Κυκλοφόρησε:
Δεκέμβριος 2014
Τι θα ακούσεις:
Λίγο απ' όλα
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Το Ρεφρέν Κάποιου Χρησμού, Το Σκάκι, Το Τραγούδι Του Μάγου
Βαθμολογία:
7/10
Το δισκάκι αυτό έφτασε στα χέρια μου με έναν όχι και τόσο συνηθισμένο τρόπο και για μερικές μέρες χάζευα το εξώφυλλο όπως το είχα στην κορυφή μιας στοίβας. Ο τίτλος γραμμένος πάνω σ’ έναν πάπυρο με φόντο ένα βαρκάκι με λευκό πανί στη θάλασσα. Στο οπισθόφυλλο τα έντεκα τραγούδια, η πόλη απ’ την οποία ξεκίνησε (ή φτάνει) το βαρκάκι αυτό και ένα γυάλινο μπουκάλι που έφερε τον πάπυρο ως εκεί. Τι να θέλει να πει ένα όχι-και-τόσο-νέο συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη στην πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία;
Οι Ούτε Σπόντα είναι μια παρέα συμφοιτητών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και παίζουν μαζί τα τελευταία εφτά χρόνια. Ο δίσκος αυτός, όπως αναφέρουν, περιέχει μερικά παλιά τραγούδια, αλλά και μερικά που καθρεφτίζουν πιο πρόσφατες εμπειρίες και ανησυχίες τους. Η ποικιλία που επιβάλλεται από το γεγονός αυτό είναι σχετικά εύκολα αντιληπτή στο ύφος των τραγουδιών, κάνοντας έτσι το δίσκο να κυλάει ευχάριστα και να μην προλαβαίνει να βαρεθεί κανείς ακούγοντάς τον. Ευθύνη σ’ αυτό έχουν και οι μουσικές που έχουν σκαρφιστεί ο Χρήστος Παπαδόπουλος στο κλαρινέτο, ο Ηλίας Ρότσιας στο μπάσο και ο Αστέρης Τσαλίκης στο ακορντεόν. Το σχήμα συμπληρώνουν ο Στέλιος Σιούλας στα τύμπανα, η Τζίνα Μιξαφέντη στο τραγούδι και ο Γιάννης Παπαγεωργίου στην κιθάρα, το τραγούδι και το μεγαλύτερο μέρος των στίχων.
Στο άλμπουμ αυτό θ’ ακούσετε διαφόρων ειδών μουσική. Το κλαρινέτο και το ακορντεόν δίνουν μια στάλα από folk, αρκετά συχνά με κέφι, το οποίο απουσιάζει από άλλα τραγούδια, όπως το ‘Βαβέλ’ με έναν πιο rock ήχο με βάση τα ντραμς και την ηλεκτρική κιθάρα. Νωρίτερα υπάρχει το ‘Εσύ Και Τα Πειστήρια’ που φλερτάρει με τη jazz περισσότερο απ’ όσο το ‘Σκέψη Θετική’ με την αφέλεια, που θα ταίριαζε να ακούγεται σε μια ταινία σαν το Toy Story. Στοιχεία της λαϊκής μουσικής υπάρχουν διάσπαρτα σ’ όλο το δίσκο, αλλά κυριαρχούν, για παράδειγμα, στο ‘Το Τραγούδι Του Μάγου’ με το κανονάκι ή το 'ΔίΝε Του', στο οποίο παίζει μπουζούκι ο Δημήτρης Μυστακίδης.
Οι μουσικές αυτές χωρίς να αποτελούνται από κάτι καινούριο ή πολύ εξεζητημένο αποτελούν ιδανικό «χαλί» για όσα τραγουδιούνται. Πέρα απ’ αυτά που καταπιάνονται με αγάπες, έρωτες και ζήλιες (‘Εσύ Και Τα Πειστήρια’, ‘Η Τελευταία Χάρη’, ‘Το Βαλς Των Αγγέλων’) ή εκφράζουν μια τυφλή αισιοδοξία (‘Άλλη Όψη’, ‘Σκέψη Θετική’), τα ουσιαστικότερα και καλύτερα τραγούδια του δίσκου σχετίζονται, κατά κάποιο τρόπο, με την Ελλάδα, που παρουσιάζεται διαφορετικά ανά περίπτωση. Το ‘ΔίΝε Του’, εκτός απ’ την αναφορά στο Δ.Ν.Τ. με το κεφαλαιοποιημένο «Ν», είναι μια πολύ σύντομη περιγραφή των τελευταίων σαράντα χρόνων, ενώ στο ‘Το Σκάκι’ αμφισβητείται η «πορεία του παιχνιδιού» και το «ματ» μετά τα «πλακάτ» δεν ομοιοκαταληκτεί τυχαία ως όρος του σκακιού. Λίγο πριν το κλείσιμο έρχεται και το ‘Το Τραγούδι Του Μάγου’, που είναι ένα από τα πιο αξιόλογα τραγούδια του δίσκου.
Δύσκολα θα βρείτε εδώ κάτι που δεν έχετε ξανακούσει, το αντίθετο μάλιστα, σε διάφορα σημεία η ερμηνεία και η μουσική ίσως σας θυμίσει άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Ακούστε για παράδειγμα άλλη μια φορά το ‘Χαμένο Μου Παρόν’ και σκεφτείτε τον Σωκράτη Μάλαμα να το τραγουδάει. Αυτό που έχει σημασία εν τέλει είναι πως πρόκειται για ένα αρκετά καλό δισκάκι, με μερικά απλά και ενδιαφέροντα τραγουδάκια, το οποίο μπορείτε να βρείτε στο Bandcamp ή σε κάποια απ’ τις ζωντανές τους εμφανίσεις.
1. Τα Ρεφρέν Κάποιου Χρησμού
2. Το Σκάκι
3. Εσύ Και Τα Πειστήρια
4. Άλλη Όψη
5. Το Χαμένο Μου Παρόν
6. Βαβέλ
7. Σκέψη Θετική
8. Τελευταία Χάρη
9. ΔίΝε Του
10. Το Τραγούδι Του Μάγου
11. Το Βαλς Των Αγγέλων
Δεκέμβριος 2014
Τι θα ακούσεις:
Λίγο απ' όλα
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Το Ρεφρέν Κάποιου Χρησμού, Το Σκάκι, Το Τραγούδι Του Μάγου
Βαθμολογία:
7/10
Το δισκάκι αυτό έφτασε στα χέρια μου με έναν όχι και τόσο συνηθισμένο τρόπο και για μερικές μέρες χάζευα το εξώφυλλο όπως το είχα στην κορυφή μιας στοίβας. Ο τίτλος γραμμένος πάνω σ’ έναν πάπυρο με φόντο ένα βαρκάκι με λευκό πανί στη θάλασσα. Στο οπισθόφυλλο τα έντεκα τραγούδια, η πόλη απ’ την οποία ξεκίνησε (ή φτάνει) το βαρκάκι αυτό και ένα γυάλινο μπουκάλι που έφερε τον πάπυρο ως εκεί. Τι να θέλει να πει ένα όχι-και-τόσο-νέο συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη στην πρώτη τους επίσημη κυκλοφορία;
Οι Ούτε Σπόντα είναι μια παρέα συμφοιτητών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και παίζουν μαζί τα τελευταία εφτά χρόνια. Ο δίσκος αυτός, όπως αναφέρουν, περιέχει μερικά παλιά τραγούδια, αλλά και μερικά που καθρεφτίζουν πιο πρόσφατες εμπειρίες και ανησυχίες τους. Η ποικιλία που επιβάλλεται από το γεγονός αυτό είναι σχετικά εύκολα αντιληπτή στο ύφος των τραγουδιών, κάνοντας έτσι το δίσκο να κυλάει ευχάριστα και να μην προλαβαίνει να βαρεθεί κανείς ακούγοντάς τον. Ευθύνη σ’ αυτό έχουν και οι μουσικές που έχουν σκαρφιστεί ο Χρήστος Παπαδόπουλος στο κλαρινέτο, ο Ηλίας Ρότσιας στο μπάσο και ο Αστέρης Τσαλίκης στο ακορντεόν. Το σχήμα συμπληρώνουν ο Στέλιος Σιούλας στα τύμπανα, η Τζίνα Μιξαφέντη στο τραγούδι και ο Γιάννης Παπαγεωργίου στην κιθάρα, το τραγούδι και το μεγαλύτερο μέρος των στίχων.
Στο άλμπουμ αυτό θ’ ακούσετε διαφόρων ειδών μουσική. Το κλαρινέτο και το ακορντεόν δίνουν μια στάλα από folk, αρκετά συχνά με κέφι, το οποίο απουσιάζει από άλλα τραγούδια, όπως το ‘Βαβέλ’ με έναν πιο rock ήχο με βάση τα ντραμς και την ηλεκτρική κιθάρα. Νωρίτερα υπάρχει το ‘Εσύ Και Τα Πειστήρια’ που φλερτάρει με τη jazz περισσότερο απ’ όσο το ‘Σκέψη Θετική’ με την αφέλεια, που θα ταίριαζε να ακούγεται σε μια ταινία σαν το Toy Story. Στοιχεία της λαϊκής μουσικής υπάρχουν διάσπαρτα σ’ όλο το δίσκο, αλλά κυριαρχούν, για παράδειγμα, στο ‘Το Τραγούδι Του Μάγου’ με το κανονάκι ή το 'ΔίΝε Του', στο οποίο παίζει μπουζούκι ο Δημήτρης Μυστακίδης.
Οι μουσικές αυτές χωρίς να αποτελούνται από κάτι καινούριο ή πολύ εξεζητημένο αποτελούν ιδανικό «χαλί» για όσα τραγουδιούνται. Πέρα απ’ αυτά που καταπιάνονται με αγάπες, έρωτες και ζήλιες (‘Εσύ Και Τα Πειστήρια’, ‘Η Τελευταία Χάρη’, ‘Το Βαλς Των Αγγέλων’) ή εκφράζουν μια τυφλή αισιοδοξία (‘Άλλη Όψη’, ‘Σκέψη Θετική’), τα ουσιαστικότερα και καλύτερα τραγούδια του δίσκου σχετίζονται, κατά κάποιο τρόπο, με την Ελλάδα, που παρουσιάζεται διαφορετικά ανά περίπτωση. Το ‘ΔίΝε Του’, εκτός απ’ την αναφορά στο Δ.Ν.Τ. με το κεφαλαιοποιημένο «Ν», είναι μια πολύ σύντομη περιγραφή των τελευταίων σαράντα χρόνων, ενώ στο ‘Το Σκάκι’ αμφισβητείται η «πορεία του παιχνιδιού» και το «ματ» μετά τα «πλακάτ» δεν ομοιοκαταληκτεί τυχαία ως όρος του σκακιού. Λίγο πριν το κλείσιμο έρχεται και το ‘Το Τραγούδι Του Μάγου’, που είναι ένα από τα πιο αξιόλογα τραγούδια του δίσκου.
Δύσκολα θα βρείτε εδώ κάτι που δεν έχετε ξανακούσει, το αντίθετο μάλιστα, σε διάφορα σημεία η ερμηνεία και η μουσική ίσως σας θυμίσει άλλους σπουδαίους καλλιτέχνες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Ακούστε για παράδειγμα άλλη μια φορά το ‘Χαμένο Μου Παρόν’ και σκεφτείτε τον Σωκράτη Μάλαμα να το τραγουδάει. Αυτό που έχει σημασία εν τέλει είναι πως πρόκειται για ένα αρκετά καλό δισκάκι, με μερικά απλά και ενδιαφέροντα τραγουδάκια, το οποίο μπορείτε να βρείτε στο Bandcamp ή σε κάποια απ’ τις ζωντανές τους εμφανίσεις.
1. Τα Ρεφρέν Κάποιου Χρησμού
2. Το Σκάκι
3. Εσύ Και Τα Πειστήρια
4. Άλλη Όψη
5. Το Χαμένο Μου Παρόν
6. Βαβέλ
7. Σκέψη Θετική
8. Τελευταία Χάρη
9. ΔίΝε Του
10. Το Τραγούδι Του Μάγου
11. Το Βαλς Των Αγγέλων