Σπάνια κάνω κουβέντα για το support. Δεν είναι ότι σνομπάρω (το αντίθετο, υπάρχουν έξοχα ονόματα από τα μέρη μας) απλά συνήθως είναι σαν να παρακολουθεί κάποιος δύο διαφορετικές (!) συναυλίες τελικά. Κάτι τέτοιο. Σήμερα θα κάνω μία εξαίρεση. Οι My Drunken Haze που άνοιξαν την βραδιά ήταν η καλύτερη επιλογή για το συγκεκριμένο live όπως αποδείχτηκε. Η Ματίνα (φωνητικά) είναι σίγουρα το τέλειο όχημα για τα σπουδαία τραγούδια της μπάντας. Μιας μπάντας που φαίνεται πως με σταθερά βήματα κερδίζει όλο και περισσότερο χώρο στα πράγματα με τον καιρό. Ναι, έπαιξαν και το 'Endless Fairytale' βέβαια. Καθώς περιμένουμε τους Lucid Dream λίγο αργότερα, πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται πόσο σημαντικό μέρος αποτελεί (και) η σκηνική παρουσία στην όλη απόδοση του πράγματος. Δεν μιλάω για την εικόνα απλά, όσο για την αίσθηση μιας ζωντανής παρουσίας σε σχέση με τη μουσική. Πολύ σημαντικό. Όταν αυτά δένουν, υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που συμβαίνει και δεν συμβαίνει στην τύχη, όπως και να 'χει. Σύντομα άλλωστε θα φιλοξενήσω τους My Drunken Haze στην εκπομπή, άρα θα τα πούμε πολύ πιο αναλυτικά. "Θεωρώ τον εαυτό μου μουσικό πρώτα, βασικά μουσικό, μετά οτιδήποτε άλλο.." μου λέει η Ματίνα, καθώς οι τρομεροί τύποι απο το Carlisle ετοιμάζονται να ανέβουν στη σκηνή και τα φώτα σβήνουν και πάλι...
Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος με τους Lucid Dream
Μίλησα μαζί τους λίγη ώρα πριν πατήσουν το σανίδι. Εξαιρετικά παιδιά. Μια παρέα (αληθινή παρέα,με αυτή την ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ εικόνα μιας μπάντας που περνάει ΟΝΤΩΣ καλά με αυτό που κάνει..) που έχει όνειρα και δουλεύει ασταμάτητα για αυτά. "Για να δούμε..." σκέφτομαι, "τους είπα πριν πως έχουν ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς κι έτσι είναι. Live όμως πώς στέκονται αλήθεια...;" κι ανάβω τσιγάρο μπροστά - μπροστά κι αριστερά...
Τα πράγματα είναι τελικά απλά με τους Lucid Dream. Με δυο λόγια, αν το άλμπουμ σε ενθουσίασε, οι ζωντανές τους εμφανίσεις είναι ένα σκαλί πιο πάνω (!) από οτιδήποτε μπορεί να έχει κάποιος μέσα στο μυαλό του, πράγμα που φαίνεται από το πρώτο τραγούδι ξεκάθαρα. Η εμφάνιση τους γεμίζει τη σκηνή, πατάνε γερά να το πω απλά και στέκονται σαν καλοκουρδισμένη μηχανή που δεν έχει τέλος στο γκάζι και την ενέργεια. Οι Lucid Dream ήταν άψογοι και όπως είχα προβλέψει κι από εδώ όσοι έχασαν το συγκεκριμένο ραντεβού έχασαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα live του 2013. Χάρηκα τρία πράγματα πάνω απ' όλα. Την ανταπόκριση του κόσμου ("Είμαστε δυο βδομάδες σε περιοδεία κι αυτό είναι το καλύτερο κοινό που έχουμε συναντήσει ως τώρα, Δημήτρη. Αληθινά συντονισμένο με τη μουσική μας απόλυτα, ξέρεις.." μου λέει ο Mike Denton/Bass & backing vocals μετά την εμφάνιση τους), το ότι έπαιξαν χωρίς να κοιτάζουν το ρολόι (όπως άλλοι...) και βέβαια την ΕΝΤΑΣΗ και τον ιδρώτα με τον οποίον έντυσαν το 'Songs Of Lies And Deceit', το ντεμπούτο τους, που και μας παρουσίασαν. Όμως... ΔΕΝ έμειναν εκεί... Και στιγμές από τα E.P./singles μας χάρισαν και δύο τραγούδια από το δεύτερο άλμπουμ τους, το οποίο τώρα δουλεύουν, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και γενικά γούσταραν αληθινά αυτό που έκαναν. Ξέρετε,ο κόσμος...καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει πότε 'σπρώχνεις' απλά στη σκηνή το άλμπουμ που έχεις στην αγορά και πότε παίζεις τα τραγούδια Σ Ο Υ, τη μουσική Σ Ο Υ, τα πράγματα που βρίσκονται μέσα σου... Στην περίπτωση αυτή συνέβη το ΔΕΥΤΕΡΟ λοιπόν...
