ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
7 ΧΡΟΝΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ
THE SEVEN YEAR ITCH
Η κλασική κωμωδία του Μπίλι Γουάιλντερ, με τη διασημότερη σκηνή της Μέριλιν Μονρόε, σε ψηφιακή επανέκδοση.
Μέριλιν Μονρόε Τομ Ίγουελ
Χρυσή Σφαίρα
Καλύτερου Ηθοποιού σε Κωμωδίa/ Μιούζικαλ (Τομ Ίγουελ)
Διάρκεια: 105’
Έτος παραγωγής: 1955
Ημερομηνία επανέκδοσης: 21 Ιουλίου 2016
Σύνοψη
Ο Ρίτσαρντ Σέρμαν θέλει να εκμεταλλευτεί την απουσία της οικογένειας του για να ζήσει λίγες μέρες ως εργένης. Η πανέμορφη ξανθιά που μένει στον επάνω όροφο, τραβάει την προσοχή του και αρχίζει να περνά χρόνο μαζί της. Οι συναντήσεις τους είναι αθώες, και όποια σκέψη μπορεί να έχει για εκείνη, διαδραματίζεται μόνο στη φαντασία του.
• Η ταινία «7 χρόνια φαγούρα» βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό του Τζορτ Άξελροντ. Το σενάριο για τη μεγάλη οθόνη προσάρμοσε ο Μπίλι Γουάιλντερ, όπως και τη σκηνοθέτησε. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Τομ Ίγουελ, ο οποίος πρωταγωνιστούσε και στο θεατρικό του Μπρόντγουεϊ. Από την ταινία προέρχεται μία από τις πιο διάσημες φωτογραφίες του 20ου αιώνα- αυτή της Μέριλιν Μονρόε με το λευκό της φόρεμα να ανεμίζει.
• Ο Σάουλ Μπας, διάσημος για τους τίτλους αρχής που σχεδίαζε για τον Άλφρεντ Χίτσκοκ, δημιούργησε τους τίτλους αρχής για τα 7 Χρόνια Φαγούρα- η μόνη ταινία για την οποία συνεργάστηκε με τον Μπίλι Γουάιλντερ.
Μπίλι Γουάιλντερ
Ο Μπίλι Γουάιλντερ γεννήθηκε το 1906 στην Πολωνία κι απεβίωσε το 2002 στο Μπέβερλι Χιλς. Ο αυστροαμερικανικής καταγωγής σκηνοθέτης, σεναριογράφος, παραγωγός, και δημοσιογράφος, έλαμψε τη Χρυσή Εποχή του Χόλιγουντ, ενώ η καριέρα του διήρκεσε περισσότερα από 50 χρόνια. Το 1960 τιμήθηκε με Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Παραγωγής και Σεναρίου για την ταινία Η Γκαρσονιέρα, όντας ένας από τους μόλις πέντε σκηνοθέτες που τον έχει καταφέρει.
Ο Γουάιλντερ έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την ταινία Ο κακός δρόμος (Mauvaise graine) το 1934. Το 1939 είχε την πρώτη του επιτυχία στο Χόλιγουντ με τη συμμετοχή του στη συγγραφή του σεναρίου του Ninotcha. Η πρώτη του ταινία στο Χόλιγουντ ήταν η Υπερφυσική Μπεμπέκα (The Major And The Minor) το 1942. Δύο χρόνια αργότερα έλαβε την πρώτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Σκηνοθεσίας με το Κολασμένη Αγάπη (Double Indemnity). Το 1945 απέσπασε Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας και Διασκευασμένου Σεναρίου για την ταινία Το Χαμένο (The Lost Weekend) ενώ το 1950 ακολούθησε η θρυλική ταινία Η Λεωφόρος της Δύσης (Sunset Boulevard).
Από τα μέσα της δεκαετίας του '50 ο Γουάιλντερ γύριζε κυρίως κωμωδίες. Μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες του, εκείνης της περιόδου, είναι οι: Γλυκειά μου Σαμπρίνα (Sabrina, 1954), Εφτά χρόνια φαγούρας (The Seven Year Itch, 1955), Μερικοί το προτιμούν καυτό (Some Like It Hot, 1959) και Η Γκαρσονιέρα (The Apartment, 1960). Δεκατέσσερις από τους ηθοποιούς που σκηνοθέτησε ο Γουάιλντερ προτάθηκαν για όσκαρ. Το 1986 τιμήθηκε για την προσφορά του στην έβδομη τέχνη από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Τιμήθηκε επίσης με το Irving G. Thalberg Memorial Award το 1988 και με το Εθνικό Μετάλλιο των Τεχνών το 1993.
Το πρωτοπόρο ύφος του Γουάιλντερ σε συνδυασμό με τα αμφιλεγόμενα θέματα που πραγματεύτηκε σε κάποιες από τις ταινίες του, διεύρυναν το φάσμα του αποδεκτού και συνετέλεσαν τόσο στην εξέλιξη του αμερικανικού κινηματογράφου, όσο και στην αφύπνιση του κοινού.
Βραβεύσεις: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με αστέρα, Χρυσός Μεγαλόσταυρος της Τιμής για τις υπηρεσίες στην Δημοκρατία της Αυστρίας, Εθνικό μετάλλιο των τεχνών, Βραβείο της Ένωσης Αμερικανών Σκηνοθετών, Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Όσκαρ Σκηνοθεσίας, Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας.