Μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να ξεκινήσω τη δική μου προσωπική στήλη, εδώ στο Mix Grill, για να μπορέσω να μοιραστώ μαζί σας την αγάπη μου για τον μαγικό κόσμο των άνιμε (Anime). Με την ελπίδα, φυσικά, αν όχι να τα αγαπήσετε κι εσείς, τουλάχιστον, να αναγνωρίσετε την καλλιτεχνική τους αξία. Και το λέω αυτό διότι δεν είναι λίγες οι φορές που παραγνωρίζεται η αξία τους και προσπερνιούνται αριστουργήματα, επειδή είναι «παιδικά» κινούμενα σχέδια. Προφανώς, αναφέρομαι στον όρο «κινούμενα σχέδια», όπως χρησιμοποιείται συχνά για να κατηγοριοποιηθεί οτιδήποτε animated υποτιμώντας την αξία του: ή αλλιώς τα γνωστά και ως «μίκι μάου».
Ο στόχος μου είναι διττός: από τη μία να γνωστοποιήσω μερικά από τα δικά μου αγαπημένα άνιμε (ταινίες και σειρές) και από την άλλη να προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω το τοπίο σε σχέση με τις διαφορές τους απ’ τα animated του Δυτικού κόσμου, ώστε να αποκαταστήσω λίγο τη φήμη τους. Σίγουρα, όσοι είστε μυημένοι στην κουλτούρα των ιαπωνικών άνιμε θα γνωρίζετε για τι πράγμα μιλάω και, πιθανώς, αρκετά από τα έργα που θα παρουσιάσω να σας είναι οικεία. Όμως, εφόσον απευθύνομαι σε ένα ευρύ κοινό, θα ξεκινήσω με τα «βασικά» και πιο αναγνωρισμένα, ώστε να έρθει η πλειοψηφία των αναγνωστών σε μια πρώτη επαφή με τον κόσμο των άνιμε.
Η στήλη θα δημοσιεύεται δύο φορές το μήνα, τουτέστιν κάθε δεύτερη Κυριακή. Έτσι θα έχετε χρόνο για να βλέπετε τις σειρές (αν αφορά σειρά το εκάστοτε άρθρο) ή για να αράζετε σπίτι σας τις κρύες (και όχι μόνο) κυριακάτικες νύχτες με παρέα μια ταινία. Στα άρθρα που θα δημοσιεύω δε θα καταθέτω κάποια αναλυτική κριτική, για να αποφύγω τα spoilers, όμως θα καταθέτω φυσικά μια προσωπική γνώμη για το εκάστοτε έργο, ώστε να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Φυσικά είμαι διαθέσιμος για ανελέητο κουβέντιασμα γύρω απ’ το κάθε έργο στο e-mail, που βρίσκεται κάτω απ’ το όνομα μου στα δεξιά σας ή στα social media, όπου με βρίσκετε εύκολα.
Μερικά γενικά λόγια για τα άνιμε:
Τα άνιμε είναι Ιαπωνικής προέλευσης κινούμενα σχέδια (επιτέλους πρέπει να αποφορτιστεί απ’ την αρνητική της χροιά αυτή η φράση) είτε αυτά έχουν δημιουργηθεί στην Ιαπωνία είτε σε άλλη χώρα, εφόσον διατηρούν το παραδοσιακό άνιμε φορμά, αν και η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι εξ Ιαπωνίας. Μερικά απ’ τα χαρακτηριστικά τους είναι τα μεγάλα (τεράστια) στρογγυλά μάτια, γενικότερα τα διογκωμένων διαστάσεων σώματα (μάλλον δεν τους αρέσουν και πολύ οι δικοί τους σωματότυποι), τα φανταστικά-μυθολογικά θέματα, τα ρεαλιστικά γραφικά (κυρίως τα τοπία, τα οποία πολλές φορές αποδίδονται ρεαλιστικότατα), η σεξουαλικότητα (σε αρκετά εξ αυτών), η έλλειψη παντοδύναμων σούπερ-ηρώων και η ποικιλία των ειδών που διαθέτουν. Λανθασμένα στη Δύση τείνουμε να κατηγοριοποιούμε όλα τα είδη ως άνιμε, ενώ στην πραγματικότητα άνιμε είναι η τέχνη στην οποία ανήκουν όλα τα παραπάνω. Δεν ξέρω καν αν μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτήν ως κινηματογραφική τέχνη, διότι εκτός του ότι δεν είναι real-action βιντεοσκόπηση, στην εν λόγω τέχνη περιέχονται και οι τέχνες της ζωγραφικής, του σχεδίου κ.ά.
