Ποιοι: οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας. Μαζί τους ο Μάνος Ξυδούς, ο Τόλης Φασόης και ο Μάνος Λυδάκης
Οργάνωση: πολύ καλή!
Ήχος: Στην αρένα ήταν εξαιρετικός. Παράπονα ακούστηκαν από κάποιους καθισμένους ότι δεν άκουγαν καθαρά.
Ξεκίνησε: στις 21.30 με τα ηχεία να παίζουν τα "Γυάλινα Γιάννενα"
Τελείωσε: στις 23.45 με το "Γέλα πουλί μου", μετά από ένα encore
Set list:
Αν Είσαι Θεός
Ποιος Τη Ζωή Μου
Λουλούδι Του Δάσους
Προσωπικές Οπτασίες
Για Ένα Κομμάτι Ψωμί (Μάνος Ξυδούς)
Ακόμα Προσπαθώ (Μάνος Ξυδούς)
Του Έρωτα
Γυμνή Σκιά
Μάρκος και Άννα
Φάνης
Υπόγειο
Killing In The Name (Πάρης Γκαγκαστάθης)
Μπλάιμπ - Τρόι Καφέ (Berlin 1976)
It' s Τhe End Οf Τhe World Αs We Know It (Τόλης Φασόης)
Οι Επτά Νάνοι Στο S/S Cyrenia (Μάνος Λυδάκης)
Εσύ Εκεί (Μάνος Ξυδούς)
Πούλα Με (Μάνος Ξυδούς)
Ανόητες Αγάπες
Νύχτωσε Νύχτα
Θεσσαλονίκη
Καλό Ταξίδι
Μια Βραδιά Στο Λούκι
Don' t Worry, Be Happy
Get that beat (Τόλης Φασόης)
The Passenger (Τόλης Φασόης)
Ρίτα Ριτάκι
Μη Γυρίσεις
Σχήμα Λόγου
Ο Παλιάτσος κι ο Ληστής
Γέλα Πουλί Μου
Φτάνοντας στο ΟΑΚΑ δεν μπορούσες να μην σκεφτείς το τι θα δεις σε λίγη ώρα. Άραγε παραμένει η φλόγα ή ο κόσμος έχει ξεχάσει τους αδερφούς Κατσιμίχα εννιά χρόνια μετά την τελευταία φορά που τους είδε μαζί; Πλησιάζοντας προς το Ποδηλατοδρόμιο βλέπεις γύρω σου παρέες 20χρονων, αλλά και 60χρονους με τα εγγόνια τους και παίρνεις ήδη τις πρώτες απτές απαντήσεις στα ερωτήματα που σου δημιουργήθηκαν. Φαίνεται πως οι Αθηναίοι έσπευσαν και αυτοί μαζικά να καλωσορίσουν ξανά το δίδυμο των τραγουδοποιών που σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και για σχεδόν 15 χρόνια.
Η οργάνωση της μεγάλης συναυλίας φαίνεται ήδη εξαιρετική καθώς η είσοδος των χιλιάδων θεατών γίνεται ομαλά, ενώ τον προσανατολισμό στο... άγνωστο του Ποδηλατοδρομίου (δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει συναυλία εκεί) μας τον δίνουν οι ευγενέστατοι εργαζόμενοι. Μπαίνοντας στο χώρο του Ποδηλατοδρομίου αντικρίσαμε τις γεμάτες εξέδρες και τον σχεδόν γεμάτο χώρο των ορθίων ήδη 45' πριν την έναρξη της συναυλίας και πειστήκαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην ακολουθήσει μία θερμή συναυλιακή βραδιά.
