Το καταφέραμε κι αυτό! Δύο συντάκτες μας κανόνισαν με την παρέα τους να ταξιδέψουν στην Αυστρία για να δουν τους θρυλικούς Rolling Stones, χωρίς όμως να συνεννοηθούν να βρεθούν εκεί... Που να το περίμεναν βέβαια...
Μετά το πολύ όμορφο κείμενο του Απόστολου Κουφοδήμου, παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις εντυπώσεις του Ξενοφώντα Καράμπαλη.
********
Οι Rolling Stones έχουν γίνει πια μια μεγάλη επιχείρηση. Ίσως η πιο μεγάλη στη μουσική βιομηχανία. Δεν τους πιάνεις πουθενά: παίζουν σε τεράστιους χώρους μόνιμα πια με πανάκριβα εισιτήρια και παρόλα αυτά γίνεται παντού sold out. Τα μέλη τους είναι κομμάτι της pop κουλτούρας εδώ και 50 χρόνια ενώ λόγο της μακροβιότητας τους έχουν έναν ατελείωτο κατάλογο με επιτυχίες. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι η μπογιά τους περνάει ακόμα στη σκηνή αλλά και στο studio αφού ετοιμάζονται για την δισκογραφική τους επιστροφή.
Το φθινόπωρο του 2017 βρίσκει τη μπάντα πάλι στους δρόμους. Η Ευρωπαϊκή περιοδεία τους ‘No Filter’ περιλαμβάνει 14 στάσεις μία εκ των οποίων ήταν το Spielberg της Αυστρίας όπου βρεθήκαμε για να τραγουδήσουμε μαζί τους.
Η σκηνή είχε τέσσερεις τεράστιους πύργους-video wall υψηλής ανάλυσης που γέμιζαν την πεδιάδα του Spielberg ανάμεσα στην ομίχλη, τις Άλπεις και το Red Bull Ring που γίνονται αγώνες F1. Αν εξαιρέσεις τις λάσπες που ήταν παντού με αποτέλεσμα όλοι να κινούνται στη μισή ταχύτητα, οι επισκέπτες ήταν τυχεροί καθώς εκείνο το βράδυ η βροχή έμεινε στα σύννεφα και το τοπίο ήταν ότι έπρεπε για επίδοξους ζωγράφους.
Οι Stones τα τελευταία χρόνια έχουν επαναπαυθεί σε ένα Greatest Hits setlist. Στη 'No Filter' περιοδεία συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο και όπως πάντα πετάνε μερικά τυράκια στους φανατικούς ώστε να τους ακολουθούν και τα επόμενα χρόνια. Το Request Song της βραδιάς δεν ήταν άλλο από το 'She’s A Rainbow', ένα τραγούδι που οι φίλοι που βρέθηκαν στη θρυλική συναυλία του συγκροτήματος στην Αθήνα το 1998 θα το θυμούνται καλά (ήταν και τότε το Request Song από το Ελληνικό κοινό). Οι άλλες δύο εκπλήξεις που συνάντησαν οι οπαδοί των Rolling Stones στο Spielberg ήταν το 'Under My Thumb' και το 'Street Fighting Man', τραγούδια που δεν βρίσκονται συχνά στα setlists τους.
Αυτός που κρατάει ακμαίο το συγκρότημα στις ζωντανές εμφανίσεις τους είναι ο Mick Jagger. Κανείς δεν γνωρίζει τι του χορηγούν αλλά ότι και να είναι δουλεύει πολύ καλά. Με ένα τεράστιο catwalk όλο δικό του μπροστά στη σκηνή, τρέχει και χορεύει πάνω-κάτω κατά το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας. Οι κινήσεις του είναι μελετημένες για να έχει ενέργεια σε όλη τη συναυλία. Η υπόλοιπη ομάδα βέβαια έχει χαλαρώσει λίγο. Ο Charlie έχει γίνει παππούς κανονικός με το παντελόνι πάνω απ τον αφαλό (είναι 76 ετών παρακαλώ) ενώ ο Keith και ο Ronnie με το ζόρι βγήκαν στην άκρη του catwalk για ένα τραγούδι.
