Πέρασε πάλι ο καιρός και σβήσαμε άλλη μια χρονιά. Το 2014 αποτελεί πλέον παρελθόν. Ο Δεκέμβριος βρήκε την χώρα μας μέσα σε μια πολιτική αναταραχή κυρίως λόγω της διαδικασίας εκλογής νέου προέδρου της Δημοκρατίας, που κατέληξε σε προκήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών. Μέσα από όλη αυτήν την κατάσταση, θα προσπαθήσω στις παρακάτω γραμμές να κάνουμε μαζί ένα flash back της χρονιάς που πέρασε όσον αφορά την σκληρή μουσική.
Η χρονιά χαρακτηρίζεται αρκετά καλή αν λάβουμε υπόψιν τις νέες κυκλοφορίες, άλλα και άσχημη για την χώρα μας από την άποψη των συναυλιών.
Οι 20 καλύτερες κυκλοφορίες (προσωπική λίστα) για τη χρονιά που μας άφησε σε μορφή countdown, που λένε και στο χωριό μου, έχει ως εξής:
20.OVERKILL – WHITE DEVIL ARMORY
19.GUS G. – I AM THE FIRE
18.HELSTAR - THE WICKEST NEST
17.MAGNUM - ESCAPE FROM THE SHADOW GARDEN
16.EPICA – THE QUANTUM ENIGMA
15.PRIMORDIAL – WHERE GREATER MEN HAVE FALLEN
14.SANCTUARY – THE YEAR THE SUN DIED
13.TANKARD – R.I.B.
12.ICED EARTH – THE PLAGUES OF BABYLON
11.BEHEMOTH – THE SATANIST
10.SEPTIC FLESH – TITAN
09.EXODUS – BLOOD IN, BLOOD OUT
08.AC/DC – ROCK OR BUST
07.ACCEPT – BLIND RAGE
06.JUDAS PRIEST – REDEEMER OF SOULS
05.RIOT V – UNLEASH THE FIRE :
Η μεγάλη επιστροφή; Μπορεί πολλοί να το πουν έτσι. Ίσως να μην έπρεπε να χρησιμοποιηθεί καν το όνομα RIOT (RIOT χωρίς Mark Reale δεν υπάρχει), αλλά η κυκλοφορία είναι αντάξια του ονόματος των RIOT. Και σίγουρα ο Mark χαίρεται από εκεί ψηλά που βρίσκεται. Το κλασσικό heavy / power σε μια από τις καλύτερες στιγμές του.
04.AT THE GATES – AT WAR WITH REALITY :
Αν για τους RIOT μιλήσαμε για μεγάλη επιστροφή, εδώ τι να πούμε; Ο τελευταίος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1995 (“Slaughter Of The Soul”) και ήταν ο καλύτερος τους. Από τότε είχαμε τη διάλυση των At The Gates και τη γέννηση των The Haunted. Επανένωση των …Gates το 2007 για ζωντανές εμφανίσεις (πέρασαν και από τα μέρη μας σε ένα μνημειώδες Live), νέα διάλυση και επανασύνδεση το 2008. Το 2014 τελικά ήταν η χρονιά τους . Το At War With Reality είναι αυτό που λέμε το “Unfinished Business” του Slaughter Of The Soul. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
03.MACHINE HEAD – BLOODSTONE AND DIAMONDS :
Από το 2007 και την κυκλοφορία-σταθμό για το μεταλλικό χώρο “The Blackening” μέχρι και σήμερα με το Bloodstone… το συγκρότημα διανύει μια περίοδο εξαιρετικής ωριμότητας. Δώδεκα διαμάντια συνολικής διάρκειας 71 λεπτών με την κλασσική υπογραφή της μπάντας αλλά και με έντονο πειραματισμό. Συνιστώ προσοχή σε αυτή την κυκλοφορία των Machine Head: Μπορεί με το πρώτο άκουσμα να βγουν λανθασμένα συμπεράσματα για την ποιότητα αυτού του δίσκου ή ακόμη και απόρριψης αυτού. Ακούστε το αρκετές φορές και προσεκτικά. Κάθε φορά θα ανακαλύπτετε και άλλα διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα.
02.ARCH ENEMY- WAR ETERNAL :
Πρώτος δίσκος χωρίς την Angela Gossow, αλλά με μια πανάξια αντικαταστάτρια της την Alyssa White- Gluz, πρώην των The Agonist. Η ανακοίνωση αυτής της αντικατάστασης έδωσε μια σιγουριά ότι ο νέος δίσκος δεν θα υστερούσε από τους προηγούμενους. Τουναντίον, το War Eternal είναι μια βόμβα μεγατόνων. Δίσκος που δεν κάνει κοιλιά πουθενά. Σε γενικές γραμμές μιλάμε για riffάρες από τον μαέστρο Ammott, όπου συμπαρασύρει όλη την μπάντα σε ένα διαβολικά άρτιο παίξιμο, ενώ η Alyssa δείχνει ότι θα γράψει την δική της ιστορία με το group. Δίσκος εγγύηση!
01.OPETH – PALE COMMUNION :
Έχουν ειπωθεί πολλές κακίες για την μη χρησιμοποίηση death φωνητικών σε αυτό το δίσκο. Δεν πειράζει. Το Pale Communion είναι ένας από τους δίσκους που θα μείνουν. Όχι γιατί έχει χιτάκια. Ακούγεται ολόκληρος, δεν προσπερνάς κομμάτι. Progressive rock διάθεση που σε στέλνει αρκετές δεκαετίες πίσω
(στα 70’s) και σε συγκροτήματα όπως οι Camel και οι Rush. Με το πέρασμα του καιρού ακόμα και οι επικριτές του θα το προσκυνήσουν. Αγγίζει την τελειότητα.
Είχα τον ευχάριστο πονοκέφαλο (πλην της πρωτιάς) να δυσκολευτώ για την κατάταξη των θέσεων από 2-5 αλλά και από 6-10. Τέλος, περίμενα πολλά περισσότερα από συγκροτήματα όπως οι Sanctuary και οι Overkill.
Άφησα στην άκρη, λόγω ιδιάζουσας περίπτωσης, την επιστροφή ενός ογκόλιθου της rock μουσικής, των Pink Floyd με το Endless River. Μια επιστροφή που δεν έχει μέσα ούτε Waters ούτε όμως και Wright που μας άφησε για τον άλλο κόσμο από το 2008. Το Endless River είναι η συνέχεια του Division Bell στο μακρινό 1994. Το θεωρώ εκτός συναγωνισμού σε λίστα. Επίσης κάτι τέτοια έργα νομίζω πως κρίνονται αυστηρά σε βάθος χρόνου. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι το Division Bell ήταν ένας πολύ καλός Gilmour Floyd δίσκος (δεν είναι Pink Floyd) και το Endless River ακολουθεί τα χνάρια του.
Φεύγοντας από το κομμάτι των νέων κυκλοφοριών, πάμε να δούμε τι ήρθε φέτος από τα μέρη μας. Μεγάλο αγκάθι το 2014 στις ζωντανές εμφανίσεις. Καλά και μεγάλα ονόματα που να γίνει ο κακός χαμός δεν είδαμε. Το Heavy By The Sea που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην πλατεία Νερού στο Φάληρο ήταν επιτυχημένο. Βέβαια με τους Deftones πρώτο όνομα δεν μιλάμε και για την πιο heavy κατάσταση, αλλά στην Ελλάδα έχουν το κοινό τους και ήταν ένα απωθημένο μεγάλης μερίδας κόσμου.
Δυστυχώς το Rockwave έκλεισε την πόρτα του στην heavy metal/hard rock σκηνή, οπότε ξέμεινε μόνο του το Heavy By The Sea για καλοκαιρινό μεγάλο live.
Κατά τα άλλα, φιλοξενήθηκαν αρκετά ονόματα καθόλη την διάρκεια του χρόνου στα γνωστά μέρη (Gagarin, Fuzz, An Club, ΚΥΤΤΑΡΟ, αντίστοιχα της Θεσσαλονίκης αλλά και όσο έζησε το Stage Vol.1) . Επίσης πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με επιτυχία το φιλανθρωπικό festival Rock Aid στο Κηποθέατρο στην Νίκαια.
