Βράδυ του περασμένου Σαββάτου και η άλλη πλευρά του μπλέ του Φίλιππου Πλιάτσικα και του Μπάμπη Στόκα είχε την τελευταία της εμφάνιση στο Γκάζι Live.
Η σύμπραξη των δύο εκ των βασικών πυλώνων των Πυξ Λαξ είχε ενδιαφέρον εξαρχής, ακόμη κι αν τα πράγματα τώρα δεν είναι όπως ήταν στη δεκαετία του 90 για το Φίλιππο και τον Μπάμπη.
Η σειρά αυτών των εμφανίσεων έχει όνομα, το οποίο είναι και ο τίτλος του τελευταίου δίσκου του Φίλιππου Πλιάτσικα ("Η αλλη πλευρά του μπλέ"), ο οποίος κυκλοφόρησε στις 17 του Μάρτη. Σ' αυτό το album ο Πλιάτσικας συνεργάζεται με τον Στόκα, τον Πορτοκάλογλου, την Γεωργία Νταγάκη, το Μίλτο Πασχαλίδη, τον Πετρολούκα Χαλκιά, το Νικήτα Κλιντ και τον Gautier.
Στην έκδοση συμμετέχουν ο ηθοποιός Γιώργος Χωραφάς, η Κάτια Γέρου, ο Δημήτρης Ημελλος, ο Αιμίλιος Χειλάκης και η Νάντια Σπηλιωτοπούλου, οι οποίοι απαγγέλουν ποιήματα των Καβάφη, Ελύτη, Σεφέρη και Πολέμη.
Η συγκεκριμένη παράσταση έχει κάνει τη βόλτα της στην Ευρώπη με το όνομα "The other side of blue" και ένας από τους στόχους της είναι να προβάλλει το άλλο (το καλό) πρόσωπο της χώρας μας.
Αφού λοιπόν μπήκαμε στο κλίμα της ιδέας της παράστασης, ας πάμε λίγες ημέρες πριν, στην αρχή της Ιεράς Οδού, στο παλιό "ACRO" και νυν "Γκάζι Live", έναν από τους πιο όμορφους και μεγάλους συναυλιακούς χώρους της Αθήνας. Ακόμη, θυμάμαι πως είχα νιώσει όταν είδα τους Interpol σ' εκείνο το χώρο...
Ο χώρος όμορφος, η εξυπηρέτηση μια χαρά και όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχθούν το Φίλιππα και τον Μπάμπη.
Η "άλλη πλευρά του μπλέ" ξεκίνησε σχετικά αργά (στις 11:40 μμ), αν λάβουμε υπόψιν το τι συμβαίνει σε αντίστοιχες παραστάσεις σε άλλες μουσικές σκηνές (συνήθως ξεκινάνε στις 11 μμ). Ο ήχος ήταν μια χαρά, αν εξαιρέσεις όσους λίγους ήταν στις 2 άκρες του χώρου (λογικό). Το Γκάζι Live είχε πολύ κόσμο το Σαββατόβραδο. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, τα προηγούμενα Σάββατα είχε πάνω από 2.000 άτομα σε κάθε βραδιά (το Γκάζι Live χωράει 2.500)!
Οι πρώτες νότες από το "Μοναξιά μου όλα" με γύρισαν πολλά χρόνια πίσω, όταν το τραγούδι κυκλοφορούσε για πρώτη φορά και εγώ το άκουγα ζωντανά σε μια συναυλία των Πυξ Λαξ στο Καρλόβασι της Σάμου. Τότε υπήρχε η σπίθα, η φωτιά, η ένταση, το πάθος, ο Μάνος (Ξυδούς), η Δήμητρα (Καραμπεροπούλου), ο Γιώργος (Γιαννόπουλος), ο Μπάμπης και ο Φίλιππας. Τώρα, ήταν οι δύο τελευταίοι...
