Μια ζωντανή εμφάνιση των Moonspell στη χώρα μας δεν αποτελεί είδηση. Να είναι καλά οι Πορτογάλοι μας επισκέπτονται συχνά πυκνά είτε για προώθηση κάποιου νέου δίσκου τους, είτε ως support group σε festival. Όταν όμως έρχονται στην χώρα μας για να παίξουν τους δυο πρώτους δίσκους τους (Wolfheart, Irreligious) μιλάμε για μέγα γεγονός. Και μάλιστα όταν ξέρουμε ότι αυτό το show δεν βρίσκεται στα πλαίσια κάποιας συγκεκριμένης περιοδείας άλλα είναι μια σειρά εμφανίσεων τους σε συγκεκριμένες πόλεις, τότε μιλάμε και για υψίστη τιμή. Συν τοις άλλοις βαλτέ και το προσωπικό κομμάτι, αφού όταν βγήκε το Wolfheart ήμουν μόλις 18 και είχα πάθει ζημια όταν και είχα ακούσει το Vampiria. Αλλά νομίζω αρκετά με τα εισαγωγικά, πάμε να δούμε τα του live.
Χώρος: Stage Volume1, Μοναστηράκι- Ψυρρή. Πρώτη επαφή με τον συγκεκριμένο χώρο. Σχετικά μικρός σε σχέση με Fuzz, Gagarin. Πολύ πιο όμορφος όμως. Εύκολη πρόσβαση από μετρό και στο κέντρο της Αθήνας. Πολύ θετικό αυτό.
Η συναυλία είχε κανονιστεί να ξεκινήσει λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα. Ο λόγος βέβαια δεν ήταν καμιά πανσέληνος για να ταιριάζει και το “Night Of The Wolf” αλλά ο τελικός του Champions League μεταξύ Real Madrid και Atletico Madrid όπου γινόταν στη Λισσαβώνα (Πορτογαλία, τυχαίο;). Πολύ ορθά το Stage είχε ανοίξει από νωρίς για τους λάτρεις της μπάλας που θα παρακολουθούσαν και το live να δουν τον αγώνα. Το ίδιο είχε συμβεί αν θυμάμαι καλά στους Sacred Reich ή Overkill στο Gagarin, πριν δυο χρόνια όπου έπαιζε η εθνική ποδοσφαίρου με την Τσεχία για τους ομίλους του Euro .
Με ανοιγμένη την οροφή του Stage ατενίζοντας τον Αττικό ουρανό σε αναμονή για την Νύχτα του Λύκου, τελείωσε ο αγώνας και λίγο πριν τις 12 έπεσαν οι πρώτες νότες από τον Wolfheart. To Stage γεμάτο, χωρίς όμως στριμωξίδι και υπερβολές. Ότι καλύτερο για να δεις μια συναυλία.
Υπό τις επευφημίες του κοινού και με φόντο στην σκηνή από τον προτζέκτορα κάτι λύκους, οι Moonspell ξεπήδησαν σαν πραγματικοί λύκοι λυσσασμένοι να κατασπαράξουν ότι θα έμπαινε μπροστά τους. Wolfshade, λοιπόν, όπως στον δίσκο και μετά καπάκι Love Crimes. Μαζί με την εκλεκτή καλεσμένη τους για τα γυναικεία φωνητικά, την Mariangela από τους Tristania. Μαγεία!
Παίρνοντας ως δείγμα τα δυο πρώτα τραγούδια και ο πιο άσχετος θα μπορούσε να καταλάβει ότι η βραδιά θα είναι τουλάχιστον τέλεια. Ήχος γεμάτος, πλούσιος με μικρό μειονέκτημα το ότι ήταν λίγο πιο υποβαθμισμένος προς τα πλάγια δεξιά στην φωνή της Mariangela (σε σύγκριση με το κέντρο και πίσω όπου ο ήχος έδειχνε άρτιος). Η σκηνική παρουσία όχι μονό του Ribeiro, αλλά όλων ήταν άψογη. O Ribeiro βέβαια ως σωστός και γνήσιος frontman ήταν ο μαέστρος και εμείς από κάτω η ορχήστρα του. Ακολουθούσαμε πιστά τις οδηγίες του και έτσι βγήκε μια μαγική ατμόσφαιρα στο Stage. Και όλα αυτά χωρίς ποζεριλικια και βλακείες. Όμορφα κι αυθεντικά.
