Στην καθιερωμένη συνάντηση της Ομάδας Ελληνικής Μουσικής του Mix Grill, για την επιλογή του Ελληνικού Δίσκου του μήνα για τον Οκτώβρη, αμφιταλαντευτήκαμε ανάμεσα στη δυνατή επιστροφή ενός από τους καλύτερους Έλληνες συνθέτες, του Σταύρου Ξαρχάκου και του The Boy (Αλέξανδρος Βούλγαρης) με το νέο δίσκο του με τίτλο «Έτοιμοι Δύο».
Ο νικητής ήταν τελικά ο Σταύρος Ξαρχάκος!
[Γράφει ο Μανώλης Μαυράκης]
Η επιστροφή του Σταύρου Ξαρχάκου στη δισκογραφία μετά από πολλά χρόνια είναι από μόνο του κορυφαίο γεγονός για την εγχώρια μουσική σκηνή. Πόσο μάλλον όταν η επιστροφή του είναι εντυπωσιακή. «7 ελεγείες και σάτιρες για φωνή και πιάνο» τιτλοφορείται το νέο του άλμπουμ που περιλαμβάνει 7 τραγούδια με τη στιχουργική υπογραφή των Μάνου Ελευθερίου, Θοδωρή Γκόνη και Λίνας Νικολακοπούλου ερμηνευμένα από τον ίδιο, ενώ στο πιάνο τον συνοδεύει ο Νεοκλής Νεοφυτίδης.
Είναι το πρώτο άλμπουμ που ο συνθέτης επιλέγει να ερμηνεύσει τις εμπνεύσεις του εξ ολοκλήρου. Οι ερμηνείες του είναι θεατρικές σχεδόν δραματικές, τραγουδάει μιλώντας με τις νότες της ψυχής του, προσδίδοντας στον ακροατή μια ιδιαίτερη συγκίνηση. Ακούγοντας το άλμπουμ νιώθεις πως βρίσκεται απέναντί σου και συ ο ίδιος είσαι μέρος μιας ιδιότυπης μουσικής μυσταγωγίας. Ο κορυφαίος δημιουργός δεν είναι βέβαια ερμηνευτής και τα όποια ερμηνευτικά λάθη καλύπτονται από την γεμάτη λυρισμό ερμηνεία του. Άλλωστε μας είχε προϊδεάσει χρόνια πριν, από την συγκλονιστική του ερμηνεία στο «Πρακτορείο» από το soundtrack της ταινίας «Ρεμπέτικο» (1983)
Ο Σταύρος Ξαρχάκος κυκλοφορεί τη νέα του δουλειά σε μια χρονική στιγμή που το ελληνικό τραγούδι από άποψη δημιουργίας παρουσιάζει ένδεια. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα, απλά δείχνει το τρόπο στους σύγχρονους δημιουργούς και δεν έχει να κάνει μόνο με το αστείρευτο δημιουργικό του ταλέντο αλλά και με τη ψυχή. Άλλωστε αυτά ήταν τα συστατικά της μαγικής του πορείας στη Ελληνική μουσική από το ξεκίνημά του έξι δεκαετίες πριν. Τότε που σε διάστημα τριετούς συνεχούς δημιουργικής παρουσίας (1963-66) κατόρθωσε να φτάσει το θεϊκό δίδυμο της ελληνικής μουσικής, Χατζιδάκι και Θεοδωράκη και να παραμένει στο ίδιο επίπεδο έως σήμερα.
Ο νικητής ήταν τελικά ο Σταύρος Ξαρχάκος!
[Γράφει ο Μανώλης Μαυράκης]
Η επιστροφή του Σταύρου Ξαρχάκου στη δισκογραφία μετά από πολλά χρόνια είναι από μόνο του κορυφαίο γεγονός για την εγχώρια μουσική σκηνή. Πόσο μάλλον όταν η επιστροφή του είναι εντυπωσιακή. «7 ελεγείες και σάτιρες για φωνή και πιάνο» τιτλοφορείται το νέο του άλμπουμ που περιλαμβάνει 7 τραγούδια με τη στιχουργική υπογραφή των Μάνου Ελευθερίου, Θοδωρή Γκόνη και Λίνας Νικολακοπούλου ερμηνευμένα από τον ίδιο, ενώ στο πιάνο τον συνοδεύει ο Νεοκλής Νεοφυτίδης.
Είναι το πρώτο άλμπουμ που ο συνθέτης επιλέγει να ερμηνεύσει τις εμπνεύσεις του εξ ολοκλήρου. Οι ερμηνείες του είναι θεατρικές σχεδόν δραματικές, τραγουδάει μιλώντας με τις νότες της ψυχής του, προσδίδοντας στον ακροατή μια ιδιαίτερη συγκίνηση. Ακούγοντας το άλμπουμ νιώθεις πως βρίσκεται απέναντί σου και συ ο ίδιος είσαι μέρος μιας ιδιότυπης μουσικής μυσταγωγίας. Ο κορυφαίος δημιουργός δεν είναι βέβαια ερμηνευτής και τα όποια ερμηνευτικά λάθη καλύπτονται από την γεμάτη λυρισμό ερμηνεία του. Άλλωστε μας είχε προϊδεάσει χρόνια πριν, από την συγκλονιστική του ερμηνεία στο «Πρακτορείο» από το soundtrack της ταινίας «Ρεμπέτικο» (1983)
Ο Σταύρος Ξαρχάκος κυκλοφορεί τη νέα του δουλειά σε μια χρονική στιγμή που το ελληνικό τραγούδι από άποψη δημιουργίας παρουσιάζει ένδεια. Δεν έχει να αποδείξει τίποτα, απλά δείχνει το τρόπο στους σύγχρονους δημιουργούς και δεν έχει να κάνει μόνο με το αστείρευτο δημιουργικό του ταλέντο αλλά και με τη ψυχή. Άλλωστε αυτά ήταν τα συστατικά της μαγικής του πορείας στη Ελληνική μουσική από το ξεκίνημά του έξι δεκαετίες πριν. Τότε που σε διάστημα τριετούς συνεχούς δημιουργικής παρουσίας (1963-66) κατόρθωσε να φτάσει το θεϊκό δίδυμο της ελληνικής μουσικής, Χατζιδάκι και Θεοδωράκη και να παραμένει στο ίδιο επίπεδο έως σήμερα.