Το 'Sympathy For The Devil' άνοιξε την αυλαία στα κόκκινα ξεκινώντας τo μπαράζ επιτυχιών των Stones. Ομολογουμένως ήταν ιδανικό για την έναρξη της συναυλίας. Υπήρξε μία ένεση από δυο τραγούδια του τελευταίου δίσκου τους ‘Blue and Lonesome’ , που μαζί με το 'Midnight Rambler' αποτέλεσαν το blues σκέλος της συναυλίας. Κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουν το 'Midnight Rambler' λόγο διάρκειας - παρόλο που μας αρέσει πολύ- αφού κρατάει όσο δύο τραγούδια. Όμως η συναυλία στο Spielberg ξεπέρασε το δίωρο κατά ένα τέταρτο άρα θα το θεωρήσουμε ως bonus.
Ο Keith μας έπαιξε το ‘Happy’ που ήταν και από τα highlights της βραδιάς. Ήταν frontman με το δικό του πειρατικό στυλ (που αντέγραψε ο Johnny Depp για να υποδυθεί τον Jack Sparrow) για δύο τραγούδια. Να επισημάνουμε επίσης φίλοι αναγνώστες πως η Lisa Fischer που τραγουδούσε από το 1989 με τους Stones έχει αντικατασταθεί από την Sasha Allen από το 2016. Το ‘Gimme Shelter’ όμως το έλεγε καλύτερα η Lisa, συν του ότι είχε καλύτερη χημεία στη σκηνή με τον Mick.
Το σήμα των Stones με τη γλώσσα έκανε την εμφάνιση του στα video walls πολλές φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς, μαζί με διάφορα οπτικά εφέ όπως οι neon φιγούρες που συνόδευαν το 'Miss You'. Το show είχε και τα απαραίτητα πυροτεχνήματα στην αρχή και στο τέλος, εντείνοντας την γιορτινή ατμόσφαιρα που συνοδεύει το rock 'n' roll των Stones. Ήταν πιο εντυπωσιακό από την την ’14 On Fire’ ευρωπαϊκή περιοδεία του 2014 και η μπάντα ήταν πιο δεμένη. Ειδικά όταν ξέφευγαν από το περπατημένο setlist το διασκέδαζαν περισσότερο.
Η απόδοση των Rolling Stones δεν ήταν τέλεια, η μπάντα έκανε λάθη: O Mick μπήκε πιο γρήγορα σε ένα απ’ τα ρεφρέν του 'Start Me Up', ο Charlie μπήκε λάθος στο ξεκίνημα του 'Brown Sugar' και ο Keith πέταγε κάτι φάλτσα που και που (ο Ronnie τα κατάφερνε κάπως καλύτερα). Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει τέτοια λάθη σε ένα σχετικά στατικό Greatest Hits Setlist. Επίσης οι ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας είναι μία απόλαυση που απευθύνεται στους πιο καλοζωισμένους κάτοικους της σύγχρονης κοινωνίας (για οικονομικούς λόγους). Συνεπώς οι Stones δεν αντιπροσωπεύουν την ιδεολογία του rock ΄n roll όπως παλιά και το κοινό τους είναι συχνά άνευρο όπως στη συναυλία τους στο Spielberg.
Αφού οι λογικές αυτές σκέψεις περάσουν από το μυαλό κάποιου θεατή μίας συναυλίας των Rolling Stones εν έτη 2017, δεν μπορεί να προσπεράσει το ότι παραμένουν μια σχολή για τη rock μουσική με τόση ζωή που έχουν ακόμη μέσα τους. Το στοίχημα με το χρόνο το έχουν κερδίσει και δε φαίνεται να έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν εκεί. Σίγουρα βοηθούν τα λεφτά, αλλά αλήθεια τώρα μπορεί κανείς να φανταστεί Jagger και Richards ακίνητους σε γέρικες καρέκλες?
Setlist
Sympathy for the Devil
It's Only Rock 'n' Roll (But I Like It)
Tumbling Dice
Just Your Fool (Buddy Johnson and His Orchestra cover)
Ride 'Em on Down (Jimmy Reed cover)
Under My Thumb
She's a Rainbow (Request Song)
You Can't Always Get What You Want
Paint It Black
Miss You
Happy (Keith Richards)
Slipping Away (Keith Richards)
Midnight Rambler
Honky Tonk Women
Street Fighting Man
Start Me Up
Brown Sugar
(I Can't Get No) Satisfaction
Encore:
Gimme Shelter
Jumpin' Jack Flash
[Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στον Ξενοφώντα Καράμπαλη και το Mix Grill]
Μετά το πολύ όμορφο κείμενο του Απόστολου Κουφοδήμου, παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τις εντυπώσεις του Ξενοφώντα Καράμπαλη.
********
Οι Rolling Stones έχουν γίνει πια μια μεγάλη επιχείρηση. Ίσως η πιο μεγάλη στη μουσική βιομηχανία. Δεν τους πιάνεις πουθενά: παίζουν σε τεράστιους χώρους μόνιμα πια με πανάκριβα εισιτήρια και παρόλα αυτά γίνεται παντού sold out. Τα μέλη τους είναι κομμάτι της pop κουλτούρας εδώ και 50 χρόνια ενώ λόγο της μακροβιότητας τους έχουν έναν ατελείωτο κατάλογο με επιτυχίες. Το αξιοθαύμαστο είναι ότι η μπογιά τους περνάει ακόμα στη σκηνή αλλά και στο studio αφού ετοιμάζονται για την δισκογραφική τους επιστροφή.
Το φθινόπωρο του 2017 βρίσκει τη μπάντα πάλι στους δρόμους. Η Ευρωπαϊκή περιοδεία τους ‘No Filter’ περιλαμβάνει 14 στάσεις μία εκ των οποίων ήταν το Spielberg της Αυστρίας όπου βρεθήκαμε για να τραγουδήσουμε μαζί τους.
Η σκηνή είχε τέσσερεις τεράστιους πύργους-video wall υψηλής ανάλυσης που γέμιζαν την πεδιάδα του Spielberg ανάμεσα στην ομίχλη, τις Άλπεις και το Red Bull Ring που γίνονται αγώνες F1. Αν εξαιρέσεις τις λάσπες που ήταν παντού με αποτέλεσμα όλοι να κινούνται στη μισή ταχύτητα, οι επισκέπτες ήταν τυχεροί καθώς εκείνο το βράδυ η βροχή έμεινε στα σύννεφα και το τοπίο ήταν ότι έπρεπε για επίδοξους ζωγράφους.
Οι Stones τα τελευταία χρόνια έχουν επαναπαυθεί σε ένα Greatest Hits setlist. Στη 'No Filter' περιοδεία συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο και όπως πάντα πετάνε μερικά τυράκια στους φανατικούς ώστε να τους ακολουθούν και τα επόμενα χρόνια. Το Request Song της βραδιάς δεν ήταν άλλο από το 'She’s A Rainbow', ένα τραγούδι που οι φίλοι που βρέθηκαν στη θρυλική συναυλία του συγκροτήματος στην Αθήνα το 1998 θα το θυμούνται καλά (ήταν και τότε το Request Song από το Ελληνικό κοινό). Οι άλλες δύο εκπλήξεις που συνάντησαν οι οπαδοί των Rolling Stones στο Spielberg ήταν το 'Under My Thumb' και το 'Street Fighting Man', τραγούδια που δεν βρίσκονται συχνά στα setlists τους.
Αυτός που κρατάει ακμαίο το συγκρότημα στις ζωντανές εμφανίσεις τους είναι ο Mick Jagger. Κανείς δεν γνωρίζει τι του χορηγούν αλλά ότι και να είναι δουλεύει πολύ καλά. Με ένα τεράστιο catwalk όλο δικό του μπροστά στη σκηνή, τρέχει και χορεύει πάνω-κάτω κατά το μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας. Οι κινήσεις του είναι μελετημένες για να έχει ενέργεια σε όλη τη συναυλία. Η υπόλοιπη ομάδα βέβαια έχει χαλαρώσει λίγο. Ο Charlie έχει γίνει παππούς κανονικός με το παντελόνι πάνω απ τον αφαλό (είναι 76 ετών παρακαλώ) ενώ ο Keith και ο Ronnie με το ζόρι βγήκαν στην άκρη του catwalk για ένα τραγούδι.
Το 'Sympathy For The Devil' άνοιξε την αυλαία στα κόκκινα ξεκινώντας τo μπαράζ επιτυχιών των Stones. Ομολογουμένως ήταν ιδανικό για την έναρξη της συναυλίας. Υπήρξε μία ένεση από δυο τραγούδια του τελευταίου δίσκου τους ‘Blue and Lonesome’ , που μαζί με το 'Midnight Rambler' αποτέλεσαν το blues σκέλος της συναυλίας. Κάποια στιγμή πρέπει να αλλάξουν το 'Midnight Rambler' λόγο διάρκειας - παρόλο που μας αρέσει πολύ- αφού κρατάει όσο δύο τραγούδια. Όμως η συναυλία στο Spielberg ξεπέρασε το δίωρο κατά ένα τέταρτο άρα θα το θεωρήσουμε ως bonus.
