«Τα φώτα στην πλατεία». Αυτός είναι ο τίτλος του δεύτερου δίσκου των Πάνου Παπαϊωάννου, Χρυσόστομου Καραντωνίου σε στίχους Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, ο οποίος κυκλοφορεί εδώ και λίγες μέρες.
Την περασμένη Πέμπτη μας τον παρουσίασαν στον Σταυρό του Νότου Plus παρέα με την «Αυλή των θαυμάτων» και εκλεκτούς καλεσμένους.
Την περασμένη Πέμπτη μας τον παρουσίασαν στον Σταυρό του Νότου Plus παρέα με την «Αυλή των θαυμάτων» και εκλεκτούς καλεσμένους.
Τη βραδιά άνοιξαν οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Ν. Μανιάτης και Αντώνης Μποσκοΐτης, οι οποίοι εξέφρασαν τις σκέψεις αλλά και τα συναισθήματα που ένιωσαν ακούγοντας το δίσκο. Αυτό όμως που επισήμαναν και οι δύο χαρακτηριστικά είναι η εξέλιξη των καλλιτεχνών αλλά και η ομαδικότητα που υπήρξε έτσι ώστε να οδηγηθούν σε ένα αποτέλεσμα όπου ο καθένας διατηρεί ακέραιη την ταυτότητα του.
Αμέσως μετά ανέβηκαν στη σκηνή ο Κώστας Παρίσης, ο Χρυσόστομος Καραντωνίου και ο Πάνος Παπαϊωάννου μαζί με την «Αυλή των θαυμάτων», μπαίνοντας έτσι στη μουσική πλευρά της παρουσίασης των νέων κομματιών.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ο ιδιαίτερος ρόλος της ραδιοφωνικής παραγωγού Εύας Τσακού, η οποία προλόγισε τα έντεκα νέα κομμάτια εξιστορώντας τις μικρές ιστορίες που κρύβονται πίσω από αυτά βάζοντας μια διαφορετική, πιο περιγραφική πινελιά στην ξεχωριστή στιγμή των τριών συντελεστών του δίσκου.
Οι πρώτες νότες του «Ο άνεμος φυσά», του πρώτου τραγουδιού που αποτέλεσε προπομπό για το άλμπουμ, ξεκλείδωσαν τον κόσμο του Χρυσόστομου και του Πάνου, οι οποίοι μας καλωσόρισαν μουσικά και παρατηρώντας τους, ένιωθες τη χαρά για όλα όσα ζούσαν. Ακολούθησε το ομώνυμο «Τα φώτα στην πλατεία» σε μια πιο τζαζ εκτέλεση η οποία βρήκε θετική ανταπόκριση στο κοινό και καταχειροκροτήθηκε.
Έπειτα, ήρθε το «Δεν είμαι λέξη μοναχά», ένα τραγούδι που ξεχώρισα όταν το άκουσα πρώτη φορά και αγάπησα στη ζωντανή απόδοση του χάρη και στα δύο πνευστά που πρόσθεσαν κάτι μαγικό στο κομμάτι.
Η συνέχεια άνηκε στον Κώστα Παρίση ο οποίος ανέφερε για τους καλλιτέχνες: «Είναι δύσκολο ομάδες να κάνουν δίσκο και με χαροποίησε ιδιαίτερα αυτό που έκαναν οι δυο τους». Για να συνεχίσει με την «Παράξενη κοπέλα» ως ντουέτο με τον Πάνο και ν' αφιερώσει το «Γέλα ψυχή μου» στην παρούσα Μελίνα Κανά, βρισκόμενος μόνος στη σκηνή και προσθέτοντας ένα πιο ροκ ήχο στη ροή των τραγουδιών.
Είχε φτάσει η σειρά του στιχουργού Δημήτρη Παπαχαραλάμπους, πλημμυρισμένος από έντονα συναισθήματα, να τονίζει πως «ο δίσκος αυτός ανήκει σε όλους. Η ζωή δε σταματά αλλά προχωράει, αυτό είναι το μήνυμα του δίσκου» κερδίζοντας το χειροκρότημα όλων μας.
Σ' εκείνο το σημείο ο Πάνος και ο Χρυσόστομος έδεσαν με το «Ένιωσες ποτέ»τον προηγούμενο δίσκο με τον καινούριο, σε μια κοινή τους ερμηνεία όπου φάνηκε τόσο η χημεία όσο και το δέσιμο τους, σε ένα από τα πιο ξεχωριστά στιγμιότυπα της βραδιάς.
