Τι θα ακούσεις;
dream pop, indie rock, art rock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
Palace, Mecca, Daughters, New Life
Βαθμολογία:
9/10
In detail you are even more beautiful than from afar μου ψιθυρίζουν οι Wild Beasts σε ενεστώτα χρόνο κι εγώ δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω απόλυτα. Μέσα σε ένα μονάχα φαινομενικά ερωτικό στίχο περιέχεται η μουσική ουσία και αξία του Present Tense: η λεπτομέρεια προκρίνει την ευφυΐα της σύνθεσης και το ταλέντο προσθέτει την εξαίρετη ομορφιά του.
Realia: Ως το μουσικό μόρφωμα Fauve η μπάντα υφίσταται ήδη προσπερματικά ως ντουέτο από το 2002 αποτελούμενη από τους Hayden Thorpe και Ben Little, όμως την πραγματική πρώτη σύστασή της ως Wild Beasts την αποκτά πλέον το 2004 με την προσθήκη στο υπάρχον δίδυμο του Chris Talbot και του μπασίστα Gareth Bullock. Η διετία φαίνεται να τους λειτουργεί θετικά, αφού τον Αύγουστο του 2006 υπογράφουν το πρώτο τους συμβόλαιο με την Bad Sneakers Records και το Νοέμβριο του ιδίου έτους κυκλοφορούν το πρώτο single με τίτλο Brave Bulging Buoyant Clairvoyants.
Λίγους μήνες μόνο αργότερα η Domino καταφέρνει να τους κατατάξει στο δυναμικό της και έπειτα πάλι από δύο χρόνια να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους υπό τον τίτλο Limbo, Panto (2008). Η άνοδος τους ταχύτατη. Το στυλ τους θεατρικό, αγγλοσαξονικό και ανήσυχο. Αρέσκεται στις μουσικές εναλλαγές και στη σπιρτάδα της πρώτης εμφάνισης. Γεμάτοι ενέργεια τραβούν τα βλέμματα της ανεξάρτητης ροκ σκηνής δηλώνοντας περιθωριακά στα charts την ύπαρξη τους. Δίσκος ιδιόμορφος και για λίγους που όμως αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε το Two Dancers (2009).
Βήμα με περισσότερη σιγουριά ο δεύτερος δίσκος δίχως την έντονη ανασφάλεια του ντεμπούτου. Έχοντας πια πάρει το βάπτισμα του πυρός καταφέρνουν μέσα σε δέκα τραγούδια και ανακαλύπτουν την προσωπική τους ταυτότητα δηλώνοντας πλέον καθαρά τις επιρροές τους. Αν στα μουσικά χρονικά υπάρχει δίσκος που έχει αγκαλιάσει περισσότερο τη συνθετική ιδιοφυΐα της Kate Bush, τότε αδιαμφισβήτητα αυτός είναι το Two Dancers των Wild Beasts. Άκουσαν, εμπνεύστηκαν, συνέθεσαν και πέτυχαν. Το μυστικό είναι να έχεις πάντα τα αισθητήριά σου σε εγρήγορση και τότε κάθε ερέθισμα μπορεί να μετατραπεί σε έργο.
Με το Smother (2011) ήρθε η εγκαθίδρυση και ευρεία αποδοχή. Το συγκρότημα έχει αποκτήσει πλέον την καλλιτεχνική του ταυτότητα και την προωθεί με στιγμές μεγάλης έμπνευσης. Κυριαρχεί σε λίστες, περιοδικά, εκπομπές και reviews. Με τη χαρακτηριστική μετροέπεια που διακατέχει την ιδιοσυγκρασία του τραγουδά ο Hayden Thorpe για το βασανιστικό Bed of Nails και την έκπτωτη Ophelia. Ανοίγει τα φτερά και πετά σαν Albatross μετατρέποντας τον ακροατή πλήρη συναισθημάτων. Και ναι, η τομή είχε γίνει.
