Γιατί το Α' Εξάμηνο του 2017 είναι το χειρότερο της δεκαετίας;
Οι Killers ήταν το μεγάλο στοίχημα του Ejekt Festival για φέτος. Ένα στοίχημα που βασίστηκε στο απωθημένο του ελληνικού κοινού καθώς όχι μόνο δεν είχαν ξαναεπισκεφτεί τη χώρα μας αλλά έχουν στην πλάτη τους και μια ακύρωση πίσω στο 2009. Τους Killers κλήθηκαν να πλαισιώσουν οι The Kills, οι Circa Waves και οι Deaf Radio.
Τους Deaf Radio δεν τους πρόλαβα καθόλου ενώ τους Circa Waves τους πρόλαβα στα τελευταία δέκα λεπτά του set τους. Δεν εχω να σχολιάσω πολλά, παρά μόνο θα πω ότι αν και δεν είμαι εξοικειωμένος με το υλικό τους με κέρδισε αμέσως η δυναμική τους. Και αυτός ήταν ο λόγος που κέρδισαν και το ζεστό χειροκρότημα του κοινού όταν τελείωσαν.
Ομολογώ ότι οι Kills ήταν το δικό μου απωθημένο για αυτή τη μέρα και παρά το γεγονός ότι δεν ήταν headliners, μας αντέμειψαν με ένα άκρως χορταστικό σετ μιας ώρας και περίπου είκοσι λεπτών. Η αλήθεια είναι ότι τους περίμενα να βγουν σαν ντουέτο αλλά βγήκαν κανονικά με drummer και μπασίστα. Πότε minimal, πότε θορυβώδεις, πότε συναισθηματικοί, πότε εκρηκτικοί δεν με άφησαν να καταλάβω για πότε τελείωσε το σετ τους. Ο Jamie Hince έσπερνε με την κιθάρα του και η Alison Mosshart θεριζε τα κεφάλια και τις καρδιές μας. Μετενσάρκωσε για μια ώρα και κάτι το απλό, τίμιο, από καρδιάς rock'n'roll attitude επί σκηνής. Ήταν αεικίνητη. Κάθε σταγόνα ιδρώτα στο πρόσωπό της και κάθε στίχος που ξεστόμιζε ερχόταν από βαθιά μέσα της. Κι όλα αυτά χωρίς attitude, με μια εφηβική αυθεντικότητα. Θα μπορούσα να μιλάω για πολλή ώρα για την Alison Mosshart αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ. Θα κλείσω λέγοντας ότι ανέβασε κατά πολύ τον πήχη του performance επί σκηνής για μένα, χωρίς να κάνει τίποτα πέρα από το να είναι ο εαυτός της. Με όλα τα παραπάνω οι Kills κέρδισαν πολλούς ανυποψίαστους που παρακολουθούσαν όμως τι γινόταν στη σκηνή και δεν περίμεναν απλά να περάσει η ώρα για να εμφανιστούν οι Killers.
Χρειάστηκε, χωρίς κατά τη γνώμη μου κανέναν λόγο, να περιμένουμε μια ολόκληρη ώρα από τη στιγμή που τελείωσαν οι Kills μέχρι να βγουν οι Killers. Η ώρα είχε πάει 22:45 και μέσα σε επευφημίες από τον κόσμο που (δεν) είχε γεμίσει την Πλατεία Νερού οι Killers βγαίνουν με το "Mr Brightside". Αποφασιστικό ξεκίνημα μα κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Ο Brandon Flowers προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο (που ούτως ή άλλως είχε ήδη ξεσηκωθεί) και κυρίως προσπαθεί να τραγουδήσει. Δυστυχώς προσπαθεί. Τονικά έκανε πολλά λάθη, σε κάθε τραγούδι, ιδιαίτερα στις ψηλές του.
Η κατάσταση κάπως διορθώθηκε στα κομμάτια που τρεις τραγουδίστριες έκαναν δεύτερα φωνητικά αλλά αυτό δεν έφτασε να σώσει τη βραδιά. Γενικά, ήταν κοινωνικός με τον κόσμο, είπε και τα ελληνικά του δυο τρεις φορές μα πάνω στη σκηνή το σύνολο ήταν ασύνδετο και οι μουσικοί φαίνονταν αποκομμένοι μεταξύ τους. Εκτελεστικά ήταν σωστοί αλλά δεν είχαν αυτό το κάτι παραπάνω που περιμένεις από group τέτοιου βεληνεκούς. Ή μήπως δεν είναι (πια) group τέτοιου βεληνεκούς οι Killers; Το σετ τους βασίστηκε κυρίως σε υλικό που μετρά τουλάχιστον δεκαετία, κάτι όχι απαραίτητα κακό αλλά ενδεικτικό για την πορεία τους από ένα σημείο και μετά. Ο κόσμος δεν φάνηκε βέβαια να πτοείται με τις εκδηλώσεις λατρείας να δίνουν και να παίρνουν! Ο ήχος σε γενικές γραμμές ήταν καλός, χωρίς να λείψουν οι αστοχίες εδώ κι εκεί, ενώ προσωπικά με ενόχλησε η χρήση προηχογραφημενων σε δύο - τρία σημεία. Γενικά η παραγωγή ήταν εντυπωσιακή με τα φώτα να δίνουν το κάτι παραπάνω, με τον κεραυνό από φώτα μπροστά στον Brandon Flowers και τα κομφετί στο τέλος του κανονικού σετ τους να αρμόζουν σε μια τέτοια περίσταση!
Κλείνοντας θα κάνω κάποια πιο γενικά σχόλια με αφορμή την βραδιά αυτή:
• Οι Killers του 2017 δεν είναι οι Killers του 2008. Σαφώς κατώτερο το υλικό τους την τελευταία δεκαετία (κατά την ταπεινή μου γνώμη) και δείχνουν να το αντιλαμβανονται και ίδιοι αυτό αφού τη μερίδα του λέοντος στα live τους αποτελούν οι παλιές τους επιτυχίες. Δεν μπορεί κανείς βέβαια να τους αρνηθεί ότι έχουν γράψει μερικά από τα πιο catchy τραγούδια στην ευρύτερη σύγχρονη ροκ σκηνή! Κακή εντύπωση επίσης μου έκανε το ότι επέτρεψαν μόνο σε δικό τους φωτογράφο να καλύψει το act τους.
• Ο Brandon Flowers δεν με έπεισε καθόλου σαν τραγουδιστής. Δεν γνωρίζω αν ήταν απλά σε κακή μέρα ή είναι έτσι γενικά. Δυστυχώς κατέβαλε προσπάθεια για να τραγουδίσει κι αυτό με αμφίβολο αποτέλεσμα.
• Οι Kills πρέπει να ξανάρθουν σε κλειστό χώρο. Σε χώρο που ο θεατής έχει πιο άμεση επαφή με τη σκηνή. Η μουσική τους είναι γραμμένη για να παίζεται σε χώρους μικρούς, γεμάτους ιδρώτα και κάπνα.
• Ο κόσμος δεν ήταν πολύς, ήταν όμως πολύ κεφάτος ειδικά με τους Killers, ίδρωσε, χόρεψε, τραγούδησε και έδειξε να τους ευχαριστιέται με το παραπάνω!
• Η διοργάνωση του φεστιβάλ ήταν ένα σκαλί παραπάνω από τα προηγούμενα χρόνια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα να διορθωθούν (ξεχωριστές τουαλέτες για άνδρες & γυναίκες, λίγο μεγαλύτερη διευκόλυνση του κόσμου κατά την αποχώρηση κλπ).
• Η Πλατεία Νερού είναι ένα ιδανικό μέρος για διοργάνωση φεστιβάλ εντός πόλης.