Το πρώτο μέρος ολοκληρώθηκε με τον Χρυσόστομο σε ρόλο τραγουδιστή με «Το κλαδί» της Άλκηστης Πρωτοψάλτη (έχει γράψει τη μουσική στο συγκεκριμένο τραγούδι) αφήνοντας μας με μια γλυκιά προσμονή για τη συνέχεια.
Η επανέναρξη του δεύτερου μέρους έγινε πιο ατμοσφαιρικά με τη Μαρία Παπαγεωργίου να προστίθεται στην παρέα τους για το ντουέτο της με τον Πάνο στο κομμάτι «Αυτός που αγαπάς», το οποίο αποτελεί την ελληνική διασκευή στο "Someone you love" της Tina Dickow. «Ευχαριστώ τα παιδιά που αποτέλεσα μέρος αυτής της εργασίας» πρόσθεσε λίγα λεπτά μετά η Μαρία, μένοντας μόνη στη σκηνή τραγουδώντας «Το πουλάκι» και το «Ξημερώνει» με τον κόσμο να συμμετέχει ως χορωδία.
Φτάνοντας σιγά σιγά προς το τέλος ακούσαμε τη «Μάσκα», για την οποία ερμηνευτικά ένωσαν ξανά τις φωνές τους ο Πάνος και ο Χρυσόστομος, βάζοντας ένα πιο λαϊκό ύφος στην παράστασή τους.
Τελευταίος αλλά όχι καταϊδρωμένος ανέβηκε ο Απόστολος Ρίζος για το «Ο καιρός θα δείξει» που κλείνει το δίσκο, χαρίζοντας μας με την όμορφη χροιά του μια γεμάτη ερμηνεία. Δεν έμεινε μόνο σε αυτό αλλά μας ταξίδεψε λίγο πίσω στο χρόνο με το «Σ' αυτή τη χώρα» αλλά και με το «Τι να θυμηθώ», σε μια διαφορετική εκτέλεση με πινελιές από βιολί και φλάουτο.
Κλείνοντας, ήρθε και «Ο Ιχθύς», σε μια πιο εσωτερική στιγμή του Πάνου και του Χρυσόστομου για να μας αποχαιρετήσουν με «Τα μεροκάματα» θυμίζοντας μας το πως ξεκίνησαν.
Κλείνοντας, ήρθε και «Ο Ιχθύς», σε μια πιο εσωτερική στιγμή του Πάνου και του Χρυσόστομου για να μας αποχαιρετήσουν με «Τα μεροκάματα» θυμίζοντας μας το πως ξεκίνησαν.
Το όμορφο σκηνικό πλαισιωμένο από τους πίνακες του Ηλία Παπανικολάου, ειδικά για τη συγκεκριμένη περίσταση, όπως και το εξώφυλλο του δίσκου, οι δύο καλλιτέχνες μαζί με τους δύο δημοσιογράφους αλλά κυρίως το χαμόγελο του Χρυσόστομου, του Δημήτρη και του Πάνου ήταν μερικά από τα στοιχεία που έδωσαν ξεχωριστό χρώμα σε μια βραδιά που «Τα φώτα στην πλατεία» άναψαν τόσο για εκείνους όσο και για όλους εμάς.
Έντεκα τραγούδια μας προσκαλούν να τα γνωρίσουμε, να τ' αγαπήσουμε, ίσως λιγότερο από τους δημιουργούς τους, σε ένα δίσκο με ταυτότητα και ωριμότητα.
Καλοτάξιδο παιδιά!
Έντεκα τραγούδια μας προσκαλούν να τα γνωρίσουμε, να τ' αγαπήσουμε, ίσως λιγότερο από τους δημιουργούς τους, σε ένα δίσκο με ταυτότητα και ωριμότητα.
Καλοτάξιδο παιδιά!
Ενορχηστρώσεις: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Οι Cour des Miracles είναι οι:
Αλέξανδρος Κούρος – πιάνο, κρουστά
Ιάσονας Μαυρογεώργος – Έγχορδα
Μάριος Παπούλιας - βιολί
Νίκος Σταδιάτης - ακορντεόν
Αντωνία Τσολάκη - μπάσο
Αλέξανδρος Ζουγανέλης – φλάουτο, σαξόφωνο
Γιώργος Ντινάκος – έγχορδα
Κρίτων Μπελλώνιας - τύμπανα
Μαζί τους ο Περικλής Αλιώπης τρομπέτα
*Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσεσμετζής