Οι φωτογραφίες ανήκουν στη Σοφία Περακάκη και το Mix Grill.
Το Σαββατόβραδο βρεθήκαμε στη Μαρίζα Ρίζου στην πάνω σκηνή (Upstairs) του PassPort Κεραμεικός. Από τα πρώτα τραγούδια, μέχρι και το τέλος της βραδιάς (λίγο μετά τις 01:30), υπήρχε μια εικόνα καρφωμένη στο μυαλό μου: οι εμφανίσεις του Κωστή Μαραβέγια με την προηγούμενη μπάντα του, τις Δευτέρες, στο Club του Σταυρού του Νότου.
Το χάρισμα της επικοινωνίας με τον κόσμο και γενικότερα της μετάδοσης των τραγουδιών με ξεχωριστό τρόπο είναι κοινό χαρακτηριστικό και για τον Κωστή και την Μαρίζα. Τότε υπήρχε μια φλόγα και κάτι το δυνατό στις εμφανίσεις του Μαραβέγια και όσοι είχαμε επισκεφθεί το Club του Σταυρού του Νότου, βλέπαμε ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνει ακόμη πιο γνωστός σε ευρύ κοινό. Αυτό ακριβώς θα γίνει και με τη Μαρίζα!
Ο Γιώργος Χουρδάκης, εκ των ιδιοκτητών του PassPort, μου έλεγε πόσο πολύ πιστεύει τη Ρίζου κι ότι θεωρεί πως έχει καταφέρει με μικρά και σταθερά βήματα να γεμίζει τους χώρους που εμφανίζεται. Ο ίδιος πιστεύει ότι σε 1-2 χρόνια, η Μαρίζα θα γίνει ακόμη πιο γνωστή. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ. Θέλει λίγα ακόμη καλά τραγούδια, τα οποία να διεισδύσουν στο ραδιόφωνο και είναι έτοιμη!
Η φωνή της είναι αναγνωρίσιμη και τα τζάζ στοιχεία, που έχει της δίνουν μια ιδιαίτερη χροιά. Το πρόγραμμα των εμφανίσεων της έχει βέβαια τα γνωστά τραγούδια της ("Πετάω", "Πες μου", "Μια άλλη ευτυχία", "Είναι μικρή η ζωή", "Όχι δεν θα μπορέσω" κ.α.), και μπόλικες διασκευές από κομμάτια του Φοίβου ("θέλω να σε ξεπεράσω"), του Μαραβέγια ("Που να βρω μια να σου μοιάζει"), του Μανώλη Χιώτη ("Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω"), του Μάνου Χατζιδάκι ("Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι"), του Αττίκ ("Ζητάτε να σας πω").
Στις 3 ώρες που είναι στη σκηνή η Μαρίζα Ρίζου προσπαθεί με έξυπνο κι όμορφο τρόπο να περάσει τα τραγούδια της στο κοινό (που γέμισε το PassPort για άλλο ένα Σάββατο και ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό), ανάμεσα σε διάφορα γνωστά κομμάτια. Βέβαια, το πρόγραμμα έχει σκαμπανεβάσματα και σε κάποια σημεία οι επιλογές της με παραξένεψαν. Για παράδειγμα, όταν ανέβηκε στην κούνια που είχε στηθεί ανάμεσα στον κόσμο (δείτε τη σχετική φωτογραφία παρακάτω) για να ερμηνεύσει το "Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι", ακόμη κι αν η ερμηνεία της ήταν καλή, θα έλεγα ότι δεν ταιριάζει στο ύφος της και γενικότερα στην ταυτότητα, που προσπαθεί να δημιουργήσει. Η Μαρίζα έχει μια τόσο όμορφη τζάζ φωνή. Δεν θα ταίριαζε περισσότερο να τραγουδήσει ένα ξένο τραγούδι της Nina Simone ή της Aretha Franklin ή της Adele ίσως; Θα της πήγαινε πολύ περισσότερο κατά τη γνώμη μου κι έτσι θα κρατούσε την ταυτότητα που προσπαθεί να δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια.
Παρ' όλα αυτά, η γενική εικόνα της εμφάνισης της Μαρίζας Ρίζου στο PassPort είναι παραπάνω από καλή και για να το προχωρήσω λίγο παραπάνω, είναι μια από τις καλύτερες μουσικές προτάσεις αυτή την περίοδο!
Είναι κάποιες φορές που σκέφτομαι ότι η κρίση έχει "βοηθήσει" κάποιους Έλληνες καλλιτέχνες και τους έχει προσφέρει νέες ευκαιρίες. Για σκεφτείτε το. Η Μαρίζα Ρίζου είναι μια νέα μουσικός και εμφανίζεται κάθε Σάββατο σε μια από τις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές της Αθήνας κι αυτό συνέβαινε και πέρσι. Δεν είναι λίγο πράγμα, ότι και να λέμε.
Τα καλύτερα λοιπόν έρχονται για τη Μαρίζα, με ή χωρίς το φάντασμα του Κωστή, ο οποίος παίρνει τη σκυτάλη για τα Παρασκευοσάββατα στον ίδιο χώρο. Με το καλό!