Στις 21.15 (απόλυτη συνέπεια στο πρόγραμμα!) τα φώτα χαμήλωσαν και μετά από λίγα λεπτά τα μεγάφωνα γέμισαν τα αυτιά μας με τα "Γυάλινα Γιάννινα". Μετά το πέρας των ανατριχιαστικών ηπειρώτικων ήχων, στη σκηνή ανεβαίνουν ο Χάρης και ο Πάνος με την μπάντα τους και μας καλωσορίζουν με το "Αν είσαι Θεός" μέσα σε θερμά χειροκροτήματα από όλο το κοινό. Οι Κατσιμιχαίοι είναι και πάλι εδώ! Τα ρούχα παρέμειναν μαύρα, τα μαλλιά τείνουν προς το λευκό, αλλά οι φωνές αυτές που τόσο όμορφα αλληλοσυμπληρώνονται και τα τραγούδια αυτά που τόσες στιγμές της ζωής μας έχουν συνοδεύσει, μοιάζουν στοιχεία αναλλοίωτα που ακόμα μας διεγείρουν συναισθήματα.
Τα τραγούδια μοιάζουν να γράφτηκαν χτες. Επίκαιροι όσο ποτέ οι καυστικοί κοινωνικοί στίχοι, διαχρονικής ευαισθησίας οι ερωτικοί. Η μπάντα δίνει τον καλύτερό της εαυτό και οι Κατσιμιχαίοι μάς χαρίζουν εξαιρετικές ερμηνείες, άλλοτε με αμηχανία, άλλοτε με συγκίνηση και άλλοτε με δυναμισμό και μπόλικο χιούμορ. Έπαιξαν μερικά από τα πλέον γνωστά και αγαπημένα τραγούδια τους, που θεωρούνται πλέον κλασικά, χωρίς να μας κρύβουν κάποια έκπληξη σε ό,τι αφορά το tracklist, με μόνη ίσως εξαίρεση το νέο τραγούδι του Χάρη Κατσιμίχα με τίτλο "Το μέσα μάτι" σε ποίηση Λένας Παππά.
Αν και σε όλα σχεδόν τα τραγούδια (με ελάχιστες εξαιρέσεις) όλο το γήπεδο, από τους πιτσιρικάδες στην αρένα που δεν είχαν ξαναδεί λάιβ τους Κατσιμιχαίους μέχρι και τους μεγαλύτερους που κάθονταν με τα παιδιά τους στην εξέδρα, τραγουδούσε σύσσωμο, υπήρξαν κάποιες στιγμές κορύφωσης. Ανάμεσα σε αυτές η συμμετοχή του κοινού στο Ρίτα-Ριτάκι, όπου ο Πάνος Κατσιμίχας έκανε μία απίστευτη μίμηση της Τζούλι Μασίνο και σκόρπισε το γέλιο σε όλους, αλλά και η απογείωση στο "Don't worry be happy" όπου η μισή αρένα χόρευε και η άλλη μισή κινούσε ρυθμικά τα χέρια στον αέρα. Παρόμοιες στιγμές κορύφωσης και στα "Μια βραδιά στο λούκι", "Ανόητες αγάπες", "Μην γυρίσεις" και "Γέλα πουλί μου".
Η βραδιά κυλούσε με υπέροχα τραγούδια και πολλή συγκίνηση. Οι δύο Κατσιμιχαίοι, πότε μαζί, πότε ο καθένας μόνος του, εναλλάσσονται στη σκηνή. Ενδιάμεσα, ο Μάνος Ξυδούς, με την αμεσότητα και την ερμηνευτική ιδιαιτερότητα που τον διακρίνει, μας είπε τραγούδια από την εποχή των Πυξ-Λαξ αλλά και το - επίκαιρο όσο ποτέ - "Για ένα κομμάτι ψωμί". Από τους υπόλοιπους guest, ο Τόλης Φασόης κράτησε ψηλά τη διάθεση του κοινού με δυναμικά κομμάτια των REM, του Iggy Pop και των Sharp Ties. Έκπληξη ίσως αποτέλεσε η εκπληκτική ερμηνεία του Πάρη Γκαγκαστάθη στο "Killing in the name" των Rage Against the machine, όπου η μπάντα τα σάρωσε όλα στο διάβα της! Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στον Μάνο Λυδάκη που εντυπωσίασε με την ερμηνεία του στο ταυτισμένο με τον Θ.Μικρούτσικο "Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia".
Σίγουρα θα μπορούσαν να μας χαρίσουν μερικά κομμάτια ακόμα. Σίγουρα αντιλήφθηκαν τη δίψα του κόσμου. Αλλά οδεύοντας προς το τέλος της συναυλίας καταλάβαμε από διάφορες ατάκες τους στο μικρόφωνο ότι δύσκολα θα τραβούσαν το λάιβ μακριά από αυτό που είχαν ετοιμάσει. Ένα encore με το "Ο παλιάτσος κι ο ληστής" και το "Γέλα πουλί μου" ήταν ο επίλογος μίας συναυλίας που σίγουρα θα έχουμε να λέμε ότι "ήμαστε κι εμείς εκεί"...
Η αποδοχή του κόσμου, η έντονη παρουσία νέων ηλικιακά ακροατών, η καθολική συμμετοχή στα περισσότερα τραγούδια, μάλλον πρέπει να έπεισαν τον Χάρη και τον Πάνο για το αν άξιζε ή όχι αυτή η επανένωση. Αν δεν ήσαστε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ, τότε φροντίστε να τους δείτε το καλοκαίρι σε κάποιο σταθμό της "Best of tour" που θα κάνουν ανά την Ελλάδα. Θα συγκινηθείτε, θα ακούσετε πολύ σημαντικά τραγούδια, από δύο εξαιρετικούς καλλιτέχνες που έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν.
Η μπάντα: σφιχτοδεμένη, καλοδουλεμένη, στα περισσότερα τραγούδια η απόδοσή της ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο. Συγκράτησα: Νίκος Τσιμπούκης (ηλ. κιθάρα), Πάρης Γκαγκαστάθης (πλήκτρα), Μάνος Λυδάκης (κιθάρα). Ακούσαμε ακόμα: κι άλλα πλήκτρα, μπουζούκι, τύμπανα, μπάσο
Οργάνωση: πολύ καλή!
Ήχος: Στην αρένα ήταν εξαιρετικός. Παράπονα ακούστηκαν από κάποιους καθισμένους ότι δεν άκουγαν καθαρά.
Ξεκίνησε: στις 21.30 με τα ηχεία να παίζουν τα "Γυάλινα Γιάννενα"
Τελείωσε: στις 23.45 με το "Γέλα πουλί μου", μετά από ένα encore
Set list:
Αν Είσαι ΘεόςΠοιος Τη Ζωή Μου
Λουλούδι Του Δάσους
Προσωπικές Οπτασίες
Για Ένα Κομμάτι Ψωμί (Μάνος Ξυδούς)
Ακόμα Προσπαθώ (Μάνος Ξυδούς)
Του Έρωτα
Γυμνή Σκιά
Μάρκος και Άννα
Φάνης
Υπόγειο
Killing In The Name (Πάρης Γκαγκαστάθης)
Μπλάιμπ - Τρόι Καφέ (Berlin 1976)
It' s Τhe End Οf Τhe World Αs We Know It (Τόλης Φασόης)
Οι Επτά Νάνοι Στο S/S Cyrenia (Μάνος Λυδάκης)
Εσύ Εκεί (Μάνος Ξυδούς)
Πούλα Με (Μάνος Ξυδούς)
Ανόητες Αγάπες
Νύχτωσε Νύχτα
Θεσσαλονίκη
Καλό Ταξίδι
Μια Βραδιά Στο Λούκι
Don' t Worry, Be Happy
Get that beat (Τόλης Φασόης)
The Passenger (Τόλης Φασόης)
Ρίτα Ριτάκι
Μη Γυρίσεις
Σχήμα Λόγου
Ο Παλιάτσος κι ο Ληστής
Γέλα Πουλί Μου
Φτάνοντας στο ΟΑΚΑ δεν μπορούσες να μην σκεφτείς το τι θα δεις σε λίγη ώρα. Άραγε παραμένει η φλόγα ή ο κόσμος έχει ξεχάσει τους αδερφούς Κατσιμίχα εννιά χρόνια μετά την τελευταία φορά που τους είδε μαζί; Πλησιάζοντας προς το Ποδηλατοδρόμιο βλέπεις γύρω σου παρέες 20χρονων, αλλά και 60χρονους με τα εγγόνια τους και παίρνεις ήδη τις πρώτες απτές απαντήσεις στα ερωτήματα που σου δημιουργήθηκαν. Φαίνεται πως οι Αθηναίοι έσπευσαν και αυτοί μαζικά να καλωσορίσουν ξανά το δίδυμο των τραγουδοποιών που σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι από τα μέσα της δεκαετίας του '80 και για σχεδόν 15 χρόνια.