Η μεγάλη σκηνή του χώρου είχε σε μια σχετική "απόσταση" τον Πλιάτσικα με τον Στόκα, η οποία είναι λογική, αν ληφθεί υπόψιν η σκηνή, αλλά από την άλλη δε γεφυρώθηκε ποτέ από την αλληλεπίδραση των 2 μουσικών. Ήταν άλλη η ζεστασιά που νιώθαμε το 1997 κι όχι μόνο...
Ο Φίλιππος προσπαθούσε να ανεβάσει τον κόσμο και αρκετές φορές τα κατάφερνε, σε αντίθεση με τον Μπάμπη, ο οποίος έμοιαζε με ημιτονοειδή γραφική παράσταση και τη μια απάγγελνε και άφηνε τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί του (γιατί άραγε γίνεται αυτό το πράγμα;;;) και την άλλη ξεδίπλωνε τις τόσο όμορφες φωνητικές χορδές του, χαρίζοντας μας κάποια από τα highlights της βραδιάς (Σ' αγαπώ, Πυξίδα, Πουλα με).
Μέσα στις 4 ώρες περίπου που ήταν στη σκηνή, ο Φίλιππας και ο Μπάμπης έπαιξαν τραγούδια από την "άλλη πλευρά του μπλέ", τις solo δουλειές τους και βέβαια αρκετά αγαπημένα τραγούδια από τους Πυξ Λαξ. Είχα πολύ καιρό να ακούσω το "Σ' αγαπώ", το "Γιατί", τον "Πίνακα", το 'Φωτιά", το "Μέλυδρον" και το "Αν ακούς απόψε". Θα έλεγα ότι η ροή του προγράμματος δεν ανέβασε τον κόσμο, αν εξαιρέσεις το τελευταίο 20-λεπτο με την αγαπημένη μου "Πυξίδα" και τα "Ποιος έχει λόγο στην αγάπη", "Δε θα δακρυσω πια για σένα", "Χάθηκες αλητισσα", "Αστην να λέει" και "Επαψές αγάπη να θυμίζεις."
Οι διασκευές στο Moonchild του Rory Gallagher, το Comfortably numb των Pink Floyd και το In the Dutch mountains των The Nits ήταν αρκετά καλές.
Όμως, ένα από τα highlights της βραδιάς κατά την άποψη μου, ήταν η Γεωργία Νταγάκη! Η ερμηνεία της στον Ερωτόκριτο ήταν ανατριχιαστική και η όλη παρουσία της στα 6 τραγούδια που ερμήνευσε, δείχνουν ότι αυτό το κορίτσι έχει τα φόντα για να ανέβει πιο ψηλά μέσα στα επόμενα χρόνια. Η φωνή, η προσθήκη της λύρας και το όλο παρουσιαστικό της δημιουργούν μια σπίθα, η οποία δε φαίνεται να αργήσει να γίνει φλόγα...
Σε γενικές γραμμές, η άλλη πλευρά του μπλέ προσπάθησε να προσφέρει κάτι το διαφορετικό και καινούργιο με τις προσθήκες αρκετών αναγνωρίσιμων συντελεστών και έχοντας ως βασικό πλεονέκτημα τη συνύπαρξη δύο μεγάλων μορφών της Ελληνικής μουσικής. Θα έλεγα ότι τελικά ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Η παράσταση δεν είναι άσχημη, αλλά οι προσδοκίες μας είναι πολλές. Ο Φίλιππος κι ο Μπάμπης έχουν χάσει τη φλόγα που είχαν μαζί στους Πυξ Λαξ. Στην άλλη πλευρά του μπλε, οι δυο τους λένε ότι "η φλόγα δε θα σβήσει" κι αυτό που μένει είναι να το αποδείξουν με την πάροδο του χρόνου.
