Μέσα στο κλίμα της χρόνιας στασιμότητας της μουσικής βιομηχανίας, η χρονιά που έφυγε μας άφησε μερικούς δίσκους που θα συνεχίσουμε να ακούμε για πολλά χρόνια ακόμα. Είναι γεγονός όμως ότι εδώ και μερικά χρόνια η παραγωγή νέων διαμαντιών είναι σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Το 2016 για παράδειγμα, από τη λίστα με τους δέκα καλύτερους δίσκους του 2016 που διάλεξαν οι συντάκτες μας, μόνο ένα άλμπουμ θεωρείται ντεμπούτο, το 'Hopelessness' της Anohni, το οποίο αν και τυπικά αποτελεί την πρώτη δουλειά του καλλιτέχνη με νέο όνομα, είναι δημιουργία ενός καλλιτέχνη με 15 χρόνια δισκογραφικής πορείας. Ανάμεσα λοιπόν σε μια φτωχή σοδειά νέων δίσκων οι συντάκτες του Mix Grill επέλεξαν 7 ντεμπούτο άλμπουμ, ανάμεσα στα οποία ξεχώρισαν δυο από Έλληνες καλλιτέχνες, Chickn και Gioumurtzina.
Anohni - Hopelessness
Η Anohni, στον πρώτο της δίσκο υπό αυτό το όνομα, καθώς μέχρι φέτος ήταν γνωστή ως ο Antony Hegarty από τους Antony and the Johnsons, διαμαρτύρεται. Διαμαρτύρεται έντονα, απέναντι στην πολιτική πολέμου των ΗΠΑ, στη βία της μοντέρνας πατριαρχικής κοινωνίας που κρύβεται πίσω από τη δήθεν κοινωνικά ευαίσθητη γενιά μας, στην αδιαφορία της παγκόσμιας κοινότητας απέναντι στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Η διαμαρτυρία της όμως, δεν είναι γεμάτη μίσος, αλλά μια κατασταλαγμένη απελπισία, περιβαλλόμενη από περίτεχνες ηλεκτρονικές μουσικές μελωδίες και τη φανταστική φωνή της Anohni. Κάθε τραγούδι ακουμπάει μια ευαίσθητη χορδή όχι μόνο γιατί αναφέρεται σε μοντέρνα ζητήματα που μας αφορούν, αλλά γιατί μέσα από αυτό η Anohni έχει δώσει και κάτι από τη δική της προσωπικότητα. Το εκπληκτικότερο όλων είναι ότι παρ' όλη τη σοβαρότητά του, είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα. Σίγουρα ένας από τους καλύτερους δίσκους της εποχής μας. – [Ελένη Πεφάνη]
AURORA - All My Demons Greeting Me As A Friend
‘All My Demons Are Greating Me As A Friend’. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2016, όπου η Aurora μας συστήνεται όπως πραγματικά είναι: ιδιαίτερη κι αιθέρια. Με μία χροιά ξεχωριστή, μας παραπλανεί με τις φωνητικές της ικανότητες και μας ταξιδεύει χαράσσοντας το δικό της μονοπάτι στην indie και alternative μουσική. Ακούγοντας τα κομμάτια της είναι σαν να ακούς τα πιο κρυφά σου συναισθήματα να βγαίνουν στην επιφάνεια. Ένας δίσκος με προσωπικότητα, μία μουσικός που ήρθε για να μείνει. - [Άννα Παπαδάκη]
Anohni - Hopelessness
Η Anohni, στον πρώτο της δίσκο υπό αυτό το όνομα, καθώς μέχρι φέτος ήταν γνωστή ως ο Antony Hegarty από τους Antony and the Johnsons, διαμαρτύρεται. Διαμαρτύρεται έντονα, απέναντι στην πολιτική πολέμου των ΗΠΑ, στη βία της μοντέρνας πατριαρχικής κοινωνίας που κρύβεται πίσω από τη δήθεν κοινωνικά ευαίσθητη γενιά μας, στην αδιαφορία της παγκόσμιας κοινότητας απέναντι στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Η διαμαρτυρία της όμως, δεν είναι γεμάτη μίσος, αλλά μια κατασταλαγμένη απελπισία, περιβαλλόμενη από περίτεχνες ηλεκτρονικές μουσικές μελωδίες και τη φανταστική φωνή της Anohni. Κάθε τραγούδι ακουμπάει μια ευαίσθητη χορδή όχι μόνο γιατί αναφέρεται σε μοντέρνα ζητήματα που μας αφορούν, αλλά γιατί μέσα από αυτό η Anohni έχει δώσει και κάτι από τη δική της προσωπικότητα. Το εκπληκτικότερο όλων είναι ότι παρ' όλη τη σοβαρότητά του, είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα. Σίγουρα ένας από τους καλύτερους δίσκους της εποχής μας. – [Ελένη Πεφάνη]AURORA - All My Demons Greeting Me As A Friend
‘All My Demons Are Greating Me As A Friend’. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2016, όπου η Aurora μας συστήνεται όπως πραγματικά είναι: ιδιαίτερη κι αιθέρια. Με μία χροιά ξεχωριστή, μας παραπλανεί με τις φωνητικές της ικανότητες και μας ταξιδεύει χαράσσοντας το δικό της μονοπάτι στην indie και alternative μουσική. Ακούγοντας τα κομμάτια της είναι σαν να ακούς τα πιο κρυφά σου συναισθήματα να βγαίνουν στην επιφάνεια. Ένας δίσκος με προσωπικότητα, μία μουσικός που ήρθε για να μείνει. - [Άννα Παπαδάκη]Banks & Steelz - Anything But Words
Κατά καιρούς ακούμε πολλά παντρέματα διαφορετικών ειδών μουσικής και συνήθως ανάμεσα στη ροκ και τη hip hop. Η συνύπαρξη αυτών των δύο από τον Paul Banks (Interpol) και τον RZA (Wu-Tang Clan) όμως είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας πολύ όμορφος δίσκος. Το ‘Anything But Words’ έχει ένταση και ρυθμό, είναι εκρηκτικό και μελωδικό, διαθέτει τα στοιχεία εκείνα που θα σε εντυπωσιάσουν από την πρώτη ακρόαση και θα σε αναγκάσουν να βάλεις 2-3 (ίσως και παραπάνω) τραγούδια στο repeat. Λόγω αυτών των τραγουδιών ο δίσκος έχει κάθε δικαίωμα να ανήκει στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ του 2016. – [Θωμάς Τζίτζης]
Κατά καιρούς ακούμε πολλά παντρέματα διαφορετικών ειδών μουσικής και συνήθως ανάμεσα στη ροκ και τη hip hop. Η συνύπαρξη αυτών των δύο από τον Paul Banks (Interpol) και τον RZA (Wu-Tang Clan) όμως είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας πολύ όμορφος δίσκος. Το ‘Anything But Words’ έχει ένταση και ρυθμό, είναι εκρηκτικό και μελωδικό, διαθέτει τα στοιχεία εκείνα που θα σε εντυπωσιάσουν από την πρώτη ακρόαση και θα σε αναγκάσουν να βάλεις 2-3 (ίσως και παραπάνω) τραγούδια στο repeat. Λόγω αυτών των τραγουδιών ο δίσκος έχει κάθε δικαίωμα να ανήκει στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ του 2016. – [Θωμάς Τζίτζης]Kygo - Cloud Nine
Στο 'Cloud Nine' του Kygo η εμπορική πλευρά της μουσικής αποκτά μελωδία και νόημα. Αν και στηρίζεται σε μία από τα ίδια με πολλά άλλα εμπορικά που ακούγονται εκεί έξω, αν και στη διάρκεια του άλμπουμ θα αισθανθείς ότι ακούς πολλές φορές το ίδιο τραγούδι ("Firestone", "Stole the Show", "Stay" κτλ.), αν και το pattern - ήρεμη εισαγωγή με πιάνο - που δυναμώνει στην πορεία και σκάει στο κεφάλι σου επαναλαμβάνεται διαρκώς με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχεις παρά να βγάλεις το καπέλο στο Νορβηγό. Οι συμμετοχές στα φωνητικά είναι εξαιρετικές (Kodaline, Tom Odell, John Legend, Angus & Julia Stone), άλλες πιο πετυχημένες άλλες λιγότερο και το συνολικό αποτέλεσμα είναι τόσο καλοφτιαγμένο και μελωδικό που μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα.
Φαίνεται πως ο Kygo (όπως κι ο Kungs) έχει ταλέντο που τουλάχιστον για την ώρα το εκμεταλλεύεται εμπορικά και επενδύει σε αυτό. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν θα πάρει περισσότερα ρίσκα στις επόμενες δουλειές του κι αν τελικά καταφέρει να ξεφύγει από την ασφαλή του ζώνη στην οποία κινήθηκε στο κατά τα άλλα ελπιδοφόρο debut 'Cloud Nine'. - [Δημήτρης Καμπούρης]
Gioumourtzina - Blakk Metall
Gioumourtzina, ένα όνομα που μπορεί και να δαγκώσεις τα χείλη σου για να το προφέρεις καθαρά. Μας έρχονται από τη Θεσσαλονίκη και η ονομασία τους είναι η Κομοτηνή στα Τούρκικα! Κοντά στα μέσα του 2016, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο με τίτλο 'Blakk Metall' από την Inner Ear Records. Ξεχώρισε και διαδόθηκε πολύ από στόμα σε στόμα. Δεν μπορείς να τον κατατάξεις σ' ένα μόνο είδος, να του βάλεις μια ταμπέλα, αλλά νομίζω πως αυτή είναι και η επιτυχία των δύο παιδιών. Ηλεκτρονικές μελωδίες συνδυασμένες με ροκ, ποπ αλλά και σύγχρονα beat παρέα με ιδιαίτερα φωνητικά σου δημιουργούν εικόνες και τάσεις φυγής. Μία φορά να το ακούσεις δε φτάνει οπότε βάλτο ξανά να παίξει και θα με θυμηθείς! - [Βαγγέλης Γκρέκο]
Chickn - Chickn
Άγγελος Κράλλης, Ευάγγελος Ασλανίδης και Παντελής Καρασεβδάς είναι η τριάδα που απαρτίζει τους Chickn, οι οποίοι μόλις πραγματοποίησαν το δισκογραφικό ντεμπούτο τους με τον ομώνυμο τίτλο. Θες κιθάρες περασμένες από παραμόρφωση, τις έχεις. Θες έξυπνα riffs και πιασάρικα solo, τα έχεις. Θες ποικιλομορφία, την έχεις. Εν ολίγοις, ο δίσκος είναι εκπληκτικός. Ήδη από το πρώτο κομμάτι, “Chickn Tribe”, το αθηναϊκό συγκρότημα σε έχει βάλει στον πλανήτη του και σε σφυροκοπάει με ψυχεδελικές μελωδίες που θα ζήλευαν καλλιτέχνες των 70’s. Η ελληνική σκηνή πρέπει να αισθάνεται τυχερή που υπάρχουν συγκροτήματα όπως οι Chickn και κυκλοφορούν δίσκους χωρίς αναμασημένη τροφή. - [Θωμάς Τζίτζης]
Kristin Kontrol - X-Communicate
Μετά από 7 χρόνια θαυμαστών garage-pop διαμαντιών με το σχήμα των Dum Dum Girls, η αγαπητή Dee Dee, κατά κόσμον Kristin Welchez, αισθάνθηκε την ανάγκη να «ρίξει» το δέρμα της και να μας συστηθεί ξανά ως Kristin Kontrol. Η ιδέα, εμπνευσμένη από τις διαρκείς μεταμορφώσεις του David Bowie των 70s, ήταν ότι ως μια νέα Thin White Duchess θα άλλαζε τόσο το look όσο και τον ήχο της και θα παρουσίαζε ένα διαφορετικό πρόσωπο, που θα αγκάλιαζε επιρροές απαγορευμένες στο καλλιτεχνικό σύμπαν των Dum Dum Girls. Το αποτέλεσμα της μεταμόρφωσης ήταν το 'X-Communicate', ένας τολμηρός δίσκος χορευτικής pop που οφείλει περισσότερα στη synthpop των 80s και το R&B των 90s, τη Madonna και τη Janet Jackson, παρά στις fuzz κιθάρες του garage-punk και το rock’n’roll των Joan Jett και της Chrissie Hynde. - [Οδυσσέας Παύλου]
Στο 'Cloud Nine' του Kygo η εμπορική πλευρά της μουσικής αποκτά μελωδία και νόημα. Αν και στηρίζεται σε μία από τα ίδια με πολλά άλλα εμπορικά που ακούγονται εκεί έξω, αν και στη διάρκεια του άλμπουμ θα αισθανθείς ότι ακούς πολλές φορές το ίδιο τραγούδι ("Firestone", "Stole the Show", "Stay" κτλ.), αν και το pattern - ήρεμη εισαγωγή με πιάνο - που δυναμώνει στην πορεία και σκάει στο κεφάλι σου επαναλαμβάνεται διαρκώς με ελάχιστες εξαιρέσεις, δεν έχεις παρά να βγάλεις το καπέλο στο Νορβηγό. Οι συμμετοχές στα φωνητικά είναι εξαιρετικές (Kodaline, Tom Odell, John Legend, Angus & Julia Stone), άλλες πιο πετυχημένες άλλες λιγότερο και το συνολικό αποτέλεσμα είναι τόσο καλοφτιαγμένο και μελωδικό που μπορεί να σου φτιάξει τη μέρα.Φαίνεται πως ο Kygo (όπως κι ο Kungs) έχει ταλέντο που τουλάχιστον για την ώρα το εκμεταλλεύεται εμπορικά και επενδύει σε αυτό. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν θα πάρει περισσότερα ρίσκα στις επόμενες δουλειές του κι αν τελικά καταφέρει να ξεφύγει από την ασφαλή του ζώνη στην οποία κινήθηκε στο κατά τα άλλα ελπιδοφόρο debut 'Cloud Nine'. - [Δημήτρης Καμπούρης]
Gioumourtzina - Blakk Metall
Gioumourtzina, ένα όνομα που μπορεί και να δαγκώσεις τα χείλη σου για να το προφέρεις καθαρά. Μας έρχονται από τη Θεσσαλονίκη και η ονομασία τους είναι η Κομοτηνή στα Τούρκικα! Κοντά στα μέσα του 2016, κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο με τίτλο 'Blakk Metall' από την Inner Ear Records. Ξεχώρισε και διαδόθηκε πολύ από στόμα σε στόμα. Δεν μπορείς να τον κατατάξεις σ' ένα μόνο είδος, να του βάλεις μια ταμπέλα, αλλά νομίζω πως αυτή είναι και η επιτυχία των δύο παιδιών. Ηλεκτρονικές μελωδίες συνδυασμένες με ροκ, ποπ αλλά και σύγχρονα beat παρέα με ιδιαίτερα φωνητικά σου δημιουργούν εικόνες και τάσεις φυγής. Μία φορά να το ακούσεις δε φτάνει οπότε βάλτο ξανά να παίξει και θα με θυμηθείς! - [Βαγγέλης Γκρέκο]Chickn - Chickn
Άγγελος Κράλλης, Ευάγγελος Ασλανίδης και Παντελής Καρασεβδάς είναι η τριάδα που απαρτίζει τους Chickn, οι οποίοι μόλις πραγματοποίησαν το δισκογραφικό ντεμπούτο τους με τον ομώνυμο τίτλο. Θες κιθάρες περασμένες από παραμόρφωση, τις έχεις. Θες έξυπνα riffs και πιασάρικα solo, τα έχεις. Θες ποικιλομορφία, την έχεις. Εν ολίγοις, ο δίσκος είναι εκπληκτικός. Ήδη από το πρώτο κομμάτι, “Chickn Tribe”, το αθηναϊκό συγκρότημα σε έχει βάλει στον πλανήτη του και σε σφυροκοπάει με ψυχεδελικές μελωδίες που θα ζήλευαν καλλιτέχνες των 70’s. Η ελληνική σκηνή πρέπει να αισθάνεται τυχερή που υπάρχουν συγκροτήματα όπως οι Chickn και κυκλοφορούν δίσκους χωρίς αναμασημένη τροφή. - [Θωμάς Τζίτζης]Kristin Kontrol - X-Communicate
Μετά από 7 χρόνια θαυμαστών garage-pop διαμαντιών με το σχήμα των Dum Dum Girls, η αγαπητή Dee Dee, κατά κόσμον Kristin Welchez, αισθάνθηκε την ανάγκη να «ρίξει» το δέρμα της και να μας συστηθεί ξανά ως Kristin Kontrol. Η ιδέα, εμπνευσμένη από τις διαρκείς μεταμορφώσεις του David Bowie των 70s, ήταν ότι ως μια νέα Thin White Duchess θα άλλαζε τόσο το look όσο και τον ήχο της και θα παρουσίαζε ένα διαφορετικό πρόσωπο, που θα αγκάλιαζε επιρροές απαγορευμένες στο καλλιτεχνικό σύμπαν των Dum Dum Girls. Το αποτέλεσμα της μεταμόρφωσης ήταν το 'X-Communicate', ένας τολμηρός δίσκος χορευτικής pop που οφείλει περισσότερα στη synthpop των 80s και το R&B των 90s, τη Madonna και τη Janet Jackson, παρά στις fuzz κιθάρες του garage-punk και το rock’n’roll των Joan Jett και της Chrissie Hynde. - [Οδυσσέας Παύλου]Σχετικό θέμα