Ακόμα ένα λάθος που κάνουμε στη Δύση είναι ότι προσεγγίζουμε τα άνιμε με την πεποίθηση πως προορίζονται για παιδιά, όπως τα κινούμενα σχεδία της Δύσης (βλ. Disney κλπ.). Σίγουρα τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει αυτό και τα Δυτικά κινούμενα σχεδία αφορούν και μεγαλύτερες ηλικίες σε μια προσεκτικότερη ανάγνωση τους. Παρ’ όλ’ αυτά, η θεματολογία και ο τρόπος σχεδίασης τους είναι προορισμένα για παιδικό κοινό. Αντιθέτως, τα άνιμε σε μεγάλο βαθμό αφορούν όλες τις ηλικιακές και φυλετικές ομάδες: (Απόσπασμα από WikiPedia) Άνιμε για αγόρια "少年" (shounen) (σ'όνεν), άνιμε για κορίτσια "少女" (shoujo) (σ'ότζο), για μικρές ηλικίες ως και αποκλειστικά για ενήλικους "成年" (seinen) (σέινεν).
Το πόστερ της κλασικής πια ταινίας "Ghost in the Shell" (1995)
Μάλιστα, κάποια έργα έχουν τόσο βαθιά και πολύπλοκη δομή, με δάνεια από ψυχολογία, φιλοσοφία, θρησκείες κ.ο.κ. που έχουν γίνει θέματα αναλύσεων, ενώ έχουν εξερευνήσει πεδία σε βάθος το οποίο θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς την ιδιαίτερη τεχνική τους. Γι’ αυτό και θεωρώ πως είναι ένα μοναδικά κατάλληλο όχημα για την εξερεύνηση και την έκφραση συναισθημάτων, που ακόμα και οι ταινίες δυσκολεύονται (λόγω φύσης) να αποδώσουν.
Επίσης, θεωρώ πολύ σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας πως η Ιαπωνία είναι μια πολύ ταλαιπωρημένη χώρα, στην οποία έχουν συντελεστεί φοβερές αλλαγές στην κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των πολιτών της. Μια χώρα με μακρά ιστορία και παράδοση, που πέρασε πολύ απότομα απ’ τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό και την βαριά βιομηχανία, που τον 20ο αιώνα βίωσε την τρομακτική δύναμη των πυρηνικών όπλων, είδε την παράδοση και την αυστηρή δομή της οικογένειας να διαλύεται στο βωμό της ταχύτατα αναπτυσσόμενης τεχνολογίας και μια υπαρξιακή κρίση να χτυπάει ολοένα και περισσότερους πολίτες της. Το σημαντικότερο σε αυτή την ιστορία είναι πως όλα αυτά είχαν όνομα: Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Δεν υπήρχε πια τίποτα θεϊκό να πιστέψουν, αφού όλα μπορούσαν να καταστραφούν απ’ τις Η.Π.Α. και την τεχνολογία της, που γρήγορα ασπάστηκε και η Ιαπωνία μεταπολεμικά . Επομένως, είναι λογικό όλα αυτά να υπάρχουν, αν όχι συνειδητά, τουλάχιστον ασυνείδητα στη θεματολογία και στο ύφος πολλών άνιμε.