Με αυστηρά προσωπικά κριτήρια κορυφαίες ζωντανές στιγμές για φέτος ήταν οι παρακάτω:
1. Moonspell “Night Of The Wolf” @ Stage Vol.1
2. Heavy By The Sea (Ghost – Behemoth) @ Πλατεία Νερού
3. Saxon @ Gagarin 205
4. Tankard @ ΚΥΤΤΑΡΟ
5. 2nd ROCK AID @ Κηποθέατρο Νίκαιας
Τελειώνοντας την ανασκόπηση, θα αναφερθούμε και σε μερικά δυσάρεστα γεγονότα. Η Μαρία Κολοκούρη γνωστή και ως Tristessa τραγουδίστρια του ελληνικού black metal συγκροτήματος Astarte έφυγε από τη ζωή στις 10 Αυγούστου και μόλις στα 37 της, δίνοντας για αρκετό καιρό μάχη με την λευχαιμία. Από την πρώτη στιγμή της ασθένειας της είχε κινητοποιηθεί όλος ο εγχώριος κόσμος της rock και metal σκηνής. Αποκορύφωμα ήταν το live, για τη χρηματική ενίσχυση για τη θεραπεία της, των θρυλικών Warlord στο ΚΥΤΤΑΡΟ στις 21 Ιουλίου.
Στις 25 Οκτωβρίου και σε ηλικία 71 ετών έφυγε από τη ζωή ο μπασίστας των θρυλικών Cream, Jack Bruce.
Τέλος , πριν από λίγες μέρες στις 22 Δεκεμβρίου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 70 ετών από καρκίνο στον πνεύμονα ο Joe Cocker. Ίσως η πιο τρανταχτή απώλεια και έγινε στο τέλος της χρονιάς.
Αυτά συνέβησαν το 2014. Να ευχηθούμε το 2015 να μας προσφέρει όσο το δυνατόν καλύτερες νέες κυκλοφορίες (ας μην είναι πολλές) και να φτιάξουν λίγο τα πράγματα μπας και κατηφορίσει κανένα μεγάλο δυνατό live προς τα μέρη μας. Πάνω από όλα όμως να είμαστε καλά για να ευχαριστιόμαστε!
Καλή χρονιά σε όλους!
Η χρονιά χαρακτηρίζεται αρκετά καλή αν λάβουμε υπόψιν τις νέες κυκλοφορίες, άλλα και άσχημη για την χώρα μας από την άποψη των συναυλιών.
Οι 20 καλύτερες κυκλοφορίες (προσωπική λίστα) για τη χρονιά που μας άφησε σε μορφή countdown, που λένε και στο χωριό μου, έχει ως εξής:
20.OVERKILL – WHITE DEVIL ARMORY
19.GUS G. – I AM THE FIRE
18.HELSTAR - THE WICKEST NEST
17.MAGNUM - ESCAPE FROM THE SHADOW GARDEN
16.EPICA – THE QUANTUM ENIGMA
15.PRIMORDIAL – WHERE GREATER MEN HAVE FALLEN
14.SANCTUARY – THE YEAR THE SUN DIED
13.TANKARD – R.I.B.
12.ICED EARTH – THE PLAGUES OF BABYLON
11.BEHEMOTH – THE SATANIST
10.SEPTIC FLESH – TITAN
09.EXODUS – BLOOD IN, BLOOD OUT
08.AC/DC – ROCK OR BUST
07.ACCEPT – BLIND RAGE
06.JUDAS PRIEST – REDEEMER OF SOULS
05.RIOT V – UNLEASH THE FIRE :
Η μεγάλη επιστροφή; Μπορεί πολλοί να το πουν έτσι. Ίσως να μην έπρεπε να χρησιμοποιηθεί καν το όνομα RIOT (RIOT χωρίς Mark Reale δεν υπάρχει), αλλά η κυκλοφορία είναι αντάξια του ονόματος των RIOT. Και σίγουρα ο Mark χαίρεται από εκεί ψηλά που βρίσκεται. Το κλασσικό heavy / power σε μια από τις καλύτερες στιγμές του.
04.AT THE GATES – AT WAR WITH REALITY :
Αν για τους RIOT μιλήσαμε για μεγάλη επιστροφή, εδώ τι να πούμε; Ο τελευταίος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 1995 (“Slaughter Of The Soul”) και ήταν ο καλύτερος τους. Από τότε είχαμε τη διάλυση των At The Gates και τη γέννηση των The Haunted. Επανένωση των …Gates το 2007 για ζωντανές εμφανίσεις (πέρασαν και από τα μέρη μας σε ένα μνημειώδες Live), νέα διάλυση και επανασύνδεση το 2008. Το 2014 τελικά ήταν η χρονιά τους . Το At War With Reality είναι αυτό που λέμε το “Unfinished Business” του Slaughter Of The Soul. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
03.MACHINE HEAD – BLOODSTONE AND DIAMONDS :
Από το 2007 και την κυκλοφορία-σταθμό για το μεταλλικό χώρο “The Blackening” μέχρι και σήμερα με το Bloodstone… το συγκρότημα διανύει μια περίοδο εξαιρετικής ωριμότητας. Δώδεκα διαμάντια συνολικής διάρκειας 71 λεπτών με την κλασσική υπογραφή της μπάντας αλλά και με έντονο πειραματισμό. Συνιστώ προσοχή σε αυτή την κυκλοφορία των Machine Head: Μπορεί με το πρώτο άκουσμα να βγουν λανθασμένα συμπεράσματα για την ποιότητα αυτού του δίσκου ή ακόμη και απόρριψης αυτού. Ακούστε το αρκετές φορές και προσεκτικά. Κάθε φορά θα ανακαλύπτετε και άλλα διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα.
02.ARCH ENEMY- WAR ETERNAL :
Πρώτος δίσκος χωρίς την Angela Gossow, αλλά με μια πανάξια αντικαταστάτρια της την Alyssa White- Gluz, πρώην των The Agonist. Η ανακοίνωση αυτής της αντικατάστασης έδωσε μια σιγουριά ότι ο νέος δίσκος δεν θα υστερούσε από τους προηγούμενους. Τουναντίον, το War Eternal είναι μια βόμβα μεγατόνων. Δίσκος που δεν κάνει κοιλιά πουθενά. Σε γενικές γραμμές μιλάμε για riffάρες από τον μαέστρο Ammott, όπου συμπαρασύρει όλη την μπάντα σε ένα διαβολικά άρτιο παίξιμο, ενώ η Alyssa δείχνει ότι θα γράψει την δική της ιστορία με το group. Δίσκος εγγύηση!
01.OPETH – PALE COMMUNION :
Έχουν ειπωθεί πολλές κακίες για την μη χρησιμοποίηση death φωνητικών σε αυτό το δίσκο. Δεν πειράζει. Το Pale Communion είναι ένας από τους δίσκους που θα μείνουν. Όχι γιατί έχει χιτάκια. Ακούγεται ολόκληρος, δεν προσπερνάς κομμάτι. Progressive rock διάθεση που σε στέλνει αρκετές δεκαετίες πίσω
(στα 70’s) και σε συγκροτήματα όπως οι Camel και οι Rush. Με το πέρασμα του καιρού ακόμα και οι επικριτές του θα το προσκυνήσουν. Αγγίζει την τελειότητα.
Είχα τον ευχάριστο πονοκέφαλο (πλην της πρωτιάς) να δυσκολευτώ για την κατάταξη των θέσεων από 2-5 αλλά και από 6-10. Τέλος, περίμενα πολλά περισσότερα από συγκροτήματα όπως οι Sanctuary και οι Overkill.
Άφησα στην άκρη, λόγω ιδιάζουσας περίπτωσης, την επιστροφή ενός ογκόλιθου της rock μουσικής, των Pink Floyd με το Endless River. Μια επιστροφή που δεν έχει μέσα ούτε Waters ούτε όμως και Wright που μας άφησε για τον άλλο κόσμο από το 2008. Το Endless River είναι η συνέχεια του Division Bell στο μακρινό 1994. Το θεωρώ εκτός συναγωνισμού σε λίστα. Επίσης κάτι τέτοια έργα νομίζω πως κρίνονται αυστηρά σε βάθος χρόνου. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι το Division Bell ήταν ένας πολύ καλός Gilmour Floyd δίσκος (δεν είναι Pink Floyd) και το Endless River ακολουθεί τα χνάρια του.