Η οργάνωση της μεγάλης συναυλίας φαίνεται ήδη εξαιρετική καθώς η είσοδος των χιλιάδων θεατών γίνεται ομαλά, ενώ τον προσανατολισμό στο... άγνωστο του Ποδηλατοδρομίου (δεν θυμάμαι να έχει ξαναγίνει συναυλία εκεί) μας τον δίνουν οι ευγενέστατοι εργαζόμενοι. Μπαίνοντας στο χώρο του Ποδηλατοδρομίου αντικρίσαμε τις γεμάτες εξέδρες και τον σχεδόν γεμάτο χώρο των ορθίων ήδη 45' πριν την έναρξη της συναυλίας και πειστήκαμε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μην ακολουθήσει μία θερμή συναυλιακή βραδιά.
Στις 21.15 (απόλυτη συνέπεια στο πρόγραμμα!) τα φώτα χαμήλωσαν και μετά από λίγα λεπτά τα μεγάφωνα γέμισαν τα αυτιά μας με τα "Γυάλινα Γιάννινα". Μετά το πέρας των ανατριχιαστικών ηπειρώτικων ήχων, στη σκηνή ανεβαίνουν ο Χάρης και ο Πάνος με την μπάντα τους και μας καλωσορίζουν με το "Αν είσαι Θεός" μέσα σε θερμά χειροκροτήματα από όλο το κοινό. Οι Κατσιμιχαίοι είναι και πάλι εδώ! Τα ρούχα παρέμειναν μαύρα, τα μαλλιά τείνουν προς το λευκό, αλλά οι φωνές αυτές που τόσο όμορφα αλληλοσυμπληρώνονται και τα τραγούδια αυτά που τόσες στιγμές της ζωής μας έχουν συνοδεύσει, μοιάζουν στοιχεία αναλλοίωτα που ακόμα μας διεγείρουν συναισθήματα.
Τα τραγούδια μοιάζουν να γράφτηκαν χτες. Επίκαιροι όσο ποτέ οι καυστικοί κοινωνικοί στίχοι, διαχρονικής ευαισθησίας οι ερωτικοί. Η μπάντα δίνει τον καλύτερό της εαυτό και οι Κατσιμιχαίοι μάς χαρίζουν εξαιρετικές ερμηνείες, άλλοτε με αμηχανία, άλλοτε με συγκίνηση και άλλοτε με δυναμισμό και μπόλικο χιούμορ. Έπαιξαν μερικά από τα πλέον γνωστά και αγαπημένα τραγούδια τους, που θεωρούνται πλέον κλασικά, χωρίς να μας κρύβουν κάποια έκπληξη σε ό,τι αφορά το tracklist, με μόνη ίσως εξαίρεση το νέο τραγούδι του Χάρη Κατσιμίχα με τίτλο "Το μέσα μάτι" σε ποίηση Λένας Παππά.