Απόσπασμα από το αριστούργημα "Grave of the Fireflies"(1988)
Ελπίζω με αυτή την πολύ συνοπτική εισαγωγή να κάλυψα μερικές απορίες και κάπου εδώ θα κλείσω την εισαγωγή. Ραντεβού την επόμενη Κυριακή με ένα αριστούργημα του είδους.
Ο στόχος μου είναι διττός: από τη μία να γνωστοποιήσω μερικά από τα δικά μου αγαπημένα άνιμε (ταινίες και σειρές) και από την άλλη να προσπαθήσω να ξεκαθαρίσω το τοπίο σε σχέση με τις διαφορές τους απ’ τα animated του Δυτικού κόσμου, ώστε να αποκαταστήσω λίγο τη φήμη τους. Σίγουρα, όσοι είστε μυημένοι στην κουλτούρα των ιαπωνικών άνιμε θα γνωρίζετε για τι πράγμα μιλάω και, πιθανώς, αρκετά από τα έργα που θα παρουσιάσω να σας είναι οικεία. Όμως, εφόσον απευθύνομαι σε ένα ευρύ κοινό, θα ξεκινήσω με τα «βασικά» και πιο αναγνωρισμένα, ώστε να έρθει η πλειοψηφία των αναγνωστών σε μια πρώτη επαφή με τον κόσμο των άνιμε.
Η στήλη θα δημοσιεύεται δύο φορές το μήνα, τουτέστιν κάθε δεύτερη Κυριακή. Έτσι θα έχετε χρόνο για να βλέπετε τις σειρές (αν αφορά σειρά το εκάστοτε άρθρο) ή για να αράζετε σπίτι σας τις κρύες (και όχι μόνο) κυριακάτικες νύχτες με παρέα μια ταινία. Στα άρθρα που θα δημοσιεύω δε θα καταθέτω κάποια αναλυτική κριτική, για να αποφύγω τα spoilers, όμως θα καταθέτω φυσικά μια προσωπική γνώμη για το εκάστοτε έργο, ώστε να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Φυσικά είμαι διαθέσιμος για ανελέητο κουβέντιασμα γύρω απ’ το κάθε έργο στο e-mail, που βρίσκεται κάτω απ’ το όνομα μου στα δεξιά σας ή στα social media, όπου με βρίσκετε εύκολα.
Μερικά γενικά λόγια για τα άνιμε:
Τα άνιμε είναι Ιαπωνικής προέλευσης κινούμενα σχέδια (επιτέλους πρέπει να αποφορτιστεί απ’ την αρνητική της χροιά αυτή η φράση) είτε αυτά έχουν δημιουργηθεί στην Ιαπωνία είτε σε άλλη χώρα, εφόσον διατηρούν το παραδοσιακό άνιμε φορμά, αν και η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι εξ Ιαπωνίας. Μερικά απ’ τα χαρακτηριστικά τους είναι τα μεγάλα (τεράστια) στρογγυλά μάτια, γενικότερα τα διογκωμένων διαστάσεων σώματα (μάλλον δεν τους αρέσουν και πολύ οι δικοί τους σωματότυποι), τα φανταστικά-μυθολογικά θέματα, τα ρεαλιστικά γραφικά (κυρίως τα τοπία, τα οποία πολλές φορές αποδίδονται ρεαλιστικότατα), η σεξουαλικότητα (σε αρκετά εξ αυτών), η έλλειψη παντοδύναμων σούπερ-ηρώων και η ποικιλία των ειδών που διαθέτουν. Λανθασμένα στη Δύση τείνουμε να κατηγοριοποιούμε όλα τα είδη ως άνιμε, ενώ στην πραγματικότητα άνιμε είναι η τέχνη στην οποία ανήκουν όλα τα παραπάνω. Δεν ξέρω καν αν μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτήν ως κινηματογραφική τέχνη, διότι εκτός του ότι δεν είναι real-action βιντεοσκόπηση, στην εν λόγω τέχνη περιέχονται και οι τέχνες της ζωγραφικής, του σχεδίου κ.ά.
Ακόμα ένα λάθος που κάνουμε στη Δύση είναι ότι προσεγγίζουμε τα άνιμε με την πεποίθηση πως προορίζονται για παιδιά, όπως τα κινούμενα σχεδία της Δύσης (βλ. Disney κλπ.). Σίγουρα τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει αυτό και τα Δυτικά κινούμενα σχεδία αφορούν και μεγαλύτερες ηλικίες σε μια προσεκτικότερη ανάγνωση τους. Παρ’ όλ’ αυτά, η θεματολογία και ο τρόπος σχεδίασης τους είναι προορισμένα για παιδικό κοινό. Αντιθέτως, τα άνιμε σε μεγάλο βαθμό αφορούν όλες τις ηλικιακές και φυλετικές ομάδες: (Απόσπασμα από WikiPedia) Άνιμε για αγόρια "少年" (shounen) (σ'όνεν), άνιμε για κορίτσια "少女" (shoujo) (σ'ότζο), για μικρές ηλικίες ως και αποκλειστικά για ενήλικους "成年" (seinen) (σέινεν).
Το πόστερ της κλασικής πια ταινίας "Ghost in the Shell" (1995)
Μάλιστα, κάποια έργα έχουν τόσο βαθιά και πολύπλοκη δομή, με δάνεια από ψυχολογία, φιλοσοφία, θρησκείες κ.ο.κ. που έχουν γίνει θέματα αναλύσεων, ενώ έχουν εξερευνήσει πεδία σε βάθος το οποίο θα ήταν αδύνατο να επιτευχθεί χωρίς την ιδιαίτερη τεχνική τους. Γι’ αυτό και θεωρώ πως είναι ένα μοναδικά κατάλληλο όχημα για την εξερεύνηση και την έκφραση συναισθημάτων, που ακόμα και οι ταινίες δυσκολεύονται (λόγω φύσης) να αποδώσουν.
Επίσης, θεωρώ πολύ σημαντικό να έχουμε στο μυαλό μας πως η Ιαπωνία είναι μια πολύ ταλαιπωρημένη χώρα, στην οποία έχουν συντελεστεί φοβερές αλλαγές στην κουλτούρα και τον τρόπο ζωής των πολιτών της. Μια χώρα με μακρά ιστορία και παράδοση, που πέρασε πολύ απότομα απ’ τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό και την βαριά βιομηχανία, που τον 20ο αιώνα βίωσε την τρομακτική δύναμη των πυρηνικών όπλων, είδε την παράδοση και την αυστηρή δομή της οικογένειας να διαλύεται στο βωμό της ταχύτατα αναπτυσσόμενης τεχνολογίας και μια υπαρξιακή κρίση να χτυπάει ολοένα και περισσότερους πολίτες της. Το σημαντικότερο σε αυτή την ιστορία είναι πως όλα αυτά είχαν όνομα: Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Δεν υπήρχε πια τίποτα θεϊκό να πιστέψουν, αφού όλα μπορούσαν να καταστραφούν απ’ τις Η.Π.Α. και την τεχνολογία της, που γρήγορα ασπάστηκε και η Ιαπωνία μεταπολεμικά . Επομένως, είναι λογικό όλα αυτά να υπάρχουν, αν όχι συνειδητά, τουλάχιστον ασυνείδητα στη θεματολογία και στο ύφος πολλών άνιμε.
Απόσπασμα από το αριστούργημα "Grave of the Fireflies"(1988)
Ελπίζω με αυτή την πολύ συνοπτική εισαγωγή να κάλυψα μερικές απορίες και κάπου εδώ θα κλείσω την εισαγωγή. Ραντεβού την επόμενη Κυριακή με ένα αριστούργημα του είδους.
Σχετικό θέμα