Όπως έχετε ήδη διαβάσει, το MixGrill παραβρέθηκε το τριήμερο 30/05-01/06 στο Maifeld Derby. Το φεστιβάλ που διοργανώνεται στον ιππικό όμιλο λίγο έξω από το Μάνχαϊμ συμπλήρωσε φέτος τέσσερα χρόνια ζωής και το γιόρτασε με το πιο εντυπωσιακό line-up και τη μεγαλύτερη προσέλευση θεατών της σύντομης ιστορίας του. Μπορεί η μετάδοσή μας από το φεστιβάλ να απείχε πολύ από το να είναι πλήρης. Προσπαθήσαμε, ωστόσο, να καταγράψουμε τα τεκταινόμενα κατά το δυνατόν σε πραγματικό χρόνο και να μοιραστούμε μαζί σας τα πρώτα σχόλια και φωτογραφίες μας -και νομίζω ότι ειδικά ορισμένες από τις φωτογραφίες μας ήταν εντυπωσιακές!
Ο Konstantin Gropper, ιθύνων νους των Get Well Soon, παίρνει θέση μάχης
Η συνέντευξη τύπου
Νωρίς το μεσημέρι της Κυριακής 01/06, τελευταίας ημέρας του φεστιβάλ, λίγο πριν ξεκινήσουν οι συναυλίες, παραβρεθήκαμε στη συνέντευξη τύπου των διοργανωτών του. Ήταν η πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε και αποτέλεσε τον καλύτερο τρόπο για να συνδέσουμε κάποια από τα κομμάτια της διοργάνωσης.
Ο Timo Kumpf, εμπνευστής και κύριος συντονιστής του φεστιβάλ μέσω της Karakter Live, δήλωσε απολύτως ικανοποιημένος από την ανάπτυξη του φεστιβάλ. Θεωρεί ότι έχει φτάσει ακριβώς στο επίπεδο που επιθυμούν και δεν υπάρχει πρόβλεψη να μεγαλώσουν περαιτέρω οι χώροι. Η προσέλευση εκτιμάται ότι έφτασε στις 4.000 σε κάθε μέρα του φεστιβάλ. Σχετικά με τη σύνθεσή του, τόνισε ότι προέρχεται από αγαπημένα του συγκροτήματα. Χαρακτηριστική ήταν η ατάκα για το ξεκίνημα του Maifeld Derby πριν από τέσσερα χρόνια. Στα τέλη του ’90, ανέφερε, έπεσε σε χειμερία νάρκη και όταν επανήλθε αποφάσισε να ψαχτεί μουσικά. Έτσι, γύρισε -και γυρίζει ακόμα- διάφορες χώρες παρακολουθώντας φεστιβάλ και συναυλίες και ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Popakademie Baden-Wuerttemberg. Νιώθει τυχερός και περήφανος που οι National επέλεξαν το Maifeld Derby για τη μοναδική τους συμμετοχή σε γερμανικό φεστιβάλ φέτος και τόνισε ότι αρκετά γερμανικά συγκροτήματα (όπως για παράδειγμα οι Hundreds) ουσιαστικά επιλέγουν να εμφανίζονται σε αυτό.
Από αριστερά προς τα δεξιά: η Lena Buck, ο Matthias Rauch, ο Timo Kumpf, ο Sebastian Callies και η Julia Luttenberger.
Για τον Sebastian Callies, διευθύνοντα σύμβουλο του κύριου χορηγού της διοργάνωσης Callies & Schewe, είναι πολύ σημαντικό ότι το Maifeld Derby είναι ένα αυθεντικό φεστιβάλ και δήλωσε ότι αναζητεί νέους τρόπους διαφήμισης και προβολής. Στο παρά τσακ αποφύγαμε να δούμε όλους τους καλλιτέχνες ντυμένους με Polo μπλουζάκια!
Η Julia Luttenberger, εκπρόσωπος τύπου του γραφείου μάρκετινγκ της πόλης του Μάνχαϊμ, εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ο δήμος υποστηρίζει ενεργά το φεστιβάλ. Δήλωσε ότι το Μάνχαϊμ μέσω του Maifeld Derby γίνεται κάτι περισσότερο από μια βιομηχανική πόλη και έχει ήδη καταφέρει να μπει γερά στο μουσικό χάρτη.
Η Lena Buck, συντονίστρια του Greener Maifeld Derby και εκπρόσωπος της Green Music Initiative που προσπαθεί να “πρασινίσει” μουσικά φεστιβάλ όπως το Maifeld Derby και το Melt!, φάνηκε απόλυτα ικανοποιημένη από την πρόοδο του Maifeld Derby και παρουσίασε τα στοιχεία που κάνουν το φεστιβάλ οικολογικά φιλικό. Επίσης εξέφρασε την πεποίθηση ότι το Maifeld Derby θα παίξει γερά και φέτος για το Πράσινο Βραβείο - Green Operations Award - στα Βραβεία για τα Ευρωπαϊκά Φεστιβάλ (θυμίζουμε ότι είχε βρεθεί στις προτάσεις το 2012).
Η ομάδα των εθελοντών του φεστιβάλ σε στιγμή χαλάρωσης λίγο μετά το τέλος των συναυλιών. Η φωτογραφία προέρχεται από τη σελίδα του Maifeld Derby στο facebook.
Ένας απολογισμός
Τρεις μέρες μετά τη λήξη του φεστιβάλ και ενώ ήδη επανήλθα στην καθημερινότητα, δε θα αναλωθώ να αναμοχλεύω τις μνήμες μου από κάθε συναυλία. Αντίθετα, θα επιχειρήσω να σκιαγραφήσω την εικόνα του Maifeld Derby, όπως τουλάχιστον το έζησα. Ομολογώ ότι το φεστιβάλ δεν το είχα ούτε καν ακουστά ως τον περασμένο Δεκέμβριο. Τότε έτυχε να διαβάσω τα πρώτα ονόματα που είχαν ανακοινωθεί για το 2014, στα οποία περιλαμβάνονταν οι National (που πάντα εκτιμούσα μουσικά και μόλις είχα παρακολουθήσει σε μια εξαιρετική συναυλία) και οι Get Well Soon (με τους οποίους έχω αναπτύξει μια σχέση λατρείας στα χρόνια που βρίσκομαι στη Γερμανία). Η τέλεια ευκαιρία να τους δω μαζί, σκέφτηκα τότε. Η τέλεια αφορμή για να γνωρίσω το Maifeld Derby, λέω σήμερα.
Οι Γερμανοί θα χρησιμοποιούσαν τη λέξη “großartig” για να αποδώσουν το επίπεδο της φεστιβαλικής εμπειρίας που μου προσέφερε το Maifeld Derby. Στα ελληνικά νομίζω ότι η κατάλληλη λέξη είναι “μεγαλειώδης”. Και μπορώ να απαριθμήσω κάμποσους λόγους γι’ αυτό:
1. Η σύνθεσή του είναι πολυδιάστατη. Διάφορα και διαφορετικά μουσικά είδη συνδυάζονται και εναλλάσσονται στις σκηνές, με το βάρος να δίνεται σε αυτό που έχουμε μάθει ως “indie rock”.
2. Παρότι φαινομενικά έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο σημείο, το φεστιβάλ έχει συγκεκριμένη, μα διόλου περιοριστική ταυτότητα, η οποία αντικατοπτρίζει τις μουσικές προτιμήσεις των διοργανωτών του. Ξεπερνώντας τη χιπστεριά της εποχής, κάθε επιλογή αποτελεί μια μουσική πρόταση, με τα αισθητικά κριτήρια να υπερτερούν σαφέστατα αυτών της “λαϊκής αποδοχής” και του “σπρωξίματος”.
3. Ρίχνοντας μια ματιά στη σύνθεση λ.χ. του Primavera Sound που διεξήχθη την ίδια περίοδο, παθαίνεις πονοκέφαλο από τα πολλά ονόματα. Αυτό δε θα το πάθεις στο Maifeld Derby. Υπάρχει μια ισορροπία και τάξη στο πρόγραμμα -χαρακτηριστικό γνώρισμα άλλωστε των Γερμανών. Ίσως, λοιπόν, να μην πηγαίνεις κάθε μέρα στο Maifeld Derby με την έκσταση του “μεγάλου ονόματος”, αλλά φεύγεις με την αίσθηση της μουσικής πληρότητας.
4. Το Maifeld Derby δεν είναι Primavera Sound, αλλά ούτε και έχει στόχο να γίνει -για να συνεχίσουμε αυτή τη σύγκριση, που ίσως ξεκίνησε ως άδικη, αλλά καταλήγει να είναι άκρως τιμητική για το γερμανικό φεστιβάλ. Τουλάχιστον πέντε καλλιτέχνες εμφανίστηκαν διαδοχικά στα δύο φεστιβάλ, με πρώτο αυτό της Βαρκελώνης. Και παρότι είμαι σίγουρος ότι οι Ισπανοί μάς τους κούρασαν, οι συναυλίες τους στο Maifeld Derby είχαν περίσσεια ένταση και πάθος. Για παράδειγμα, ο τραγουδιστής των Future Islands εξάσκησε με χάρη το αγαπημένο του stretching επί σκηνής, ενώ ο Matt Berninger των National ενώθηκε τρεις φορές με το κοινό, τραγουδώντας μάλιστα τουλάχιστον το μισό “Terrible Love” διασχίζοντας την αρένα πνιγμένος στις αγκαλιές του πλήθους.
5. Στο Maifeld Derby δεν είδαμε τα απομεινάρια των μεγαλύτερων φεστιβάλ (όπως αποδεικνύεται και από το προηγούμενο σημείο), ούτε δεινόσαυρους της μουσικής βιομηχανίας. Ακούσαμε μουσική που συμβαίνει ΤΩΡΑ και έχουμε βάσιμες υποψίες ότι θα συνεχίσει να συμβαίνει (λ.χ. Sohn, Temples, Hozier). Και μετά από κάποια χρόνια όντως θα μπορούμε να λέμε ότι το τάδε μεγάλο όνομα το πρωτοείδαμε στο Maifeld Derby.
6. Δεν είναι μόνο η ειλικρίνεια των διοργανωτών, όπως εκφράστηκε στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν λίγες μέρες πριν από το φεστιβάλ, αλλά και η ακρίβεια των λεγομένων τους, όπως διαπιστώσαμε από όσα είδαμε. Πρόκειται πραγματικά για ένα φεστιβάλ από ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική για ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική. Τόσο απλά και ωραία!
7. Η διαμόρφωση του χώρου και των σκηνών (για παράδειγμα ο προσανατολισμός τους και η πρόβλεψη για βροχή, που κάθε άλλο παρά έκτακτο καιρικό φαινόμενο είναι στη Γερμανία) αγγίζει το τέλειο. Μας πείραξε βέβαια η σκόνη στη στεγασμένη κεντρική σκηνή, αλλά μην ψάχνουμε και ψύλλους στ’ άχυρα...
8. Η πρόσβαση στο φεστιβάλ ήταν ταχύτατη ακόμα και το Σάββατο 31/05, όταν οι αντοχές των οδηγών ΙΧ και των επιβατών των ΜΜΜ δοκιμάζονταν από τις κυκλοφοριακές παρεμβάσεις λόγω του μαραθωνίου που διεξαγόταν στο Μάνχαϊμ.
9. Η ταχύτητα εξυπηρέτησης στους χώρους εστίασης, η φιλικότητα των εργαζομένων και των εθελοντών και η καθαριότητα στους χώρους υγιεινής ήταν πάνω από το μέσο όρο όσων φεστιβάλ έχω παρακολουθήσει.
10. Στα υπέρ κατατάσσεται και η δυνατότητα για κάμπινγκ, που δεν είναι αυτονόητη για φεστιβάλ αντίστοιχου μεγέθους, έστω κι αν δεν έχω προσωπική εικόνα για τις συνθήκες.
11. Η τιμή του εισιτηρίου είναι παραπάνω από ελκυστική. Χαρακτηριστικά, το εισιτήριο τριημέρου κόστιζε κάτι λιγότερο από 60 ευρώ (με μόλις +10 για το κάμπινγκ), όταν μόνο για μια συναυλία των National στη Γερμανία κάποιος πρέπει να πληρώσει 40-50 ευρώ. Για λόγους σύγκρισης καταγράφω ότι το τριήμερο Primavera Sound κοστίζει 190 ευρώ, και στα δικά μας το διήμερο του Rockwave 2014 έχει 30 ευρώ, το επίσης διήμερο Plisskën Festival 50 ευρώ και η μια μέρα του Ejekt 37 ευρώ.
Θεωρώ ότι έστω και οι μισοί από τους παραπάνω λόγους είναι ήδη αρκετοί για να πείσουν οποιονδήποτε ότι το Maifeld Derby αξίζει όχι μόνο μια θέση στο συναυλιακό χάρτη της Ευρώπης, αλλά και μια επίσκεψη το 2015 ώστε να επιβεβαιωθεί του λόγου το αληθές.
Σας έχω πρήξει με τους Get Well Soon, αλλά όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας...
Σε λίγες ημέρες θα αποχωριστώ το βραχιολάκι του φεστιβάλ. Η μεγαλειώδης αυτή εμπειρία όμως θα μείνει χαραγμένη βαθιά μέσα μου, χάρη στους Get Well Soon, τους National, τους FM Belfast, τους Future Islands, τον Sohn, μα πάνω απ’ όλα χάρη στο Maifeld Derby.
Bis nächstes Jahr, Liebhaber!
Η συνέντευξη τύπου
Νωρίς το μεσημέρι της Κυριακής 01/06, τελευταίας ημέρας του φεστιβάλ, λίγο πριν ξεκινήσουν οι συναυλίες, παραβρεθήκαμε στη συνέντευξη τύπου των διοργανωτών του. Ήταν η πρώτη φορά που πραγματοποιήθηκε και αποτέλεσε τον καλύτερο τρόπο για να συνδέσουμε κάποια από τα κομμάτια της διοργάνωσης.
Ο Timo Kumpf, εμπνευστής και κύριος συντονιστής του φεστιβάλ μέσω της Karakter Live, δήλωσε απολύτως ικανοποιημένος από την ανάπτυξη του φεστιβάλ. Θεωρεί ότι έχει φτάσει ακριβώς στο επίπεδο που επιθυμούν και δεν υπάρχει πρόβλεψη να μεγαλώσουν περαιτέρω οι χώροι. Η προσέλευση εκτιμάται ότι έφτασε στις 4.000 σε κάθε μέρα του φεστιβάλ. Σχετικά με τη σύνθεσή του, τόνισε ότι προέρχεται από αγαπημένα του συγκροτήματα. Χαρακτηριστική ήταν η ατάκα για το ξεκίνημα του Maifeld Derby πριν από τέσσερα χρόνια. Στα τέλη του ’90, ανέφερε, έπεσε σε χειμερία νάρκη και όταν επανήλθε αποφάσισε να ψαχτεί μουσικά. Έτσι, γύρισε -και γυρίζει ακόμα- διάφορες χώρες παρακολουθώντας φεστιβάλ και συναυλίες και ξεκίνησε τη συνεργασία του με την Popakademie Baden-Wuerttemberg. Νιώθει τυχερός και περήφανος που οι National επέλεξαν το Maifeld Derby για τη μοναδική τους συμμετοχή σε γερμανικό φεστιβάλ φέτος και τόνισε ότι αρκετά γερμανικά συγκροτήματα (όπως για παράδειγμα οι Hundreds) ουσιαστικά επιλέγουν να εμφανίζονται σε αυτό.
Για τον Sebastian Callies, διευθύνοντα σύμβουλο του κύριου χορηγού της διοργάνωσης Callies & Schewe, είναι πολύ σημαντικό ότι το Maifeld Derby είναι ένα αυθεντικό φεστιβάλ και δήλωσε ότι αναζητεί νέους τρόπους διαφήμισης και προβολής. Στο παρά τσακ αποφύγαμε να δούμε όλους τους καλλιτέχνες ντυμένους με Polo μπλουζάκια!
Η Julia Luttenberger, εκπρόσωπος τύπου του γραφείου μάρκετινγκ της πόλης του Μάνχαϊμ, εξήγησε τους λόγους για τους οποίους ο δήμος υποστηρίζει ενεργά το φεστιβάλ. Δήλωσε ότι το Μάνχαϊμ μέσω του Maifeld Derby γίνεται κάτι περισσότερο από μια βιομηχανική πόλη και έχει ήδη καταφέρει να μπει γερά στο μουσικό χάρτη.
Η Lena Buck, συντονίστρια του Greener Maifeld Derby και εκπρόσωπος της Green Music Initiative που προσπαθεί να “πρασινίσει” μουσικά φεστιβάλ όπως το Maifeld Derby και το Melt!, φάνηκε απόλυτα ικανοποιημένη από την πρόοδο του Maifeld Derby και παρουσίασε τα στοιχεία που κάνουν το φεστιβάλ οικολογικά φιλικό. Επίσης εξέφρασε την πεποίθηση ότι το Maifeld Derby θα παίξει γερά και φέτος για το Πράσινο Βραβείο - Green Operations Award - στα Βραβεία για τα Ευρωπαϊκά Φεστιβάλ (θυμίζουμε ότι είχε βρεθεί στις προτάσεις το 2012).
