Τι θα ακούσεις:
Γιάννη Αγγελάκα, αυτό!
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
«Μόνο Από Την Λύπη Σου», «Παίρνε Μαζί Σου», «Ψεύτης»
Βαθμολογία:
5,5/10
Το να κάτσω να γράψω για την ιστορία του Γιάννη Αγγελάκα και το μουσικό παρελθόν του δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους της εγχώριας ροκ σκηνής και λίγο πολύ ξέρουμε (και θαυμάζουμε) τα όσα έχει δώσει στην ελληνική μουσική. Την τελευταία δεκαετία κάθε δίσκος του Θεσσαλονικιού τραγουδοποιού είναι και με διαφορετικό μουσικό σχήμα. Από τους Επισκέπτες και το ντουέτο με τον Νίκο Βελιώτη μέχρι το τρίο με τον Ντίνο Σαδίκη και τον Στάθη Αραμπατζή, ο πάλαι ποτέ τραγουδιστής των Τρυπών έχει κυκλοφορήσει albums και τραγούδια που αποτελούν διαμάντια για την ελληνική δισκογραφία. Οι μουσικές ανησυχίες του δείχνουν να μην τελειώνουν ποτέ και φέτος επανέρχεται στο προσκήνιο με καινούργιο δίσκο και με νέους μουσικούς.
«Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια» είναι ο τίτλος του άλμπουμ το οποίο περιλαμβάνει εννέα καινούργια τραγούδια και μία διασκευή. Πριν ένα χρόνο περίπου γνωρίσαμε τους νέους μουσικούς συνοδοιπόρους του Αγγελάκα με τους οποίους πλέον περιοδεύει και ηχογραφεί. Επιστροφή, λοιπόν, στον ηλεκτρικό ήχο και τα πνευστά πράγμα που μας είχε λείψει κάπως, η αλήθεια είναι. Ο δίσκος ανοίγει δυναμικά με το «Μόνο Από Την Λύπη Σου» που θυμίζει εποχές Επισκεπτών με samples, ηλεκτρικές κιθάρες, σαξόφωνο και τρομπέτα να αναμιγνύονται με την χαρακτηριστική ενορχήστρωση που έχουμε συνηθίσει από τον Αγγελάκα. Στο ίδιο μήκους κύματος κυμαίνεται και το επόμενο «Νεάντερταλ», δηλαδή γρήγορο τέμπο κρουστά και πνευστά στην πρώτη γραμμή και καταγγελτικοί στίχοι με εμφανή τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται. Στη συνέχεια, το «Ωσάν Τυφλό Σπουργίτι» ρίχνει τους τόνους με το πολύ όμορφο μονόλεπτο παίξιμο της ηλεκτρικής κιθάρας.
Το «Μια Χαρά» πατάει ξανά το γκάζι και μας θυμίζει πως ο μόνιμος συνεργάτης του Αγγελάκα, Coti K. έχει βάλει και εδώ το χέρι του πάνω από τις κονσόλες και την μίξη δημιουργώντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. «Παίρνε μαζί σου όταν το σκας από μένα» τραγουδάει ο τραγουδοποιός μαζί με την Λαμπρινή Γρηγοριάδου, σε ένα πολύ γλυκό κομμάτι. Ο «Ψεύτης» μιλάει για τον εαυτό που έχει ο καθένας μας και δεν αφήνει να δούμε τα τα κακώς κείμενα που πηγάζουν από μέσα μας. Γενικότερα, σε αυτή την δισκογραφική εργασία, στιχουργικά ο Αγγελάκας καταπιάνεται με τον εσωτερικό κόσμο και το γεγονός πως ο άνθρωπος κλείνει τα συναισθήματά του με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονο πλέον το κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα που επικρατεί. Η αγάπη που έχει για τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι γνωστή και το έχει δείξει πολλάκις, όπως και τώρα διασκευάζοντας το «Δεν Θέλω Τα Ματάκια Σου» του Βασίλη Τσιτσάνη. Ήδη έχουν υπάρξει κάποιες σκέψεις για ένα δίσκο με τον Νίκο Βελιώτη παρουσιάζοντας τραγούδια από ρεμπέτες. Το άλμπουμ κλείνει με τον Θεσσαλονικιό να απαγγέλει σχεδόν ψιθυριστά.
Το «Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια» είναι αυτό που περίμενα από τον Γιάννη Αγγελάκα. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι κινείται σε υψηλά επίπεδα καθώς έχουμε να κάνουμε στην ουσία με έναν μέτριο δίσκο. Από άποψη ενορχήστρωσης δεν ακούμε κάτι καινούργιο και άκρως πρωτότυπο, κάτι που τουλάχιστον θα μπορούσε να συμβεί αφού μιλάμε για ένα νέο μουσικό πρότζεκτ, καινούργιους μουσικούς, νέες προκλήσεις. Επιπλέον, τα περισσότερα τραγούδια είναι αρκετά «σκοτεινά» και πιστεύω πως δύσκολα θα παρασύρουν τον κόσμο σε μια συναυλία. Ωστόσο, δίνω πολλά συν στον Αγγελάκα για το ότι είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που σε αυτή την ηλικία συνεχίζει να προχωράει, να κοιτάει μπροστά, να ψάχνεται καλλιτεχνικά και να βάζει και εμάς σε καινούργια μουσικά ταξίδια.
Γιάννη Αγγελάκα, αυτό!
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
«Μόνο Από Την Λύπη Σου», «Παίρνε Μαζί Σου», «Ψεύτης»
Βαθμολογία:
5,5/10
Το να κάτσω να γράψω για την ιστορία του Γιάννη Αγγελάκα και το μουσικό παρελθόν του δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους της εγχώριας ροκ σκηνής και λίγο πολύ ξέρουμε (και θαυμάζουμε) τα όσα έχει δώσει στην ελληνική μουσική. Την τελευταία δεκαετία κάθε δίσκος του Θεσσαλονικιού τραγουδοποιού είναι και με διαφορετικό μουσικό σχήμα. Από τους Επισκέπτες και το ντουέτο με τον Νίκο Βελιώτη μέχρι το τρίο με τον Ντίνο Σαδίκη και τον Στάθη Αραμπατζή, ο πάλαι ποτέ τραγουδιστής των Τρυπών έχει κυκλοφορήσει albums και τραγούδια που αποτελούν διαμάντια για την ελληνική δισκογραφία. Οι μουσικές ανησυχίες του δείχνουν να μην τελειώνουν ποτέ και φέτος επανέρχεται στο προσκήνιο με καινούργιο δίσκο και με νέους μουσικούς.
«Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια» είναι ο τίτλος του άλμπουμ το οποίο περιλαμβάνει εννέα καινούργια τραγούδια και μία διασκευή. Πριν ένα χρόνο περίπου γνωρίσαμε τους νέους μουσικούς συνοδοιπόρους του Αγγελάκα με τους οποίους πλέον περιοδεύει και ηχογραφεί. Επιστροφή, λοιπόν, στον ηλεκτρικό ήχο και τα πνευστά πράγμα που μας είχε λείψει κάπως, η αλήθεια είναι. Ο δίσκος ανοίγει δυναμικά με το «Μόνο Από Την Λύπη Σου» που θυμίζει εποχές Επισκεπτών με samples, ηλεκτρικές κιθάρες, σαξόφωνο και τρομπέτα να αναμιγνύονται με την χαρακτηριστική ενορχήστρωση που έχουμε συνηθίσει από τον Αγγελάκα. Στο ίδιο μήκους κύματος κυμαίνεται και το επόμενο «Νεάντερταλ», δηλαδή γρήγορο τέμπο κρουστά και πνευστά στην πρώτη γραμμή και καταγγελτικοί στίχοι με εμφανή τα πρόσωπα στα οποία αναφέρονται. Στη συνέχεια, το «Ωσάν Τυφλό Σπουργίτι» ρίχνει τους τόνους με το πολύ όμορφο μονόλεπτο παίξιμο της ηλεκτρικής κιθάρας.
Το «Μια Χαρά» πατάει ξανά το γκάζι και μας θυμίζει πως ο μόνιμος συνεργάτης του Αγγελάκα, Coti K. έχει βάλει και εδώ το χέρι του πάνω από τις κονσόλες και την μίξη δημιουργώντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. «Παίρνε μαζί σου όταν το σκας από μένα» τραγουδάει ο τραγουδοποιός μαζί με την Λαμπρινή Γρηγοριάδου, σε ένα πολύ γλυκό κομμάτι. Ο «Ψεύτης» μιλάει για τον εαυτό που έχει ο καθένας μας και δεν αφήνει να δούμε τα τα κακώς κείμενα που πηγάζουν από μέσα μας. Γενικότερα, σε αυτή την δισκογραφική εργασία, στιχουργικά ο Αγγελάκας καταπιάνεται με τον εσωτερικό κόσμο και το γεγονός πως ο άνθρωπος κλείνει τα συναισθήματά του με αποτέλεσμα να υπάρχει έντονο πλέον το κοινωνικοπολιτικό πρόβλημα που επικρατεί. Η αγάπη που έχει για τα ρεμπέτικα τραγούδια είναι γνωστή και το έχει δείξει πολλάκις, όπως και τώρα διασκευάζοντας το «Δεν Θέλω Τα Ματάκια Σου» του Βασίλη Τσιτσάνη. Ήδη έχουν υπάρξει κάποιες σκέψεις για ένα δίσκο με τον Νίκο Βελιώτη παρουσιάζοντας τραγούδια από ρεμπέτες. Το άλμπουμ κλείνει με τον Θεσσαλονικιό να απαγγέλει σχεδόν ψιθυριστά.
Το «Ήσυχα Τραγούδια Για Ανέμελα Λιβάδια» είναι αυτό που περίμενα από τον Γιάννη Αγγελάκα. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι κινείται σε υψηλά επίπεδα καθώς έχουμε να κάνουμε στην ουσία με έναν μέτριο δίσκο. Από άποψη ενορχήστρωσης δεν ακούμε κάτι καινούργιο και άκρως πρωτότυπο, κάτι που τουλάχιστον θα μπορούσε να συμβεί αφού μιλάμε για ένα νέο μουσικό πρότζεκτ, καινούργιους μουσικούς, νέες προκλήσεις. Επιπλέον, τα περισσότερα τραγούδια είναι αρκετά «σκοτεινά» και πιστεύω πως δύσκολα θα παρασύρουν τον κόσμο σε μια συναυλία. Ωστόσο, δίνω πολλά συν στον Αγγελάκα για το ότι είναι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που σε αυτή την ηλικία συνεχίζει να προχωράει, να κοιτάει μπροστά, να ψάχνεται καλλιτεχνικά και να βάζει και εμάς σε καινούργια μουσικά ταξίδια.