Στα πλαίσια της προώθησης του καινούριου, πολύ καλού δίσκου του, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει ξεκινήσει μια περιοδεία που (θα) περιλαμβάνει πολλές πόλεις, από την Κέρκυρα και το Ηράκλειο ως το Μόναχο και το Άμστερνταμ. Για τη Θεσσαλονίκη είχαν προγραμματιστεί δύο βραδιές, αλλά η μία (23/1) ακυρώθηκε λόγω των εκλογών, οπότε την Παρασκευή 16 Ιανουαρίου ο χώρος του Fix γέμισε ασφυκτικά από τους πολλούς φίλους της μουσικής του, κάτι αναμενόμενο για τη συναυλία αυτή.
Από την τελευταία φορά που εμφανίστηκε στην πόλη μας μεσολάβησε η κυκλοφορία του ‘Πρόσκληση Σε Δείπνο Κυανίου’, από το οποίο ακούστηκαν αρκετά τραγούδια. Το ‘A Select’ σχετικά νωρίς στη βραδιά, που ξεκίνησε περίπου στις δέκα και μισή, ‘Η Εξαφάνισή’ λίγο αργότερα όταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ξέχασε μία από τις στροφές και διάφορα άλλα. Ένα από αυτά ήταν και το ‘Ο Χαμαγιούν Και Ο Βακάρ’, το οποίο παίχτηκε ως η άλλη όψη του νομίσματος της μετανάστευσης μετά από τα «δικά μας» ‘Στην Αμερική’ και ‘Στην Κοιλάδα Των Τεμπών’. Πέρα από τραγούδια δικά του που έχουν κάνει γνωστά άλλοι τραγουδιστές, όπως τα δύο παραπάνω ο Σωκράτης Μάλαμας, ακούστηκε και μία ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του τραγουδιού που τραγουδάει ο Γιάννης Χαρούλης, ‘Το Σκουλαρίκι’.
Τα κλασικά και αγαπημένα, όπως ‘Ανδρομέδα’, ‘Πεχλιβάνης’ και πολλά ακόμα δε θα μπορούσαν να λείψουν, όπως δεν έλειψαν και οι στιγμές της Ματούλας Ζαμάνη με το ‘Μιλώ Για Σένα’ ή άλλα που τραγούδησε μόνη της ή πλάι στον Θανάση. Μαζί και πίσω από αυτούς για τις σχεδόν τρεισήμισι ώρες ήταν οι σταθεροί συνεργάτες του τραγουδοποιού τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον Γιάννη Αντωνιάδη στο κλαρίνο σε όσα τραγούδια απαιτούνταν, αλλά και τον Αλέξανδρο Κτιστάκη ο οποίος τραγούδησε το ‘Η Ουρά Του Αλόγου’ λίγο πριν το τέλος τις βραδιάς. Από το τελευταίο έλειπε το βιολί και το κλαρίνο δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσει πλήρως τη γκάιντα σε άλλα τραγούδια, αλλά το αποτέλεσμα ήταν απλά ελαφρώς διαφορετικό, όχι άσχημο.
Ήταν μια ακόμα από τις πολύ ωραίες συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου και, όπως συμβαίνει αρκετά συχνά, ο κόσμος συνέβαλε στη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιοι από το κοινό ανέβηκαν επί σκηνής για να τραγουδήσουν (ή να κραυγάσουν) κάποιο αγαπημένο τους τραγούδι ή απλά για να αγκαλιάσουν τη Ματούλα Ζαμάνη όσο αυτή τραγουδούσε «…στις χαραυγές ξεχνιέμαι». Η δεύτερη συναυλία, στην οποία μεγάλο μέρος του κοινού θα ξαναπήγαινε, ακυρώθηκε, αλλά ο Θανάσης και η όμορφη παρέα του δε νομίζω να αργήσουν να περάσουν και πάλι από την πόλη μας.
* Η φωτογραφία εξωφύλλου προέρχεται από παλαιότερη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου.
Από την τελευταία φορά που εμφανίστηκε στην πόλη μας μεσολάβησε η κυκλοφορία του ‘Πρόσκληση Σε Δείπνο Κυανίου’, από το οποίο ακούστηκαν αρκετά τραγούδια. Το ‘A Select’ σχετικά νωρίς στη βραδιά, που ξεκίνησε περίπου στις δέκα και μισή, ‘Η Εξαφάνισή’ λίγο αργότερα όταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ξέχασε μία από τις στροφές και διάφορα άλλα. Ένα από αυτά ήταν και το ‘Ο Χαμαγιούν Και Ο Βακάρ’, το οποίο παίχτηκε ως η άλλη όψη του νομίσματος της μετανάστευσης μετά από τα «δικά μας» ‘Στην Αμερική’ και ‘Στην Κοιλάδα Των Τεμπών’. Πέρα από τραγούδια δικά του που έχουν κάνει γνωστά άλλοι τραγουδιστές, όπως τα δύο παραπάνω ο Σωκράτης Μάλαμας, ακούστηκε και μία ελαφρώς διαφορετική εκδοχή του τραγουδιού που τραγουδάει ο Γιάννης Χαρούλης, ‘Το Σκουλαρίκι’.
Τα κλασικά και αγαπημένα, όπως ‘Ανδρομέδα’, ‘Πεχλιβάνης’ και πολλά ακόμα δε θα μπορούσαν να λείψουν, όπως δεν έλειψαν και οι στιγμές της Ματούλας Ζαμάνη με το ‘Μιλώ Για Σένα’ ή άλλα που τραγούδησε μόνη της ή πλάι στον Θανάση. Μαζί και πίσω από αυτούς για τις σχεδόν τρεισήμισι ώρες ήταν οι σταθεροί συνεργάτες του τραγουδοποιού τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον Γιάννη Αντωνιάδη στο κλαρίνο σε όσα τραγούδια απαιτούνταν, αλλά και τον Αλέξανδρο Κτιστάκη ο οποίος τραγούδησε το ‘Η Ουρά Του Αλόγου’ λίγο πριν το τέλος τις βραδιάς. Από το τελευταίο έλειπε το βιολί και το κλαρίνο δεν είναι εύκολο να αντικαταστήσει πλήρως τη γκάιντα σε άλλα τραγούδια, αλλά το αποτέλεσμα ήταν απλά ελαφρώς διαφορετικό, όχι άσχημο.
Ήταν μια ακόμα από τις πολύ ωραίες συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου και, όπως συμβαίνει αρκετά συχνά, ο κόσμος συνέβαλε στη δημιουργία της κατάλληλης ατμόσφαιρας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιοι από το κοινό ανέβηκαν επί σκηνής για να τραγουδήσουν (ή να κραυγάσουν) κάποιο αγαπημένο τους τραγούδι ή απλά για να αγκαλιάσουν τη Ματούλα Ζαμάνη όσο αυτή τραγουδούσε «…στις χαραυγές ξεχνιέμαι». Η δεύτερη συναυλία, στην οποία μεγάλο μέρος του κοινού θα ξαναπήγαινε, ακυρώθηκε, αλλά ο Θανάσης και η όμορφη παρέα του δε νομίζω να αργήσουν να περάσουν και πάλι από την πόλη μας.
* Η φωτογραφία εξωφύλλου προέρχεται από παλαιότερη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου.