Ήταν μέσα στην καλή χαρά η Βαρκελώνη τις τελευταίες ημέρες του Μαΐου. Η ομάδα τους πήρε την Τετάρτη την κούπα του Champions League, συμπληρώνοντας έτσι και το triple crown, με αποτέλεσμα όλο το βράδυ η πόλη να είναι στο πόδι με πανηγυρισμούς και βεγγαλικά (και ολίγο ξύλο με την αστυνομία, έτσι για το καλό). Και το αμέσως επόμενο τριήμερο, από την Πέμπτη 28/5 ως το Σάββατο 30/5, τα τραγούδια και οι χαρές μεταφέρθηκαν στο Parc Del Forum, στην παραλία της πόλης, όπου γιόρτασε όχι μόνο η ντόπια άλλα και όλη η διεθνής indie κοινότητα που μαζεύτηκε για χάρη του Primavera Sound '09, ένα από τα κορυφαία φεστιβάλ του είδους παγκοσμίως.
Σε προηγούμενο That's Entertainment είχαμε γράψει λεπτομερώς για το τι θα μπορούσε να δει κανείς και πώς θα μπορούσε να πάει στο φεστιβάλ. Τώρα λοιπόν που πήγαμε και είδαμε, μπορούμε να σας μεταφέρουμε τις εντυπώσεις μας και να μιλήσουμε για τις εμφανίσεις που ξεχωρίσαμε ανάμεσα στα 38 ονόματα που καταφέραμε να δούμε μέσα στο τριήμερο.
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να πούμε ότι τόσο ο χώρος του φεστιβάλ όσο και η όλη διοργάνωση γενικότερα ήταν άψογα. Το Parc Del Forum, με τις έξι σκηνές του, βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, σε περιοχή όπου μπορεί να πάει κανείς ανετότατα με τη δημόσια συγκοινωνία ή ποδήλατο (μπορείτε να τα βρείτε δωρεάν σε ειδικούς χώρους). Μποτιλιάρισμα απλώς δεν υπάρχει γιατί σχεδόν κανένας δεν πάει με ΙΧ. Και περιττό να σας πω ότι δεν υπήρχε καμία ακύρωση της τελευταίας στιγμής ή η παραμικρή απόκλιση από τις προγραμματισμένες ώρες εμφάνισης των περίπου 150 ονομάτων που έπαιξαν - ακριβώς ότι ζούμε και στην Ελλάδα δηλαδή! Προσθέστε επίσης ότι στο Parc Del Forum θα βρείτε πολύ εύκολα μέρη για να καθίσετε και να ξεκουραστείτε (πράγμα απαραίτητο για φεστιβάλ που ξεκινάει νωρίς το απόγευμα και κρατάει ως τα ξημερώματα της επομένης) και το γεγονός ότι σχεδόν κανένα συγκρότημα, όσο "μικρό" και αν είναι, δεν παίζει κάτω από 40 - 45 λεπτά και καταλαβαίνετε ότι μέχρι και το τελευταίο ευρώ που πληρώσατε για το εισιτήριο έχει πιάσει τόπο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Καλό καιρό; Το είχαμε και αυτό φέτος!
Περνώντας τώρα στη μουσική, ιδού τα προσωπικά μου highlights ανά ημέρα και σειρά εμφάνισης:
Πρώτα από όλα, θα πρέπει να πούμε ότι τόσο ο χώρος του φεστιβάλ όσο και η όλη διοργάνωση γενικότερα ήταν άψογα. Το Parc Del Forum, με τις έξι σκηνές του, βρίσκεται δίπλα στη θάλασσα, σε περιοχή όπου μπορεί να πάει κανείς ανετότατα με τη δημόσια συγκοινωνία ή ποδήλατο (μπορείτε να τα βρείτε δωρεάν σε ειδικούς χώρους). Μποτιλιάρισμα απλώς δεν υπάρχει γιατί σχεδόν κανένας δεν πάει με ΙΧ. Και περιττό να σας πω ότι δεν υπήρχε καμία ακύρωση της τελευταίας στιγμής ή η παραμικρή απόκλιση από τις προγραμματισμένες ώρες εμφάνισης των περίπου 150 ονομάτων που έπαιξαν - ακριβώς ότι ζούμε και στην Ελλάδα δηλαδή! Προσθέστε επίσης ότι στο Parc Del Forum θα βρείτε πολύ εύκολα μέρη για να καθίσετε και να ξεκουραστείτε (πράγμα απαραίτητο για φεστιβάλ που ξεκινάει νωρίς το απόγευμα και κρατάει ως τα ξημερώματα της επομένης) και το γεγονός ότι σχεδόν κανένα συγκρότημα, όσο "μικρό" και αν είναι, δεν παίζει κάτω από 40 - 45 λεπτά και καταλαβαίνετε ότι μέχρι και το τελευταίο ευρώ που πληρώσατε για το εισιτήριο έχει πιάσει τόπο. Τι άλλο να ζητήσει κανείς; Καλό καιρό; Το είχαμε και αυτό φέτος!Περνώντας τώρα στη μουσική, ιδού τα προσωπικά μου highlights ανά ημέρα και σειρά εμφάνισης:
28 Μαΐου
Magik Markers - Νεοϋορκέζικος θόρυβος από παιδιά των Sonic Youth. Το πρώτο γκρουπ που είδα στο φεστιβάλ, νωρίς το απόγευμα της πρώτης ημέρας. Αντικειμενικά η εμφάνισή τους ήταν ολίγο ξεκούρδιστη, σαν να έκαναν soundcheck μπροστά μας, αλλά η εκκεντρική παρουσία της Elisa Ambrogio και κάποια δυνατά κομμάτια όπως το "Taste" και το "Don't talk in your sleep" μου άφησαν καλές εντυπώσεις.
The Vaselines - Ο Eugene Kelly και η Frances McKee και πάλι μαζί, σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες επανεμφανίσεις θρυλικών ονομάτων του παρελθόντος που είδαμε στο Primavera. Σκωτσέζικη indie pop από τα μέσα των '80s που έγινε ευρύτερα γνωστή όταν οι Nirvana διασκεύασαν τρία κομμάτια τους ("Son Of A Gun", "Molly's Lips" και "Jesus Wants Me For A Sunbeam"). Με τόσα νέα συγκροτήματα να επηρεάζονται από αυτό τον ήχο, ήταν μια καλή ευκαιρία να δούμε από κοντά το πρότυπο.The Jesus Lizard - Τα παλιόπαιδα τα ατίθασα και πάλι μαζί, σε άλλο ένα reunion που αξίζει τα λεφτά του. Ο David Yow μπορεί να πενηνταρίζει, αλλά παραμένει ένας απίστευτος frontman που από τις πρώτες κιόλας νότες βουτάει στο κοινό και αναδεικνύεται πρωταθλητής στο crowdsurfing. Μια από τις καλύτερες punk μπάντες ever.
My Bloody Valentine - Οι headliners της μεγάλης σκηνής την πρώτη ημέρα. Ο θόρυβος στο κόκκινο, από την αρχή ως το τέλος, με το επίπεδο των decibel να επιβάλλει τη χρήση των ωτοασπίδων που μοίρασαν οι διοργανωτές. Τα φωνητικά τελείως θαμμένα και τελικά το κομμάτι της συναυλίας που μπορώ να πω ότι απόλαυσα (έστω και με ένα σαδομαζοχιστικό τρόπο) ήταν το τελευταίο μισάωρο, όπου έπαιξαν δίπλα-δίπλα τα τρία κορυφαία τους κομμάτια: "Soon", "Feed Me With Your Kiss" και "You Made Me Realise" - η αποθέωση του λευκού θορύβου.Wooden Shjips - Γκαραζοψυχεδέλια από το San Francisco, με μπόλικες δόσεις krautrock και μινιμαλιστική επανάληψη αλά Suicide. Έπαιξαν το νέο τους album "Dos" αλλά και κάποια από τα highlights του ομώνυμου ντεμπούτου τους.