Το Σαββατόβραδο βρεθήκαμε στη Μαρίζα Ρίζου στην πάνω σκηνή (Upstairs) του PassPort Κεραμεικός. Από τα πρώτα τραγούδια, μέχρι και το τέλος της βραδιάς (λίγο μετά τις 01:30), υπήρχε μια εικόνα καρφωμένη στο μυαλό μου: οι εμφανίσεις του Κωστή Μαραβέγια με την προηγούμενη μπάντα του, τις Δευτέρες, στο Club του Σταυρού του Νότου.
Το χάρισμα της επικοινωνίας με τον κόσμο και γενικότερα της μετάδοσης των τραγουδιών με ξεχωριστό τρόπο είναι κοινό χαρακτηριστικό και για τον Κωστή και την Μαρίζα. Τότε υπήρχε μια φλόγα και κάτι το δυνατό στις εμφανίσεις του Μαραβέγια και όσοι είχαμε επισκεφθεί το Club του Σταυρού του Νότου, βλέπαμε ότι ήταν θέμα χρόνου να γίνει ακόμη πιο γνωστός σε ευρύ κοινό. Αυτό ακριβώς θα γίνει και με τη Μαρίζα!
Ο Γιώργος Χουρδάκης, εκ των ιδιοκτητών του PassPort, μου έλεγε πόσο πολύ πιστεύει τη Ρίζου κι ότι θεωρεί πως έχει καταφέρει με μικρά και σταθερά βήματα να γεμίζει τους χώρους που εμφανίζεται. Ο ίδιος πιστεύει ότι σε 1-2 χρόνια, η Μαρίζα θα γίνει ακόμη πιο γνωστή. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ. Θέλει λίγα ακόμη καλά τραγούδια, τα οποία να διεισδύσουν στο ραδιόφωνο και είναι έτοιμη!
Η φωνή της είναι αναγνωρίσιμη και τα τζάζ στοιχεία, που έχει της δίνουν μια ιδιαίτερη χροιά. Το πρόγραμμα των εμφανίσεων της έχει βέβαια τα γνωστά τραγούδια της ("Πετάω", "Πες μου", "Μια άλλη ευτυχία", "Είναι μικρή η ζωή", "Όχι δεν θα μπορέσω" κ.α.), και μπόλικες διασκευές από κομμάτια του Φοίβου ("θέλω να σε ξεπεράσω"), του Μαραβέγια ("Που να βρω μια να σου μοιάζει"), του Μανώλη Χιώτη ("Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω"), του Μάνου Χατζιδάκι ("Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι"), του Αττίκ ("Ζητάτε να σας πω").
Στις 3 ώρες που είναι στη σκηνή η Μαρίζα Ρίζου προσπαθεί με έξυπνο κι όμορφο τρόπο να περάσει τα τραγούδια της στο κοινό (που γέμισε το PassPort για άλλο ένα Σάββατο και ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό), ανάμεσα σε διάφορα γνωστά κομμάτια. Βέβαια, το πρόγραμμα έχει σκαμπανεβάσματα και σε κάποια σημεία οι επιλογές της με παραξένεψαν. Για παράδειγμα, όταν ανέβηκε στην κούνια που είχε στηθεί ανάμεσα στον κόσμο (δείτε τη σχετική φωτογραφία παρακάτω) για να ερμηνεύσει το "Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι", ακόμη κι αν η ερμηνεία της ήταν καλή, θα έλεγα ότι δεν ταιριάζει στο ύφος της και γενικότερα στην ταυτότητα, που προσπαθεί να δημιουργήσει. Η Μαρίζα έχει μια τόσο όμορφη τζάζ φωνή. Δεν θα ταίριαζε περισσότερο να τραγουδήσει ένα ξένο τραγούδι της Nina Simone ή της Aretha Franklin ή της Adele ίσως; Θα της πήγαινε πολύ περισσότερο κατά τη γνώμη μου κι έτσι θα κρατούσε την ταυτότητα που προσπαθεί να δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια.
Παρ' όλα αυτά, η γενική εικόνα της εμφάνισης της Μαρίζας Ρίζου στο PassPort είναι παραπάνω από καλή και για να το προχωρήσω λίγο παραπάνω, είναι μια από τις καλύτερες μουσικές προτάσεις αυτή την περίοδο!
Είναι κάποιες φορές που σκέφτομαι ότι η κρίση έχει "βοηθήσει" κάποιους Έλληνες καλλιτέχνες και τους έχει προσφέρει νέες ευκαιρίες. Για σκεφτείτε το. Η Μαρίζα Ρίζου είναι μια νέα μουσικός και εμφανίζεται κάθε Σάββατο σε μια από τις μεγαλύτερες μουσικές σκηνές της Αθήνας κι αυτό συνέβαινε και πέρσι. Δεν είναι λίγο πράγμα, ότι και να λέμε.
Τα καλύτερα λοιπόν έρχονται για τη Μαρίζα, με ή χωρίς το φάντασμα του Κωστή, ο οποίος παίρνει τη σκυτάλη για τα Παρασκευοσάββατα στον ίδιο χώρο. Με το καλό!