Την τύχη να παρακολουθήσουν την ταινία "Πολίτης Κέιν" θα έχουν όσοι παρευρεθούν την Παρασκευή 31 Ιουλίου και ώρα 23:50, στον κήπο του Πολυχώρου Χυτήριο. Σημαντικό γεγονός αποτελεί η ελεύθερη είσοδος, ειδικά σε ημέρες δύσκολες σαν αυτές που διανύουμε.
Ο πολυχώρος βρίσκεται στο Γκάζι, και πιο συγκεκριμένα στην Ιερά Οδό 44 (στάση μετρό "Κεραμεικός"). Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλέσετε στα τηλέφωνα 210 3412313 και 6951787821 ή εναλλακτικά να στείλετε email στο info@chytirio.gr. Επίσης υπάρχει και ο ιστότοπος www.chytirio.gr στον οποίο μπορείτε να βρείτε πληροφορίες σχετικά με όλες τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται εκεί.
Από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών με καθολική αναγνώριση και επιρροή απύθμενη και οικουμενική στην τέχνη του κινηματογράφου. Το «μεγαλείο» της ταινίας άρχισαν να συνειδητοποιούν οι Ευρωπαίοι κριτικοί στα μέσα της δεκαετίας του '50, ιδιαίτερα όταν ο θεωρητικός του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν ανακάλυψε σ' αυτήν το μοντέλο μιας καινούργιας κινηματογραφικής αισθητικής βασισμένης όχι στο μοντάζ, αλλά στη «μακρά» λήψη, άλλως, στη λήψη σεκάνς. Η κύρια μέριμνα στην αισθητική του «Πολίτης Κέιν» δε συνίσταται στη μετατροπή των εικόνων σε ενότητες μέσω του μοντάζ, αλλά στην εντός κάδρου σκηνοθεσία (mise en scene). Ο Γουέλς θεωρείται ιδρυτής και μετρ της αισθητικής αυτής, όπως ο Αϊζενστάιν θεωρείται ιδρυτής και μετρ του μοντάζ. Η οργάνωση της μορφής της ταινίας - για πρώτη φορά ο κινηματογράφος γίνεται γραφή - οπτικά συνιστά επανάσταση.
Ο «Πολίτης Κέιν» - ξεκινά με το θάνατο του υποκειμένου της μυθοπλασίας - και «ανοίγει» και «κλείνει» με εικόνες μέσα από το φράχτη του μυθικού κάστρου Xanadu. Πεθαίνοντας, ο Κέιν αφήνει να του πέσει από το χέρι μια γυάλινη διακοσμητική μπάλα - από κείνες που τις κουνάς και πλημμυρίζουν ψεύτικο χιόνι - και ψιθυρίζει τη λέξη «Rosebud», νοηματικό «κλειδί» της ταινίας, λέξη που επαναλαμβάνεται καθ' όλη τη διάρκειά της ως τα τελευταία πλάνα, λέξη μυστήριο που πάνω της χτίζεται το φιλμ. Ο μεγαλοεκδότης Τσαρλς Φόστερ Κέιν, η πεμπτουσία του αμερικανικού μύθου της επιτυχίας, είναι κι ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά και ο «Πολίτης Κέιν» είναι η βιογραφία του, διαμορφωμένη μέσα από δημοσιογραφικές μεθόδους. Ενεργό πρόσωπο στο φιλμ, ο δημοσιογράφος που ανέλαβε την αποστολή να προσκομίσει απαντήσεις στο αίνιγμα. Έρευνα, συλλογή στοιχείων, αντιπαράθεση, διαφορετικές οπτικές επιστρατεύονται στο να ρίξουν φως στο επιλεγμένο πρόσωπο ή θέμα. Μέθοδος που αφήνει χώρο και στο απατηλό όταν δημιουργεί ψευδαίσθηση αλήθειας...
Η ταινία δομείται από σειρά συνεντεύξεων, καταθέσεων και αποκαλύψεων, σε πέντε αφηγηματικές διαδικασίες, με φλας μπακ από την οπτική των συνομιλητών του δημοσιογράφου και κλείνει με έναν ισορροπημένο επίλογο. Συνεργός του Γουέλς ο οπερατέρ Γκρεγκ Τόλαντ, συνεργάτης πολλών Γερμανών εξπρεσιονιστών, με πατέντα του το βάθος πεδίου. Ο Όρσον Γουέλς ανέφερε ότι η μοναδική προετοιμασία του ενώπιον του εγχειρήματος της σκηνοθεσίας του «Πολίτης Κέιν» - που κατέπληξε, κι ακόμα καταπλήσσει, με τη ρηξικέλευθη πειραματική της προσέγγιση - ήταν να δει 40 φορές το «Η ταχυδρομική άμαξα» (1939) του Τζον Φορντ.
Ο «Πολίτης Κέιν» του Όρσον Ουέλς ανακηρύχτηκε η καλύτερη αμερικανική ταινία σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης που διεξήγαγε το BBC και στην οποία συμμετείχαν κριτικοί κινηματογράφου από όλο τον κόσμο.
Ο πολυχώρος βρίσκεται στο Γκάζι, και πιο συγκεκριμένα στην Ιερά Οδό 44 (στάση μετρό "Κεραμεικός"). Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλέσετε στα τηλέφωνα 210 3412313 και 6951787821 ή εναλλακτικά να στείλετε email στο info@chytirio.gr. Επίσης υπάρχει και ο ιστότοπος www.chytirio.gr στον οποίο μπορείτε να βρείτε πληροφορίες σχετικά με όλες τις εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται εκεί.
Ο Πολίτης Κέιν
Από τις σημαντικότερες ταινίες όλων των εποχών με καθολική αναγνώριση και επιρροή απύθμενη και οικουμενική στην τέχνη του κινηματογράφου. Το «μεγαλείο» της ταινίας άρχισαν να συνειδητοποιούν οι Ευρωπαίοι κριτικοί στα μέσα της δεκαετίας του '50, ιδιαίτερα όταν ο θεωρητικός του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν ανακάλυψε σ' αυτήν το μοντέλο μιας καινούργιας κινηματογραφικής αισθητικής βασισμένης όχι στο μοντάζ, αλλά στη «μακρά» λήψη, άλλως, στη λήψη σεκάνς. Η κύρια μέριμνα στην αισθητική του «Πολίτης Κέιν» δε συνίσταται στη μετατροπή των εικόνων σε ενότητες μέσω του μοντάζ, αλλά στην εντός κάδρου σκηνοθεσία (mise en scene). Ο Γουέλς θεωρείται ιδρυτής και μετρ της αισθητικής αυτής, όπως ο Αϊζενστάιν θεωρείται ιδρυτής και μετρ του μοντάζ. Η οργάνωση της μορφής της ταινίας - για πρώτη φορά ο κινηματογράφος γίνεται γραφή - οπτικά συνιστά επανάσταση.
Ο «Πολίτης Κέιν» - ξεκινά με το θάνατο του υποκειμένου της μυθοπλασίας - και «ανοίγει» και «κλείνει» με εικόνες μέσα από το φράχτη του μυθικού κάστρου Xanadu. Πεθαίνοντας, ο Κέιν αφήνει να του πέσει από το χέρι μια γυάλινη διακοσμητική μπάλα - από κείνες που τις κουνάς και πλημμυρίζουν ψεύτικο χιόνι - και ψιθυρίζει τη λέξη «Rosebud», νοηματικό «κλειδί» της ταινίας, λέξη που επαναλαμβάνεται καθ' όλη τη διάρκειά της ως τα τελευταία πλάνα, λέξη μυστήριο που πάνω της χτίζεται το φιλμ. Ο μεγαλοεκδότης Τσαρλς Φόστερ Κέιν, η πεμπτουσία του αμερικανικού μύθου της επιτυχίας, είναι κι ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά και ο «Πολίτης Κέιν» είναι η βιογραφία του, διαμορφωμένη μέσα από δημοσιογραφικές μεθόδους. Ενεργό πρόσωπο στο φιλμ, ο δημοσιογράφος που ανέλαβε την αποστολή να προσκομίσει απαντήσεις στο αίνιγμα. Έρευνα, συλλογή στοιχείων, αντιπαράθεση, διαφορετικές οπτικές επιστρατεύονται στο να ρίξουν φως στο επιλεγμένο πρόσωπο ή θέμα. Μέθοδος που αφήνει χώρο και στο απατηλό όταν δημιουργεί ψευδαίσθηση αλήθειας...
Η ταινία δομείται από σειρά συνεντεύξεων, καταθέσεων και αποκαλύψεων, σε πέντε αφηγηματικές διαδικασίες, με φλας μπακ από την οπτική των συνομιλητών του δημοσιογράφου και κλείνει με έναν ισορροπημένο επίλογο. Συνεργός του Γουέλς ο οπερατέρ Γκρεγκ Τόλαντ, συνεργάτης πολλών Γερμανών εξπρεσιονιστών, με πατέντα του το βάθος πεδίου. Ο Όρσον Γουέλς ανέφερε ότι η μοναδική προετοιμασία του ενώπιον του εγχειρήματος της σκηνοθεσίας του «Πολίτης Κέιν» - που κατέπληξε, κι ακόμα καταπλήσσει, με τη ρηξικέλευθη πειραματική της προσέγγιση - ήταν να δει 40 φορές το «Η ταχυδρομική άμαξα» (1939) του Τζον Φορντ.
Ο «Πολίτης Κέιν» του Όρσον Ουέλς ανακηρύχτηκε η καλύτερη αμερικανική ταινία σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης που διεξήγαγε το BBC και στην οποία συμμετείχαν κριτικοί κινηματογράφου από όλο τον κόσμο.