Tι θα ακούσεις:
indie rock, indie pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Wrong Crowd, Magnetised, Here I Am
Βαθμολογία:
6/10
Το 2012 ο Tom Odell είχε ταρακανούσει κάπως τα νερά της indie pop κοινότητας με ένα EP που είχε κυκλοφορήσει. Τραγούδια, όπως το “Another Love” και το “Don’t Pretend”, παίζονται ακόμα στο ραδιόφωνο. Ένα χρόνο αργότερα ήρθε και η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά για τον Άγγλο τραγουδοποιό με τίτλο 'Long Way Down' της οποίας το συνολικό αποτέλεσμα ωστόσο δεν ενθουσίασε κοινό και κριτικούς πέρα δύο-τριών κομματιών. Φέτος ο Tom Odell επιστρέφει στο προσκήνιο με τον δεύτερο δίσκο του με το όνομα “Wrong Crowd”. Τώρα στη θέση του παραγωγού υπάρχει ο Jim Abbiss ο οποίος έχει συνεργαστεί σε πολύ επιτυχημένα projects, όπως τους Arctic Monkeys, τους Kasabian, την Adele.
Στο προηγούμενο album του, ο Tom Odell εμφανιζόταν εμφανώς πιο «μαζεμένος» με τα τραγούδια του να αποτελούνται κατά κύριο λόγο από το πιάνο και μια γεμάτη από ντροπή και γλυκύτητα φωνή. Στα καινούρια κομμάτια πραγματοποιεί μια μεγάλη στροφή μουσικά. Οι στίχοι του και τα φωνητικά του, βέβαια, συνθέτουν μια μελαγχολική και συγκινητική ατμόσφαιρα αλλά στην πλειοψηφία τους τα τραγούδια κινούνται σε ένα πιο γρήγορο τέμπο συγκριτκά με εκείνα του προηγούμενου δίσκου. Το ομώνυμο κομμάτι και το “Magnetised” που κάνουν την αρχή είναι δύο εκπλήξεις που θα έπρεπε να είχαμε ακούσει από τον Odell πολύ πιο πριν. Τα δυνατά κρουστά και τα beats σε συνδυασμό με το πιο χορευτικό πιάνο ταιριάζουν περισσότερο στον 25χρονο καλλιτέχνη. Επίσης, τώρα ακούγεται αρκετά πιο ώριμος. Όμως, δεν ισχύουν τα ίδια και για τη συνέχεια του δίσκου. Με την επόμενη τετράδα τραγουδιών το τέμπο πέφτει αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το πρόβλημα υπάρχει επειδή επικρατεί μια αδιαφορία εκ μέρους αυτών των κομματιών. Ο Τom Odell ποντάρει ξανά στην συγκίνηση και στο να σε πιάσει να ταυτίζεσαι με όσα παρουσιάζει. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν συμβαίνει επ ουδενί. Τη μία στρέφεται προς πιο dance μελωδίες με το “Silhouette”, το “Here I Am” και το “Wrong Crowd”. Την άλλη θυμάται το σημείο από όπου ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια και μας βουτάει σε μπαλάντες από τις οποίες δεν θα ξεχωρίσω καμία ως καλή.
Κάπως ενδιαφέροντα όσα τραγούδια δεν περιμένα να ακούσω από τον Tom Odell αλλά αυτά δεν μπορούν να κρατήσουν ένα ολόκληρο δίσκο μόνα τους. Συγκριτικά με το debut album, το “Wrong Crowd” είναι καλύτερο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα πρόκειται να το ακούσεις αρκετές φορές και να το χαίρεσαι ταυτόχρονα. Ένα album που θα ξεχαστεί σχετικά γρήγορα.
indie rock, indie pop
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Wrong Crowd, Magnetised, Here I Am
Βαθμολογία:
6/10
Το 2012 ο Tom Odell είχε ταρακανούσει κάπως τα νερά της indie pop κοινότητας με ένα EP που είχε κυκλοφορήσει. Τραγούδια, όπως το “Another Love” και το “Don’t Pretend”, παίζονται ακόμα στο ραδιόφωνο. Ένα χρόνο αργότερα ήρθε και η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά για τον Άγγλο τραγουδοποιό με τίτλο 'Long Way Down' της οποίας το συνολικό αποτέλεσμα ωστόσο δεν ενθουσίασε κοινό και κριτικούς πέρα δύο-τριών κομματιών. Φέτος ο Tom Odell επιστρέφει στο προσκήνιο με τον δεύτερο δίσκο του με το όνομα “Wrong Crowd”. Τώρα στη θέση του παραγωγού υπάρχει ο Jim Abbiss ο οποίος έχει συνεργαστεί σε πολύ επιτυχημένα projects, όπως τους Arctic Monkeys, τους Kasabian, την Adele.
Στο προηγούμενο album του, ο Tom Odell εμφανιζόταν εμφανώς πιο «μαζεμένος» με τα τραγούδια του να αποτελούνται κατά κύριο λόγο από το πιάνο και μια γεμάτη από ντροπή και γλυκύτητα φωνή. Στα καινούρια κομμάτια πραγματοποιεί μια μεγάλη στροφή μουσικά. Οι στίχοι του και τα φωνητικά του, βέβαια, συνθέτουν μια μελαγχολική και συγκινητική ατμόσφαιρα αλλά στην πλειοψηφία τους τα τραγούδια κινούνται σε ένα πιο γρήγορο τέμπο συγκριτκά με εκείνα του προηγούμενου δίσκου. Το ομώνυμο κομμάτι και το “Magnetised” που κάνουν την αρχή είναι δύο εκπλήξεις που θα έπρεπε να είχαμε ακούσει από τον Odell πολύ πιο πριν. Τα δυνατά κρουστά και τα beats σε συνδυασμό με το πιο χορευτικό πιάνο ταιριάζουν περισσότερο στον 25χρονο καλλιτέχνη. Επίσης, τώρα ακούγεται αρκετά πιο ώριμος. Όμως, δεν ισχύουν τα ίδια και για τη συνέχεια του δίσκου. Με την επόμενη τετράδα τραγουδιών το τέμπο πέφτει αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Το πρόβλημα υπάρχει επειδή επικρατεί μια αδιαφορία εκ μέρους αυτών των κομματιών. Ο Τom Odell ποντάρει ξανά στην συγκίνηση και στο να σε πιάσει να ταυτίζεσαι με όσα παρουσιάζει. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, δεν συμβαίνει επ ουδενί. Τη μία στρέφεται προς πιο dance μελωδίες με το “Silhouette”, το “Here I Am” και το “Wrong Crowd”. Την άλλη θυμάται το σημείο από όπου ξεκίνησε πριν λίγα χρόνια και μας βουτάει σε μπαλάντες από τις οποίες δεν θα ξεχωρίσω καμία ως καλή.
Κάπως ενδιαφέροντα όσα τραγούδια δεν περιμένα να ακούσω από τον Tom Odell αλλά αυτά δεν μπορούν να κρατήσουν ένα ολόκληρο δίσκο μόνα τους. Συγκριτικά με το debut album, το “Wrong Crowd” είναι καλύτερο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι θα πρόκειται να το ακούσεις αρκετές φορές και να το χαίρεσαι ταυτόχρονα. Ένα album που θα ξεχαστεί σχετικά γρήγορα.
Σχετικό θέμα