Να πω εδώ κάτι. Το δεύτερο άλμπουμ των Lucid Dream είναι βέβαιο πως θα είναι ανώτερο (......) από το πρώτο τους και αν κρίνω από τα δύο τραγούδια που έπαιξαν θα είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα δισκάκια της επόμενης χρονιάς με άνεση. Τα 'Hits Me Like I'm Stoned', 'Sweet Hold On Me' και 'Glue' (ΕΠΙΜΕΝΩ....μαζί με τα δύο ΝΕΑ τους τραγούδια...) ήταν μάλλον οι πιο έντονες στιγμές της βραδιάς. Μετά το encore δεν είχε μείνει τίποτα να περιμένει κανείς, δεν έλειπε τίποτα από πουθενά και δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο να ακούσει κάποιος. Αυτό λέγεται ένα σπουδαίο live...
Ο Δημήτρης Αντωνόπουλος με τους Lucid Dream
Μίλησα μαζί τους λίγη ώρα πριν πατήσουν το σανίδι. Εξαιρετικά παιδιά. Μια παρέα (αληθινή παρέα,με αυτή την ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ εικόνα μιας μπάντας που περνάει ΟΝΤΩΣ καλά με αυτό που κάνει..) που έχει όνειρα και δουλεύει ασταμάτητα για αυτά. "Για να δούμε..." σκέφτομαι, "τους είπα πριν πως έχουν ένα από τα άλμπουμ της χρονιάς κι έτσι είναι. Live όμως πώς στέκονται αλήθεια...;" κι ανάβω τσιγάρο μπροστά - μπροστά κι αριστερά...
Τα πράγματα είναι τελικά απλά με τους Lucid Dream. Με δυο λόγια, αν το άλμπουμ σε ενθουσίασε, οι ζωντανές τους εμφανίσεις είναι ένα σκαλί πιο πάνω (!) από οτιδήποτε μπορεί να έχει κάποιος μέσα στο μυαλό του, πράγμα που φαίνεται από το πρώτο τραγούδι ξεκάθαρα. Η εμφάνιση τους γεμίζει τη σκηνή, πατάνε γερά να το πω απλά και στέκονται σαν καλοκουρδισμένη μηχανή που δεν έχει τέλος στο γκάζι και την ενέργεια. Οι Lucid Dream ήταν άψογοι και όπως είχα προβλέψει κι από εδώ όσοι έχασαν το συγκεκριμένο ραντεβού έχασαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα live του 2013. Χάρηκα τρία πράγματα πάνω απ' όλα. Την ανταπόκριση του κόσμου ("Είμαστε δυο βδομάδες σε περιοδεία κι αυτό είναι το καλύτερο κοινό που έχουμε συναντήσει ως τώρα, Δημήτρη. Αληθινά συντονισμένο με τη μουσική μας απόλυτα, ξέρεις.." μου λέει ο Mike Denton/Bass & backing vocals μετά την εμφάνιση τους), το ότι έπαιξαν χωρίς να κοιτάζουν το ρολόι (όπως άλλοι...) και βέβαια την ΕΝΤΑΣΗ και τον ιδρώτα με τον οποίον έντυσαν το 'Songs Of Lies And Deceit', το ντεμπούτο τους, που και μας παρουσίασαν. Όμως... ΔΕΝ έμειναν εκεί... Και στιγμές από τα E.P./singles μας χάρισαν και δύο τραγούδια από το δεύτερο άλμπουμ τους, το οποίο τώρα δουλεύουν, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε και γενικά γούσταραν αληθινά αυτό που έκαναν. Ξέρετε,ο κόσμος...καταλαβαίνει. Καταλαβαίνει πότε 'σπρώχνεις' απλά στη σκηνή το άλμπουμ που έχεις στην αγορά και πότε παίζεις τα τραγούδια Σ Ο Υ, τη μουσική Σ Ο Υ, τα πράγματα που βρίσκονται μέσα σου... Στην περίπτωση αυτή συνέβη το ΔΕΥΤΕΡΟ λοιπόν...
Να πω εδώ κάτι. Το δεύτερο άλμπουμ των Lucid Dream είναι βέβαιο πως θα είναι ανώτερο (......) από το πρώτο τους και αν κρίνω από τα δύο τραγούδια που έπαιξαν θα είναι σίγουρα ένα από τα καλύτερα δισκάκια της επόμενης χρονιάς με άνεση. Τα 'Hits Me Like I'm Stoned', 'Sweet Hold On Me' και 'Glue' (ΕΠΙΜΕΝΩ....μαζί με τα δύο ΝΕΑ τους τραγούδια...) ήταν μάλλον οι πιο έντονες στιγμές της βραδιάς. Μετά το encore δεν είχε μείνει τίποτα να περιμένει κανείς, δεν έλειπε τίποτα από πουθενά και δεν υπήρχε τίποτα περισσότερο να ακούσει κάποιος. Αυτό λέγεται ένα σπουδαίο live...