Ένας απολογισμός
Τρεις μέρες μετά τη λήξη του φεστιβάλ και ενώ ήδη επανήλθα στην καθημερινότητα, δε θα αναλωθώ να αναμοχλεύω τις μνήμες μου από κάθε συναυλία. Αντίθετα, θα επιχειρήσω να σκιαγραφήσω την εικόνα του Maifeld Derby, όπως τουλάχιστον το έζησα. Ομολογώ ότι το φεστιβάλ δεν το είχα ούτε καν ακουστά ως τον περασμένο Δεκέμβριο. Τότε έτυχε να διαβάσω τα πρώτα ονόματα που είχαν ανακοινωθεί για το 2014, στα οποία περιλαμβάνονταν οι National (που πάντα εκτιμούσα μουσικά και μόλις είχα παρακολουθήσει σε μια εξαιρετική συναυλία) και οι Get Well Soon (με τους οποίους έχω αναπτύξει μια σχέση λατρείας στα χρόνια που βρίσκομαι στη Γερμανία). Η τέλεια ευκαιρία να τους δω μαζί, σκέφτηκα τότε. Η τέλεια αφορμή για να γνωρίσω το Maifeld Derby, λέω σήμερα.
Οι Γερμανοί θα χρησιμοποιούσαν τη λέξη “großartig” για να αποδώσουν το επίπεδο της φεστιβαλικής εμπειρίας που μου προσέφερε το Maifeld Derby. Στα ελληνικά νομίζω ότι η κατάλληλη λέξη είναι “μεγαλειώδης”. Και μπορώ να απαριθμήσω κάμποσους λόγους γι’ αυτό:
1. Η σύνθεσή του είναι πολυδιάστατη. Διάφορα και διαφορετικά μουσικά είδη συνδυάζονται και εναλλάσσονται στις σκηνές, με το βάρος να δίνεται σε αυτό που έχουμε μάθει ως “indie rock”.
2. Παρότι φαινομενικά έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο σημείο, το φεστιβάλ έχει συγκεκριμένη, μα διόλου περιοριστική ταυτότητα, η οποία αντικατοπτρίζει τις μουσικές προτιμήσεις των διοργανωτών του. Ξεπερνώντας τη χιπστεριά της εποχής, κάθε επιλογή αποτελεί μια μουσική πρόταση, με τα αισθητικά κριτήρια να υπερτερούν σαφέστατα αυτών της “λαϊκής αποδοχής” και του “σπρωξίματος”.
3. Ρίχνοντας μια ματιά στη σύνθεση λ.χ. του Primavera Sound που διεξήχθη την ίδια περίοδο, παθαίνεις πονοκέφαλο από τα πολλά ονόματα. Αυτό δε θα το πάθεις στο Maifeld Derby. Υπάρχει μια ισορροπία και τάξη στο πρόγραμμα -χαρακτηριστικό γνώρισμα άλλωστε των Γερμανών. Ίσως, λοιπόν, να μην πηγαίνεις κάθε μέρα στο Maifeld Derby με την έκσταση του “μεγάλου ονόματος”, αλλά φεύγεις με την αίσθηση της μουσικής πληρότητας.
4. Το Maifeld Derby δεν είναι Primavera Sound, αλλά ούτε και έχει στόχο να γίνει -για να συνεχίσουμε αυτή τη σύγκριση, που ίσως ξεκίνησε ως άδικη, αλλά καταλήγει να είναι άκρως τιμητική για το γερμανικό φεστιβάλ. Τουλάχιστον πέντε καλλιτέχνες εμφανίστηκαν διαδοχικά στα δύο φεστιβάλ, με πρώτο αυτό της Βαρκελώνης. Και παρότι είμαι σίγουρος ότι οι Ισπανοί μάς τους κούρασαν, οι συναυλίες τους στο Maifeld Derby είχαν περίσσεια ένταση και πάθος. Για παράδειγμα, ο τραγουδιστής των Future Islands εξάσκησε με χάρη το αγαπημένο του stretching επί σκηνής, ενώ ο Matt Berninger των National ενώθηκε τρεις φορές με το κοινό, τραγουδώντας μάλιστα τουλάχιστον το μισό “Terrible Love” διασχίζοντας την αρένα πνιγμένος στις αγκαλιές του πλήθους.
5. Στο Maifeld Derby δεν είδαμε τα απομεινάρια των μεγαλύτερων φεστιβάλ (όπως αποδεικνύεται και από το προηγούμενο σημείο), ούτε δεινόσαυρους της μουσικής βιομηχανίας. Ακούσαμε μουσική που συμβαίνει ΤΩΡΑ και έχουμε βάσιμες υποψίες ότι θα συνεχίσει να συμβαίνει (λ.χ. Sohn, Temples, Hozier). Και μετά από κάποια χρόνια όντως θα μπορούμε να λέμε ότι το τάδε μεγάλο όνομα το πρωτοείδαμε στο Maifeld Derby.
6. Δεν είναι μόνο η ειλικρίνεια των διοργανωτών, όπως εκφράστηκε στη συνέντευξη που μας παραχώρησαν λίγες μέρες πριν από το φεστιβάλ, αλλά και η ακρίβεια των λεγομένων τους, όπως διαπιστώσαμε από όσα είδαμε. Πρόκειται πραγματικά για ένα φεστιβάλ από ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική για ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική. Τόσο απλά και ωραία!
7. Η διαμόρφωση του χώρου και των σκηνών (για παράδειγμα ο προσανατολισμός τους και η πρόβλεψη για βροχή, που κάθε άλλο παρά έκτακτο καιρικό φαινόμενο είναι στη Γερμανία) αγγίζει το τέλειο. Μας πείραξε βέβαια η σκόνη στη στεγασμένη κεντρική σκηνή, αλλά μην ψάχνουμε και ψύλλους στ’ άχυρα...
8. Η πρόσβαση στο φεστιβάλ ήταν ταχύτατη ακόμα και το Σάββατο 31/05, όταν οι αντοχές των οδηγών ΙΧ και των επιβατών των ΜΜΜ δοκιμάζονταν από τις κυκλοφοριακές παρεμβάσεις λόγω του μαραθωνίου που διεξαγόταν στο Μάνχαϊμ.9. Η ταχύτητα εξυπηρέτησης στους χώρους εστίασης, η φιλικότητα των εργαζομένων και των εθελοντών και η καθαριότητα στους χώρους υγιεινής ήταν πάνω από το μέσο όρο όσων φεστιβάλ έχω παρακολουθήσει.
10. Στα υπέρ κατατάσσεται και η δυνατότητα για κάμπινγκ, που δεν είναι αυτονόητη για φεστιβάλ αντίστοιχου μεγέθους, έστω κι αν δεν έχω προσωπική εικόνα για τις συνθήκες.
11. Η τιμή του εισιτηρίου είναι παραπάνω από ελκυστική. Χαρακτηριστικά, το εισιτήριο τριημέρου κόστιζε κάτι λιγότερο από 60 ευρώ (με μόλις +10 για το κάμπινγκ), όταν μόνο για μια συναυλία των National στη Γερμανία κάποιος πρέπει να πληρώσει 40-50 ευρώ. Για λόγους σύγκρισης καταγράφω ότι το τριήμερο Primavera Sound κοστίζει 190 ευρώ, και στα δικά μας το διήμερο του Rockwave 2014 έχει 30 ευρώ, το επίσης διήμερο Plisskën Festival 50 ευρώ και η μια μέρα του Ejekt 37 ευρώ.
Θεωρώ ότι έστω και οι μισοί από τους παραπάνω λόγους είναι ήδη αρκετοί για να πείσουν οποιονδήποτε ότι το Maifeld Derby αξίζει όχι μόνο μια θέση στο συναυλιακό χάρτη της Ευρώπης, αλλά και μια επίσκεψη το 2015 ώστε να επιβεβαιωθεί του λόγου το αληθές.
Σε λίγες ημέρες θα αποχωριστώ το βραχιολάκι του φεστιβάλ. Η μεγαλειώδης αυτή εμπειρία όμως θα μείνει χαραγμένη βαθιά μέσα μου, χάρη στους Get Well Soon, τους National, τους FM Belfast, τους Future Islands, τον Sohn, μα πάνω απ’ όλα χάρη στο Maifeld Derby.
Bis nächstes Jahr, Liebhaber!