Διαστροφή
Δεν είμαι μεγάλος φαν του hip-hop και πάντα το προτιμώ λίγο πειραγμένο, ας πούμε νοθευμένο. Την διαστροφή μου αυτή έρχεται να ικανοποιήσει απόλυτα ο Kidkanevil, ο οποίος παίρνει το παλιομοδίτικο, παραδοσιακό hip-hop και το μπολιάζει πολύ επιτυχημένα με ήχους της Άπω Ανατολής και πιο σωστά της Ιαπωνίας. Η Ιαπωνική κουλτούρα όπως φαίνεται μαγνητίζει και ελκύει τα μέγιστα τον Kidkanevil με χαρακτηριστικά παραδείγματα την αισθητική στο εξώφυλλο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τύπου Nintendo που πλημμυρίζουν το "Basho Basho" και βέβαια τα πολλά samples από Ιαπωνικά film, που δένουν αρμονικά με τα μινιμαλιστικά ηλεκτρονικά και hip-hop ηχητικά τοπία του Kidkanevil.
8.5
Δεν είμαι μεγάλος φαν του hip-hop και πάντα το προτιμώ λίγο πειραγμένο, ας πούμε νοθευμένο. Την διαστροφή μου αυτή έρχεται να ικανοποιήσει απόλυτα ο Kidkanevil, ο οποίος παίρνει το παλιομοδίτικο, παραδοσιακό hip-hop και το μπολιάζει πολύ επιτυχημένα με ήχους της Άπω Ανατολής και πιο σωστά της Ιαπωνίας. Η Ιαπωνική κουλτούρα όπως φαίνεται μαγνητίζει και ελκύει τα μέγιστα τον Kidkanevil με χαρακτηριστικά παραδείγματα την αισθητική στο εξώφυλλο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τύπου Nintendo που πλημμυρίζουν το "Basho Basho" και βέβαια τα πολλά samples από Ιαπωνικά film, που δένουν αρμονικά με τα μινιμαλιστικά ηλεκτρονικά και hip-hop ηχητικά τοπία του Kidkanevil.
8.5
http://www.myspace.com/kidkanevil
Χωρίς Λόγια.
Πρώτο full album για τους Hype Williams στην Carnival. Υπνωτικό και σχεδόν αυτοσχεδιαστικό, το Untitled χαρακτηρίζεται από τα σαγηνευτικά και ultra lo-fi beats, τα πολλά, σχεδόν πρωτόγονα, samples, τα αιθέρια και εξόχως εθιστικά synths και γενικά την όλη του αισθητική, που μοιάζει να βγαίνει από κάποιο sci-fi b-movie. Όλα αυτά δεν μοιάζουν με τίποτα άλλο που ακούγεται και οδηγούν σε ένα μάλλον απροσδιόριστο, αλλά πιστέψτε με άκρως γοητευτικό αποτέλεσμα. Ακούστε τους εδώ πως διαμελίζουν το συμπαθές κατά τ’ άλλα “The Sweetest Taboo” της Sade στο b-side του νέου τους single (Do Roids And Kill E'rything).
8.1
The Black Keys - BrothersΦίλοι
Όπως ακριβώς και με τους White Stripes (τυχαίο;...) έτσι και με τους Black Keys, ακούγοντάς τους δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι πρόκειται απλώς για... duo. Το έκτο τους album "Brothers", βρίθει από soul και garage blues επιρροές και είναι χαρακτηριστικά παραπλανητική η άνεση που τους διακρίνει στην εναλλαγή μουσικών στυλ, από τα blues ("Ten cent Pistol", “I’m Not the One") στο funk (“Next Girl”, “Black Mud,”). Απόλυτο highlight η διασκευή στο Never Give You Up του Jerry Butler πίσω στο 1968, με επιτηδευμένη lo-fi παραγωγή να το κάνει να ακούγεται σαν πραγματικά να ηχογραφήθηκε τότε. Ο Danger Mouse κάνει την παραγωγή μονάχα στο single "Tighten Up" και όπως όλα τα σπουδαία album έτσι και το Brothers δεν κάνει κοιλιά παρά τη χορταστική του διάρκεια.
8.6
http://www.theblackkeys.com/
Anti-Grill
The Arcade Fire - The SuburbsΑντίθετα με το “Brothers” το "The Suburbs" των Arcade Fire, ψύχραιμα και μετά από πολλές ώρες ακρόασης μπορούμε πλέον να πούμε με σιγουριά πως είναι ένας δίσκος λίγο παραπάνω από τη μετριότητα, χωρίς την λάμψη και την έμπνευση των δύο προηγούμενων τους και κυρίως του The Funeral. Στο τέλος της ημέρας, δύο τρία καλά τραγούδια (Ready to Start, We used to Wait, Empty Room) ποτέ δεν ήταν αρκετά να κάνουν ένα αριστούργημα, πόσο μάλλον όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα μεγάλο δίσκο τόσο σε διάρκεια (1 περίπου ώρα) όσο και σε τραγούδια (16). Έχει αποδειχθεί στο παρελθόν και αποδεικνύεται και στην περίπτωση των Καναδών, ότι οι υπερβολικές προσδοκίες είναι μάλλον κακός σύμβουλος και πολλές φορές θολώνουν την κρίση.
7.5
