Η προκατάληψη κάποιες φορές μπορεί να βγει σε καλό.. Σίγουρα δεν είσαι αξιόπιστος όταν εθελοτυφλείς, σκεπτόμενος οτι απλά και μόνο επειδή "το έκανε ο τάδε, αποκλείεται να είναι κακό", μπορεί να είναι ικανή όμως να γκρεμίσει βάναυσα τα "ψεύτικα" πρότυπα που έχεις χτίσει, θετικά ή αρνητικά.. Τι απ' τα δύο έγινε το βράδυ της συναυλίας του Αnders; Χμμ, για την ακρίβεια, τίποτα απ' τα δύο ακριβώς ή και τα δύο, ανάλογα απ' τη σκοπιά θεώρησης..
Γράφτηκαν πολλά τις τελευταίες μέρες για το συγκεκριμένο live, περισσότερα σίγουρα απο όσα γράφτηκαν για το "Lost" του 2013... Αναφορές σε indie, techno, goth κέντρισαν το ενδιαφέρον περισσότερων από όσων πίστευα, κι έτσι το Gazi Music Hall αποδείχθηκε σχετικά κατάλληλο να καλύψει τις ανάγκες της συγκεκριμένης συναυλίας. Δεν είμαι σίγουρος βέβαια αν τα VIP εισιτήρια ήταν αυτά που οδηγούσαν στον εξώστη, ελάχιστα τα άτομα εκεί, πολύ περισσότερα στις σκάλες εισόδου, εδώ ίσως έπεσαν εκτός προγραμματισμού τα αρχικά πλάνα και κάποιοι να μην μπόρεσαν να απολαύσουν πλήρως όσα η βραδιά είχε να τους προσφέρει...
Tα φώτα έσβησαν στις 21:30 και πήρε κάποια λεπτά στον περισσότερο κόσμο να αντιληφθεί πως o TOM and his Computer βρισκόταν στη σκηνή. Δεν στάθηκε ιδιαίτερα θερμής αποδοχής, στην αρχή τουλάχιστον, αν και η σκοτεινή του electronica έμοιαζε κατάλληλη για να βάλει τον κόσμο στο κλίμα της βραδιάς. Ίσως φταίει που κι ο ίδιος έμοιαζε λίγο κουμπωμένος, χορεύοντας κάπως άγαρμπα στις ίδιες του τις μουσικές, ίσως φταίει το light show, που άργησε κάπως να ακολουθήσει την ένταση της μουσικής. Όλα αυτά μέχρι το τελευταίο κομμάτι, με τη sample-αρισμένη φωνή του Thom Yorke να δίνει την απαραίτητη υποστήριξη στο πιο έντονο -συναισθηματικά- κομμάτι του ΤΟΜ και του υπολογιστή του.
Το διάλειμμα δεν κράτησε πάνω από δεκαπέντε λεπτά, κι η αλήθεια είναι πως αυτό που ακολούθησε πήρε για λίγο μακριά τη βροχή που έπεφτε έξω και θύμησε κάτι από καλοκαιρινό φεστιβάλ. Το -ας πούμε- περίεργο είναι η παρουσίαση, η οποία είναι έτσι στημένη που νιώθεις πως βλέπεις μια full band, με τονισμένη τη θέση περισσότερο της βασικής του performer παρά του ίδιου του Trentemoller. Αν δεν υπήρχε και εκείνο το υπνωτικό διάλειμμα, άψογα τοποθετημένο λίγο πριν τα μισά, με τον ίδιο, μόνο στη σκηνή να ναρκώνει το κοινό με μια εξαιρετική εκτέλεση του "Miss You", θα έλεγε κανείς πως η Fisker ήταν η περσόνα της βραδιάς κι οι υπόλοιποι απλώς οι -αρτιότατοι- μουσικοί που την πλαισίωναν. Ίσως να υπερβάλλω.. Δεν ήταν όμως μόνο οι στιγμές που βρισκόταν στα φωνητικά..
Η εισαγωγή με την ίδια στο μπάσσο, σε μια από τις πιο σκοτεινές δισκογραφημένες μπασσογραμμές του 2013, οι εναλλαγές των οργάνων στη συνέχεια, το χορευτικό της, όλα δείγματα ενός τεράστιου ταλέντου και μιας πολύ γλυκιάς κατα τ' άλλα ύπαρξης, μ' ένα, σχεδόν συνεχές, αμήχανο χαμόγελο. Ο ίδιος ο Anders από την άλλη, κεφάτος, με το δικό του, περισσότερο χαζοχαρούμενο παρά αμήχανο, χαμόγελο, μάλλον χαιρόταν λίγο τη συγκεκριμένη ελευθερία και αλώνιζε τη σκηνή, παίζοντας εμβόλιμα drums, πειράζοντας τα πετάλια και τα πλήκτρα του lead κιθαρίστα, ένα παιδί στα 40+ του! Τα "Never Stop Running", η κιθάρα του "Lullaby" των Cure, εδώ ως "Moan", το εξωπραγματικό "Silver Surfer, Ghost Rider Go!" που ήρθε για να κλείσει το encore και τη βραδιά στο σύνολό της, είναι μερικές μόνο, περισσότερο τονισμένες, στιγμές ενός, ούτως ή άλλως, απογειωτικού μουσικού παραληρήματος.
Είμαι σίγουρος πως πολλοί θα ήταν όσοι θα επιθυμούσαν να δουν τον Trentemoller σαν DJ/performer, χαμένο στα laptops και τα synths του να πειραματίζεται γύρω απο την ευρύτερη techno. Το συγκεκριμένο live-band στήσιμο μπορεί να ξενίζει όσους έρχονται απο τα μεταμεσονύκτια events ή εκείνα κάποιων ολοήμερων open-air parties, στα οποία σίγουρα μια πτυχή του μουσικής προσωπικότητας του Anders θα ταίριαζε ιδανικά, ο τρόπος όμως που έχει επιλέξει ο ίδιος να παρουσιάζει τη δουλειά του τη συγκεκριμένη περίοδο, σίγουρα άφησε πίσω μια βραδιά που θα μνημονεύεται από όσους αφήνονται στη μουσική, ανεξάρτητα απο "ταμπέλες" και ιδιώματα.
Υ.Γ. Ο δίσκος της Marie Fisker, "So, Hoes & Heroes" βρισκόταν και αυτός στο merchandise stand ανάμεσα στα άλλα, κατάλληλο άκουσμα για επαφή με μια διαφορετική πτυχή της δημιουργικότητάς της.
