Τη Πέμπτη 5 Μαρτίου "κάναμε το βήμα" και αποδεχτήκαμε το κάλεσμα των 1 Βήμα Μπροστά στο Σταυρό του Νότου Club, όπου παρουσίασαν το ολοκαίνουριο άλμπουμ τους με τίτλο "Όλα Γράφουν".
Μαζί τους ήταν και οι Lie, ένα ελληνικό αγγλόφωνο συγκρότημα που αποτελείται από τους: George Carvin (Vocals, Guitars), John Fogg (Bass), George Kyr (Drums), οι οποίοι συνδυάζουν την εναλλακτική ροκ με τη grunge μουσική.
Τους 1 Βήμα Μπροστά τούς είχα ακούσει για πρώτη φορά σε ένα μικρό καφέ της Πετρούπολης και από τότε τους λάτρεψα. Είναι σούπερ, μοναδικοί με πολλή ενέργεια και πάθος γι'αυτό που κάνουν. Όσοι δε τους γνωρίζετε, είναι ένα ελληνικό συγκρότημα αποτελούμενο από τους: Φάρφας Νίκος (Φωνητικά, Κιθάρα), Αγγελομάτης Άγις (Μπάσο), Πολυχρονίου Κωνσταντίνος (Κιθάρα), Τσιούτσιας Γιώργος (Πιάνο/Πλήκτρα), Μακρίδης Γιάννης (Τύμπανα). Ξεφεύγουν από τα κλασσικά μοτίβα της ελληνικής ροκ και προσπαθούν να προσφέρουν κάτι καινούριο στον κόσμο της ελληνόφωνης μουσικής. Με δύο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, το "Κίτρινο Φεγγάρι" και το "Όπου κι αν πας", σήμερα είναι εδώ για να μας δείξουν τη νέα τους δουλειά, που έχει λίγο διαφορετικό ήχο απ'αυτόν που μας έχουν συνηθίσει.
Την έναρξη έκαναν οι Lie γύρω στις 10:15 με τον George Garvin να είναι η φωνή του συγκροτήματος. Αρκετά δυναμικοί και απελευθερωμένοι, δημιούργησαν αμέσως ένα ζεστό κλίμα. Οι ερμηνείες τους μας έδειξαν τις μουσικές τους καταβολές, αλλά και τις επιρροές τους από ξένα συγκροτήματα, με ιδιαίτερη συμπάθεια στους Nirvana, με τους οποίους και επέλεξαν να κλείσουν το πρόγραμμά τους και συγκεκριμένα με το "Where did you sleep last night". Με αυτό το τρόπο πήραν τη σκυτάλη οι αγαπημένοι μας 1 Βήμα Μπροστά. Με ένα γεμάτο πρόγραμμα, που διήρκεσε δύο ώρες, μας ταξίδεψαν σε γνώριμα και καινούρια μονοπάτια. Πότε παίζοντας δικά τους κομμάτια, όπως τα: "Εδώ να ζεις", "Πες ό,τι θες", "Χωρίς εσένα", "Ένα τραγούδι", "Στη θέση σου", "Καληνύχτα", "Όλα γράφουν" και πότε κομμάτια άλλων καλλιτεχνών, τα οποία πειράζουν σε αντίστοιχο ύφος με το δικό τους. Μερικά από αυτά ήταν: "Το καράβι", "Ρόδες" (από Ξύλινα Σπαθιά), "Μετρώ τα κύματα" του Πορτοκάλογλου, "Σ'έχω βρει και σε χάνω" (Μποφίλιου), "Στερεότυπα" (Γαλάνη), "Δείξε μου τον τρόπο" (Ζακ Στεφάνου), "Το τρένο" (Τρύπες), "Κανείς δεν έρχεται" (ξένο κομμάτι του Jeff Buckley, διασκευασμένο στα ελληνικά) και πολλά άλλα.
Ακόμη αφιέρωσαν στα κορίτσια του μαγαζιού το "Μέτρησα" της Αρβανιτάκη και ερμήνευσαν το "Άσε το χρόνο", το οποίο σφράγισε τη συνεργασία με τον παραγωγό τους. Προς το τέλος -επιτέλους- μας τραγούδησαν τη "Βασιλική" (Νίκος Ζιώγαλας), όπου σηκωθήκαμε όλοι για να χορέψουμε τον καθιερωμένο μας χορό με τους 1 Βήμα. Κανονικά θα έπρεπε να έχω τραβήξει φωτογραφία για να καταλάβετε τι έγινε τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά τον έσυρα κι εγώ το χορό, δε κρατήθηκα! Όπως πάντα το συνηθίζουν, έκλεισαν με το "Φωτιά στο λιμάνι" (again and again Ξύλινα Σπαθιά), βάζοντας έτσι φωτιά στις καρδιές μας. Το κοινό, όμως, τους χάλασε τα σχέδια με το τυπικό "κι άλλο κι άλλο" και επέστρεψαν τραγουδώντας μας το "Άμα τα πάρω" (Κίτρινα Ποδήλατα), με το οποίο και μας αποχαιρέτησαν τελικά.
Οι 1 Βήμα Μπροστά με τη δυναμική των τραγουδιών τους αλλά και το πάθος τους επί σκηνής, μας απέδειξαν πως μεγάλα lives μπορούν να γίνουν όχι μόνο από μεγάλα ονόματα, αλλά και από "μικρά" συγκροτήματα με δύναμη ψυχής, που έχουν κάτι να πουν. Σε μια εποχή που η σύγχρονη ελληνική μουσική στενάζει και οτιδήποτε καινούριο θα πρέπει να είναι εμπορικό για να επιβιώσει, οφείλουμε να τους ακούσουμε. Κάνετε λοιπόν το "κόπο" και πηγαίνετε να ακούσετε τις μουσικές τους. Θα δείτε κι εσείς πως αξίζουν πραγματικά!
