1. Τι θα ακούσεις;
Electronic, indie, guitar pop από τη Γαλλία.
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Cross the line, Hypnotize me, Pure, FAM, Text me Call me
3. Βαθμολογία;
7,5 / 10
Πω, πω, πω! Τι ποπ δισκάρα είναι αυτή. Μία από τις πιο φρέσκες προτάσεις της χρονιάς που διανύουμε μας προσφέρουν οι Γάλλοι με το περίεργο όνομα, πρόταση που αποτέλεσε την καλύτερη συντροφιά το καλοκαίρι που πέρασε.
Το “Swell” αποτελείται από 12 τραγούδια, τα οποία θα μπορούσαν να είναι singles με απόλυτη επιτυχία. Παίζοντας με αρκετά από τα ιδιώματα της ποπ, indie-synth-guitar-dance, τα «γαλλάκια» δε φοβούνται να εμπνευστούν από τα σύγχρονα «αγγλάκια» και να κάνουν τον καλύτερο ίσως «βρετανικό», καθαρόαιμο, ποπ δίσκο της χρονιάς.
Δεν είναι ότι εφευρίσκουν το μουσικό τροχό, ούτε ότι η μουσική τους είναι ό,τι καλύτερο έχεις ακούσει, ίσως. Είναι όμως τόσο φρέσκο και καλοκαιρινό (άκου το “Cross the line”), αλλά και τόσο καλοφτιαγμένο, με μελωδίες που σου κολλάνε στο μυαλό και στο σώμα.
Και το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπάρχουν «γεμίσματα» στο Swell. Δυσκολεύεται κανείς να εστιάσει σε κάποιο από τα τραγούδια, αφού όπως είπαμε είναι όλα ένα κι ένα. Τραγούδια όπως τα “Pure”, “Text me Call me”, “Hypnotize me”, “FAM”, μας φέρνουν στο μυαλό Two Door Cinema Club, Alt-J, EMF, Foster the People, Woodkid και πάει λέγοντας. Ιδιαίτερη μνεία στις φωνητικές αρμονίες που δοκιμάζουν σε πολλά από τα τραγούδια που τις περισσότερες φορές απογειώνουν το όλο αποτέλεσμα, όπως επίσης και τις επιτυχείς hip-hop πινελιές πάνω σε ποπ καμβάδες.
Το μόνο αρνητικό ίσως να είναι η έλλειψη τόλμης που ίσως έδινε στην όλη δουλειά κι ένα παραπάνω credit και θα την οδηγούσε σε πιο ψαγμένα μονοπάτια. Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα να μην είναι καν στο μυαλό των Popopopops κάτι τέτοιο κι απλά να περνάνε ανέμελα και «καλοκαιρινά» κατά τη δημιουργία των τραγουδιών τους.
Δυστυχώς μάλλον για αυτούς, δε θα κάνουν την επιτυχία που τους αναλογεί. Πιθανότατα φταίει η καταγωγή τους, αλλά είναι κρίμα για εμάς τους υπόλοιπους να τους αγνοήσουμε.
Electronic, indie, guitar pop από τη Γαλλία.
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Cross the line, Hypnotize me, Pure, FAM, Text me Call me
3. Βαθμολογία;
7,5 / 10
Πω, πω, πω! Τι ποπ δισκάρα είναι αυτή. Μία από τις πιο φρέσκες προτάσεις της χρονιάς που διανύουμε μας προσφέρουν οι Γάλλοι με το περίεργο όνομα, πρόταση που αποτέλεσε την καλύτερη συντροφιά το καλοκαίρι που πέρασε.
Το “Swell” αποτελείται από 12 τραγούδια, τα οποία θα μπορούσαν να είναι singles με απόλυτη επιτυχία. Παίζοντας με αρκετά από τα ιδιώματα της ποπ, indie-synth-guitar-dance, τα «γαλλάκια» δε φοβούνται να εμπνευστούν από τα σύγχρονα «αγγλάκια» και να κάνουν τον καλύτερο ίσως «βρετανικό», καθαρόαιμο, ποπ δίσκο της χρονιάς.
Δεν είναι ότι εφευρίσκουν το μουσικό τροχό, ούτε ότι η μουσική τους είναι ό,τι καλύτερο έχεις ακούσει, ίσως. Είναι όμως τόσο φρέσκο και καλοκαιρινό (άκου το “Cross the line”), αλλά και τόσο καλοφτιαγμένο, με μελωδίες που σου κολλάνε στο μυαλό και στο σώμα.
Και το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπάρχουν «γεμίσματα» στο Swell. Δυσκολεύεται κανείς να εστιάσει σε κάποιο από τα τραγούδια, αφού όπως είπαμε είναι όλα ένα κι ένα. Τραγούδια όπως τα “Pure”, “Text me Call me”, “Hypnotize me”, “FAM”, μας φέρνουν στο μυαλό Two Door Cinema Club, Alt-J, EMF, Foster the People, Woodkid και πάει λέγοντας. Ιδιαίτερη μνεία στις φωνητικές αρμονίες που δοκιμάζουν σε πολλά από τα τραγούδια που τις περισσότερες φορές απογειώνουν το όλο αποτέλεσμα, όπως επίσης και τις επιτυχείς hip-hop πινελιές πάνω σε ποπ καμβάδες.
Το μόνο αρνητικό ίσως να είναι η έλλειψη τόλμης που ίσως έδινε στην όλη δουλειά κι ένα παραπάνω credit και θα την οδηγούσε σε πιο ψαγμένα μονοπάτια. Υπάρχει βέβαια η πιθανότητα να μην είναι καν στο μυαλό των Popopopops κάτι τέτοιο κι απλά να περνάνε ανέμελα και «καλοκαιρινά» κατά τη δημιουργία των τραγουδιών τους.
Δυστυχώς μάλλον για αυτούς, δε θα κάνουν την επιτυχία που τους αναλογεί. Πιθανότατα φταίει η καταγωγή τους, αλλά είναι κρίμα για εμάς τους υπόλοιπους να τους αγνοήσουμε.
Σχετικό θέμα