29 Μαΐου
Crystal Stilts, Vivian Girls, The Pains Of Being Pure At Heart - Τρία από τα πιο hot νέα ονόματα της σκηνής του Brooklyn έπαιζαν μαζί στη σκηνή που είχε για σπόνσορα το Pitchfork. Οι Crystal Stilts είναι οι πιο ψυχεδελικοί της παρέας, οι Vivian Girls πάνε περισσότερο προς το punk των Ramones και οι Pains Of Being Pure At Heart προς τη shoegaze βρετανική pop. Και τα τρία ονόματα όμως έχουν έντονα στοιχεία από τα '80s, παρόλο που είναι ζήτημα αν είχαν καν γεννηθεί τότε. Κάτι μου λέει ότι θα μας απασχολήσουν αρκετά και στο μέλλον, αρχή γενομένης με τους Pains, που είναι να περάσουν από τα μέρη μας σε λίγο καιρό, ενώ για το Σεπτέμβριο προγραμματίζεται η νέα δουλειά των Vivian Girls.
Bat For Lashes - Η Natasha Khan ήταν μια από τις star του φεστιβάλ. Εξαιρετική φωνή που έλαμψε και στη ζωντανή παρουσίαση των τραγουδιών της, θα γίνει σίγουρα σημείο αναφοράς για τις γυναικείες ερμηνείες του μέλλοντος - αντί να λέμε μου θυμίζει Bjork ή Kate Bush, θα λέμε αυτή θυμίζει Natasha Khan! Στο συγκρότημα έπαιζε και μια παλιά μας γνωστή, η Charlotte Hatherley - πρώην Ash. Έπαιξε τα καλύτερα κομμάτια του πρώτου δίσκου της ("What’s A Girl To Do", "Prescilla", "Sarah") και βέβαια το μεγαλύτερο μέρος του "Two Suns", κλείνοντας με το "Daniel".
Throwing Muses - Το συγκρότημα της Kristin Hersh θα άξιζε να έχει ένα επίπεδο αναγνώρισης και επιτυχίας ανάλογο με αυτό των συνοδοιπόρων τους στην 4AD των '80s, των Pixies. Κάτι τέτοιο ποτέ δεν συνέβη, αλλά αυτό δεν εμποδίζει την Kristin, όποτε αισθάνεται την ανάγκη να θυμηθεί το παρελθόν της, να τους μαζεύει ξανά και να παίζουν για το κέφι τους. Εξαιρετικό set με κομμάτια τόσο από τις πρώτες ημέρες τους ("Vicky's Box", "Bea") όσο και από τα '90s ("Bright Yellow Gun", "Shark"). Μπορείτε να ακούσετε όλο το set τους εδώ.Shellac - Η τριάδα Steve Albini (πρώην Big Black και παραγωγός/ηχολήπτης για όλη την ανθρωπότητα - από τους Nirvana και Pixies ως τους Bokomolech και τον Jarvis Cocker), Bob Weston (πρώην Volcano Suns) και Todd Trainer (πρώην Breaking Circus) είναι μια από τις πιο καλοκουρδισμένες punk rock μηχανές που θα μπορούσατε να ακούσετε ποτέ. Ηχογραφούν μαζί από το 1992 και δεν έχουν πάψει να μας τροφοδοτούν με σπουδαίες δουλειές, όπως το "Excellent Italian Greyhound" από όπου και το επικό "The End Of Radio", ένα από τα highlights της εμφάνισής τους αλλά και όλου του τριημέρου.
30 ΜαΐουTh' Faith Healers - Από τις αγαπημένες μπάντες του John Peel στα '90s με δυναμική σκηνική παρουσία και πολύ δυνατές κιθάρες από τον Tom Cullinan, που αργότερα έφτιαξε τους Quickspace. Η επανασύνδεση τους ήταν από τις ευχάριστες εκπλήξεις του Primavera και το "Reptile Smile" ένα από τα κορυφαία τραγούδια του φεστιβάλ.
Neil Young - Είχε πάνω από 20 χρόνια να παίξει στη Βαρκελώνη και οι διοργανωτές, υποθέτω για να τον ευχαριστήσουν που τους έκανε την τιμή να τους προτιμήσει, έκλεισαν όλες τις υπόλοιπες σκηνές όσο έπαιζε. Τιμή και δόξα λοιπόν στον Godfather του Grunge, αλλά εγώ πάλι θα ήθελα να έχω και μια εναλλακτική πρόταση παράλληλα. Highlights: "Hey Hey, My My (Into The Black)" και "Cinnamon Girl".
Deerhunter - Από τα γρήγορα ανερχόμενα νέα ονόματα που μπορεί να αφήσουν εποχή. Μάζεψαν πολύ κόσμο, αλλά η αίσθηση που έχω είναι ότι η μουσική τους ταιριάζει πολύ καλύτερα σε ατμόσφαιρα κλαμπ παρά σε φεστιβάλ. Το "Nothing Ever Happened" ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Deerhunter - Από τα γρήγορα ανερχόμενα νέα ονόματα που μπορεί να αφήσουν εποχή. Μάζεψαν πολύ κόσμο, αλλά η αίσθηση που έχω είναι ότι η μουσική τους ταιριάζει πολύ καλύτερα σε ατμόσφαιρα κλαμπ παρά σε φεστιβάλ. Το "Nothing Ever Happened" ήταν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Gang Gang Dance - Ήταν για μένα το μεγαλύτερο σπάσιμο του Primavera που τους είχαν προγραμματίσει την ίδια ακριβώς ώρα με τους Sonic Youth. Παρόλα αυτά είδα ένα εικοσάλεπτο και πείστηκα ότι πρόκειται για σπουδαία περίπτωση.
Sonic Youth - Φεύγω τρέχοντας από τους Gang Gang Dance και με το που φτάνω στη μεγάλη σκηνή, όπου είναι μαζεμένο μέγα πλήθος, αρχίζουν και παίζουν το "Sprawl" από το "Daydream Nation" - το καλύτερο album όλων των εποχών και αντιρρήσεις δεν γίνονται δεκτές! Και αμέσως μετά το "'Cross the Breeze"! Πέφτω ταπεινά στα γόνατα και ζητώ συγνώμη που μου είχε περάσει από το μυαλό, έστω και για λίγο (ένα εικοσάλεπτο), η ιδέα να τους απατήσω με τους G.G.D.! Τι σκεφτόμουνα; Ακολουθεί πανηγύρι που περιλαμβάνει από "Antiorgasm" (από το νέο "The Eternal") και "Bull In The Heather" μέχρι "Tom Violence" και "Expressway To Yr. Skull" ("Evol" baby!). Eternally yours! Όπως καταλαβαίνετε, ήταν το απόλυτο highlight του Primavera (ακόμα δεν μπορώ να χωνέψω ότι στο Rockwave τους είχαν βάλει να παίξουν πριν τον Moby - σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι!). Μαζί τους, στο μπάσο, ο πρώην Pavement Mark Ibold.
El-P - Φινάλε με μια καλή δόση underground hip-hop από την κεφαλή της σπουδαίας ανεξάρτητης ετικέτας Def Jux, τον El-P, aka El Producto. Ανάμεσα στο κοινό, να σου και ο μπασίστας των Yo La Tengo (και αυτοί πολύ καλοί ήταν, από το λίγο που είδα).
Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με όλα τα 38 συγκροτήματα που είδαμε, ακόμα περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο, σας παραπέμπω στο Cool Music Central. Ακολουθεί το "Bull In The Heather" - ladies & gentlemen: Sonic Youth!
Για περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με όλα τα 38 συγκροτήματα που είδαμε, ακόμα περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο, σας παραπέμπω στο Cool Music Central. Ακολουθεί το "Bull In The Heather" - ladies & gentlemen: Sonic Youth!
Σχετικό θέμα