Μαζί τους ήταν και οι Lie, ένα ελληνικό αγγλόφωνο συγκρότημα που αποτελείται από τους: George Carvin (Vocals, Guitars), John Fogg (Bass), George Kyr (Drums), οι οποίοι συνδυάζουν την εναλλακτική ροκ με τη grunge μουσική.
Τους 1 Βήμα Μπροστά τούς είχα ακούσει για πρώτη φορά σε ένα μικρό καφέ της Πετρούπολης και από τότε τους λάτρεψα. Είναι σούπερ, μοναδικοί με πολλή ενέργεια και πάθος γι'αυτό που κάνουν. Όσοι δε τους γνωρίζετε, είναι ένα ελληνικό συγκρότημα αποτελούμενο από τους: Φάρφας Νίκος (Φωνητικά, Κιθάρα), Αγγελομάτης Άγις (Μπάσο), Πολυχρονίου Κωνσταντίνος (Κιθάρα), Τσιούτσιας Γιώργος (Πιάνο/Πλήκτρα), Μακρίδης Γιάννης (Τύμπανα). Ξεφεύγουν από τα κλασσικά μοτίβα της ελληνικής ροκ και προσπαθούν να προσφέρουν κάτι καινούριο στον κόσμο της ελληνόφωνης μουσικής. Με δύο άλμπουμ στο ενεργητικό τους, το "Κίτρινο Φεγγάρι" και το "Όπου κι αν πας", σήμερα είναι εδώ για να μας δείξουν τη νέα τους δουλειά, που έχει λίγο διαφορετικό ήχο απ'αυτόν που μας έχουν συνηθίσει.
Την έναρξη έκαναν οι Lie γύρω στις 10:15 με τον George Garvin να είναι η φωνή του συγκροτήματος. Αρκετά δυναμικοί και απελευθερωμένοι, δημιούργησαν αμέσως ένα ζεστό κλίμα. Οι ερμηνείες τους μας έδειξαν τις μουσικές τους καταβολές, αλλά και τις επιρροές τους από ξένα συγκροτήματα, με ιδιαίτερη συμπάθεια στους Nirvana, με τους οποίους και επέλεξαν να κλείσουν το πρόγραμμά τους και συγκεκριμένα με το "Where did you sleep last night". Με αυτό το τρόπο πήραν τη σκυτάλη οι αγαπημένοι μας 1 Βήμα Μπροστά. Με ένα γεμάτο πρόγραμμα, που διήρκεσε δύο ώρες, μας ταξίδεψαν σε γνώριμα και καινούρια μονοπάτια. Πότε παίζοντας δικά τους κομμάτια, όπως τα: "Εδώ να ζεις", "Πες ό,τι θες", "Χωρίς εσένα", "Ένα τραγούδι", "Στη θέση σου", "Καληνύχτα", "Όλα γράφουν" και πότε κομμάτια άλλων καλλιτεχνών, τα οποία πειράζουν σε αντίστοιχο ύφος με το δικό τους. Μερικά από αυτά ήταν: "Το καράβι", "Ρόδες" (από Ξύλινα Σπαθιά), "Μετρώ τα κύματα" του Πορτοκάλογλου, "Σ'έχω βρει και σε χάνω" (Μποφίλιου), "Στερεότυπα" (Γαλάνη), "Δείξε μου τον τρόπο" (Ζακ Στεφάνου), "Το τρένο" (Τρύπες), "Κανείς δεν έρχεται" (ξένο κομμάτι του Jeff Buckley, διασκευασμένο στα ελληνικά) και πολλά άλλα.
Ακόμη αφιέρωσαν στα κορίτσια του μαγαζιού το "Μέτρησα" της Αρβανιτάκη και ερμήνευσαν το "Άσε το χρόνο", το οποίο σφράγισε τη συνεργασία με τον παραγωγό τους. Προς το τέλος -επιτέλους- μας τραγούδησαν τη "Βασιλική" (Νίκος Ζιώγαλας), όπου σηκωθήκαμε όλοι για να χορέψουμε τον καθιερωμένο μας χορό με τους 1 Βήμα. Κανονικά θα έπρεπε να έχω τραβήξει φωτογραφία για να καταλάβετε τι έγινε τη συγκεκριμένη στιγμή, αλλά τον έσυρα κι εγώ το χορό, δε κρατήθηκα! Όπως πάντα το συνηθίζουν, έκλεισαν με το "Φωτιά στο λιμάνι" (again and again Ξύλινα Σπαθιά), βάζοντας έτσι φωτιά στις καρδιές μας. Το κοινό, όμως, τους χάλασε τα σχέδια με το τυπικό "κι άλλο κι άλλο" και επέστρεψαν τραγουδώντας μας το "Άμα τα πάρω" (Κίτρινα Ποδήλατα), με το οποίο και μας αποχαιρέτησαν τελικά.
Οι 1 Βήμα Μπροστά με τη δυναμική των τραγουδιών τους αλλά και το πάθος τους επί σκηνής, μας απέδειξαν πως μεγάλα lives μπορούν να γίνουν όχι μόνο από μεγάλα ονόματα, αλλά και από "μικρά" συγκροτήματα με δύναμη ψυχής, που έχουν κάτι να πουν. Σε μια εποχή που η σύγχρονη ελληνική μουσική στενάζει και οτιδήποτε καινούριο θα πρέπει να είναι εμπορικό για να επιβιώσει, οφείλουμε να τους ακούσουμε. Κάνετε λοιπόν το "κόπο" και πηγαίνετε να ακούσετε τις μουσικές τους. Θα δείτε κι εσείς πως αξίζουν πραγματικά!