[στον πρώτο διδάξαντα και admin Τσακνιά Γεώργιο]
Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ τον κόσμο – και μέσα στο Μετρό, και στα άλλα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Το Φάντασμα του Βιβλιομανιασμού!
Ας αρχίσουμε με το κλασικό άσμα των Divine Comedy:
Για πάμε να δούμε και τους εξαίρετους στίχους του:
This book deals with epiphenomenalism, which has to do with consciousness as a mere accessory of physiological processes whose presence or absence... makes no difference... whatever are you doing?"
Aphra Benn: Hello/Cervantes: Donkey/Daniel Defoe: To christen the day!
Samuel Richardson: Hello/ Henry Fielding: Tittle-tattle Tittle-tattle.../
Lawrence Sterne: Hello/Mary Wolstencraft: Vindicated!/Jane Austen: Here I am!
Sir Walter Scott: We're all doomed!/Leo Tolstoy: Yes! /Honore de Balzac: Oui...
Edgar Allen Poe: Aaaarrrggghhhh!/Charlotte Brontë: Hello...
Emily Brontë: Hello.../Anne Brontë: Hellooo..?/Nikolai Gogol: Vas chi
Gustav Flaubert: Oui/William Makepeace Thackeray: Call me 'William Makepeace Thackeray'/Nathaniel Hawthorne: The letter 'A'/Herman Melville: Ahoy there!
Charles Dickens: London is so beautiful this time of year.../Anthony Trollope: good-good-good-good evening!/Fyodor Dostoevsky: Here come the sleepers.../Mark Twain: I can't even spell 'Mississippi'!/George Eliot: George reads Germa/Emile Zola: J'accuse
Henry James: Howdy Miss Wharton!/Thomas Hardy: Ooo-arrr!/Joseph Conrad: I'm a bloody boring writer.../Katherine Mansfield: [cough cough]/Edith Wharton: Well hello, Mr James!/DH Lawrence: Never heard of it/EM Forster: Never heard of it!
Happy the man, and happy he alone who in all honesty can call today his own;He who has life and strength enough to say 'Yesterday's dead & gone - I want to live today'
James Joyce: Hello there!/Virginia Woolf: I'm losing my mind!/Marcel Proust: Je me'en souviens plus/F Scott Fitzgerald: baa bababa baa/Ernest Hemingway: I forgot the....
Hermann Hesse: Oh es ist alle so haumlszliglich/ Evelyn Waugh: Whoooaarr!/William Faulkner: Tu connait William Faulkner? /Anais Nin: The strand of pearls/Ford Maddox Ford: Any colour, as long as it's black!/Jean-Paul Sartre: Let's go to the dome, Simone!
Simone de Beauvoir: C'est exact present/Albert Camus: The beach... the beach/Franz Kafka: WHAT DO YOU WANT FROM ME?!/Thomas Mann: Mam/ Graham Greene: Call me 'pinky', lovely/Jack Kerouac: Me car's broken down.../ William S Burroughs: Wowwww!
Happy the man, and happy he alone who in all honesty can call today his own;
He who has life and strength enough to say 'Yesterday's dead & gone - I want to live today'
Kingsley Amis: [cough]/Doris Lessing: I hate men!/Vladimir Nabokov: Hello, little girl...
William Golding: Achtung Busby!/JG Ballard: Instrument binnacle
Richard Brautigan: How are you doing?/Milan Kundera: I don't do interviews
Ivy Compton Burnett: Hello.../Paul Theroux: Have a nice day!
Gunter Grass: I've found snails!/Gore Vidal: Oh, it makes me mad!
John Updike: Run rabbit, run rabbit, run, run, run.../Kazuro Ishiguro: Ah so, old chap!
Malcolm Bradbury: stroke John Steinbeck, stroke JD Salinger/Iain Banks: Too orangey for crows!/AS Byatt: Nine tenths of the law, you know.../Martin Amis: [burp]
Brett Easton Ellis: Aaaaarrrggghhh!/Umberto Eco: I don't understand this either...
Gabriel Garcia Marquez: Mi casa es su casa/Roddy Doyle: ha ha ha!
Salman Rushdie: Names will live forever...
Και ας έρθουμε ξανά να πούμε αυτό που ανέκαθεν λέγαμε: το βιβλίο δεν είναι μανία μόνον. Είναι και μεγάλη μανία. Είναι ιός. Ο πλέον ψυχωφελής ιός. Και σωματωφελής. Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο απελέκητο. Φεγγαράκι μου λαμπρό/φέγγε μου να περπατώ/ να πηγαίνω στο σχολειό [ή/και: στο Μετρό]/ να μαθαίνω γράμματα/ γράμματα σπουδάματα/ του θεού τα πράματα. Παλαιότερα, προτού ξεκινήσουμε για τον κινηματογράφο (καθημερινό τότε!
Χαίρε, Λιλά! Χαίρε, Μετροπόλ! Χαίρε, Εκράν! Χαίρε, Βοξ! Χαίρε, Ριβιέρα! Χαίρετε, Αελλώ, Αλεξάνδρα, Αθηνά, Studio, Αλκυονίδα!), διαλέγαμε επιμελώς, και ανάλογα με την ταινία, το βιβλίο που θα βάζαμε στην τσέπη του χιτώνιου. Ήταν κώδικας. Σύνθημα. Σημείο αναγνώρισης. Μ’ αυτά, και με άλλα παρεμφερή (πήγαινες στο Pop 11 ή όχι, φέρ’ ειπείν) στήνονταν οι παρέες – και, πολλές φορές, ξέσπαγαν αείζωες ρήξεις. Το βιβλίο ήταν το παράθυρο που άνοιγε στον κόσμο. Και παραμένει: παράθυρο/ καταπακτή/ μπουκαπόρτα/ κρύπτη. Τώρα οι Βιβλιομανείς είναι ξανά στο προσκήνιο. Το οφείλουμε στο φατσοκιτάπι. Ιδού.
Και επίσης εδώ.
Καλό Σαββατοκύριακο με χίλια καλά βιβλία, Φίλες & Φίλοι !!!