Φεύγοντας από το κομμάτι των νέων κυκλοφοριών, πάμε να δούμε τι ήρθε φέτος από τα μέρη μας. Μεγάλο αγκάθι το 2014 στις ζωντανές εμφανίσεις. Καλά και μεγάλα ονόματα που να γίνει ο κακός χαμός δεν είδαμε. Το Heavy By The Sea που πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην πλατεία Νερού στο Φάληρο ήταν επιτυχημένο. Βέβαια με τους Deftones πρώτο όνομα δεν μιλάμε και για την πιο heavy κατάσταση, αλλά στην Ελλάδα έχουν το κοινό τους και ήταν ένα απωθημένο μεγάλης μερίδας κόσμου.
Δυστυχώς το Rockwave έκλεισε την πόρτα του στην heavy metal/hard rock σκηνή, οπότε ξέμεινε μόνο του το Heavy By The Sea για καλοκαιρινό μεγάλο live.
Κατά τα άλλα, φιλοξενήθηκαν αρκετά ονόματα καθόλη την διάρκεια του χρόνου στα γνωστά μέρη (Gagarin, Fuzz, An Club, ΚΥΤΤΑΡΟ, αντίστοιχα της Θεσσαλονίκης αλλά και όσο έζησε το Stage Vol.1) . Επίσης πραγματοποιήθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με επιτυχία το φιλανθρωπικό festival Rock Aid στο Κηποθέατρο στην Νίκαια.
Με αυστηρά προσωπικά κριτήρια κορυφαίες ζωντανές στιγμές για φέτος ήταν οι παρακάτω:
1. Moonspell “Night Of The Wolf” @ Stage Vol.1
2. Heavy By The Sea (Ghost – Behemoth) @ Πλατεία Νερού
3. Saxon @ Gagarin 205
4. Tankard @ ΚΥΤΤΑΡΟ
5. 2nd ROCK AID @ Κηποθέατρο Νίκαιας
Τελειώνοντας την ανασκόπηση, θα αναφερθούμε και σε μερικά δυσάρεστα γεγονότα. Η Μαρία Κολοκούρη γνωστή και ως Tristessa τραγουδίστρια του ελληνικού black metal συγκροτήματος Astarte έφυγε από τη ζωή στις 10 Αυγούστου και μόλις στα 37 της, δίνοντας για αρκετό καιρό μάχη με την λευχαιμία. Από την πρώτη στιγμή της ασθένειας της είχε κινητοποιηθεί όλος ο εγχώριος κόσμος της rock και metal σκηνής. Αποκορύφωμα ήταν το live, για τη χρηματική ενίσχυση για τη θεραπεία της, των θρυλικών Warlord στο ΚΥΤΤΑΡΟ στις 21 Ιουλίου.
Στις 25 Οκτωβρίου και σε ηλικία 71 ετών έφυγε από τη ζωή ο μπασίστας των θρυλικών Cream, Jack Bruce.
Τέλος , πριν από λίγες μέρες στις 22 Δεκεμβρίου άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 70 ετών από καρκίνο στον πνεύμονα ο Joe Cocker. Ίσως η πιο τρανταχτή απώλεια και έγινε στο τέλος της χρονιάς.
Αυτά συνέβησαν το 2014. Να ευχηθούμε το 2015 να μας προσφέρει όσο το δυνατόν καλύτερες νέες κυκλοφορίες (ας μην είναι πολλές) και να φτιάξουν λίγο τα πράγματα μπας και κατηφορίσει κανένα μεγάλο δυνατό live προς τα μέρη μας. Πάνω από όλα όμως να είμαστε καλά για να ευχαριστιόμαστε!
Καλή χρονιά σε όλους!
Σχετικό θέμα