Οι U2 κυκλοφορούν νέο άλμπουμ, οι U2 ρε!
Κι όμως, δεν ανοίγει μύτη πλέον. Όχι βέβαια μόνο για τους U2, γενικότερα πάει εκείνη η εποχή που η αναμονή ενός άλμπουμ από ένα super group του μεγέθους τους αποτελούσε γεγονός.
Είπαμε όμως να το αντιμετωπίσουμε έτσι, γιατί είναι οι U2, ένα συγκρότημα που έχει προσφέρει μερικά αριστουργηματικά άλμπουμ και τραγούδια, που θα κουβαλάμε για πάντα μαζί μας. Ακόμη κι αν ο Bono, έχει κουράσει εδώ και χρόνια -αλλά τι περιμένατε από όλους αυτούς, ότι πάνε με το σταυρό στο χέρι;- μουσικά οι U2 πάντα έχουν κάτι να πουν και είναι τέτοιου μεγέθους η μανιέρα τους, που το λιγότερο που τους αξίζει είναι η απαξίωση.
Κι επειδή φίλος μου δεν είναι και δεν ξέρω αν θα ήθελα να είναι τώρα (γιατί κάποτε θα πετούσα τη σκούφια μου να είναι, έλα κι εσύ το ίδιο θα έκανες, μη μου το παίζεις τώρα ότι «δεν, κι εγώ ποτέ», που είχες το “Joshua Tree” για εικόνισμα), οι U2 μόλις κυκλοφόρησαν το 14ο άλμπουμ τους, που και πλάκα έχει, και σοβαρό είναι, και 4-5 τραγούδια πολύ καλά έχει, και σε γενικές γραμμές ένα 6,5 με 7 στα 10 νομίζω το παίρνει. Έχω μάλιστα την αίσθηση πως πρόκειται για το καλύτερο τους άλμπουμ εδώ και χρόνια.
Για πάμε να ακούσουμε μαζί το "Songs Of Experience", τραγούδι-τραγούδι:
1. Love is all we have left
Ιδιαίτερο τραγούδι, πιο ταιριαστή έναρξη για το άλμπουμ δε θα μπορούσα να φανταστώ. Η φωνή του Bono, χαλαρή και ζεστή κάνει ντουέτο με την παραμορφωμένη της έκδοση, με τρόπο τέτοιο που θα το περιμέναμε από τον Kanye West ή τον Bon Iver. Ωραία μελωδία, μακάρι να είχε περισσότερα τέτοια το άλμπουμ.
↑↑
2. Lights of home
Κλασικό U2 τραγούδι, φτιαγμένο κυρίως για ζωντανές εμφανίσεις, καλοφτιαγμένο και μελωδικό και με ένα απλό κιθαριστικό σόλο, λίγο μετά τη μέση που του δίνει έκταση, μαζί με τα χορωδιακά φωνητικά από τις HAIM, που ντύνουν το τέλος . Θα μπορούσε να είναι ένα από τα επόμενα singles.
↑
3. You’re the best thing about me
Το χειρότερο τραγούδι του άλμπουμ, έχει εκείνην τη βαρετή U2ίλα, ξινίλα θα έλεγα, των τελευταίων χρόνων. Είναι αλήθεια πάντως, πως επειδή το άκουσα αρκετές φορές, άρχισα να το φχαριστιέμαι, μη σας πω ότι άρχισα και να το τραγουδάω. Λες βρε να έχω κάνει τόσο λάθος εκτίμηση;
↓↓
4. Get out of your own way
U2ίλα κι αυτό, αλλά πολύ καλύτερα δοδημένη και με ένα κολλητικό hook, από αυτά που μπορεί να αγαπήσεις. Μοιάζει περισσότερο με ανακύκλωση του εαυτού τους, χωρίς όμως να τους προσβάλει. Αρέσει. (Συμμετέχει κι ο Kendrick Lamar κάπου στο τέλος, χωρίς να υπάρχει λόγος, χρωστούμενα της συμμετοχής των U2 στο δικό του άλμπουμ.)
↑
5. American soul
Ένα από τα πιο δυναμικά τραγούδια του άλμπουμ, που δεν αφήνει καλή γεύση όμως. Θα ακουστεί στις αρένες πιθανότατα, μιλάει και για την αμερικάνικη ψυχή, οπότε ίσως κάποιους τους αγγίξει. Όχι εμάς. (O Kendrick Lamar συνεχίζει τον αχρείαστο χαβά του στην αρχή του τραγουδιού.)
↓
6. Summer of love
Με το "Summer of love", ξεκινάει μια τριάδα τραγουδιών που δεν περίμενα να ακούσω από τους U2, 300 χρόνια μετά από την αρχή της καριέρας τους. Όχι γιατί κάνουν κάτι τρομερό, είναι όμως πιθανότατα τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει από τους U2 εδώ και χρόνια. Το συγκεκριμένο χρησιμοποιεί όλα τα κλισέ της σύγχρονης δισκογραφίας, ένα ριφάκι που θα κοπιαριστεί για ένα πολύ πετυχημένο ρεμίξ, και μια απλή και λιτή μελωδία, από εκείνες που κολλάνε στο μυαλό. Ωραία ερμηνεία από το Bono, ίσως το πιο «σωστό» τραγούδι του άλμπουμ, σίγουρα το αγαπημένο μου. Με λίγη τύχη, θα περάσει και στο κοινό.
↑↑↑
7. Red flag day
Τραγούδι που θυμίζει τις ένδοξες εποχές του παρελθόντος, U2ίλα που αγαπάς, αν πάντα δεν τη συγκρίνεις με τα αριστουργήματα τους. Θεωρώ πως είναι τραγούδι, που θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιοδήποτε από τα αριστουργήματα τους και πέστε να με φάτε.
↑
8. The showman (little more better)
Αυτό έχει πλάκα, με μια πιο παλιακιά αισθητική και με ένα ρεφρέν που για κάποιο λόγο με κάνει και χαμογελάω. Πολύ όμορφο τραγούδι, ανεβαστικό και με ωραία ερμηνεία.
↑↑
9. The little things that give you away
Μπαλάντα U2 στον αυτόματο. Μελωδικά, Edge-ικά, φωνητικά… Όμως δεν είναι κακό. Οκ, καταλαβαίνω ότι το έχουμε ακούσει δεκάδες φορές από αυτούς, αλλά έχει αρκετά δυνατή μελωδική γραμμή και δεν είναι πρέπον να το ξεγράψουμε.
↑
10. Landlady
Συνέχεια του αυτόματου. U2 που θυμίζουν Coldplay, που θυμίζουν U2. Η συνηθισμένη ιστορία, αλλά και πάλι το αντέχω οριακά. Αυτό θα μπορούσαμε και να το ξεγράψουμε πάντως.
↓
11. The blackout
Αυτό το είχαμε ξανακούσει, ως προπομπό του άλμπουμ κι είναι από τα ωραία, «στρογγυλά» τραγούδια των U2. Δε χρειάζεται να το ακούσεις δεύτερη φορά, σε πιάνει με την πρώτη. Δεν ξέρω όμως αν θα σε κάνει να θέλεις να το ακούσεις και δεύτερη φορά. Κανένας δεν πρόκειται να χαλαστεί, όλοι θα περάσουμε καλά σε ένα μαγαζί ή σε μια ζωντανή εμφάνιση, αλλά μέχρι εκεί.
↑
12. Love is bigger than anything in its way
Οκ, ναι, ξέρω, θα χρειαστεί να επαναληφθώ και δεν το θέλω, αλλά πάλι Coldplay; Από εκείνους τους βαρετούς Coldplay, που τους βαριέται κι η μάνα τους (μην πω η γυναίκα τους και φάμε καμιά μήνυση). Πάντως μελωδικά, έχει μια ισχυρή βάση, που ένα δεκατριάχρονο μπορεί και να σιγοψιθυρίσει. Δύσκολο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
↓
13. 13 (There is a light)
Αυτό, όπως και το άνοιγμα του άλμπουμ, είναι τα πιο βαθιά, εσωτερικά τραγούδια κι είναι κρίμα που δεν υπάρχουν περισσότερα παρόμοια στο άλμπουμ. Έχουν ψυχή κι ουσία. U2ίλα κι όχι ξινίλα.
↑↑
14. Book of your heart (deluxe έκδοση)
Γιατί δεν περιέχεται στη βασική έκδοση του άλμπουμ; Είχατε πολλά τέτοια; Γιατί, γιατί, γιατί όπως θα έλεγε κι ο Κορκολής. Τραγουδάρα είναι. Ρε U2 πάτε καλά;
↑↑↑
Άκουσε όλο το "Songs of Experience" στο Spotify
Κι όμως, δεν ανοίγει μύτη πλέον. Όχι βέβαια μόνο για τους U2, γενικότερα πάει εκείνη η εποχή που η αναμονή ενός άλμπουμ από ένα super group του μεγέθους τους αποτελούσε γεγονός.
Είπαμε όμως να το αντιμετωπίσουμε έτσι, γιατί είναι οι U2, ένα συγκρότημα που έχει προσφέρει μερικά αριστουργηματικά άλμπουμ και τραγούδια, που θα κουβαλάμε για πάντα μαζί μας. Ακόμη κι αν ο Bono, έχει κουράσει εδώ και χρόνια -αλλά τι περιμένατε από όλους αυτούς, ότι πάνε με το σταυρό στο χέρι;- μουσικά οι U2 πάντα έχουν κάτι να πουν και είναι τέτοιου μεγέθους η μανιέρα τους, που το λιγότερο που τους αξίζει είναι η απαξίωση.
Κι επειδή φίλος μου δεν είναι και δεν ξέρω αν θα ήθελα να είναι τώρα (γιατί κάποτε θα πετούσα τη σκούφια μου να είναι, έλα κι εσύ το ίδιο θα έκανες, μη μου το παίζεις τώρα ότι «δεν, κι εγώ ποτέ», που είχες το “Joshua Tree” για εικόνισμα), οι U2 μόλις κυκλοφόρησαν το 14ο άλμπουμ τους, που και πλάκα έχει, και σοβαρό είναι, και 4-5 τραγούδια πολύ καλά έχει, και σε γενικές γραμμές ένα 6,5 με 7 στα 10 νομίζω το παίρνει. Έχω μάλιστα την αίσθηση πως πρόκειται για το καλύτερο τους άλμπουμ εδώ και χρόνια.
Για πάμε να ακούσουμε μαζί το "Songs Of Experience", τραγούδι-τραγούδι:
1. Love is all we have left
Ιδιαίτερο τραγούδι, πιο ταιριαστή έναρξη για το άλμπουμ δε θα μπορούσα να φανταστώ. Η φωνή του Bono, χαλαρή και ζεστή κάνει ντουέτο με την παραμορφωμένη της έκδοση, με τρόπο τέτοιο που θα το περιμέναμε από τον Kanye West ή τον Bon Iver. Ωραία μελωδία, μακάρι να είχε περισσότερα τέτοια το άλμπουμ.
↑↑
2. Lights of home
Κλασικό U2 τραγούδι, φτιαγμένο κυρίως για ζωντανές εμφανίσεις, καλοφτιαγμένο και μελωδικό και με ένα απλό κιθαριστικό σόλο, λίγο μετά τη μέση που του δίνει έκταση, μαζί με τα χορωδιακά φωνητικά από τις HAIM, που ντύνουν το τέλος . Θα μπορούσε να είναι ένα από τα επόμενα singles.
↑
3. You’re the best thing about me
Το χειρότερο τραγούδι του άλμπουμ, έχει εκείνην τη βαρετή U2ίλα, ξινίλα θα έλεγα, των τελευταίων χρόνων. Είναι αλήθεια πάντως, πως επειδή το άκουσα αρκετές φορές, άρχισα να το φχαριστιέμαι, μη σας πω ότι άρχισα και να το τραγουδάω. Λες βρε να έχω κάνει τόσο λάθος εκτίμηση;
↓↓
4. Get out of your own way
U2ίλα κι αυτό, αλλά πολύ καλύτερα δοδημένη και με ένα κολλητικό hook, από αυτά που μπορεί να αγαπήσεις. Μοιάζει περισσότερο με ανακύκλωση του εαυτού τους, χωρίς όμως να τους προσβάλει. Αρέσει. (Συμμετέχει κι ο Kendrick Lamar κάπου στο τέλος, χωρίς να υπάρχει λόγος, χρωστούμενα της συμμετοχής των U2 στο δικό του άλμπουμ.)
↑
5. American soul
Ένα από τα πιο δυναμικά τραγούδια του άλμπουμ, που δεν αφήνει καλή γεύση όμως. Θα ακουστεί στις αρένες πιθανότατα, μιλάει και για την αμερικάνικη ψυχή, οπότε ίσως κάποιους τους αγγίξει. Όχι εμάς. (O Kendrick Lamar συνεχίζει τον αχρείαστο χαβά του στην αρχή του τραγουδιού.)
↓
6. Summer of love
Με το "Summer of love", ξεκινάει μια τριάδα τραγουδιών που δεν περίμενα να ακούσω από τους U2, 300 χρόνια μετά από την αρχή της καριέρας τους. Όχι γιατί κάνουν κάτι τρομερό, είναι όμως πιθανότατα τα καλύτερα τραγούδια που έχω ακούσει από τους U2 εδώ και χρόνια. Το συγκεκριμένο χρησιμοποιεί όλα τα κλισέ της σύγχρονης δισκογραφίας, ένα ριφάκι που θα κοπιαριστεί για ένα πολύ πετυχημένο ρεμίξ, και μια απλή και λιτή μελωδία, από εκείνες που κολλάνε στο μυαλό. Ωραία ερμηνεία από το Bono, ίσως το πιο «σωστό» τραγούδι του άλμπουμ, σίγουρα το αγαπημένο μου. Με λίγη τύχη, θα περάσει και στο κοινό.
↑↑↑
7. Red flag day
Τραγούδι που θυμίζει τις ένδοξες εποχές του παρελθόντος, U2ίλα που αγαπάς, αν πάντα δεν τη συγκρίνεις με τα αριστουργήματα τους. Θεωρώ πως είναι τραγούδι, που θα μπορούσε να βρίσκεται σε οποιοδήποτε από τα αριστουργήματα τους και πέστε να με φάτε.
↑
8. The showman (little more better)
Αυτό έχει πλάκα, με μια πιο παλιακιά αισθητική και με ένα ρεφρέν που για κάποιο λόγο με κάνει και χαμογελάω. Πολύ όμορφο τραγούδι, ανεβαστικό και με ωραία ερμηνεία.
↑↑
9. The little things that give you away
Μπαλάντα U2 στον αυτόματο. Μελωδικά, Edge-ικά, φωνητικά… Όμως δεν είναι κακό. Οκ, καταλαβαίνω ότι το έχουμε ακούσει δεκάδες φορές από αυτούς, αλλά έχει αρκετά δυνατή μελωδική γραμμή και δεν είναι πρέπον να το ξεγράψουμε.
↑
10. Landlady
Συνέχεια του αυτόματου. U2 που θυμίζουν Coldplay, που θυμίζουν U2. Η συνηθισμένη ιστορία, αλλά και πάλι το αντέχω οριακά. Αυτό θα μπορούσαμε και να το ξεγράψουμε πάντως.
↓
11. The blackout
Αυτό το είχαμε ξανακούσει, ως προπομπό του άλμπουμ κι είναι από τα ωραία, «στρογγυλά» τραγούδια των U2. Δε χρειάζεται να το ακούσεις δεύτερη φορά, σε πιάνει με την πρώτη. Δεν ξέρω όμως αν θα σε κάνει να θέλεις να το ακούσεις και δεύτερη φορά. Κανένας δεν πρόκειται να χαλαστεί, όλοι θα περάσουμε καλά σε ένα μαγαζί ή σε μια ζωντανή εμφάνιση, αλλά μέχρι εκεί.
↑
12. Love is bigger than anything in its way
Οκ, ναι, ξέρω, θα χρειαστεί να επαναληφθώ και δεν το θέλω, αλλά πάλι Coldplay; Από εκείνους τους βαρετούς Coldplay, που τους βαριέται κι η μάνα τους (μην πω η γυναίκα τους και φάμε καμιά μήνυση). Πάντως μελωδικά, έχει μια ισχυρή βάση, που ένα δεκατριάχρονο μπορεί και να σιγοψιθυρίσει. Δύσκολο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις.
↓
13. 13 (There is a light)
Αυτό, όπως και το άνοιγμα του άλμπουμ, είναι τα πιο βαθιά, εσωτερικά τραγούδια κι είναι κρίμα που δεν υπάρχουν περισσότερα παρόμοια στο άλμπουμ. Έχουν ψυχή κι ουσία. U2ίλα κι όχι ξινίλα.
↑↑
14. Book of your heart (deluxe έκδοση)
Γιατί δεν περιέχεται στη βασική έκδοση του άλμπουμ; Είχατε πολλά τέτοια; Γιατί, γιατί, γιατί όπως θα έλεγε κι ο Κορκολής. Τραγουδάρα είναι. Ρε U2 πάτε καλά;
↑↑↑
Άκουσε όλο το "Songs of Experience" στο Spotify
Σχετικό θέμα