Είναι πια εμφανές και κοινώς αποδεκτό ότι η Ελεωνόρα Ζουγανέλη αποτελεί μία από τις καλύτερες γυναικείες φωνές της νέας γενιάς. Το κοινό που ακολουθεί τη μουσική της πορεία είναι πολύ μεγάλο, γι’ αυτό και οι δύο προγραμματισμένες συναυλίες της στον Κήπου του Μεγάρου Μουσικής έγιναν λόγω της μεγάλης ζήτησης, τρεις. Το δεύτερο βράδυ ήμασταν εκεί για να την απολαύσουμε.
Οι παραλλαγμένοι ήχοι από το ρεφρέν του κομματιού «Η επιμονή σου» άνοιξαν τη συναυλία και με ένα δυναμικό ξεκίνημα αλλά και μεγάλη ευγνωμοσύνη στα λόγια της, μας καλωσόρισε η Ελεωνόρα στον κατάμεστο Κήπο. Ακολούθησαν τα κομμάτια «Είναι τόσο απλό», «Μικρά Βεγγαλικά», «Μετακόμιση τώρα» και «Φεύγω για μένα» κι έπειτα μας ζήτησε να συμμετάσχουμε με τον δικό μας τρόπο στη μουσική βραδιά. Ειλικρινής και ανοιχτόκαρδη πέτυχε την αμεσότητα με το κοινό εξαρχής, πράγμα πολύ σημαντικό ειδικά όταν πρόκειται για συναυλία σε ανοιχτό χώρο όπου είναι δύσκολο να δημιουργείς και να διατηρείς επικοινωνία με το κοινό.
Ήταν γεμάτη ενέργεια και όμορφη διάθεση, με άνεση στη σκηνή! Όσο για τη φωνή της, είναι γεγονός πια, ότι είναι πολύ όμορφη έχοντας παράλληλα ένα δυναμισμό. Ο τελευταίος δίσκος της περιέχει πολλά «διαμαντάκια», όπως τα κομμάτια «Να’ σαι καλά», «Μονάχα εγώ», «Βαλς για ένα φιλί» (σε μουσική του πατέρα της) τα οποία και ακούσαμε! Με αυτοσαρκασμό μας εξομολογήθηκε: «Είμαι ένας άνθρωπος που σιχαίνομαι τα χαρούμενα τραγούδια. Μ’ αρέσουν αυτά που έχουν οδυρμούς, κλάματα κλπ. Όποιος ήρθε για να περάσει καλά, έκανε λάθος! Αυτοί που χώρισαν πρόσφατα περνάνε υπέροχα στα live μου!!» Και κάπως έτσι ακούσαμε μια καταπληκτική και ανατριχιαστική ερμηνεία στο κομμάτι «Τα λέμε», όπου όλος ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος, λες και ήταν μια μορφή εκτόνωσης και μια ευκαιρία να βγάλουν από μέσα τους τα πληγωμένα ή και οργισμένα αισθήματα. «Όλοι οι χωρισμένοι σ’αυτή την πόλη ΖΟΥΜΕ» , μας φώναξε με το πέρας του τραγουδιού.
Ακούσαμε πολλά αγαπημένα τραγούδια όπως το «Εγώ μιλάω για δύναμη», «Έλα», «Αττική οδός» , όμως το setlist είχε ποικιλομορφία και ενδιαφέρον, χωρίς να αφήσει το βράδυ να γίνει μονότονο. Πέρα από τη δική της δισκογραφική δουλειά, τίμησε πολλούς άλλους καλλιτέχνες τραγουδώντας κομμάτια των: Νατάσσας Μποφίλιου, Αλκίνοου Ιωαννίδη, Δημήτρη Μητροπάνου, Μανώλη Λιδάκη. Επίσης, ένα ολόφρεσκο κομμάτι με τίτλο «Μείνε» το οποίο θα περιλαμβάνεται στον επερχόμενο δίσκο, αλλά και ο σχετικά πρόσφατος «Όμηρος» σε στίχους και μουσική του διδύμου Γεράσιμος Ευαγγελάτος-Θέμης Καραμουρατίδης. Μέχρι και παραγγελιά από το κοινό που ήταν μπροστά στη σκηνή ζήτησε και στην επιλογή του «Δε σε συγχωρώ» απάντησε με χιούμορ: «Ευτυχώς που είναι και η νεολαία ταλαιπωρημένη και έχουμε και εμείς επιτυχία!»
Στη σκηνή την πλαισίωνε μια εξαίρετη ομάδα μουσικών, οι οποίοι πήραν κι αυτοί το μικρόφωνο σε διάφορα κομμάτια. Η Αφροδίτη Παπαχριστοδούλου στο «Seven nation army», ο Παρασκευάς Κίτσος στο «Simply the best». Ο Ευριπίδης Ζεμενίδης μας τραγούδησε το «Rasta Susta» και η βραδιά άλλαξε αέρα, παίρνοντας νησιώτικο χαρακτήρα! «Μες στου Αιγαίου», «Περιπλανώμενο», «Ακρογιαλιές δειλινά» και το κέφι άναψε κάνοντάς τους όλους να χορεύουν καθώς και την ίδια την Ελεωνόρα.
Μετά από το μικρό χαρούμενο και νησιώτικο μουσικό πανηγύρι αρχίσαμε να οδεύουμε προς το τέλος της συναυλίας. Έκλεισε με δύο πολύ καλές και συγκινητικές εκτελέσεις των τραγουδιών «Και θα χαθώ» (που πρωτοτραγούδησε η μητέρα της) και «Μακριά μου να φύγεις». Είναι αξιοπρόσεκτη η εκφραστικότητα της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, τραγουδάει και καταλαβαίνεις ότι εκείνη τη στιγμή τα αισθάνεται στον υπέρτατο βαθμό. Φεύγοντας κι εμείς, νιώσαμε πως ήταν μια αξιόλογη συναυλία, ολοκληρωμένη, γεμάτη και διανθισμένη με πολλά θετικά στοιχεία.
Οι παραλλαγμένοι ήχοι από το ρεφρέν του κομματιού «Η επιμονή σου» άνοιξαν τη συναυλία και με ένα δυναμικό ξεκίνημα αλλά και μεγάλη ευγνωμοσύνη στα λόγια της, μας καλωσόρισε η Ελεωνόρα στον κατάμεστο Κήπο. Ακολούθησαν τα κομμάτια «Είναι τόσο απλό», «Μικρά Βεγγαλικά», «Μετακόμιση τώρα» και «Φεύγω για μένα» κι έπειτα μας ζήτησε να συμμετάσχουμε με τον δικό μας τρόπο στη μουσική βραδιά. Ειλικρινής και ανοιχτόκαρδη πέτυχε την αμεσότητα με το κοινό εξαρχής, πράγμα πολύ σημαντικό ειδικά όταν πρόκειται για συναυλία σε ανοιχτό χώρο όπου είναι δύσκολο να δημιουργείς και να διατηρείς επικοινωνία με το κοινό.
Ήταν γεμάτη ενέργεια και όμορφη διάθεση, με άνεση στη σκηνή! Όσο για τη φωνή της, είναι γεγονός πια, ότι είναι πολύ όμορφη έχοντας παράλληλα ένα δυναμισμό. Ο τελευταίος δίσκος της περιέχει πολλά «διαμαντάκια», όπως τα κομμάτια «Να’ σαι καλά», «Μονάχα εγώ», «Βαλς για ένα φιλί» (σε μουσική του πατέρα της) τα οποία και ακούσαμε! Με αυτοσαρκασμό μας εξομολογήθηκε: «Είμαι ένας άνθρωπος που σιχαίνομαι τα χαρούμενα τραγούδια. Μ’ αρέσουν αυτά που έχουν οδυρμούς, κλάματα κλπ. Όποιος ήρθε για να περάσει καλά, έκανε λάθος! Αυτοί που χώρισαν πρόσφατα περνάνε υπέροχα στα live μου!!» Και κάπως έτσι ακούσαμε μια καταπληκτική και ανατριχιαστική ερμηνεία στο κομμάτι «Τα λέμε», όπου όλος ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος, λες και ήταν μια μορφή εκτόνωσης και μια ευκαιρία να βγάλουν από μέσα τους τα πληγωμένα ή και οργισμένα αισθήματα. «Όλοι οι χωρισμένοι σ’αυτή την πόλη ΖΟΥΜΕ» , μας φώναξε με το πέρας του τραγουδιού.
Ακούσαμε πολλά αγαπημένα τραγούδια όπως το «Εγώ μιλάω για δύναμη», «Έλα», «Αττική οδός» , όμως το setlist είχε ποικιλομορφία και ενδιαφέρον, χωρίς να αφήσει το βράδυ να γίνει μονότονο. Πέρα από τη δική της δισκογραφική δουλειά, τίμησε πολλούς άλλους καλλιτέχνες τραγουδώντας κομμάτια των: Νατάσσας Μποφίλιου, Αλκίνοου Ιωαννίδη, Δημήτρη Μητροπάνου, Μανώλη Λιδάκη. Επίσης, ένα ολόφρεσκο κομμάτι με τίτλο «Μείνε» το οποίο θα περιλαμβάνεται στον επερχόμενο δίσκο, αλλά και ο σχετικά πρόσφατος «Όμηρος» σε στίχους και μουσική του διδύμου Γεράσιμος Ευαγγελάτος-Θέμης Καραμουρατίδης. Μέχρι και παραγγελιά από το κοινό που ήταν μπροστά στη σκηνή ζήτησε και στην επιλογή του «Δε σε συγχωρώ» απάντησε με χιούμορ: «Ευτυχώς που είναι και η νεολαία ταλαιπωρημένη και έχουμε και εμείς επιτυχία!»
Στη σκηνή την πλαισίωνε μια εξαίρετη ομάδα μουσικών, οι οποίοι πήραν κι αυτοί το μικρόφωνο σε διάφορα κομμάτια. Η Αφροδίτη Παπαχριστοδούλου στο «Seven nation army», ο Παρασκευάς Κίτσος στο «Simply the best». Ο Ευριπίδης Ζεμενίδης μας τραγούδησε το «Rasta Susta» και η βραδιά άλλαξε αέρα, παίρνοντας νησιώτικο χαρακτήρα! «Μες στου Αιγαίου», «Περιπλανώμενο», «Ακρογιαλιές δειλινά» και το κέφι άναψε κάνοντάς τους όλους να χορεύουν καθώς και την ίδια την Ελεωνόρα.
Μετά από το μικρό χαρούμενο και νησιώτικο μουσικό πανηγύρι αρχίσαμε να οδεύουμε προς το τέλος της συναυλίας. Έκλεισε με δύο πολύ καλές και συγκινητικές εκτελέσεις των τραγουδιών «Και θα χαθώ» (που πρωτοτραγούδησε η μητέρα της) και «Μακριά μου να φύγεις». Είναι αξιοπρόσεκτη η εκφραστικότητα της Ελεωνόρας Ζουγανέλη, τραγουδάει και καταλαβαίνεις ότι εκείνη τη στιγμή τα αισθάνεται στον υπέρτατο βαθμό. Φεύγοντας κι εμείς, νιώσαμε πως ήταν μια αξιόλογη συναυλία, ολοκληρωμένη, γεμάτη και διανθισμένη με πολλά θετικά στοιχεία.