Με την ανακοίνωση για την επικείμενη κυκλοφορία του Present Tense πολλοί έσπευσαν να αμφισβητήσουν για το αν τελικά θα κατάφερναν να συνεχίσουν την ανοδική ατραπό που είχαν πια πάρει και προχωρούσαν. Συνήθως κυκλοφορεί αυτή η γεμάτη χολή συνήθεια για ανθρώπους που πραγματικά έχουν ταλέντο. Γιατί οι φελλοί έχουν πάντα στήριξη. Τη χρειάζονται άλλωστε. Άλλοι πάλι λάμπουν από μόνοι τους.
Το Present Tense αποτελεί τον τέταρτο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ των Wild Beasts και κυκλοφόρησε στις 24 Φεβρουαρίου 2014 από την Domino Records για να κλείσει τα στόματα. Από την εγκαθίδρυση οδηγεί πλέον την μπάντα στην παγίωση. Προπομπός του το Wanderlust που όμως κυκλοφόρησε κι αυτό την ίδια ημέρα. Χωρίς μιντιακά τρικ, χωρίς το γνωστό σπρώξιμο από τα hype περιοδικά, χωρίς παιχνίδια δημοσιότητας. Μόνο με τη σεμνότητα και την πραότητα που τους διακατέχει.
Τα τελευταία χρόνια με την τεράστια εξάπλωση του ψηφιακού ήχου και την ταχύτατη μετάδοση των .mp3 από τον ένα στον άλλον η ανάγκη για φυσική μορφή των δίσκων έχει εκλείψει. Δεν μας αδικώ (γιατί δεν μπορώ να αφαιρέσω τον εαυτό μου από το σύνολο) καθώς ειδικά οι τιμές των βινυλίων είναι απλησίαστες. Μπορείς να αποκτήσεις μόνο λίγα κι αυτά να τα αγκαλιάσεις με αγάπη, να τα χαϊδέψεις και να τα μυρίσεις, γιατί η πραγματική αξία τους είναι ανεκτίμητη. Άλλη αίσθηση, άλλη σύνδεση.
Φέτος μπορώ να πω είναι η χρονιά που απέκτησα τους περισσότερους σύγχρονους δίσκους από κάθε άλλη. Ένας από αυτούς δε θα μπορούσε παρά να είναι το Present Tense. Αν μέχρι εκείνη τη στιγμή η απόλαυση περιοριζόταν μόνο στην ακουστική, από εκεί και ύστερα περιελάμβανε όλες τις αισθήσεις. Δίσκος με ενότητα και ολότητα. Από το πρώτο μέχρι το ενδέκατο τραγούδι μια διάφανη κλωστή συνδέει τα τραγούδια μεταξύ τους που, μολονότι δε φαίνεται και σου δίνει την αίσθηση ότι μπορείς να τα απομονώσεις, την τελευταία στιγμή τα συγκρατεί αδιάσπαστα παρασέρνοντας το ένα με το άλλο και εσένα μαζί. Άπαξ και πατήσεις το play δεν είναι δυνατόν να σταματήσεις.
