Οι φωτογραφίες είναι από την παρουσίαση του νέου EP της Ν. Μποφίλιου στο Passport.
Η Νατάσσα Μποφίλιου αποτελεί ,πλέον, ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στο χώρο της μουσικής και ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο, με φωνή διαπεραστική που είναι ικανή να αγγίξει κάθε ευαίσθητη χορδή μας. Οι πολυπόθητες εμφανίσεις της, σε ένα κοινό που «διψάει» να την ακούσει από κοντά, ξεκίνησαν το Σάββατο 26/10/13 με μία δυνατή και γεμάτη ένταση πρεμιέρα και θα συνεχιστούν για ακόμα 7 Σάββατα στο Passport στον Πειραιά!
Αρχικά, θεωρώ ότι η φετινή επιλογή του χώρου κατέστησε την παράσταση πιο ζεστή από την περσινή. Μπορεί ο Kyklos Stage να είναι μεγαλύτερος ως προς τη χωρητικότητα των ατόμων, αλλά φέτος υπήρχε μεγαλύτερη οικειότητα μεταξύ σκηνής και κοινού, σε ένα περιβάλλον που μπορούσες να νιώσεις κοντά στον καλλιτέχνη έστω κι αν παρακολουθούσες από το άνω διάζωμα. Το Passport «έσφιζε» από κόσμο κάθε ηλικίας και από τρομερή ενέργεια, που ήταν έκδηλη ήδη πριν από την έναρξη της παράστασης. Ο παλμός και η ένταση υπέμεναν καρτερικά μέχρι την εκπυρσοκρότησή τους στην εμφάνιση της Νατάσσας στη σκηνή και στις νότες του πρώτου κομματιού. Η Νατάσσα καθισμένη στο πιάνο τραγούδησε με τον δικό της τρόπο «Τα βεγγαλικά σου μάτια», καθηλώνοντάς μας εξ αρχής. Μετά το χαμηλών τόνων ξεκίνημα, ήρθαν οι «Μέρες του Φωτός» για να μας ξεσηκώσουν και να μας γεμίσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά με Φως. Έβλεπες καθαρά πως το τραγούδι έβγαινε μέσα από την ψυχή της και ήταν για το κοινό ένας σπινθήρας αισιοδοξίας, που όλοι μας έχουμε ανάγκη.
Και κάπως έτσι…φωτίστηκε ο Πειραιάς το Σάββατο! Η λαμπερή παρουσία και η μαγευτική φωνή της Νατάσσας, κατέκλυσαν τον χώρο του Passport. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι ακούσαμε τραγούδια όπως «Το ραντεβού» και «Οι ομπρέλλες του Demy», τα οποία σπάνια τα ακούμε στις ζωντανές της εμφανίσεις. Απολαύσαμε τα πολύ αγαπημένα κομμάτια : «Παρέα», «Κοίτα εγώ», «Εγώ μεγάλωνα για σένα», «Δεμένη», «Μέχρι το τέλος» και φυσικά τα σπαρακτικό «Σ’έχω βρει και σε χάνω». Πολύ όμορφη και απρόσμενη έκπληξη υπήρξε, πάντως, η ναζιάρικη επανεκτέλεση της «Λόλας» του Μαραβέγια!
Στο μουσικό δίδυμο - Γεράσιμος Ευαγγελάτος και Θέμης Καραμουρατίδης- που τη συνοδεύει σχεδόν σε όλη της την μουσική πορεία, προστέθηκε φέτος και ένας ακόμα μουσικός ο Στάμος Σέμσης με τον οποίο ολοκλήρωσαν πρόσφατα τον δίσκο «Άνω τελεία» και μοιράστηκαν μαζί και τη σκηνή. Αν και τα τραγούδια της «’Ανω τελείας» είναι σχετικά «φρέσκα», ο κόσμος τα αγάπησε αμέσως κι αυτό φάνηκε στο ότι δεν έχασαν στίχο από το άκουσμα του ομώνυμου κομματιού, του «Μάγου Βιολιστή» και του «Πάμε ξανά», που φέρει και τον τίτλο των φετινών παραστάσεων!
Η Νατάσσα απέδειξε για ακόμα μια φορά το εύρος της φωνής της, τόσο με κομμάτια από όλη της την δισκογραφία, όσο και με τραγούδια λαϊκής φύσεως. Οι ανατριχιαστικές της ερμηνείες είναι πάντα απολαυστικές και μαγευτικές, η φωνή της ζεστή και καθηλωτική αγκαλιάζει κάθε ψυχή και η εκφραστικότητά της τόσο έντονη: από «Το μέτρημα» και το «Ευχαριστήριο» μέχρι «Το αστέρι μου» , την «Ασπιρίνη» και τον «Λοχαγό Έρωτα», ενώ αξιοσημείωτο ήταν το κομμάτι «Όμηρος» , του οποίου η πρώτη εκτέλεση ανήκει στην Ελεωνόρα Ζουγανέλη! Η ερμηνευτική της δύναμη και το ταλέντο που έχει στο να «αγγίζει» διάφορα μουσικά είδη, μας χάρισαν γνωστά κομμάτια από όλο το φάσμα της ελληνικής μουσικής όπως : «Η Φάμπρικα», «Πέραμα», «Μάνα μου Ελλάς», «Ναύτης βγήκε στη στεριά», «Περιπλανώμενο», «Κόκκινα Φανάρια». Είναι μερικοί καλλιτέχνες που στην προσπάθειά τους να επεκταθούν και σε άλλα μουσικά ρεπερτόρια, δεν επιτυγχάνουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Για τη Νατάσσα, όμως, αυτό δεν ισχύει και πιστεύω ότι ακόμα κι αυτά τα κομμάτια της ταιριάζουν. Το δεύτερο μέρος της παράστασης – μετά το διάλειμμα- ήταν άκρως κεφάτο, με απίστευτη ενέργεια, πολλή όρεξη και με τη Νατάσσα να τραγουδάει χτυπώντας το ντέφι της! Πέρα από το συναισθηματικό και συγκινησιακό κομμάτι της παράστασης, είναι εξίσου όμορφο και το μέρος που προσφέρει μια μοναδική ψυχαγωγία στο κοινό, κρατώντας έτσι τις ισορροπίες.
Η παράσταση «εξέπνευσε» με το πολύ αγαπημένο «Εν λευκώ», το οποίο αποτελεί πια κάτι σαν...μουσικό ύμνο. Πάντως, αρκετά από τα δικά της κομμάτια δεν συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα ενώ θα θέλαμε πολύ να τα ακούσουμε.
Η γοητευτική «Νεράιδα» με την βελούδινη φωνή έχει χάρισμα – κι αυτό είναι εμφανές! Τα μουσικά της χαρακτηριστικά την καθιστούν ξεχωριστή και δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που στο άκουσμα έστω και ενός τραγουδιού, δεν θα βρει κάτι από τον εαυτό του μέσα…