Τραγούδια που ακούσαμε:
23:40:
Μοναξιά μου όλα,
Η φλόγα δε θα σβήσει (καινούργιο - από την άλλη πλευρά του μπλέ),
Αερόσακος,
Δρόμοι της πέστροφας,
Λένε για μένα,
Γιατί,
Απ' την ελπίδα χτυπημένος,
Άγγελος εξαγγελος (από τη Γεωργία Νταγακη),
Βάλε μου να πιω (ΓΝ),
Ο Άμλετ της Σελήνης (ΓΝ),
Φωτιά,
Όταν άρχισε η βροχή,
Πουλα με,
Senor,
Comfortably numb (Pink Floyd),
Moonchild (Rory Gallagher),
Τι είναι αυτό που μας ενώνει,
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
In the Dutch mountains (The Nits - υπάρχει και στην άλλη πλευρά του μπλέ),
Πού να πάμε,
Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο,
Στο Νότο (Λ. Μαχαιρίτσας),
Είναι η αγάπη πόλεμος (καινούργιο - από την άλλη πλευρά του μπλέ),
Μια συνουσια μυστική
01:45 διάλειμμα
01:57 Πίνακας,
You get in love,
Ο βασιλιάς της μοναξιάς,
Ανόητες αγάπες,
Εσύ εκεί,
Όλο με αφήνεις να σ αφήσω,
Μέλυδρον (Είναι ωραία η θάλασσα),
Για που το βαλες καρδιά μου (Ορφέας Περίδης - υπάρχει και στην άλλη πλευρά του μπλέ),
Ερωτοκριτος (Γ. Νταγακη),
Τα παιδιά με τα μαύρα ρούχα (ΓΝ)
Σαν το Καραγκιόζη (Δ. Σαββόπουλος),
Πυξίδα,
Αν ακούς απόψε,
Ποιος έχει λόγο στην αγάπη,
Δε θα δακρυσω πια για σένα,
Χάθηκες αλητισσα,
Αστην να λέει,
Επαψές αγάπη να θυμίζεις
03:15
Σ' αγαπώ,
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ
03:29
Οι φωτογραφίες είναι από άλλη βραδιά της παράστασης.
Η σύμπραξη των δύο εκ των βασικών πυλώνων των Πυξ Λαξ είχε ενδιαφέρον εξαρχής, ακόμη κι αν τα πράγματα τώρα δεν είναι όπως ήταν στη δεκαετία του 90 για το Φίλιππο και τον Μπάμπη.
Η σειρά αυτών των εμφανίσεων έχει όνομα, το οποίο είναι και ο τίτλος του τελευταίου δίσκου του Φίλιππου Πλιάτσικα ("Η αλλη πλευρά του μπλέ"), ο οποίος κυκλοφόρησε στις 17 του Μάρτη. Σ' αυτό το album ο Πλιάτσικας συνεργάζεται με τον Στόκα, τον Πορτοκάλογλου, την Γεωργία Νταγάκη, το Μίλτο Πασχαλίδη, τον Πετρολούκα Χαλκιά, το Νικήτα Κλιντ και τον Gautier.
Στην έκδοση συμμετέχουν ο ηθοποιός Γιώργος Χωραφάς, η Κάτια Γέρου, ο Δημήτρης Ημελλος, ο Αιμίλιος Χειλάκης και η Νάντια Σπηλιωτοπούλου, οι οποίοι απαγγέλουν ποιήματα των Καβάφη, Ελύτη, Σεφέρη και Πολέμη.
Η συγκεκριμένη παράσταση έχει κάνει τη βόλτα της στην Ευρώπη με το όνομα "The other side of blue" και ένας από τους στόχους της είναι να προβάλλει το άλλο (το καλό) πρόσωπο της χώρας μας.Αφού λοιπόν μπήκαμε στο κλίμα της ιδέας της παράστασης, ας πάμε λίγες ημέρες πριν, στην αρχή της Ιεράς Οδού, στο παλιό "ACRO" και νυν "Γκάζι Live", έναν από τους πιο όμορφους και μεγάλους συναυλιακούς χώρους της Αθήνας. Ακόμη, θυμάμαι πως είχα νιώσει όταν είδα τους Interpol σ' εκείνο το χώρο...
Ο χώρος όμορφος, η εξυπηρέτηση μια χαρά και όλα ήταν έτοιμα για να υποδεχθούν το Φίλιππα και τον Μπάμπη.
Η "άλλη πλευρά του μπλέ" ξεκίνησε σχετικά αργά (στις 11:40 μμ), αν λάβουμε υπόψιν το τι συμβαίνει σε αντίστοιχες παραστάσεις σε άλλες μουσικές σκηνές (συνήθως ξεκινάνε στις 11 μμ). Ο ήχος ήταν μια χαρά, αν εξαιρέσεις όσους λίγους ήταν στις 2 άκρες του χώρου (λογικό). Το Γκάζι Live είχε πολύ κόσμο το Σαββατόβραδο. Σύμφωνα με τους διοργανωτές, τα προηγούμενα Σάββατα είχε πάνω από 2.000 άτομα σε κάθε βραδιά (το Γκάζι Live χωράει 2.500)!
Οι πρώτες νότες από το "Μοναξιά μου όλα" με γύρισαν πολλά χρόνια πίσω, όταν το τραγούδι κυκλοφορούσε για πρώτη φορά και εγώ το άκουγα ζωντανά σε μια συναυλία των Πυξ Λαξ στο Καρλόβασι της Σάμου. Τότε υπήρχε η σπίθα, η φωτιά, η ένταση, το πάθος, ο Μάνος (Ξυδούς), η Δήμητρα (Καραμπεροπούλου), ο Γιώργος (Γιαννόπουλος), ο Μπάμπης και ο Φίλιππας. Τώρα, ήταν οι δύο τελευταίοι...Η μεγάλη σκηνή του χώρου είχε σε μια σχετική "απόσταση" τον Πλιάτσικα με τον Στόκα, η οποία είναι λογική, αν ληφθεί υπόψιν η σκηνή, αλλά από την άλλη δε γεφυρώθηκε ποτέ από την αλληλεπίδραση των 2 μουσικών. Ήταν άλλη η ζεστασιά που νιώθαμε το 1997 κι όχι μόνο...
Ο Φίλιππος προσπαθούσε να ανεβάσει τον κόσμο και αρκετές φορές τα κατάφερνε, σε αντίθεση με τον Μπάμπη, ο οποίος έμοιαζε με ημιτονοειδή γραφική παράσταση και τη μια απάγγελνε και άφηνε τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί του (γιατί άραγε γίνεται αυτό το πράγμα;;;) και την άλλη ξεδίπλωνε τις τόσο όμορφες φωνητικές χορδές του, χαρίζοντας μας κάποια από τα highlights της βραδιάς (Σ' αγαπώ, Πυξίδα, Πουλα με).
Μέσα στις 4 ώρες περίπου που ήταν στη σκηνή, ο Φίλιππας και ο Μπάμπης έπαιξαν τραγούδια από την "άλλη πλευρά του μπλέ", τις solo δουλειές τους και βέβαια αρκετά αγαπημένα τραγούδια από τους Πυξ Λαξ. Είχα πολύ καιρό να ακούσω το "Σ' αγαπώ", το "Γιατί", τον "Πίνακα", το 'Φωτιά", το "Μέλυδρον" και το "Αν ακούς απόψε". Θα έλεγα ότι η ροή του προγράμματος δεν ανέβασε τον κόσμο, αν εξαιρέσεις το τελευταίο 20-λεπτο με την αγαπημένη μου "Πυξίδα" και τα "Ποιος έχει λόγο στην αγάπη", "Δε θα δακρυσω πια για σένα", "Χάθηκες αλητισσα", "Αστην να λέει" και "Επαψές αγάπη να θυμίζεις."
