Ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ στην Ελλάδα (1926-1997)
Αγγελοδιάβολος και Διαβολάγγελος,
Φίλος των Ελλήνων,
Υμνητής του Τσιτσάνη και του Μπιθικώτση
Σημαντικό είναι το ταξίδι του Άλλεν Γκίνσμπεργκ (1926-1997) στη χώρα μας, την αυγή της υπέροχης εξεγερμένης δεκαετίας του Εξήντα. Φτάνει εδώ, κι αμέσως συμπεραίνει έκθαμβος ότι η Ελλάδα είναι καμωμένη από μάρμαρο και σάρκα, ότι η Ελλάδα είναι ο Έρωτας του Ανθρώπου.
Διαμένει στο Ξενοδοχείο Παρκ. Σημειώνει υπέροχα: «Η Ακρόπολη όπως κάθε Γολγοθάς/ έχει γαλανές τις κόγχες των ματιών». Φωτογραφίζεται στον Παρθενώνα. Σημειώνει σεμνά: «Αξίζει να σε βγάλουν μια τέτοια φωτογραφία/ με φόντο έναν μαρμάρινο σκελετό».
Κάνει βόλτες στην Αγορά, πίνει ούζο στο Καφενείο του Ζαχαράτου, παρέα με τον ποιητή Σπύρο Μεϊμάρη, σουλατσάρει στη Φωκίωνος Νέγρη, γεύεται ντονέρ με κρεμμύδι, πίνει μπίρες και ρετσίνα, στις 7 Σεπτεμβρίου του 1961 τον πηγαίνουν να ακούσει τα «αξεπέραστα μπλουζ του Τσιτσάνη» και την Πόλυ Πάνου στο Φαληρικό. Ο Μεϊμάρης σημειώνει ποιητικά, νοσταλγικά: «Έπιασα πολλές φορές το τρελό μάτι του Άλλεν και το θολό μάτι του Τσιτσάνη ν’ ανταλλάσσουν ματιές αμοιβαίας αναγνώρισης». Ο Γκίνσμπεργκ θα επισκεφθεί τους Δελφούς και την Ολυμπία. Θα γράψει: «Ολυμπία – Ηλιοβασίλεμα, καθισμένος σ’ ένα βράχο, πορτοκαλί φως πάνω στις γκρίζες κοτρόνες – πολλοί απ’ τους βράχους είναι φαγωμένοι, πρόσεξα πως αυτοί οι φθαρμένοι ναοί που έχουν τώρα αναστηλωθεί, είναι κι αυτοί χτισμένοι από πέτρες καμωμένες από δυναστείες οστράκων. Όλοι οι βράχοι είναι απολιθώματα». Μετά, στην Ύδρα, στο Άργος, στις Μυκήνες, κι ύστερα πάλι στην Αθήνα, στο Σύνταγμα, στου Ζώναρς παρέα με τον Νάνο Βαλαωρίτη και με τον Γιώργο Κατσίμπαλη.
Στις 15 Οκτωβρίου γράφει σ’ ένα μεγάλο ποίημα: «Τώρα είναι η ώρα να πω αντίο σ’ όλους εκείνους που νόμιζα πως θ’ αγαπούσα παντοτινά/ όλες τις μεταξένιες μου επιθυμίες/ όλα όσα είδα στα όνειρα/ λυπημένος ο Μπιθικώτσης ο τραγουδιστής/ Ή τις γυναίκες του Ομήρου που χάθηκαν μέσα στο βιβλίο των νεκρών/ Δεν υπάρχει πιο θλιμμένο τραγούδι απ’ το τραγούδι του κόσμου που περνάει/», και αργότερα, σ’ ένα καφενείο θα γράψει το ποίημα «Στίχοι για Μπουζούκι».
Ο Σπύρος Μεϊμάρης θυμάται: «Μεθυσμένοι για τα καλά, γυρίσαμε στην Πλατεία Συντάγματος και είδα τότε τον Άλλεν να περπατάει τρικλίζοντας μες στην ιδρωμένη νύχτα, με το μπουκάλι στο χέρι, τραγουδώντας, ή μάλλον ψέλνοντας: ‘Oh mother, you’re prettier than the flowers’, ‘Ω μητέρα, είσαι ομορφότερη κι απ’ τα λουλούδια’». Ο Άλλεν Γκίνσμπεργκ, ο Στενογράφος των Ταραχών του Περασμένου Αιώνα. Αγάπησε τους Έλληνες και την Ελλάδα. Τραγούδησε τους Έλληνες και την Ελλάδα. Μπόρεσε να μιλήσει (και αυτός) την όμορφη γλώσσα των καιρών μας. Του οφείλουμε πολλά!
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
ΥΓ. Δες: Άλλεν Γκίνσμπεργκ, Ημερολόγια, μτφρ. Σπύρος Μεϊμάρης, εκδ. Εστία
Σχετικό θέμα