Μπορεί το φετινό Kosmos Festival να μην είχε τον προϋπολογισμό του περσινού, αλλά - τουλάχιστον η πρώτη ημέρα του που προσωπικά παρακολούθησα - κρίνεται μάλλον επιτυχημένη από πλευράς προσέλευσης κόσμου και μάλιστα ποιοτικού κοινού που ήξερε τί πήγαινε να ακούσει.
Μας αντάμειψαν πλήρως και τα τρία συγκροτήματα αυτού του mini festival, πράγμα που δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, αφού συνήθως όλο και κάποια παράπονα ακούγονται για κάποια από τις live εμφάνισεις από τους παρευρισκόμενους. Πάμε όμως να πούμε κάποια πράγματα για τα δύο πρώτα σχήματα και βέβαια να σταθούμε περισσότερο στους headliners Specials που δικαίωσαν τον τίτλο τους.
Μας αντάμειψαν πλήρως και τα τρία συγκροτήματα αυτού του mini festival, πράγμα που δεν είναι και πολύ συνηθισμένο, αφού συνήθως όλο και κάποια παράπονα ακούγονται για κάποια από τις live εμφάνισεις από τους παρευρισκόμενους. Πάμε όμως να πούμε κάποια πράγματα για τα δύο πρώτα σχήματα και βέβαια να σταθούμε περισσότερο στους headliners Specials που δικαίωσαν τον τίτλο τους.
Στις 8.20 στην σκηνή του Θεάτρου Βράχων, και ενώ το ακροατήριο δεν ήταν ακόμα μεγάλο, ανέβηκαν τα μέλη των Staff Benda Bilili από το Κογκό. Τέσσερεις άνθρωποι πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια, ένας με πατερίτσες, ο πολυσηζητημένος 18χρονος, προστατευόμενο και υιοθετημένο μέλος του συγκροτήματος, και μερικοί ακόμα μουσικοί που τους συνόδευαν. Αν και θα περίμενε κάποιος λόγω της αναπηρίας τους να μην είναι ιδιαίτερα κινητικοί, αυτό δεν συνέβη.
Μπορεί τα πόδια τους να ήταν καθηλωμένα, αλλά με διαρκείς κινήσεις με τα χέρια τους και με τις εξαιρετικές τους φωνές να κατάφεραν να ξεσηκώσουν προοδευτικά το κοινό και να καταχειροκροτηθούν στο τέλος του περίπου 60λεπτου set τους. Η μουσική τους ένα κράμα reggae και rhythm'n'blues, συνοδευόμενο από ένα super funky μπάσο που έφερνε στο μυαλό τον ήχο των Commodores και ένα διαρκές βουητό - σφύριγμα από το αυτοσχέδιο λαούτο του 18χρονου πιτσιρικά που βρισκόταν στο αριστερό άκρο της σκηνής. Περισσότερα για τους Staff Benda Bilili στην ομώνυμη ταινία - ντοκυμαντέρ που θα προβληθεί για αυτούς το Φθινόπωρο(να μαντέψω στις νύχτες πρεμιέρας;).
Αν οι Staff Benda Bilili κέρδισαν το κοινό με την πάροδο του χρόνου, οι Dub Inc είχαν καταφέρει να κατακτήσουν το ελληνικό ακροατήριο από την περσινή τους εμφάνιση στο Kosmos festival και τα πράγματα ήταν πολύ πιο απλά γι' αυτούς. Λες και είχαν βάλει στοίχημα με όλους μας εκεί, να μας κάνουν να χοροπηδάμε από το πρώτο λεπτό που ανέβηκαν στην σκηνή! Μας προέτρεπαν να τρέχουμε αριστερά και μετά δεξιά, να τραγουδάμε μαζί τους, αλλά και κάποια στιγμή να καθήσουμε όλοι κάτω και όταν αυτοί μας είπαν να σηκωθούμε απότομα κάνοντας ένα "κύμα".
Μερικές από τις κορυφαίες στιγμές τους την Παρασκευή το βράδυ το Afrikya και το Day after day. Να σταθώ ιδιαίτερα στις φοβερές φωνές και την κεφάτη παρουσία των αεικίνητων Hakim "Bouchkour" Meridja και Aurélien "Komlan" Zohou που είχαν ξεχωριστό ρόλο στην χημεία που ανάπτυξε ξανά η μπάντα από το Saint Etienne με το κοινό. Είναι ευχάριστο τέτοια συγκροτήματα να μπαίνουν στο "πετσί" μας και είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πώς θα μας επισκεφθούν πολλές φορές ακόμα!
Η μεγάλη στιγμή της βραδιάς όμως έφτασε γύρω στις 11.30, όταν δηλαδή οι Specials εμφανίσθηκαν. Η αλήθεια είναι πώς δεν είμουν και πολύ αισιόδοξος για την ανταπόκριση του κόσμου, αφού έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που γράφτηκαν τα τραγούδια που θα έπαιζαν στο set τους, αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα μιας και δεν περίμενα τέτοια ανταπόκριση του κόσμου.
Ξεκίνησαν με το Do the dog και το Dawning of a new era και πρώτη δυνατή στιγμή αποτέλεσε το Gangsters. Ο Terry Hall στεκόταν στη μέση της σκηνής με ελαφρά καμπούρα στο στήσιμό του, μας κοιτούσε με το συμπαθητικό μπλαζέ ύφος του και ήταν λιγομίλητος. Σε κάποια στιγμή μετά από αρκετά λεπτά ψέλλισε μόνο “Hello, Good evening and Good night” ή κάτι παρόμοιο. Συνέχεια με It’s up to you, Monkey man και Rat race.
Εκτός όμως από τον Terry Hall, τα υπόλοιπα 9 άτομα της μπάντας, μαζί με άλλα τρία στα πνευστά, με την άψογη - και εξωτερική - εμφάνισή τους και την διάθεσή τους, γέμιζαν την σκηνή. Στη μέση του set ακούσαμε μεταξύ άλλων τα Blank expression, Doesn’t make it alright, Concrete jungle και βέβαια το αγαπημένο μου Stereotype. Για το τέλος άφησαν μερικές από τις κορυφαίες στιγμές της βραδιάς: A message to you rudy, Nite club, Too much too young και Enjoy yourself στο οποίο εισέβαλε πάνω στη σκηνή groupie που έδωσε ρέστα στα χορευτικά με το συγκρότημα και προσπάθησε να μηλήσει στο μικρόφωνο αλλά τόσο το συγκρότημα όσο και οι διοργανωτές την απέτρεψαν.
Δυστυχώς δεν έγινε το encore που τόσο περιμέναμε και δεν ακούσαμε το Ghost town που θέλαμε, γι’ αυτό και ακουστήκαν κάμποσες αποδοκιμασίες και εκτοξευτήκαν κάποια αντικείμενα από το κοινό. Δεν θέλω να σταθώ όμως εκεί, αφού βρίσκω εξαιρετικό ότι στο τέλος της βραδιάς πάνω από 3.000 άτομα είχαν ευχαριστηθεί με το παραπάνω το 2ο Kosmos Festival και ειδικά τους Specials που ειλικρινά δεν περίμενα ότι είναι τόσο δημοφιλείς στην πατρίδα μας.