Αν εξαιρέσει κανείς το A Simple Beautiful Truth και το A Dog's Life όλα τα ονόματα που έχουν χαρίσει στα τραγούδια τους για τίτλους αποτελούνται από ένα με δύο το πολύ λέξεις, τονίζοντας ακόμη περισσότερο την ανάγκη τους για λιτότητα. Δε χρειάζονται πολλά λόγια, άλλωστε αυτά περιέχονται στους περίτεχνους στίχους τους. Είναι ταλέντο να συνθέτεις μουσική. Είναι επίσης ταλέντο να εκφράζεσαι με ποιητικό λόγο (γιατί αυτό είναι οι στίχοι). Είναι όμως μεγαλύτερο ταλέντο να μπορείς να συνδυάσεις και τα δύο. Και αυτό οι Wild Beasts το ξέρουν πολύ καλά. Αναζήτησαν την έμπνευση ανάμεσα στον φόβο και τον πόθο για να καταφέρουν να ανακαλύψουν τη Mecca τους σε τεμένη παλαιών εραστών. Και αναρωτιέμαι: έπαιξαν με τον ενεστωτικό χρόνο (Present Tense) ή μήπως την ένταση του παρόντος; Αφιέρωσαν τρία ολόκληρα λεπτά στον υπερσυντέλικο (Past Perfect): αγαπούν τόσο πολύ τη γραμματική ή μήπως αναπολούν το τέλειο παρελθόν; Η αμφισημία διάχυτη στους στίχους μετατρέπει τον ακροατή στα λαίμαργα παιδιά του Daughters τιμωρώντας τον σε αέναη προσπάθεια νοηματοδότησής των. Είναι άραγε τυχαίο που το Pregnant Pause είναι τοποθετημένο αρχιτεκτονικά στο κέντρο ακριβώς του άλμπουμ με πέντε τραγούδια να προηγούνται και πέντε να έπονται; Ή μήπως η εγκυμονούσα αυτή παύση προετοιμάζει τον ερχομό μιας καινούριας ζωής (New Life); Ένα είναι σίγουρο: ότι η δική τους τριετής παύση ήταν όντως εγκυμονούσα και χάρισε στους μουσικόφιλους έναν υγιέστατο τόκο.
Το λυρικό κομμάτι συνοδεύεται από εξαιρετικές συνθέσεις χαρακτηριστικές του ύφους των. Ονειρικό synth συνδυασμένο με τον καθαρό ήχο του πιάνου. Τα ντραμς συνοδευτικά δεν κλέβουν την παράσταση, αλλά αποτελούν το ιδανικό πλαίσιο για να εκτυλιχθούν τα εκφραστικά φωνητικά του Thorpe, που αν μη τι άλλο αποτελούν το πιο επίλεκτο χαρακτηριστικό του άλμπουμ. Η παντελής σχεδόν έλλειψη κιθάρας που ενόχλησε αρκετούς από τους οπαδούς τους δε θα έλεγα όμως ότι λειτουργεί αρνητικά στην πρόσληψη του δίσκου. Προφανώς είχαν το λόγο τους. Το αποτέλεσμα με τα δικά μου μάτια είναι ένας εσωστρεφής δίσκος μακριά από τη βαβούρα της πεταλιέρας. Έπειτα από την παύση η "φασαρία" θα δημιουργούσε ανάμεικτα συναισθήματα και μάλλον αποφάσισαν πως η επιστροφή τους πρέπει να είναι ομαλή. Η ένταση διακρίνεται ωστόσο στους έρρυθμους αντιχρονισμούς του Wanderlust προσδίδοντάς του όλη εκείνη την υποκινούμενη από το νόστο κινητικότητα του ταξιδιώτη, πολλαπλασιάζεται στο Nature Boy και λύεται στη Mecca. Προσωπικά, το καταληκτικό κομμάτι του δίσκου (Palace) αποτελεί όχι μόνο το καλύτερο της κατηγορίας του, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα της μουσικής χρονιάς. Κι άλλοι προσπάθησαν να χτίσουν παλάτια εφέτος (ονόματα δε λέμε) αλλά ήταν στην άμμο και τα πήρε το κύμα.
Επιμύθιο: οι Wild Beasts δέκα χρόνια μετά από την πρώτη τους εμφάνιση γιορτάζουν το ιωβηλαίο έτος τους με ένα δίσκο διαμάντι. Άρτια δομημένο, συνθετικά εμπνευσμένο και στιχουργικά επιτηδευμένο. Δεν είναι για όλα τα γούστα. Για λίγα θα έλεγα. Ο χρόνος όμως θα τους δικαιώσει. Γιατί η ποιότητά τους δεν είναι επιφανειακή, αλλά ουσιαστική. Ξεκινάει από τον εσωτερικό τους κόσμο και θεριεύει στη μουσική τους. Τους ευχαριστώ θερμά για έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς!
dream pop, indie rock, art rock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
Palace, Mecca, Daughters, New Life
Βαθμολογία:
9/10
In detail you are even more beautiful than from afar μου ψιθυρίζουν οι Wild Beasts σε ενεστώτα χρόνο κι εγώ δε θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω απόλυτα. Μέσα σε ένα μονάχα φαινομενικά ερωτικό στίχο περιέχεται η μουσική ουσία και αξία του Present Tense: η λεπτομέρεια προκρίνει την ευφυΐα της σύνθεσης και το ταλέντο προσθέτει την εξαίρετη ομορφιά του.
Realia: Ως το μουσικό μόρφωμα Fauve η μπάντα υφίσταται ήδη προσπερματικά ως ντουέτο από το 2002 αποτελούμενη από τους Hayden Thorpe και Ben Little, όμως την πραγματική πρώτη σύστασή της ως Wild Beasts την αποκτά πλέον το 2004 με την προσθήκη στο υπάρχον δίδυμο του Chris Talbot και του μπασίστα Gareth Bullock. Η διετία φαίνεται να τους λειτουργεί θετικά, αφού τον Αύγουστο του 2006 υπογράφουν το πρώτο τους συμβόλαιο με την Bad Sneakers Records και το Νοέμβριο του ιδίου έτους κυκλοφορούν το πρώτο single με τίτλο Brave Bulging Buoyant Clairvoyants.
Λίγους μήνες μόνο αργότερα η Domino καταφέρνει να τους κατατάξει στο δυναμικό της και έπειτα πάλι από δύο χρόνια να κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους υπό τον τίτλο Limbo, Panto (2008). Η άνοδος τους ταχύτατη. Το στυλ τους θεατρικό, αγγλοσαξονικό και ανήσυχο. Αρέσκεται στις μουσικές εναλλαγές και στη σπιρτάδα της πρώτης εμφάνισης. Γεμάτοι ενέργεια τραβούν τα βλέμματα της ανεξάρτητης ροκ σκηνής δηλώνοντας περιθωριακά στα charts την ύπαρξη τους. Δίσκος ιδιόμορφος και για λίγους που όμως αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε το Two Dancers (2009).
Βήμα με περισσότερη σιγουριά ο δεύτερος δίσκος δίχως την έντονη ανασφάλεια του ντεμπούτου. Έχοντας πια πάρει το βάπτισμα του πυρός καταφέρνουν μέσα σε δέκα τραγούδια και ανακαλύπτουν την προσωπική τους ταυτότητα δηλώνοντας πλέον καθαρά τις επιρροές τους. Αν στα μουσικά χρονικά υπάρχει δίσκος που έχει αγκαλιάσει περισσότερο τη συνθετική ιδιοφυΐα της Kate Bush, τότε αδιαμφισβήτητα αυτός είναι το Two Dancers των Wild Beasts. Άκουσαν, εμπνεύστηκαν, συνέθεσαν και πέτυχαν. Το μυστικό είναι να έχεις πάντα τα αισθητήριά σου σε εγρήγορση και τότε κάθε ερέθισμα μπορεί να μετατραπεί σε έργο.
Με το Smother (2011) ήρθε η εγκαθίδρυση και ευρεία αποδοχή. Το συγκρότημα έχει αποκτήσει πλέον την καλλιτεχνική του ταυτότητα και την προωθεί με στιγμές μεγάλης έμπνευσης. Κυριαρχεί σε λίστες, περιοδικά, εκπομπές και reviews. Με τη χαρακτηριστική μετροέπεια που διακατέχει την ιδιοσυγκρασία του τραγουδά ο Hayden Thorpe για το βασανιστικό Bed of Nails και την έκπτωτη Ophelia. Ανοίγει τα φτερά και πετά σαν Albatross μετατρέποντας τον ακροατή πλήρη συναισθημάτων. Και ναι, η τομή είχε γίνει.
Με την ανακοίνωση για την επικείμενη κυκλοφορία του Present Tense πολλοί έσπευσαν να αμφισβητήσουν για το αν τελικά θα κατάφερναν να συνεχίσουν την ανοδική ατραπό που είχαν πια πάρει και προχωρούσαν. Συνήθως κυκλοφορεί αυτή η γεμάτη χολή συνήθεια για ανθρώπους που πραγματικά έχουν ταλέντο. Γιατί οι φελλοί έχουν πάντα στήριξη. Τη χρειάζονται άλλωστε. Άλλοι πάλι λάμπουν από μόνοι τους.
Το Present Tense αποτελεί τον τέταρτο κατά σειρά στούντιο άλμπουμ των Wild Beasts και κυκλοφόρησε στις 24 Φεβρουαρίου 2014 από την Domino Records για να κλείσει τα στόματα. Από την εγκαθίδρυση οδηγεί πλέον την μπάντα στην παγίωση. Προπομπός του το Wanderlust που όμως κυκλοφόρησε κι αυτό την ίδια ημέρα. Χωρίς μιντιακά τρικ, χωρίς το γνωστό σπρώξιμο από τα hype περιοδικά, χωρίς παιχνίδια δημοσιότητας. Μόνο με τη σεμνότητα και την πραότητα που τους διακατέχει.
Τα τελευταία χρόνια με την τεράστια εξάπλωση του ψηφιακού ήχου και την ταχύτατη μετάδοση των .mp3 από τον ένα στον άλλον η ανάγκη για φυσική μορφή των δίσκων έχει εκλείψει. Δεν μας αδικώ (γιατί δεν μπορώ να αφαιρέσω τον εαυτό μου από το σύνολο) καθώς ειδικά οι τιμές των βινυλίων είναι απλησίαστες. Μπορείς να αποκτήσεις μόνο λίγα κι αυτά να τα αγκαλιάσεις με αγάπη, να τα χαϊδέψεις και να τα μυρίσεις, γιατί η πραγματική αξία τους είναι ανεκτίμητη. Άλλη αίσθηση, άλλη σύνδεση.
Φέτος μπορώ να πω είναι η χρονιά που απέκτησα τους περισσότερους σύγχρονους δίσκους από κάθε άλλη. Ένας από αυτούς δε θα μπορούσε παρά να είναι το Present Tense. Αν μέχρι εκείνη τη στιγμή η απόλαυση περιοριζόταν μόνο στην ακουστική, από εκεί και ύστερα περιελάμβανε όλες τις αισθήσεις. Δίσκος με ενότητα και ολότητα. Από το πρώτο μέχρι το ενδέκατο τραγούδι μια διάφανη κλωστή συνδέει τα τραγούδια μεταξύ τους που, μολονότι δε φαίνεται και σου δίνει την αίσθηση ότι μπορείς να τα απομονώσεις, την τελευταία στιγμή τα συγκρατεί αδιάσπαστα παρασέρνοντας το ένα με το άλλο και εσένα μαζί. Άπαξ και πατήσεις το play δεν είναι δυνατόν να σταματήσεις.