Φυσικά, όπως ήταν γνωστό έπαιξαν όλο το Wolfheart με τη σειρά του δίσκου. Συγκλονιστικές κατά προσωπική άποψη οι εκτελέσεις των Ataegina, Vampiria, An Erotic Alchemy και Alma Matter κυρίως για την δυναμική του κοινού στην συμμετοχή. Μάλιστα το Ataegina, το αδελφάκι του Trebaruna (όπως είπε και ο Ribeiro), εκτελέστηκε μετά το Trebaruna και σκεφτείτε ότι δεν υπάρχει σε όλες τις εκδόσεις του Wolfheart.
Τελειώνοντας το σετ του Wolfheart, οι Moonspell αποσύρονται για περίπου ένα λεπτό. Το φόντο αλλάζει από τους λύκους στο μυστηριώδες μάτι του Irreligious. Με τη συνταγή του Wolfheart , έπαιξαν και το Irreligious κόβοντας, όμως δυο κομμάτια : A poisoned gift και Subversion.
Κακός χαμός στα Opium, For A Taste Of Eternity, Raven claws ( φοβερή ερμηνεία και από τη Mariangela), Mephisto και φυσικά στο τελείωμα όλου αυτού του πραγματικά απίστευτου show με το Full Moon Madness.
Τελειώνοντας και το Full … ήρθε η ώρα για την αποθέωση. Χωρίς υπερβολή για ένα τρίλεπτο οι Moonspell δεν έφευγαν από τη σκηνή εκφράζοντας την βαθιά τους ευγνωμοσύνη στο ελληνικό κοινό υποκλινόμενοι ή δείχνοντας την καρδιά τους ενώ το κοινό δεν σταμάτησε να τους χειροκροτεί. Πραγματικά συγκινητικές κι αυθεντικές σκηνές.
Αποσύρονται μετά από την ολοκλήρωση αυτού του έργου που λέγεται Night Of The Wolf. ‘Όμως έχουμε και συνέχεια. Έκοψαν δυο κομμάτια από το Irreligious και βγήκαν για 2 τραγούδια από τις μεταγενέστερες δουλειές τους. Ο πληκτράς παράτησε το πόστο του, πήρε μια κιθάρα και μαζί με τους υπόλοιπους κι έπαιξαν το Everything Invaded από το δίσκο The Antidote (2003). Και τέλος, μαζί και με την Mariangel , για να αποθεωθούν για μια τελευταία φορα, στο Scorpion Flower από το Night Eternal (2008).
Κάπως έτσι, φτάσαμε λίγο πριν τις δυο μετά τα μεσάνυχτα, χωρίς να καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα. Και άλλο τόσο να έπαιζαν δεν νομίζω ότι θα χαλούσε κανένα. Κρίμα σε οποίον δεν μπόρεσε να το ζήσει από κοντά!
Μέχρι την επόμενη φορα, Stay Heavy!
Χώρος: Stage Volume1, Μοναστηράκι- Ψυρρή. Πρώτη επαφή με τον συγκεκριμένο χώρο. Σχετικά μικρός σε σχέση με Fuzz, Gagarin. Πολύ πιο όμορφος όμως. Εύκολη πρόσβαση από μετρό και στο κέντρο της Αθήνας. Πολύ θετικό αυτό.
Η συναυλία είχε κανονιστεί να ξεκινήσει λίγο πριν τις 12 τα μεσάνυχτα. Ο λόγος βέβαια δεν ήταν καμιά πανσέληνος για να ταιριάζει και το “Night Of The Wolf” αλλά ο τελικός του Champions League μεταξύ Real Madrid και Atletico Madrid όπου γινόταν στη Λισσαβώνα (Πορτογαλία, τυχαίο;). Πολύ ορθά το Stage είχε ανοίξει από νωρίς για τους λάτρεις της μπάλας που θα παρακολουθούσαν και το live να δουν τον αγώνα. Το ίδιο είχε συμβεί αν θυμάμαι καλά στους Sacred Reich ή Overkill στο Gagarin, πριν δυο χρόνια όπου έπαιζε η εθνική ποδοσφαίρου με την Τσεχία για τους ομίλους του Euro .
Με ανοιγμένη την οροφή του Stage ατενίζοντας τον Αττικό ουρανό σε αναμονή για την Νύχτα του Λύκου, τελείωσε ο αγώνας και λίγο πριν τις 12 έπεσαν οι πρώτες νότες από τον Wolfheart. To Stage γεμάτο, χωρίς όμως στριμωξίδι και υπερβολές. Ότι καλύτερο για να δεις μια συναυλία.
