Οκτώβριος 2015
Πριν από δύο χρόνια οι Shopping παρουσιάστηκαν με το ‘Consumer Complaints’ ως ένα post punk σχήμα με μια διάχυτη DIY αισθητική στον ήχο και, μετέπειτα, στις συναυλίες τους. Στο ‘Why Choose’ το τρίο από το Λονδίνο συνεχίζει στο ίδιο μονοπάτι με μια απλοϊκή, αλλά χορταστική προσέγγιση στα τρία βασικά όργανα. Το μπάσο με την κιθάρα κυριαρχούν με τα τύμπανα να συνοδεύουν και περιστασιακά να προσθέτουν λεπτομέρειες. Τα δώδεκα τραγούδια μόλις που ξεπερνούν τη μισή ώρα και δεν σπαταλάνε ούτε δευτερόλεπτο σε κάτι που δεν ακούγεται ή χορεύεται – όπως θα χόρευε κανείς τέτοιου είδους μουσική – ευχάριστα.
Η Rachel Aggs τραγουδάει με τσαμπουκά στίχους που της ταιριάζουν, όπως στο πολύ καλό ‘Take It Outside’, με κάτι του στιλ «πάμε έξω ρε». Το άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το μπάσο του ‘Wind Up’ και ουσιαστικά δεν σταματάει μέχρι να ακουστεί το “…six!” στο κλείσιμο του ‘12345’. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως σε όλο το άλμπουμ δεν ακούγεται κάποια συγχορδία απ’ την κιθάρα, ή έστω κάτι που θα γέμιζε ή θα έκανε πιο δυναμικό τον ήχο τους. Αντίθετα, τα τύμπανα είναι λίγο πιο έντονα ανά σημεία, όπως στο ‘Private Party’, χωρίς όμως να ξεφεύγουν από το μεσαίας ταχύτητας ρυθμό και ένταση που κυριαρχεί. Πέρα απ’ τις ωραίες μουσικές, έξυπνα και ελαφρώς σαρκαστικά στιχάκια θα βρει κανείς αρκετά εδώ, συχνά με μια κριτική στάση προς τον σύγχρονο τρόπο ζωής (“why pay, for what you never really wanted/needed”). Μια ακόμα όχι καινοτόμα, αλλά πολύ καλή δουλειά από ένα συγκρότημα απ’ το Λονδίνο.
Πριν από δύο χρόνια οι Shopping παρουσιάστηκαν με το ‘Consumer Complaints’ ως ένα post punk σχήμα με μια διάχυτη DIY αισθητική στον ήχο και, μετέπειτα, στις συναυλίες τους. Στο ‘Why Choose’ το τρίο από το Λονδίνο συνεχίζει στο ίδιο μονοπάτι με μια απλοϊκή, αλλά χορταστική προσέγγιση στα τρία βασικά όργανα. Το μπάσο με την κιθάρα κυριαρχούν με τα τύμπανα να συνοδεύουν και περιστασιακά να προσθέτουν λεπτομέρειες. Τα δώδεκα τραγούδια μόλις που ξεπερνούν τη μισή ώρα και δεν σπαταλάνε ούτε δευτερόλεπτο σε κάτι που δεν ακούγεται ή χορεύεται – όπως θα χόρευε κανείς τέτοιου είδους μουσική – ευχάριστα.
Η Rachel Aggs τραγουδάει με τσαμπουκά στίχους που της ταιριάζουν, όπως στο πολύ καλό ‘Take It Outside’, με κάτι του στιλ «πάμε έξω ρε». Το άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το μπάσο του ‘Wind Up’ και ουσιαστικά δεν σταματάει μέχρι να ακουστεί το “…six!” στο κλείσιμο του ‘12345’. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως σε όλο το άλμπουμ δεν ακούγεται κάποια συγχορδία απ’ την κιθάρα, ή έστω κάτι που θα γέμιζε ή θα έκανε πιο δυναμικό τον ήχο τους. Αντίθετα, τα τύμπανα είναι λίγο πιο έντονα ανά σημεία, όπως στο ‘Private Party’, χωρίς όμως να ξεφεύγουν από το μεσαίας ταχύτητας ρυθμό και ένταση που κυριαρχεί. Πέρα απ’ τις ωραίες μουσικές, έξυπνα και ελαφρώς σαρκαστικά στιχάκια θα βρει κανείς αρκετά εδώ, συχνά με μια κριτική στάση προς τον σύγχρονο τρόπο ζωής (“why pay, for what you never really wanted/needed”). Μια ακόμα όχι καινοτόμα, αλλά πολύ καλή δουλειά από ένα συγκρότημα απ’ το Λονδίνο.
Σχετικό θέμα