Οι διασκευές στο Moonchild του Rory Gallagher, το Comfortably numb των Pink Floyd και το In the Dutch mountains των The Nits ήταν αρκετά καλές. Όμως, ένα από τα highlights της βραδιάς κατά την άποψη μου, ήταν η Γεωργία Νταγάκη! Η ερμηνεία της στον Ερωτόκριτο ήταν ανατριχιαστική και η όλη παρουσία της στα 6 τραγούδια που ερμήνευσε, δείχνουν ότι αυτό το κορίτσι έχει τα φόντα για να ανέβει πιο ψηλά μέσα στα επόμενα χρόνια. Η φωνή, η προσθήκη της λύρας και το όλο παρουσιαστικό της δημιουργούν μια σπίθα, η οποία δε φαίνεται να αργήσει να γίνει φλόγα...
Σε γενικές γραμμές, η άλλη πλευρά του μπλέ προσπάθησε να προσφέρει κάτι το διαφορετικό και καινούργιο με τις προσθήκες αρκετών αναγνωρίσιμων συντελεστών και έχοντας ως βασικό πλεονέκτημα τη συνύπαρξη δύο μεγάλων μορφών της Ελληνικής μουσικής. Θα έλεγα ότι τελικά ο στόχος δεν επιτυγχάνεται. Η παράσταση δεν είναι άσχημη, αλλά οι προσδοκίες μας είναι πολλές. Ο Φίλιππος κι ο Μπάμπης έχουν χάσει τη φλόγα που είχαν μαζί στους Πυξ Λαξ. Στην άλλη πλευρά του μπλε, οι δυο τους λένε ότι "η φλόγα δε θα σβήσει" κι αυτό που μένει είναι να το αποδείξουν με την πάροδο του χρόνου.
Τραγούδια που ακούσαμε:
23:40:
Μοναξιά μου όλα,
Η φλόγα δε θα σβήσει (καινούργιο - από την άλλη πλευρά του μπλέ),
Αερόσακος,
Δρόμοι της πέστροφας,
Λένε για μένα,
Γιατί,
Απ' την ελπίδα χτυπημένος,
Άγγελος εξαγγελος (από τη Γεωργία Νταγακη),
Βάλε μου να πιω (ΓΝ),
Ο Άμλετ της Σελήνης (ΓΝ),
Φωτιά,
Όταν άρχισε η βροχή,
Πουλα με,
Senor,
Comfortably numb (Pink Floyd),
Moonchild (Rory Gallagher),
Τι είναι αυτό που μας ενώνει,
Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα,
In the Dutch mountains (The Nits - υπάρχει και στην άλλη πλευρά του μπλέ),
Πού να πάμε,
Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο,
Στο Νότο (Λ. Μαχαιρίτσας),
Είναι η αγάπη πόλεμος (καινούργιο - από την άλλη πλευρά του μπλέ),
Μια συνουσια μυστική
01:45 διάλειμμα
01:57 Πίνακας,
You get in love,
Ο βασιλιάς της μοναξιάς,
Ανόητες αγάπες,
Εσύ εκεί,
Όλο με αφήνεις να σ αφήσω,
Μέλυδρον (Είναι ωραία η θάλασσα),
Για που το βαλες καρδιά μου (Ορφέας Περίδης - υπάρχει και στην άλλη πλευρά του μπλέ),
Ερωτοκριτος (Γ. Νταγακη),
Τα παιδιά με τα μαύρα ρούχα (ΓΝ)
Σαν το Καραγκιόζη (Δ. Σαββόπουλος),
Πυξίδα,
Αν ακούς απόψε,
Ποιος έχει λόγο στην αγάπη,
Δε θα δακρυσω πια για σένα,
Χάθηκες αλητισσα,
Αστην να λέει,
Επαψές αγάπη να θυμίζεις
03:15
Σ' αγαπώ,
Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ
03:29
Οι φωτογραφίες είναι από άλλη βραδιά της παράστασης.