Υπό τις επευφημίες του κοινού και με φόντο στην σκηνή από τον προτζέκτορα κάτι λύκους, οι Moonspell ξεπήδησαν σαν πραγματικοί λύκοι λυσσασμένοι να κατασπαράξουν ότι θα έμπαινε μπροστά τους. Wolfshade, λοιπόν, όπως στον δίσκο και μετά καπάκι Love Crimes. Μαζί με την εκλεκτή καλεσμένη τους για τα γυναικεία φωνητικά, την Mariangela από τους Tristania. Μαγεία!
Παίρνοντας ως δείγμα τα δυο πρώτα τραγούδια και ο πιο άσχετος θα μπορούσε να καταλάβει ότι η βραδιά θα είναι τουλάχιστον τέλεια. Ήχος γεμάτος, πλούσιος με μικρό μειονέκτημα το ότι ήταν λίγο πιο υποβαθμισμένος προς τα πλάγια δεξιά στην φωνή της Mariangela (σε σύγκριση με το κέντρο και πίσω όπου ο ήχος έδειχνε άρτιος). Η σκηνική παρουσία όχι μονό του Ribeiro, αλλά όλων ήταν άψογη. O Ribeiro βέβαια ως σωστός και γνήσιος frontman ήταν ο μαέστρος και εμείς από κάτω η ορχήστρα του. Ακολουθούσαμε πιστά τις οδηγίες του και έτσι βγήκε μια μαγική ατμόσφαιρα στο Stage. Και όλα αυτά χωρίς ποζεριλικια και βλακείες. Όμορφα κι αυθεντικά.
Φυσικά, όπως ήταν γνωστό έπαιξαν όλο το Wolfheart με τη σειρά του δίσκου. Συγκλονιστικές κατά προσωπική άποψη οι εκτελέσεις των Ataegina, Vampiria, An Erotic Alchemy και Alma Matter κυρίως για την δυναμική του κοινού στην συμμετοχή. Μάλιστα το Ataegina, το αδελφάκι του Trebaruna (όπως είπε και ο Ribeiro), εκτελέστηκε μετά το Trebaruna και σκεφτείτε ότι δεν υπάρχει σε όλες τις εκδόσεις του Wolfheart.
Τελειώνοντας το σετ του Wolfheart, οι Moonspell αποσύρονται για περίπου ένα λεπτό. Το φόντο αλλάζει από τους λύκους στο μυστηριώδες μάτι του Irreligious. Με τη συνταγή του Wolfheart , έπαιξαν και το Irreligious κόβοντας, όμως δυο κομμάτια : A poisoned gift και Subversion.
Κακός χαμός στα Opium, For A Taste Of Eternity, Raven claws ( φοβερή ερμηνεία και από τη Mariangela), Mephisto και φυσικά στο τελείωμα όλου αυτού του πραγματικά απίστευτου show με το Full Moon Madness.
Τελειώνοντας και το Full … ήρθε η ώρα για την αποθέωση. Χωρίς υπερβολή για ένα τρίλεπτο οι Moonspell δεν έφευγαν από τη σκηνή εκφράζοντας την βαθιά τους ευγνωμοσύνη στο ελληνικό κοινό υποκλινόμενοι ή δείχνοντας την καρδιά τους ενώ το κοινό δεν σταμάτησε να τους χειροκροτεί. Πραγματικά συγκινητικές κι αυθεντικές σκηνές.
Αποσύρονται μετά από την ολοκλήρωση αυτού του έργου που λέγεται Night Of The Wolf. ‘Όμως έχουμε και συνέχεια. Έκοψαν δυο κομμάτια από το Irreligious και βγήκαν για 2 τραγούδια από τις μεταγενέστερες δουλειές τους. Ο πληκτράς παράτησε το πόστο του, πήρε μια κιθάρα και μαζί με τους υπόλοιπους κι έπαιξαν το Everything Invaded από το δίσκο The Antidote (2003). Και τέλος, μαζί και με την Mariangel , για να αποθεωθούν για μια τελευταία φορα, στο Scorpion Flower από το Night Eternal (2008).
Κάπως έτσι, φτάσαμε λίγο πριν τις δυο μετά τα μεσάνυχτα, χωρίς να καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα. Και άλλο τόσο να έπαιζαν δεν νομίζω ότι θα χαλούσε κανένα. Κρίμα σε οποίον δεν μπόρεσε να το ζήσει από κοντά!
Μέχρι την επόμενη φορα, Stay Heavy!