Οι Killers ήταν το μεγάλο στοίχημα του Ejekt Festival για φέτος. Ένα στοίχημα που βασίστηκε στο απωθημένο του ελληνικού κοινού καθώς όχι μόνο δεν είχαν ξαναεπισκεφτεί τη χώρα μας αλλά έχουν στην πλάτη τους και μια ακύρωση πίσω στο 2009. Τους Killers κλήθηκαν να πλαισιώσουν οι The Kills, οι Circa Waves και οι Deaf Radio.
Τους Deaf Radio δεν τους πρόλαβα καθόλου ενώ τους Circa Waves τους πρόλαβα στα τελευταία δέκα λεπτά του set τους. Δεν εχω να σχολιάσω πολλά, παρά μόνο θα πω ότι αν και δεν είμαι εξοικειωμένος με το υλικό τους με κέρδισε αμέσως η δυναμική τους. Και αυτός ήταν ο λόγος που κέρδισαν και το ζεστό χειροκρότημα του κοινού όταν τελείωσαν.
Ομολογώ ότι οι Kills ήταν το δικό μου απωθημένο για αυτή τη μέρα και παρά το γεγονός ότι δεν ήταν headliners, μας αντέμειψαν με ένα άκρως χορταστικό σετ μιας ώρας και περίπου είκοσι λεπτών. Η αλήθεια είναι ότι τους περίμενα να βγουν σαν ντουέτο αλλά βγήκαν κανονικά με drummer και μπασίστα. Πότε minimal, πότε θορυβώδεις, πότε συναισθηματικοί, πότε εκρηκτικοί δεν με άφησαν να καταλάβω για πότε τελείωσε το σετ τους. Ο Jamie Hince έσπερνε με την κιθάρα του και η Alison Mosshart θεριζε τα κεφάλια και τις καρδιές μας. Μετενσάρκωσε για μια ώρα και κάτι το απλό, τίμιο, από καρδιάς rock'n'roll attitude επί σκηνής. Ήταν αεικίνητη. Κάθε σταγόνα ιδρώτα στο πρόσωπό της και κάθε στίχος που ξεστόμιζε ερχόταν από βαθιά μέσα της. Κι όλα αυτά χωρίς attitude, με μια εφηβική αυθεντικότητα. Θα μπορούσα να μιλάω για πολλή ώρα για την Alison Mosshart αλλά θα σταματήσω κάπου εδώ. Θα κλείσω λέγοντας ότι ανέβασε κατά πολύ τον πήχη του performance επί σκηνής για μένα, χωρίς να κάνει τίποτα πέρα από το να είναι ο εαυτός της. Με όλα τα παραπάνω οι Kills κέρδισαν πολλούς ανυποψίαστους που παρακολουθούσαν όμως τι γινόταν στη σκηνή και δεν περίμεναν απλά να περάσει η ώρα για να εμφανιστούν οι Killers.
Χρειάστηκε, χωρίς κατά τη γνώμη μου κανέναν λόγο, να περιμένουμε μια ολόκληρη ώρα από τη στιγμή που τελείωσαν οι Kills μέχρι να βγουν οι Killers. Η ώρα είχε πάει 22:45 και μέσα σε επευφημίες από τον κόσμο που (δεν) είχε γεμίσει την Πλατεία Νερού οι Killers βγαίνουν με το "Mr Brightside". Αποφασιστικό ξεκίνημα μα κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα. Ο Brandon Flowers προσπαθεί να ξεσηκώσει τον κόσμο (που ούτως ή άλλως είχε ήδη ξεσηκωθεί) και κυρίως προσπαθεί να τραγουδήσει. Δυστυχώς προσπαθεί. Τονικά έκανε πολλά λάθη, σε κάθε τραγούδι, ιδιαίτερα στις ψηλές του.
