Τι θα ακούσεις:
Έντεχνο Ελληνικό τραγούδι
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
«Σονέτο», «Εκεί που ο έρωτας κοιμάται», «Paradise», «Σαν Σπίρτα», «Δίψας του στίχου το πουλί».
Βαθμολογία:
6/10
Ο αγαπημένος τροβαδούρος Ορφέας Περίδης, κυκλοφόρησε στο τέλος τους 2016, το δέκατο άλμπουμ του, αν σε αυτό προσθέσουμε το «Live και με τους φίλους του», του 2009.
Θα χρειαστεί να πάμε πολύ πίσω, για να θυμηθούμε τις σαρωτικές πρώτες εργασίες του, που είχαν και τρομερή απήχηση στον κόσμο. Δε θα ήταν και τολμηρό να πούμε, πως το debut άλμπουμ του με τίτλο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη», ήταν αλλά και παραμένει, ένας δίσκος αναφοράς για την ελληνική δισκογραφία (όπως κι η αγαπημένη «Φωτοβολίδα» του). Από τότε όμως, έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι και μοιάζει να μην είναι τυχαίο που η δημοφιλία του τραγουδοποιού, δε βρίσκεται σε εκείνα τα επίπεδα.
Το «Paradise», όπως και τα πρόσφατα άλμπουμ του, αν και πάντα χαρακτηρίζονται από την ευαισθησία, την ιδιαίτερη ερμηνεία και το αποδεδειγμένο ταλέντο του δημιουργού, ταυτόχρονα εγκλωβίζονται στις ίδιες, γνώριμες ηχητικές αναζητήσεις του. Άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, ανάλογα με την έμπνευση που τον επισκέπτεται, θα βρούμε στους δίσκους του, στιγμές που αγγίζουν, γλυκόπικρες μελωδίες, καλογραμμένους στίχους και τραγούδια σε ύφος μπαλάντας, παραδοσιακές πινελιές ή πιο ροκ φόρμες.
Οι ιστορίες του στο «Paradise», μας μεταφέρουν από το Νείλο, στο Παγκράτι κι από την Ινδία, στου Ψυρρή, πάνω σε ένα «Ροζ Ποδήλατο» ή με το μετρό, ιστορίες ειπωμένες με τον μοναδικό τρόπο του Ορφέα Περίδη, αλλά και του Άλκη Αλκαίου, του Ηλία Κατσούλη, του Μάνου Τσιλιμηδή και του Γιώργου Σιδέρη. Συνοδοιπόροι του στο ερμηνευτικό κομμάτι, οι φίλοι του Λιζέτα Καλημέρη και Σωκράτης Μάλαμας.
Είναι ιστορίες όμως που μοιάζουν σα να τις έχουμε ξανακούσει από τον τραγουδοποιό, θα μπορούσαμε να πούμε και καλύτερα στο παρελθόν. Τραγούδια όπως το «Άμα δε δω τους φίλους μου», το «Στου Ψυρρή» ή η «Ερωτική Πίκρα», δεν έχουν να προσφέρουν κάτι καινούριο στη δισκογραφία του, ούτε φυσικά και στους θαυμαστές του. Δύσκολα μάλιστα θα μπορούσαν να προσελκύσουν νέους και νεότερους ηλικιακά ακροατές. Ακόμη και το τραγούδι που συμμετέχει ο Σωκράτης Μάλαμας, δεν έχει αυτό το κάτι παραπάνω, που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά, ή να μνημονεύεται τα επόμενα χρόνια, όπως τόσα άλλα του Ορφέα Περίδη.
Υπάρχουν φυσικά και τραγούδια που μέσα στην απλότητα τους μπορούν να σε πάρουν μαζί τους, όπως το όμορφο «Σονέτο», το πρώτο τραγούδι που διέρρευσε με τίτλο «Εκεί που ο έρωτας κοιμάται», το νοσταλγικό, ομώνυμο «Paradise», το παιχνιδιάρικο «Σαν Σπίρτα», ή εκείνο που κλείνει το άλμπουμ, «Δίψας του στίχου το πουλί».
Ο Ορφέας Περίδης είναι ταλαντούχος και μοναδικός καλλιτέχνης. Στο «Paradise», όμως κινήθηκε περισσότερο στην ασφαλή του ζώνη, από όσο έπρεπε ή η μούσα δεν ήταν και τόσο απλόχερη μαζί του.
Έντεχνο Ελληνικό τραγούδι
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
«Σονέτο», «Εκεί που ο έρωτας κοιμάται», «Paradise», «Σαν Σπίρτα», «Δίψας του στίχου το πουλί».
Βαθμολογία:
6/10
Ο αγαπημένος τροβαδούρος Ορφέας Περίδης, κυκλοφόρησε στο τέλος τους 2016, το δέκατο άλμπουμ του, αν σε αυτό προσθέσουμε το «Live και με τους φίλους του», του 2009.
Θα χρειαστεί να πάμε πολύ πίσω, για να θυμηθούμε τις σαρωτικές πρώτες εργασίες του, που είχαν και τρομερή απήχηση στον κόσμο. Δε θα ήταν και τολμηρό να πούμε, πως το debut άλμπουμ του με τίτλο «Αχ ψυχή μου φαντασμένη», ήταν αλλά και παραμένει, ένας δίσκος αναφοράς για την ελληνική δισκογραφία (όπως κι η αγαπημένη «Φωτοβολίδα» του). Από τότε όμως, έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι και μοιάζει να μην είναι τυχαίο που η δημοφιλία του τραγουδοποιού, δε βρίσκεται σε εκείνα τα επίπεδα.
Το «Paradise», όπως και τα πρόσφατα άλμπουμ του, αν και πάντα χαρακτηρίζονται από την ευαισθησία, την ιδιαίτερη ερμηνεία και το αποδεδειγμένο ταλέντο του δημιουργού, ταυτόχρονα εγκλωβίζονται στις ίδιες, γνώριμες ηχητικές αναζητήσεις του. Άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο, ανάλογα με την έμπνευση που τον επισκέπτεται, θα βρούμε στους δίσκους του, στιγμές που αγγίζουν, γλυκόπικρες μελωδίες, καλογραμμένους στίχους και τραγούδια σε ύφος μπαλάντας, παραδοσιακές πινελιές ή πιο ροκ φόρμες.
Οι ιστορίες του στο «Paradise», μας μεταφέρουν από το Νείλο, στο Παγκράτι κι από την Ινδία, στου Ψυρρή, πάνω σε ένα «Ροζ Ποδήλατο» ή με το μετρό, ιστορίες ειπωμένες με τον μοναδικό τρόπο του Ορφέα Περίδη, αλλά και του Άλκη Αλκαίου, του Ηλία Κατσούλη, του Μάνου Τσιλιμηδή και του Γιώργου Σιδέρη. Συνοδοιπόροι του στο ερμηνευτικό κομμάτι, οι φίλοι του Λιζέτα Καλημέρη και Σωκράτης Μάλαμας.
Είναι ιστορίες όμως που μοιάζουν σα να τις έχουμε ξανακούσει από τον τραγουδοποιό, θα μπορούσαμε να πούμε και καλύτερα στο παρελθόν. Τραγούδια όπως το «Άμα δε δω τους φίλους μου», το «Στου Ψυρρή» ή η «Ερωτική Πίκρα», δεν έχουν να προσφέρουν κάτι καινούριο στη δισκογραφία του, ούτε φυσικά και στους θαυμαστές του. Δύσκολα μάλιστα θα μπορούσαν να προσελκύσουν νέους και νεότερους ηλικιακά ακροατές. Ακόμη και το τραγούδι που συμμετέχει ο Σωκράτης Μάλαμας, δεν έχει αυτό το κάτι παραπάνω, που θα μπορούσε να κάνει τη διαφορά, ή να μνημονεύεται τα επόμενα χρόνια, όπως τόσα άλλα του Ορφέα Περίδη.
Υπάρχουν φυσικά και τραγούδια που μέσα στην απλότητα τους μπορούν να σε πάρουν μαζί τους, όπως το όμορφο «Σονέτο», το πρώτο τραγούδι που διέρρευσε με τίτλο «Εκεί που ο έρωτας κοιμάται», το νοσταλγικό, ομώνυμο «Paradise», το παιχνιδιάρικο «Σαν Σπίρτα», ή εκείνο που κλείνει το άλμπουμ, «Δίψας του στίχου το πουλί».
Ο Ορφέας Περίδης είναι ταλαντούχος και μοναδικός καλλιτέχνης. Στο «Paradise», όμως κινήθηκε περισσότερο στην ασφαλή του ζώνη, από όσο έπρεπε ή η μούσα δεν ήταν και τόσο απλόχερη μαζί του.
Σχετικό θέμα