Κυκλοφόρησε:
16 Σεπτεμβρίου 2014, Innovative Leisure
Τι θα ακούσεις:
Garage rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Had It All, Worship The Sun, Better Than Mine
Βαθμολογία:
7/10
Καλιφόρνια, ήλιος και παλιές κιθάρες. Οι Allah-Las επιστρέφουν μ’ ένα πλήρες άλμπουμ γεμάτο με την αναβίωση αυτή του garage rock της δεκαετίας του 1960 εμποτισμένη με μοντέρνα ποπ στοιχεία, ακριβώς όπως μας την πρωτοπαρουσίασαν δύο χρόνια πριν. Το συγκρότημα των πρώην υπαλλήλων ενός απ’ τα μεγαλύτερα δισκοπωλεία του κόσμου (Amoeba Music) άφησε προσωρινά τις σανίδες του σερφ, έκλεισε τη ραστώνη του κόσμου τους στο μπουκάλι που λέγεται ‘Worship The Sun’ και το άφησε στον ωκεανό.
Δεκατέσσερα τραγούδια με τις κιθάρες φυσικά να πρωταγωνιστούν, είτε με την πολύ διακριτική συνοδεία πιάνου, όπως στο ‘Ferus Gallery’, είτε πλάι σε πιο έντονα ντραμς σαν αυτά του ‘No Werewolf’, που για κάποιο λόγο είναι απ’ αυτά που μου έμειναν απ’ την πρώτη κιόλας ακρόαση. Τα δύο παραπάνω μαζί με το ‘Yemeni Jade’ είναι τα τρία ορχηστρικά τραγούδια που θα βρει κανείς στο δίσκο αυτό. Απ’ την άλλη, όταν ο Miles Michaud τραγουδάει το κάνει επιτηδευμένα αργά, αλλά όχι υπερβολικά αργά. Τσουλάει τη φωνή του σα σανίδα πάνω στα κύματα των κιθαρών, ακόμα και όταν ο ρυθμός ανεβαίνει ελαφρώς, όπως στο ‘Better Than Mine’, που έχει αρκετές country επιρροές.
Την παραγωγή έχει αναλάβει και πάλι ο Nick Waterhouse και όλος ο δίσκος είναι στο ίδιο μοτίβο, κάτι που ίσως είναι κουραστικό για μερικούς, αλλά σχεδόν όλα τα τραγούδια είναι σ’ ένα αξιοπρεπέστατο επίπεδο. Ξεχωρίζει το ‘Had It All’, που ακούγεται σα μεταμέλεια για τα όσα κάποτε είχαν και χάθηκαν (“I had it all, but it all just came and went faster than I could have the time to separate the bad from good”), και ίσως το ‘Recurring’ μαζί με το ‘Artifact’. Απ’ το δίσκο λείπει ένα τραγούδι με λίγη παραπάνω ζωντάνια, αν εξαιρεθεί το ‘Better Than Mine’, που μάλλον θα έκανε τον ήχο τους πιο ελκυστικό για μεγαλύτερη μάζα ανθρώπων. Κάτι τέτοιο έχουν πετύχει, για παράδειγμα, οι Άγγλοι Temples, με το πρώτο τους άλμπουμ ‘Sun Structures’, σε ύφος πολύ όμοιο με αυτό των Καλιφορνέζων εδώ.
Βέβαια στη χώρα μας οι Allah-Las είναι πολλές φορές πιο δημοφιλείς συγκριτικά με το συγκεκριμένο συγκρότημα που αναφέρθηκε παραπάνω και θα συνεχίσουν να είναι όσο αυτή η «vintage alternative rock» (ή πείτε το όπως προτιμάτε) που κυκλοφορούν προωθείται με τον τρόπο που γίνεται τα τελευταία χρόνια. Οι Allah-Las είναι ένα πολύ καλό φρέσκο συγκρότημα, με ιδιαίτερο ήχο, ευχάριστους δίσκους και καλή παρουσία επί σκηνής. Ναι, το ότι θα έρθουν για δεύτερη φορά στη χώρα μας και το να βλέπω στο δρόμο κόσμο με μπλουζάκια τους είναι εξαιρετικό, αλλά υπάρχουν και άλλα ιδιαίτερα, ευχάριστα και όμορφα πράματα εκεί έξω.
1. De Vida Voz
2. Had It All
3. Artifact
4. Ferus Gallery
5. Recurring
6. Nothing To Hide
7. Buffalo Nickel
8. Follow You Down
9. 501-405
10. Yemeni Jade
11. Worship The Sun
12. Better Than Mine
13. No Werewolf
14. Every Girl
<iframe width="600" height="338" src="//www.youtube.com/embed/YpKx1tQ6VG0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
16 Σεπτεμβρίου 2014, Innovative Leisure
Τι θα ακούσεις:
Garage rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Had It All, Worship The Sun, Better Than Mine
Βαθμολογία:
7/10
Καλιφόρνια, ήλιος και παλιές κιθάρες. Οι Allah-Las επιστρέφουν μ’ ένα πλήρες άλμπουμ γεμάτο με την αναβίωση αυτή του garage rock της δεκαετίας του 1960 εμποτισμένη με μοντέρνα ποπ στοιχεία, ακριβώς όπως μας την πρωτοπαρουσίασαν δύο χρόνια πριν. Το συγκρότημα των πρώην υπαλλήλων ενός απ’ τα μεγαλύτερα δισκοπωλεία του κόσμου (Amoeba Music) άφησε προσωρινά τις σανίδες του σερφ, έκλεισε τη ραστώνη του κόσμου τους στο μπουκάλι που λέγεται ‘Worship The Sun’ και το άφησε στον ωκεανό.
Δεκατέσσερα τραγούδια με τις κιθάρες φυσικά να πρωταγωνιστούν, είτε με την πολύ διακριτική συνοδεία πιάνου, όπως στο ‘Ferus Gallery’, είτε πλάι σε πιο έντονα ντραμς σαν αυτά του ‘No Werewolf’, που για κάποιο λόγο είναι απ’ αυτά που μου έμειναν απ’ την πρώτη κιόλας ακρόαση. Τα δύο παραπάνω μαζί με το ‘Yemeni Jade’ είναι τα τρία ορχηστρικά τραγούδια που θα βρει κανείς στο δίσκο αυτό. Απ’ την άλλη, όταν ο Miles Michaud τραγουδάει το κάνει επιτηδευμένα αργά, αλλά όχι υπερβολικά αργά. Τσουλάει τη φωνή του σα σανίδα πάνω στα κύματα των κιθαρών, ακόμα και όταν ο ρυθμός ανεβαίνει ελαφρώς, όπως στο ‘Better Than Mine’, που έχει αρκετές country επιρροές.Την παραγωγή έχει αναλάβει και πάλι ο Nick Waterhouse και όλος ο δίσκος είναι στο ίδιο μοτίβο, κάτι που ίσως είναι κουραστικό για μερικούς, αλλά σχεδόν όλα τα τραγούδια είναι σ’ ένα αξιοπρεπέστατο επίπεδο. Ξεχωρίζει το ‘Had It All’, που ακούγεται σα μεταμέλεια για τα όσα κάποτε είχαν και χάθηκαν (“I had it all, but it all just came and went faster than I could have the time to separate the bad from good”), και ίσως το ‘Recurring’ μαζί με το ‘Artifact’. Απ’ το δίσκο λείπει ένα τραγούδι με λίγη παραπάνω ζωντάνια, αν εξαιρεθεί το ‘Better Than Mine’, που μάλλον θα έκανε τον ήχο τους πιο ελκυστικό για μεγαλύτερη μάζα ανθρώπων. Κάτι τέτοιο έχουν πετύχει, για παράδειγμα, οι Άγγλοι Temples, με το πρώτο τους άλμπουμ ‘Sun Structures’, σε ύφος πολύ όμοιο με αυτό των Καλιφορνέζων εδώ.
Βέβαια στη χώρα μας οι Allah-Las είναι πολλές φορές πιο δημοφιλείς συγκριτικά με το συγκεκριμένο συγκρότημα που αναφέρθηκε παραπάνω και θα συνεχίσουν να είναι όσο αυτή η «vintage alternative rock» (ή πείτε το όπως προτιμάτε) που κυκλοφορούν προωθείται με τον τρόπο που γίνεται τα τελευταία χρόνια. Οι Allah-Las είναι ένα πολύ καλό φρέσκο συγκρότημα, με ιδιαίτερο ήχο, ευχάριστους δίσκους και καλή παρουσία επί σκηνής. Ναι, το ότι θα έρθουν για δεύτερη φορά στη χώρα μας και το να βλέπω στο δρόμο κόσμο με μπλουζάκια τους είναι εξαιρετικό, αλλά υπάρχουν και άλλα ιδιαίτερα, ευχάριστα και όμορφα πράματα εκεί έξω.
1. De Vida Voz
2. Had It All
3. Artifact
4. Ferus Gallery
5. Recurring
6. Nothing To Hide
7. Buffalo Nickel
8. Follow You Down
9. 501-405
10. Yemeni Jade
11. Worship The Sun
12. Better Than Mine
13. No Werewolf
14. Every Girl
<iframe width="600" height="338" src="//www.youtube.com/embed/YpKx1tQ6VG0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>