Η κατάσταση κάπως διορθώθηκε στα κομμάτια που τρεις τραγουδίστριες έκαναν δεύτερα φωνητικά αλλά αυτό δεν έφτασε να σώσει τη βραδιά. Γενικά, ήταν κοινωνικός με τον κόσμο, είπε και τα ελληνικά του δυο τρεις φορές μα πάνω στη σκηνή το σύνολο ήταν ασύνδετο και οι μουσικοί φαίνονταν αποκομμένοι μεταξύ τους. Εκτελεστικά ήταν σωστοί αλλά δεν είχαν αυτό το κάτι παραπάνω που περιμένεις από group τέτοιου βεληνεκούς. Ή μήπως δεν είναι (πια) group τέτοιου βεληνεκούς οι Killers; Το σετ τους βασίστηκε κυρίως σε υλικό που μετρά τουλάχιστον δεκαετία, κάτι όχι απαραίτητα κακό αλλά ενδεικτικό για την πορεία τους από ένα σημείο και μετά. Ο κόσμος δεν φάνηκε βέβαια να πτοείται με τις εκδηλώσεις λατρείας να δίνουν και να παίρνουν! Ο ήχος σε γενικές γραμμές ήταν καλός, χωρίς να λείψουν οι αστοχίες εδώ κι εκεί, ενώ προσωπικά με ενόχλησε η χρήση προηχογραφημενων σε δύο - τρία σημεία. Γενικά η παραγωγή ήταν εντυπωσιακή με τα φώτα να δίνουν το κάτι παραπάνω, με τον κεραυνό από φώτα μπροστά στον Brandon Flowers και τα κομφετί στο τέλος του κανονικού σετ τους να αρμόζουν σε μια τέτοια περίσταση!
Κλείνοντας θα κάνω κάποια πιο γενικά σχόλια με αφορμή την βραδιά αυτή:
• Οι Killers του 2017 δεν είναι οι Killers του 2008. Σαφώς κατώτερο το υλικό τους την τελευταία δεκαετία (κατά την ταπεινή μου γνώμη) και δείχνουν να το αντιλαμβανονται και ίδιοι αυτό αφού τη μερίδα του λέοντος στα live τους αποτελούν οι παλιές τους επιτυχίες. Δεν μπορεί κανείς βέβαια να τους αρνηθεί ότι έχουν γράψει μερικά από τα πιο catchy τραγούδια στην ευρύτερη σύγχρονη ροκ σκηνή! Κακή εντύπωση επίσης μου έκανε το ότι επέτρεψαν μόνο σε δικό τους φωτογράφο να καλύψει το act τους.
• Ο Brandon Flowers δεν με έπεισε καθόλου σαν τραγουδιστής. Δεν γνωρίζω αν ήταν απλά σε κακή μέρα ή είναι έτσι γενικά. Δυστυχώς κατέβαλε προσπάθεια για να τραγουδίσει κι αυτό με αμφίβολο αποτέλεσμα.
• Οι Kills πρέπει να ξανάρθουν σε κλειστό χώρο. Σε χώρο που ο θεατής έχει πιο άμεση επαφή με τη σκηνή. Η μουσική τους είναι γραμμένη για να παίζεται σε χώρους μικρούς, γεμάτους ιδρώτα και κάπνα.
• Ο κόσμος δεν ήταν πολύς, ήταν όμως πολύ κεφάτος ειδικά με τους Killers, ίδρωσε, χόρεψε, τραγούδησε και έδειξε να τους ευχαριστιέται με το παραπάνω!
• Η διοργάνωση του φεστιβάλ ήταν ένα σκαλί παραπάνω από τα προηγούμενα χρόνια χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα να διορθωθούν (ξεχωριστές τουαλέτες για άνδρες & γυναίκες, λίγο μεγαλύτερη διευκόλυνση του κόσμου κατά την αποχώρηση κλπ).
• Η Πλατεία Νερού είναι ένα ιδανικό μέρος για διοργάνωση φεστιβάλ εντός πόλης.