Αν εξαιρέσει κανείς το A Simple Beautiful Truth και το A Dog's Life όλα τα ονόματα που έχουν χαρίσει στα τραγούδια τους για τίτλους αποτελούνται από ένα με δύο το πολύ λέξεις, τονίζοντας ακόμη περισσότερο την ανάγκη τους για λιτότητα. Δε χρειάζονται πολλά λόγια, άλλωστε αυτά περιέχονται στους περίτεχνους στίχους τους. Είναι ταλέντο να συνθέτεις μουσική. Είναι επίσης ταλέντο να εκφράζεσαι με ποιητικό λόγο (γιατί αυτό είναι οι στίχοι). Είναι όμως μεγαλύτερο ταλέντο να μπορείς να συνδυάσεις και τα δύο. Και αυτό οι Wild Beasts το ξέρουν πολύ καλά. Αναζήτησαν την έμπνευση ανάμεσα στον φόβο και τον πόθο για να καταφέρουν να ανακαλύψουν τη Mecca τους σε τεμένη παλαιών εραστών. Και αναρωτιέμαι: έπαιξαν με τον ενεστωτικό χρόνο (Present Tense) ή μήπως την ένταση του παρόντος; Αφιέρωσαν τρία ολόκληρα λεπτά στον υπερσυντέλικο (Past Perfect): αγαπούν τόσο πολύ τη γραμματική ή μήπως αναπολούν το τέλειο παρελθόν; Η αμφισημία διάχυτη στους στίχους μετατρέπει τον ακροατή στα λαίμαργα παιδιά του Daughters τιμωρώντας τον σε αέναη προσπάθεια νοηματοδότησής των. Είναι άραγε τυχαίο που το Pregnant Pause είναι τοποθετημένο αρχιτεκτονικά στο κέντρο ακριβώς του άλμπουμ με πέντε τραγούδια να προηγούνται και πέντε να έπονται; Ή μήπως η εγκυμονούσα αυτή παύση προετοιμάζει τον ερχομό μιας καινούριας ζωής (New Life); Ένα είναι σίγουρο: ότι η δική τους τριετής παύση ήταν όντως εγκυμονούσα και χάρισε στους μουσικόφιλους έναν υγιέστατο τόκο.
Το λυρικό κομμάτι συνοδεύεται από εξαιρετικές συνθέσεις χαρακτηριστικές του ύφους των. Ονειρικό synth συνδυασμένο με τον καθαρό ήχο του πιάνου. Τα ντραμς συνοδευτικά δεν κλέβουν την παράσταση, αλλά αποτελούν το ιδανικό πλαίσιο για να εκτυλιχθούν τα εκφραστικά φωνητικά του Thorpe, που αν μη τι άλλο αποτελούν το πιο επίλεκτο χαρακτηριστικό του άλμπουμ. Η παντελής σχεδόν έλλειψη κιθάρας που ενόχλησε αρκετούς από τους οπαδούς τους δε θα έλεγα όμως ότι λειτουργεί αρνητικά στην πρόσληψη του δίσκου. Προφανώς είχαν το λόγο τους. Το αποτέλεσμα με τα δικά μου μάτια είναι ένας εσωστρεφής δίσκος μακριά από τη βαβούρα της πεταλιέρας. Έπειτα από την παύση η "φασαρία" θα δημιουργούσε ανάμεικτα συναισθήματα και μάλλον αποφάσισαν πως η επιστροφή τους πρέπει να είναι ομαλή. Η ένταση διακρίνεται ωστόσο στους έρρυθμους αντιχρονισμούς του Wanderlust προσδίδοντάς του όλη εκείνη την υποκινούμενη από το νόστο κινητικότητα του ταξιδιώτη, πολλαπλασιάζεται στο Nature Boy και λύεται στη Mecca. Προσωπικά, το καταληκτικό κομμάτι του δίσκου (Palace) αποτελεί όχι μόνο το καλύτερο της κατηγορίας του, αλλά και ένα από τα σπουδαιότερα της μουσικής χρονιάς. Κι άλλοι προσπάθησαν να χτίσουν παλάτια εφέτος (ονόματα δε λέμε) αλλά ήταν στην άμμο και τα πήρε το κύμα.
Επιμύθιο: οι Wild Beasts δέκα χρόνια μετά από την πρώτη τους εμφάνιση γιορτάζουν το ιωβηλαίο έτος τους με ένα δίσκο διαμάντι. Άρτια δομημένο, συνθετικά εμπνευσμένο και στιχουργικά επιτηδευμένο. Δεν είναι για όλα τα γούστα. Για λίγα θα έλεγα. Ο χρόνος όμως θα τους δικαιώσει. Γιατί η ποιότητά τους δεν είναι επιφανειακή, αλλά ουσιαστική. Ξεκινάει από τον εσωτερικό τους κόσμο και θεριεύει στη μουσική τους. Τους ευχαριστώ θερμά για έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς!
Σχετικό θέμα