Ο Keith μας έπαιξε το ‘Happy’ που ήταν και από τα highlights της βραδιάς. Ήταν frontman με το δικό του πειρατικό στυλ (που αντέγραψε ο Johnny Depp για να υποδυθεί τον Jack Sparrow) για δύο τραγούδια. Να επισημάνουμε επίσης φίλοι αναγνώστες πως η Lisa Fischer που τραγουδούσε από το 1989 με τους Stones έχει αντικατασταθεί από την Sasha Allen από το 2016. Το ‘Gimme Shelter’ όμως το έλεγε καλύτερα η Lisa, συν του ότι είχε καλύτερη χημεία στη σκηνή με τον Mick.
Το σήμα των Stones με τη γλώσσα έκανε την εμφάνιση του στα video walls πολλές φορές κατά τη διάρκεια της βραδιάς, μαζί με διάφορα οπτικά εφέ όπως οι neon φιγούρες που συνόδευαν το 'Miss You'. Το show είχε και τα απαραίτητα πυροτεχνήματα στην αρχή και στο τέλος, εντείνοντας την γιορτινή ατμόσφαιρα που συνοδεύει το rock 'n' roll των Stones. Ήταν πιο εντυπωσιακό από την την ’14 On Fire’ ευρωπαϊκή περιοδεία του 2014 και η μπάντα ήταν πιο δεμένη. Ειδικά όταν ξέφευγαν από το περπατημένο setlist το διασκέδαζαν περισσότερο.
Η απόδοση των Rolling Stones δεν ήταν τέλεια, η μπάντα έκανε λάθη: O Mick μπήκε πιο γρήγορα σε ένα απ’ τα ρεφρέν του 'Start Me Up', ο Charlie μπήκε λάθος στο ξεκίνημα του 'Brown Sugar' και ο Keith πέταγε κάτι φάλτσα που και που (ο Ronnie τα κατάφερνε κάπως καλύτερα). Δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει τέτοια λάθη σε ένα σχετικά στατικό Greatest Hits Setlist. Επίσης οι ζωντανές εμφανίσεις της μπάντας είναι μία απόλαυση που απευθύνεται στους πιο καλοζωισμένους κάτοικους της σύγχρονης κοινωνίας (για οικονομικούς λόγους). Συνεπώς οι Stones δεν αντιπροσωπεύουν την ιδεολογία του rock ΄n roll όπως παλιά και το κοινό τους είναι συχνά άνευρο όπως στη συναυλία τους στο Spielberg.
Αφού οι λογικές αυτές σκέψεις περάσουν από το μυαλό κάποιου θεατή μίας συναυλίας των Rolling Stones εν έτη 2017, δεν μπορεί να προσπεράσει το ότι παραμένουν μια σχολή για τη rock μουσική με τόση ζωή που έχουν ακόμη μέσα τους. Το στοίχημα με το χρόνο το έχουν κερδίσει και δε φαίνεται να έχουν καμία διάθεση να σταματήσουν εκεί. Σίγουρα βοηθούν τα λεφτά, αλλά αλήθεια τώρα μπορεί κανείς να φανταστεί Jagger και Richards ακίνητους σε γέρικες καρέκλες?
Setlist
Sympathy for the Devil
It's Only Rock 'n' Roll (But I Like It)
Tumbling Dice
Just Your Fool (Buddy Johnson and His Orchestra cover)
Ride 'Em on Down (Jimmy Reed cover)
Under My Thumb
She's a Rainbow (Request Song)
You Can't Always Get What You Want
Paint It Black
Miss You
Happy (Keith Richards)
Slipping Away (Keith Richards)
Midnight Rambler
Honky Tonk Women
Street Fighting Man
Start Me Up
Brown Sugar
(I Can't Get No) Satisfaction
Encore:
Gimme Shelter
Jumpin' Jack Flash
[Οι φωτογραφίες του άρθρου ανήκουν στον Ξενοφώντα Καράμπαλη και το Mix Grill]