμισο της αγαπημένης του. Η απόδοση του Γ. Ρίτσου:
Αν δεν καώ εγώ
αν δεν καείς εσύ
αν δεν καούμε εμείς
πώς θα γενούν τα σκοτάδια λάμψη;”