Διαβάστε εδώ τη Λεπτό-προς-Λεπτό μετάδοση της συναυλίας
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Αφροδίτη Ζαγγανά.
[Γράφει ο Θωμάς Τζίτζης]
Το πρώτο μεγάλο συναυλιακό γεγονός για το 2017 πέρασε στην ιστορία και κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει σχετικά σύντομα και από την μνήμη μας.
Οι Depeche Mode ανέβηκαν στην σκηνή του Terra Vibe στις 21.30, με το πρόγραμμα να τηρείται ακριβώς και ο μόνος φόβος που υπήρχε ήταν εκείνος της βροχής. Καιρού επιτρέποντος οι Άγγλοι ήταν εκεί, κεφάτοι, γεμάτοι ζωντάνια και πάθος για να μας κάνουν να χορέψουμε με τα τραγούδια τους.
Η πρώτη ώρα, όμως, πέρασε και δεν ακούμπησε. Τα τραγούδια του τελευταίου δίσκου τους “Spirit” δεν βρήκαν μάλλον την ανάλογη ανταπόκριση από τον κόσμο αφού ακόμα και στο γνωστό πλέον “Where’s The Revolution” λίγοι ήταν εκείνοι που τραγουδούσαν. Ο Dave Gahan πάντως ίδρωσε την φανέλα από την αρχή κιόλας χωρίς να χάσει λεπτό την διάθεσή του πάνω στη σκηνή.
Την δεύτερη ώρα της συναυλίας, ξεκίνησε το ψιλόβροχο και μαζί το κέφι του κόσμου στο άκουσμα των επιτυχιών. Το Never Let Me Down και φυσικά το Enjoy The Silence ξεσήκωσαν για τα καλά τον κόσμο στη Μαλακάσα με τους Depeche Mode να αποχωρούν για να ξανά βγουν μετά από ένα λεπτό για το encore. Εκεί απέδωσαν φόρο τιμής στον David Bowie διασκευάζοντας το Heroes ενώ η βραδιά έκλεισε με το Personal Jesus που όπως φάνηκε για μια ακόμη φορά είναι το τραγούδι- σήμα κατατεθέν για τους Depeche Mode.
Το βράδυ της 17ης Μαΐου πιθανότατα θα ξεχαστεί σύντομα αλλά οι Depeche Mode ήταν εκεί, επαγγελματίες και τυπικοί. Κάποιες φορές μετράει αυτό και μέσα στο χθεσινό κρύο της Μαλακάσας οι Άγγλοι ήταν κάτι παραπάνω από θερμοί.
[Γράφει ο Απόστολος Κουφοδήμος]
Depeche Mode-2006, 2013, 2017: Μια σύγκριση τριών πολύ σπουδαίων συναυλιών
Αρχικά, πρέπει να πω ότι πρόκειται για τρεις πολύ σπουδαίες live εμφανίσεις, αντάξιες της φήμης και της ιστορίας των Depeche Mode. Προσωπικά και απολύτως υποκειμενικά, θεωρώ ως κορυφαία από τις τρεις, την εμφάνιση του 2006. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ζωντανά τους Άγγλους θρύλους της industrial-new wave σκηνής.
Συνολικά μιλώντας, καμία από τις συναυλίες δεν υστερούσε σε κάτι. Το συγκρότημα και στις τρεις περιπτώσεις εμφανίστηκε ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή, που τα μέλη της έχουν περάσει ατελείωτες ώρες μαζί, είτε στο στούντιο ή στο σανίδι, γνωρίζοντας επακριβώς το πως να συντονίζονται και να ρολάρουν επί σκηνής Το γεγονός αυτό από τη μία μειώνει τις όποιες πιθανότητες μουσικού λάθους και από την άλλη εξαλείφει τις όποιες ελπίδες του κοινού για μουσικές ανατροπές.
Τί κοινό είδαμε και στις τρεις εμφανίσεις;
2006
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την 1η Αυγούστου του 2006, εμφανίστηκαν στο Terra Vibe, στα πλαίσια της περιοδείας "Touring The Angel" για την προώθηση του album τους "Playing The Angel". Έπαιξαν τέσσερα τραγούδια από το album, τα "A Pain That I'm Used To", "Suffer Well", "Precious" και "John The Revelator" και συνολικά δεκαοκτώ κομμάτια. Επομένως μπορούμε να μιλήσουμε για μια best of εμφάνιση, παρά για μια συναυλία που βασιζόταν πρωτίστως στην πρόσφατη κυκλοφορία τους.
Τα "Personal Jesus", "Enjoy The Silence", "I Feel You" και "Never Let Me Down Again", με το οποίο έκλεισαν τη βραδιά, ήταν τα απόλυτα highlights. Ευχάριστη έκπληξη η επιλογή του "Photographic", ως προτελευταίου κομματιού. Η συναυλία κράτησε γύρω στα 105-110 λεπτά και ήταν η μικρότερη από χρονικής άποψης σε σύγκριση με αυτές που επακολούθησαν.
2013
Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, στις 10 Μαίου του 2013, οι D.M, επανεμφανίστηκαν στο Terra Vibe, στα πλαίσια της "Delta Machine Tour" και αφού είχε μεσολαβήσει η ματαίωση της εμφάνισής τους το 2009. Από το ομότιτλο album έπαιξαν έξι τραγούδια, τα "Welcome To My World", "Angel","Heaven", "Soothe My Soul", "Should Be Higher" και "Secret To The End". Παρουσίασαν συνολικά είκοσι τρία κομμάτια σε μια βραδιά που έπαιξαν δύο ώρες και ένα τέταρτο.
Όσον αφορά την προσέλευση κοινού και χωρίς να γνωρίζω τα ακριβή νούμερα, νομίζω ότι αυτή η συναυλία είχε τους περισσότερους θεατές. Οι παρευρισκόμενοι ίσως και να ξεπέρασαν τους τριάντα χιλιάδες. Το main set-list έκλεισε με τα "Enjoy The Silence" και "Personal Jesus", ενώ το encore με τα "I Feel You" και "Never Let Me Down Again", παραπέμποντας σε ένα γνώριμο, από πλευράς εξέλιξης πλοκής έργο. Αυτή η τετράδα κομματιών ήταν που ενεργοποίησε το κοινό περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι, κάτι που συνέβη και το 2006.
2017
Και πάμε στα της χθεσινής τους εμφάνισης (17-05-2017). Συνεπείς στο ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό, εμφανίστηκαν στη Μαλακάσα σε μια από τις πρώτες στάσεις της "Global Spirit Tour" και έχοντας στις αποσκευές τους, το πολύ καλό φετινό "Spirit". Για ακόμα μία φορά δεν παρουσίασαν πολλά τραγούδια από την πλέον πρόσφατη δουλειά τους - κακώς κατά την άποψή μου - προτιμώντας να στηρίξουν το set-list τους στο υλικό από το παρελθόν, όπως ακριβώς έκαναν και τις δύο προηγούμενες φορές.
Από τα είκοσι δύο τραγούδια, τα πέντε μόνο προέρχονταν από το "Spirit". Το εκπληκτικό "Going Backwards" με το οποίο άνοιξαν τη βραδιά και τα εξίσου πολύ καλά "So Much Love", "Cover Me","Poison Heart" και φυσικά το "Where's The Revolution". Επί της ουσίας το χθεσινοβραδινό live άρχισε να απογειώνεται και να συνεπαίρνει το κοινό, από την εκτέλεση του "Wrong" και μετά. Όταν δηλαδή έπαιξαν το "Everything Counts" με την πολύ ενδιαφέρουσα και περισσότερο electro εισαγωγή, το ομοίως αρκετά electro "Stripped", το "Enjoy The Silence" και φυσικά το "Never Let Me Down Again", με το οποίο και έκλεισαν το κυρίως μέρος της συναυλίας. Ο επίλογος γράφτηκε με τα "I Feel You" και "Personal Jesus", γεγονός αναμενόμενο και πολλάκις επαναλαμβανόμενο.
Στις πολύ θετικές στιγμές συγκαταλέγεται η διασκευή του "Heroes" (David Bowie), η εκτέλεση του "Somebody" από τα mid-eighties, η αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση του Gahan, με την καλλιέργεια «ελαφρού μουστακιού, που παραπέμπει εν μέρει σε μια πιο μεσογειακή εκδοχή του Έρολ Φλιν, παρόλο που οι Depeche Mode είναι Βρετανοί. Κατά τα άλλα είχαμε τα επαναλαμβανόμενα, αλλά θετικά από κάθε άποψη, μοτίβα των προηγούμενων live τους στη χώρα μας. Άρτια παργωγή, προχωρημένες ενδυματολογικές επιλογές, ήχος-κρύσταλο και visual-effects που έδεναν απόλυτα με το μουσικό υλικό.
Δυστυχώς και λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προσέλευση του κοινού δεν ήταν η αναμενόμενη σε αντίθεση με την προ τετραετίας εμφάνισή τους και την αντίστοιχη του 2006. Παρ' όλα αυτά, δεν θεωρώ ότι υπήρξε κάποιος που να απογοητεύτηκε από τη χθεσινή συναυλία. Ιδίως όσοι τους έβλεπαν για πρώτη φορά, πιστεύω ότι θα αντιμετωπίζουν το χθεσινό live ως εμπειρία ζωής. Τώρα για όσους εξ' ημών τους έχουμε δει περισσότερες φορές, ίσως και να φάνηκε σαν μια καλοεκτελεσμένη, αλλά ήδη εμπεδωμένη μουσικο-θεατρική παράσταση, που όμως και σε κάθε περίπτωση, φέρνει την υπογραφή και τη σφραγίδα των σύγχρονων δανδήδων της εποχής μας, των Depeche Mode δηλαδή.
Setlist
Revolution (Beatles) / Cover Me (instrumental)
Going Backwards
So Much Love
Barrel of a Gun
A Pain That I'm Used To ("Jacques Lu Cont" club version)
Corrupt
In Your Room
World in My Eyes
Cover Me
Home
A Question of Lust (acoustic)
Poison Heart
Where's the Revolution
Wrong
Everything Counts
Stripped
Enjoy the Silence
Never Let Me Down Again
Encore:
Somebody
Walking in My Shoes
"Heroes" (David Bowie)
I Feel You
Personal Jesus
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Αφροδίτη Ζαγγανά.
[Γράφει ο Θωμάς Τζίτζης]
Το πρώτο μεγάλο συναυλιακό γεγονός για το 2017 πέρασε στην ιστορία και κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει σχετικά σύντομα και από την μνήμη μας.
Οι Depeche Mode ανέβηκαν στην σκηνή του Terra Vibe στις 21.30, με το πρόγραμμα να τηρείται ακριβώς και ο μόνος φόβος που υπήρχε ήταν εκείνος της βροχής. Καιρού επιτρέποντος οι Άγγλοι ήταν εκεί, κεφάτοι, γεμάτοι ζωντάνια και πάθος για να μας κάνουν να χορέψουμε με τα τραγούδια τους.
Η πρώτη ώρα, όμως, πέρασε και δεν ακούμπησε. Τα τραγούδια του τελευταίου δίσκου τους “Spirit” δεν βρήκαν μάλλον την ανάλογη ανταπόκριση από τον κόσμο αφού ακόμα και στο γνωστό πλέον “Where’s The Revolution” λίγοι ήταν εκείνοι που τραγουδούσαν. Ο Dave Gahan πάντως ίδρωσε την φανέλα από την αρχή κιόλας χωρίς να χάσει λεπτό την διάθεσή του πάνω στη σκηνή.
Την δεύτερη ώρα της συναυλίας, ξεκίνησε το ψιλόβροχο και μαζί το κέφι του κόσμου στο άκουσμα των επιτυχιών. Το Never Let Me Down και φυσικά το Enjoy The Silence ξεσήκωσαν για τα καλά τον κόσμο στη Μαλακάσα με τους Depeche Mode να αποχωρούν για να ξανά βγουν μετά από ένα λεπτό για το encore. Εκεί απέδωσαν φόρο τιμής στον David Bowie διασκευάζοντας το Heroes ενώ η βραδιά έκλεισε με το Personal Jesus που όπως φάνηκε για μια ακόμη φορά είναι το τραγούδι- σήμα κατατεθέν για τους Depeche Mode.
Το βράδυ της 17ης Μαΐου πιθανότατα θα ξεχαστεί σύντομα αλλά οι Depeche Mode ήταν εκεί, επαγγελματίες και τυπικοί. Κάποιες φορές μετράει αυτό και μέσα στο χθεσινό κρύο της Μαλακάσας οι Άγγλοι ήταν κάτι παραπάνω από θερμοί.
[Γράφει ο Απόστολος Κουφοδήμος]
Depeche Mode-2006, 2013, 2017: Μια σύγκριση τριών πολύ σπουδαίων συναυλιών
Αρχικά, πρέπει να πω ότι πρόκειται για τρεις πολύ σπουδαίες live εμφανίσεις, αντάξιες της φήμης και της ιστορίας των Depeche Mode. Προσωπικά και απολύτως υποκειμενικά, θεωρώ ως κορυφαία από τις τρεις, την εμφάνιση του 2006. Ίσως αυτό να οφείλεται στο ότι ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα ζωντανά τους Άγγλους θρύλους της industrial-new wave σκηνής.
Συνολικά μιλώντας, καμία από τις συναυλίες δεν υστερούσε σε κάτι. Το συγκρότημα και στις τρεις περιπτώσεις εμφανίστηκε ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή, που τα μέλη της έχουν περάσει ατελείωτες ώρες μαζί, είτε στο στούντιο ή στο σανίδι, γνωρίζοντας επακριβώς το πως να συντονίζονται και να ρολάρουν επί σκηνής Το γεγονός αυτό από τη μία μειώνει τις όποιες πιθανότητες μουσικού λάθους και από την άλλη εξαλείφει τις όποιες ελπίδες του κοινού για μουσικές ανατροπές.
Τί κοινό είδαμε και στις τρεις εμφανίσεις;
- Τις χορευτικές κινήσεις του Dave Gahan.
- Τις "Cheek to cheek" επαφές του με τον έτερο διόσκουρο Martin Gore. Κάστωρ και Πολυδεύκης επομένως ή αλλιώς Martin και Dave.
- Τον "απόμακρο" Fletcher, που και στις τρεις συναυλίες έχω την εντύπωση ότι βρισκόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο (προσωπικά μου θύμιζε επιβλέποντα καθηγητή διδακτορικού).
- Μια ηχητική και οπτικοακουστική υπερπαραγωγή που καταγοήτευσε το μυημένο ή μη, κοινό.
- Την απόλυτη τήρηση του προγράμματος.
- Τις εκστατικές εκδηλώσεις των παρευρισκομένων θεατών και την πιο ενεργή συμμετοχή τους στα ίδια ακριβώς τραγούδια, έπειτα από τις ακριβώς όμοιες παραινετικές χειρονομίες του frontman.
- Την έλευση και αποχώρηση του συγκροτήματος εν μέσω αποθέωσης, γεγονός που αποδεικνύει το υψηλό επίπεδο των εμφανίσεών του, αλλά και το "δέσιμο" των οπαδών με την μπάντα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την 1η Αυγούστου του 2006, εμφανίστηκαν στο Terra Vibe, στα πλαίσια της περιοδείας "Touring The Angel" για την προώθηση του album τους "Playing The Angel". Έπαιξαν τέσσερα τραγούδια από το album, τα "A Pain That I'm Used To", "Suffer Well", "Precious" και "John The Revelator" και συνολικά δεκαοκτώ κομμάτια. Επομένως μπορούμε να μιλήσουμε για μια best of εμφάνιση, παρά για μια συναυλία που βασιζόταν πρωτίστως στην πρόσφατη κυκλοφορία τους.
Τα "Personal Jesus", "Enjoy The Silence", "I Feel You" και "Never Let Me Down Again", με το οποίο έκλεισαν τη βραδιά, ήταν τα απόλυτα highlights. Ευχάριστη έκπληξη η επιλογή του "Photographic", ως προτελευταίου κομματιού. Η συναυλία κράτησε γύρω στα 105-110 λεπτά και ήταν η μικρότερη από χρονικής άποψης σε σύγκριση με αυτές που επακολούθησαν.
2013
Πριν από τέσσερα περίπου χρόνια, στις 10 Μαίου του 2013, οι D.M, επανεμφανίστηκαν στο Terra Vibe, στα πλαίσια της "Delta Machine Tour" και αφού είχε μεσολαβήσει η ματαίωση της εμφάνισής τους το 2009. Από το ομότιτλο album έπαιξαν έξι τραγούδια, τα "Welcome To My World", "Angel","Heaven", "Soothe My Soul", "Should Be Higher" και "Secret To The End". Παρουσίασαν συνολικά είκοσι τρία κομμάτια σε μια βραδιά που έπαιξαν δύο ώρες και ένα τέταρτο.
Όσον αφορά την προσέλευση κοινού και χωρίς να γνωρίζω τα ακριβή νούμερα, νομίζω ότι αυτή η συναυλία είχε τους περισσότερους θεατές. Οι παρευρισκόμενοι ίσως και να ξεπέρασαν τους τριάντα χιλιάδες. Το main set-list έκλεισε με τα "Enjoy The Silence" και "Personal Jesus", ενώ το encore με τα "I Feel You" και "Never Let Me Down Again", παραπέμποντας σε ένα γνώριμο, από πλευράς εξέλιξης πλοκής έργο. Αυτή η τετράδα κομματιών ήταν που ενεργοποίησε το κοινό περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο τραγούδι, κάτι που συνέβη και το 2006.
