Την Πέμπτη το βράδυ, ένα δροσερό αλλά ευτυχώς χωρίς βροχή βράδυ, βρεθήκαμε στον κήπο του Μεγάρου, να παρακολουθήσουμε την παράσταση “Shine” της Μαριέττας. Είναι μια από εκείνες τις συγκυρίες που περιμένεις πως θα περάσεις καλά, που πιθανότατα θα ξεχαστούν όλα όσα σε βαραίνουν.
Με αυτήν ακριβώς τη διάθεση καθίσαμε στο πράσινο του κήπου περιμένοντας με ανυπομονησία και χαρά να ακούσουμε τις αισιόδοξες μουσικές που με συνδυασμό με το έξω καρδιά ταπεραμέντο της δημιουργού είναι ικανές να πετύχουν το στόχο.
Από το 2ο μόλις τραγούδι, η Μαριέττα Φαφούτη προσπάθησε να μας σηκώσει από το γρασίδι και να μας «ανεβάσει» τη διάθεση, με τη συμμετοχή μας τόσο στα φωνητικά όσο και στα χορευτικά. Έχει τα τραγούδια, τη φωνή, το μπρίο αλλά και τη μπάντα για να συμβεί αυτό σταδιακά κι ισορροπημένα. Είναι πολυγραφότατη και κάθε της νέο τραγούδι είναι καλοφτιαγμένο και με γνήσια ποπ υλικά που είναι αδύνατον να σε αφήσει αδιάφορο. Η αίσθηση είναι ότι προσπαθεί σε υπερθετικό βαθμό να «πιάσει» τον κόσμο από το 1ο δευτερόλεπτο και να τον τοποθετήσει στο δικό της party.
Όλα αυτά φυσικά μπορεί να έχουν και μικρή σημασία τελικά, αφού ο κόσμος ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα κι έπειτα από ένα σημείο, όλοι όρθιοι, λικνιζόμασταν/χορεύαμε και τραγουδούσαμε τις επιτυχίες της. Το setlist της χθεσινής βραδιάς ήταν γεμάτο και χορταστικό και περιελάμβανε τραγούδια από τις δουλειές που έχει κυκλοφορήσει η Μαριέττα Φαφούτη καθώς και νέα από την 3η δισκογραφική της δουλειά. Όλα ορθά εκτελεσμένα από τους φίλους-μέλη της μπάντας της, αλλά και με την αίσθηση του ζωντανού κι απροβάριστου σε κάποια σημεία, τόσο που σε κάνει να πιστεύεις ότι συμμετέχεις κι εσύ σε μια παρέα με φίλους παίζοντας μουσική στη θάλασσα.
Τα νέα τραγούδια που ακούστηκαν συνεχίζουν ουσιαστικά από εκεί που σταμάτησαν τα “Get Up” & “Kookoobadi”, uptempo, ρυθμικά ποπ τραγούδια, με πινελιές από soul, disco και rock. Τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, με ιστορίες που έχουν να πουν κάτι, σωστές ερμηνείες και χαρακτήρα. Επίσης ακούστηκαν και διασκευές στο ίδιο ύφος, όπως τα “Down in Mexico”, “Lonely boy”, “Bang Bang”, “Aquarious/Let the sunshine in” με το οποίο έκλεισε κι η βραδιά, αλλά και ξεχωριστές όπως εκείνη στο “Talk Dirty”, ή η πιανίστικη εκδοχή στην «Έκπτωση» του Κωνσταντίνου Β.
Πέρα όμως από τη Μαριέττα και τη μπάντα της, απολαύσαμε στη σκηνή και 2 εξαιρετικές συμμετοχές. Αρχικά ο Gautier, μετρημένος και συμπαθέστατος σκηνικά, ερμήνευσε απόλυτα και με το χαρακτηριστικό του μέταλλο, το “You give me love” και πολλές καρδιές έσπασαν. Έπειτα ανέβηκε στη σκηνή, με το αέρα του σταρ, ο Κωστής Μαραβέγιας κι απέδειξε για ακόμη μία φορά πόσο λαμπερός είναι, ερμηνεύοντας τη «Λόλα» του (στα χορευτικά μαζί του η Μαριέττα και το κοινό), αλλά και το κονσέρτο για 2 χέρια και 2 μικρόφωνα, όπως χαριτολογώντας είπε, όταν μοιράστηκαν φωνητικά και πιάνο στο «Δεν σταματώ» (μία από τις πολύ δυνατές στιγμές της βραδιάς).
Με αυτήν ακριβώς τη διάθεση καθίσαμε στο πράσινο του κήπου περιμένοντας με ανυπομονησία και χαρά να ακούσουμε τις αισιόδοξες μουσικές που με συνδυασμό με το έξω καρδιά ταπεραμέντο της δημιουργού είναι ικανές να πετύχουν το στόχο.
Από το 2ο μόλις τραγούδι, η Μαριέττα Φαφούτη προσπάθησε να μας σηκώσει από το γρασίδι και να μας «ανεβάσει» τη διάθεση, με τη συμμετοχή μας τόσο στα φωνητικά όσο και στα χορευτικά. Έχει τα τραγούδια, τη φωνή, το μπρίο αλλά και τη μπάντα για να συμβεί αυτό σταδιακά κι ισορροπημένα. Είναι πολυγραφότατη και κάθε της νέο τραγούδι είναι καλοφτιαγμένο και με γνήσια ποπ υλικά που είναι αδύνατον να σε αφήσει αδιάφορο. Η αίσθηση είναι ότι προσπαθεί σε υπερθετικό βαθμό να «πιάσει» τον κόσμο από το 1ο δευτερόλεπτο και να τον τοποθετήσει στο δικό της party.
Όλα αυτά φυσικά μπορεί να έχουν και μικρή σημασία τελικά, αφού ο κόσμος ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα κι έπειτα από ένα σημείο, όλοι όρθιοι, λικνιζόμασταν/χορεύαμε και τραγουδούσαμε τις επιτυχίες της. Το setlist της χθεσινής βραδιάς ήταν γεμάτο και χορταστικό και περιελάμβανε τραγούδια από τις δουλειές που έχει κυκλοφορήσει η Μαριέττα Φαφούτη καθώς και νέα από την 3η δισκογραφική της δουλειά. Όλα ορθά εκτελεσμένα από τους φίλους-μέλη της μπάντας της, αλλά και με την αίσθηση του ζωντανού κι απροβάριστου σε κάποια σημεία, τόσο που σε κάνει να πιστεύεις ότι συμμετέχεις κι εσύ σε μια παρέα με φίλους παίζοντας μουσική στη θάλασσα.
Τα νέα τραγούδια που ακούστηκαν συνεχίζουν ουσιαστικά από εκεί που σταμάτησαν τα “Get Up” & “Kookoobadi”, uptempo, ρυθμικά ποπ τραγούδια, με πινελιές από soul, disco και rock. Τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, με ιστορίες που έχουν να πουν κάτι, σωστές ερμηνείες και χαρακτήρα. Επίσης ακούστηκαν και διασκευές στο ίδιο ύφος, όπως τα “Down in Mexico”, “Lonely boy”, “Bang Bang”, “Aquarious/Let the sunshine in” με το οποίο έκλεισε κι η βραδιά, αλλά και ξεχωριστές όπως εκείνη στο “Talk Dirty”, ή η πιανίστικη εκδοχή στην «Έκπτωση» του Κωνσταντίνου Β.
Πέρα όμως από τη Μαριέττα και τη μπάντα της, απολαύσαμε στη σκηνή και 2 εξαιρετικές συμμετοχές. Αρχικά ο Gautier, μετρημένος και συμπαθέστατος σκηνικά, ερμήνευσε απόλυτα και με το χαρακτηριστικό του μέταλλο, το “You give me love” και πολλές καρδιές έσπασαν. Έπειτα ανέβηκε στη σκηνή, με το αέρα του σταρ, ο Κωστής Μαραβέγιας κι απέδειξε για ακόμη μία φορά πόσο λαμπερός είναι, ερμηνεύοντας τη «Λόλα» του (στα χορευτικά μαζί του η Μαριέττα και το κοινό), αλλά και το κονσέρτο για 2 χέρια και 2 μικρόφωνα, όπως χαριτολογώντας είπε, όταν μοιράστηκαν φωνητικά και πιάνο στο «Δεν σταματώ» (μία από τις πολύ δυνατές στιγμές της βραδιάς).