Φεβρουάριος 2015
Απ’ τον τίτλο και το εξώφυλλο με τον άντρα που πνίγεται και απ’ την θορυβώδη εισαγωγή μέχρι το εννιάλεπτο κλείσιμο, το πρώτο άλμπουμ των Spectres είναι σκοτεινό και φασαριόζικο. Κυρίως το δεύτερο. Πολλά είναι τα συγκροτήματα που παίζουν τέτοιου είδους noise rock και το καλό με την τετράδα απ’ το Μπρίστολ είναι πως δεν πέφτει στην παγίδα «ο θόρυβος πάνω απ’ όλα» ή «μπορούμε και λίγο πιο δυνατά». Σίγουρα δεν είναι εύκολο άκουσμα, αλλά μέσα στον καταιγισμό απ’ τις κιθάρες ξεχωρίζει και λίγη μελωδία, λίγος ρυθμός που κάνει τη φασαρία τους πιο ευχάριστη.
Το ‘Drag’ είναι ιδανικό ως εισαγωγή, βάζοντας τον ακροατή κατευθείαν στο κλίμα, λίγο πριν «σκάσει» το ‘Where Flies Sleep’ με δυνατή κιθάρα και τύμπανα, ενώ το ‘This Purgatory’ είναι πιο αργό, βασανιστικό όπως αρμόζει στον τίτλο του. Η διάρκειά του φτάνει τα πενήντα λεπτά με μόλις δέκα τραγούδια, αλλά δεν υπάρχει τόσος πειραματισμός όσο θα περίμενε κανείς. Εξαίρεση βέβαια αποτελούν τα ‘Blood In The Cups’ και ‘Sea Of Trees’, τα πρώτα λεπτά του οποίου είναι απ’ τις πιο ήρεμες στιγμές του άλμπουμ, που σταδιακά εξελίσσονται σε κάτι πιο γρήγορο και βαρύ και μετά από λίγο… φτου κι απ’ την αρχή. Σπάνια βγαίνουν συγκροτήματα απ’ το Μπρίστολ στο ύφος των Spectres, αλλά αυτό δε σημαίνει πως όσοι αρέσκονται σε noise (ή ακόμη και drone) rock και τα συναφή δε θα βρουν κάτι ενδιαφέρον εδώ.
Απ’ τον τίτλο και το εξώφυλλο με τον άντρα που πνίγεται και απ’ την θορυβώδη εισαγωγή μέχρι το εννιάλεπτο κλείσιμο, το πρώτο άλμπουμ των Spectres είναι σκοτεινό και φασαριόζικο. Κυρίως το δεύτερο. Πολλά είναι τα συγκροτήματα που παίζουν τέτοιου είδους noise rock και το καλό με την τετράδα απ’ το Μπρίστολ είναι πως δεν πέφτει στην παγίδα «ο θόρυβος πάνω απ’ όλα» ή «μπορούμε και λίγο πιο δυνατά». Σίγουρα δεν είναι εύκολο άκουσμα, αλλά μέσα στον καταιγισμό απ’ τις κιθάρες ξεχωρίζει και λίγη μελωδία, λίγος ρυθμός που κάνει τη φασαρία τους πιο ευχάριστη.
Το ‘Drag’ είναι ιδανικό ως εισαγωγή, βάζοντας τον ακροατή κατευθείαν στο κλίμα, λίγο πριν «σκάσει» το ‘Where Flies Sleep’ με δυνατή κιθάρα και τύμπανα, ενώ το ‘This Purgatory’ είναι πιο αργό, βασανιστικό όπως αρμόζει στον τίτλο του. Η διάρκειά του φτάνει τα πενήντα λεπτά με μόλις δέκα τραγούδια, αλλά δεν υπάρχει τόσος πειραματισμός όσο θα περίμενε κανείς. Εξαίρεση βέβαια αποτελούν τα ‘Blood In The Cups’ και ‘Sea Of Trees’, τα πρώτα λεπτά του οποίου είναι απ’ τις πιο ήρεμες στιγμές του άλμπουμ, που σταδιακά εξελίσσονται σε κάτι πιο γρήγορο και βαρύ και μετά από λίγο… φτου κι απ’ την αρχή. Σπάνια βγαίνουν συγκροτήματα απ’ το Μπρίστολ στο ύφος των Spectres, αλλά αυτό δε σημαίνει πως όσοι αρέσκονται σε noise (ή ακόμη και drone) rock και τα συναφή δε θα βρουν κάτι ενδιαφέρον εδώ.