2017
Και πάμε στα της χθεσινής τους εμφάνισης (17-05-2017). Συνεπείς στο ραντεβού τους με το ελληνικό κοινό, εμφανίστηκαν στη Μαλακάσα σε μια από τις πρώτες στάσεις της "Global Spirit Tour" και έχοντας στις αποσκευές τους, το πολύ καλό φετινό "Spirit". Για ακόμα μία φορά δεν παρουσίασαν πολλά τραγούδια από την πλέον πρόσφατη δουλειά τους - κακώς κατά την άποψή μου - προτιμώντας να στηρίξουν το set-list τους στο υλικό από το παρελθόν, όπως ακριβώς έκαναν και τις δύο προηγούμενες φορές.
Από τα είκοσι δύο τραγούδια, τα πέντε μόνο προέρχονταν από το "Spirit". Το εκπληκτικό "Going Backwards" με το οποίο άνοιξαν τη βραδιά και τα εξίσου πολύ καλά "So Much Love", "Cover Me","Poison Heart" και φυσικά το "Where's The Revolution". Επί της ουσίας το χθεσινοβραδινό live άρχισε να απογειώνεται και να συνεπαίρνει το κοινό, από την εκτέλεση του "Wrong" και μετά. Όταν δηλαδή έπαιξαν το "Everything Counts" με την πολύ ενδιαφέρουσα και περισσότερο electro εισαγωγή, το ομοίως αρκετά electro "Stripped", το "Enjoy The Silence" και φυσικά το "Never Let Me Down Again", με το οποίο και έκλεισαν το κυρίως μέρος της συναυλίας. Ο επίλογος γράφτηκε με τα "I Feel You" και "Personal Jesus", γεγονός αναμενόμενο και πολλάκις επαναλαμβανόμενο.
Στις πολύ θετικές στιγμές συγκαταλέγεται η διασκευή του "Heroes" (David Bowie), η εκτέλεση του "Somebody" από τα mid-eighties, η αλλαγή στην εξωτερική εμφάνιση του Gahan, με την καλλιέργεια «ελαφρού μουστακιού, που παραπέμπει εν μέρει σε μια πιο μεσογειακή εκδοχή του Έρολ Φλιν, παρόλο που οι Depeche Mode είναι Βρετανοί. Κατά τα άλλα είχαμε τα επαναλαμβανόμενα, αλλά θετικά από κάθε άποψη, μοτίβα των προηγούμενων live τους στη χώρα μας. Άρτια παργωγή, προχωρημένες ενδυματολογικές επιλογές, ήχος-κρύσταλο και visual-effects που έδεναν απόλυτα με το μουσικό υλικό.
Δυστυχώς και λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών, η προσέλευση του κοινού δεν ήταν η αναμενόμενη σε αντίθεση με την προ τετραετίας εμφάνισή τους και την αντίστοιχη του 2006. Παρ' όλα αυτά, δεν θεωρώ ότι υπήρξε κάποιος που να απογοητεύτηκε από τη χθεσινή συναυλία. Ιδίως όσοι τους έβλεπαν για πρώτη φορά, πιστεύω ότι θα αντιμετωπίζουν το χθεσινό live ως εμπειρία ζωής. Τώρα για όσους εξ' ημών τους έχουμε δει περισσότερες φορές, ίσως και να φάνηκε σαν μια καλοεκτελεσμένη, αλλά ήδη εμπεδωμένη μουσικο-θεατρική παράσταση, που όμως και σε κάθε περίπτωση, φέρνει την υπογραφή και τη σφραγίδα των σύγχρονων δανδήδων της εποχής μας, των Depeche Mode δηλαδή.
Setlist
Revolution (Beatles) / Cover Me (instrumental)
Going Backwards
So Much Love
Barrel of a Gun
A Pain That I'm Used To ("Jacques Lu Cont" club version)
Corrupt
In Your Room
World in My Eyes
Cover Me
Home
A Question of Lust (acoustic)
Poison Heart
Where's the Revolution
Wrong
Everything Counts
Stripped
Enjoy the Silence
Never Let Me Down Again
Encore:
Somebody
Walking in My Shoes
"Heroes" (David Bowie)
I Feel You
Personal Jesus
Σχετικό θέμα