Η πρώτη φορά που μας επισκέφτηκε ο Ian Brown ήταν
τον Μάιο του 2000 στο Ρόδον, σε μία από τις χειρότερες συναυλίες που έχω παρακολουθήσει.
Η απογοήτευσή μου εκείνη την βραδιά ήταν μεγάλη, αφού είμαι θερμός υποστηρικτής
όλων των κυκλοφοριών των Stone Roses,
ακόμα και του Second coming – ενός από τα πιο αδικημένα albums των
τελευταίων 20 ετών.
Επειδή δεν άντεχα δεύτερη απογοήτευση δεν παραβρέθηκα στην επόμενη εμφάνισή του στο Club 22 στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας. Έπαιξα και έχασα όμως γιατί, όπως έμαθα εκ των υστέρων, η εμφάνισή του εκεί ήταν πολύ καλύτερη. Επίσης είχε ερμηνεύσει και 4 από τα καλύτερα τραγούδια των Stone Roses: I Wanna Be Adored, Made Of Stone, Waterfall και She Bangs The Drums... Ας αφήσουμε όμως το παρελθόν πίσω και ας πάμε στο Fuzz και σε όσα είδαμε εκεί το περασμένο Σάββατο.
Φτάνοντας για πρώτη φορά στο Fuzz και βλέποντας τον χώρο συμφώνησα
και εγώ πώς επιτέλους αποκτήσαμε έναν αξιοπρεπέστατο και φιλόξενο κλειστό χώρο
για συναυλίες, αντάξιο του θρυλικού Ρόδον. Δυστυχώς δεν κατάφερα να προωθηθώ
μπροστά στο κατάμεστο Fuzz,
αφού άργησα να φτάσω. Γύρω στις 22.20 ο Ian εμφανίσθηκε στη σκηνή. Αρχή με το Love like a fountain και
συνέχεια πάλι από το Golden greats
του 1999 με το Golden gaze.
Στο Time is my everything το πλήθος είχε ήδη ζεσταθεί και ακολούθησαν τα All Ablaze και Keep what ya got, στο οποίο η έλλειψη του Noel στα
φωνητικά ήταν εμφανής.
Στη συνέχεια ακούσαμε το Corpses in their mouths και κάμποσα τραγούδια
από το περσινό του My way:
Vanity
kills, Crowning of the poor, Laugh now και Marathon Man, στο οποίο τα
φώτα της σκηνής έπαθαν ένα ανεξήγητο black out. Ο Ian σταμάτησε την μπάντα και το τραγούδι δύο φορές πριν καταφέρουμε
να το ακούσουμε κανονικά με την τρίτη προσπάθεια. Επίσης ακούσαμε το Longsight M 13, το Sister Rose και
το κανονικό set έκλεισε με το F.E.A.R., μία από τις πιο δυνατές στιγμές της
συναυλίας. Λέω πιο δυνατές γιατί η σημαντικότερη δεν είχε έρθει ακόμα…
Το encore λοιπόν άρχισε με τις καλύτερες προοπτικές αφού ακούσαμε επιτέλους ζωντανά το Fool’s gold, ένα από τα καλύτερα singles ever, σε σχεδόν 8λεπτη εκτέλεση. Στο σημείο αυτό πρέπει να σταθούμε στον πολύ καλό ντράμερ που συνόδευε τον Ian, όπως και στην φοβερή φυσιογνωμία του Ινδού στα παραδοσιακά κρουστά του τόπου του, που έκαναν την απουσία του Reni, ντράμερ των Stone Roses, λιγότερο αισθητή. Συνέχεια στο encore με το hit single Stellify σε μία ομολογουμένος λαμπερή εκτέλεση και το κοινό να ανταποκρίνεται ενθουσιασμένο! Για το κλείσιμο, μας επιφύλασσε το Just like you, νέο single από το My way.
Συνολικά το βάρος του περίπου 80λεπτου set δόθηκε στο περσινό
του album My way,
μαζί με επιλογές από τα σημαντικότερα singles του, με εξαίρεση το My star που
δεν ακούσαμε. Ο Ian έχει ήδη αποκτήσει κοινό στην Ελλάδα, αφού μπορεί ο
συναυλιακός χειμώνας να ήταν ξηρός, αλλά δεν είναι και λίγο πράγμα να κάνεις sold out μετρώντας ήδη 3
εμφανίσεις στην Αθήνα! Τώρα όσον αφορά τις φωνητικές του δυνατότητες, αυτές
είναι γνωστές…