Αν και σε όλα σχεδόν τα τραγούδια (με ελάχιστες εξαιρέσεις) όλο το γήπεδο, από τους πιτσιρικάδες στην αρένα που δεν είχαν ξαναδεί λάιβ τους Κατσιμιχαίους μέχρι και τους μεγαλύτερους που κάθονταν με τα παιδιά τους στην εξέδρα, τραγουδούσε σύσσωμο, υπήρξαν κάποιες στιγμές κορύφωσης. Ανάμεσα σε αυτές η συμμετοχή του κοινού στο Ρίτα-Ριτάκι, όπου ο Πάνος Κατσιμίχας έκανε μία απίστευτη μίμηση της Τζούλι Μασίνο και σκόρπισε το γέλιο σε όλους, αλλά και η απογείωση στο "Don't worry be happy" όπου η μισή αρένα χόρευε και η άλλη μισή κινούσε ρυθμικά τα χέρια στον αέρα. Παρόμοιες στιγμές κορύφωσης και στα "Μια βραδιά στο λούκι", "Ανόητες αγάπες", "Μην γυρίσεις" και "Γέλα πουλί μου".
Η βραδιά κυλούσε με υπέροχα τραγούδια και πολλή συγκίνηση. Οι δύο Κατσιμιχαίοι, πότε μαζί, πότε ο καθένας μόνος του, εναλλάσσονται στη σκηνή. Ενδιάμεσα, ο Μάνος Ξυδούς, με την αμεσότητα και την ερμηνευτική ιδιαιτερότητα που τον διακρίνει, μας είπε τραγούδια από την εποχή των Πυξ-Λαξ αλλά και το - επίκαιρο όσο ποτέ - "Για ένα κομμάτι ψωμί". Από τους υπόλοιπους guest, ο Τόλης Φασόης κράτησε ψηλά τη διάθεση του κοινού με δυναμικά κομμάτια των REM, του Iggy Pop και των Sharp Ties. Έκπληξη ίσως αποτέλεσε η εκπληκτική ερμηνεία του Πάρη Γκαγκαστάθη στο "Killing in the name" των Rage Against the machine, όπου η μπάντα τα σάρωσε όλα στο διάβα της! Ειδική αναφορά πρέπει να γίνει και στον Μάνο Λυδάκη που εντυπωσίασε με την ερμηνεία του στο ταυτισμένο με τον Θ.Μικρούτσικο "Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia".
Σίγουρα θα μπορούσαν να μας χαρίσουν μερικά κομμάτια ακόμα. Σίγουρα αντιλήφθηκαν τη δίψα του κόσμου. Αλλά οδεύοντας προς το τέλος της συναυλίας καταλάβαμε από διάφορες ατάκες τους στο μικρόφωνο ότι δύσκολα θα τραβούσαν το λάιβ μακριά από αυτό που είχαν ετοιμάσει. Ένα encore με το "Ο παλιάτσος κι ο ληστής" και το "Γέλα πουλί μου" ήταν ο επίλογος μίας συναυλίας που σίγουρα θα έχουμε να λέμε ότι "ήμαστε κι εμείς εκεί"...
Η αποδοχή του κόσμου, η έντονη παρουσία νέων ηλικιακά ακροατών, η καθολική συμμετοχή στα περισσότερα τραγούδια, μάλλον πρέπει να έπεισαν τον Χάρη και τον Πάνο για το αν άξιζε ή όχι αυτή η επανένωση. Αν δεν ήσαστε το Σάββατο στο ΟΑΚΑ, τότε φροντίστε να τους δείτε το καλοκαίρι σε κάποιο σταθμό της "Best of tour" που θα κάνουν ανά την Ελλάδα. Θα συγκινηθείτε, θα ακούσετε πολύ σημαντικά τραγούδια, από δύο εξαιρετικούς καλλιτέχνες που έχουν ακόμη πράγματα να δώσουν.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στη συντάκτρια και φωτογράφο μας Ιωάννα Μπούμη.